Παραδοσιακά, η Κυριακή των Βαΐων σηματοδοτούσε το τέλος της θεατρικής σεζόν. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, ο Μάιος έχει γίνει ένας μήνας γεμάτος με σημαντικές πρεμιέρες, διατηρώντας το ενδιαφέρον των θεατρόφιλων ζωντανό μέχρι την έναρξη της καλοκαιρινής σεζόν. Εκτός από τις πρεμιέρες των παραστάσεων «Περιμένοντας τον Γκοντό» στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση και της μεγάλης διεθνούς συμπαραγωγής μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, νέες παραστάσεις συνεχίζουν να παρουσιάζονται σε χώρους της Αθήνας πριν οι ζέστες και οι διακοπές στρέψουν το ενδιαφέρον του κοινού στ' ανοιχτά θέατρα της πόλης.
Λίγα χρόνια μετά το «Cry», η Λένα Κιτσοπούλου επιστρέφει στο Θέατρο Τέχνης μ' ένα έργο που εστιάζει στον έρωτα και τις προσδοκίες. Το «Και Λέγε Λέγε» είναι ένα συνολικό έργο τέχνης που συνδυάζει διάφορες μορφές τέχνης: τα κείμενα της Λένας Κιτσοπούλου, τις φωτογραφίες των Γιώργου Καπλανίδη και Τάκη Διαμαντόπουλου, ένα βίντεο κλιπ σε μουσική του Νίκου Κυπουργού, και μια ταινία μικρού μήκους σκηνοθετημένη από την Κιτσοπούλου και κινηματογραφημένη από την Εύη Καλογηροπούλου. Η σύνθεση όλων αυτών των στοιχείων δημιουργεί ένα πρωτοποριακό έργο που παρουσιάζεται αυτές τις μέρες στο Θέατρο Τέχνης, προσφέροντας μια νέα θεώρηση της θεατρικής πράξης που ξεπερνά τα παραδοσιακά όρια του θεάτρου.
Ο Χάρολντ Πίντερ στο δημοφιλές στη χώρα μας έργο του «Αλλες εποχές», σε σκηνοθεσία Αρη Τρουπάκη, που μέχρι τώρα έχει γίνει γνωστό με τον τίτλο «Παλιοί καιροί», μιλάει για τη διαχείριση της μνήμης, για τους άλυτους λογαριασμούς μεταξύ των ζευγαριών και για το παρελθόν που μοιάζει όλο και πιο μακρινό, όσο ο άνθρωπος μεγαλώνει. Η επικαιρότητά του αποκαλύπτεται μέσα από τη μυστηριώδη του ατμόσφαιρα, αλλά και το χιούμορ. Όπως και σε όλα τα έργα του Πίντερ, βασικό στοιχείο δεν είναι η πλοκή. Αντιθέτως, οι «Αλλες εποχές» προσκαλούν τον θεατή να επικεντρώσει τη ματιά του στη σχέση μεταξύ ανθρώπων που αγαπιούνται και να τους παρατηρήσει. Το έργο παρουσιάζεται στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων.
Ένας κόσμος που χωράει τα πάντα
Οι C for Circus, μετά την επιτυχία του «Και εφύτευσεν ο Θεος παράδεισον», γιορτάζουν τα δέκα χρόνια από την πρώτη τους εμφάνιση στην Αθήνα («Κάτι διαφορετικό» 2013) και μας καλούν σε μια ξέφρενη γιορτή ζωής και διαφορετικότητας, με την παράσταση «Κάτι διαφορετικό 2», που παρουσιάζεται στο θέατρο Τζένη Καρέζη. Μια παράσταση που σηματοδοτεί την επιστροφή στο σουρεαλιστικό τσίρκο της νεανικής ορμής και αθωότητας, την εμπιστοσύνη στην πολυφωνία της ζωής, την αποδόμηση της κοινωνικής πραγματικότητας και τη συνεχόμενη αλλαγή.
Ένα ακόμη δείγμα της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας παρουσιάζεται στο θέατρο Πορεία και στο πλαίσιο του Φεστιβάλ «Νέο Αίμα». Πρόκειται για το ολοκαίνουργιο έργο με τον παράξενο τίτλο «Τι θα πει η μάνα σου όταν δει το πτώμα σου», που υπογράφει η Αργυρώ Βώβου.
Μια site specific performance
Τα «Ψιλικά» είναι μια site specific performance αναζήτησης της ευτυχίας σε έναν κόσμο που πνίγεται μέσα σε έναν σωρό άχρηστων πραγμάτων, από την ομάδα «Στέρεο Νερό» της χορογράφου Εύης Σούλη, στο Εμπορικό Κέντρο Ρέα. Σε ένα νοσταλγικό παρόν όπου αναπολούν τη χαμένη αίγλη, μέσα σε ένα περιβάλλον γεμάτο σαρκασμό, πικρόχολο χιούμορ για ό,τι πέρασε και ό,τι φοβόμαστε πως έρχεται, μια ομάδα έξι κοριτσιών προσπαθεί να πιαστεί από τα ευτελή και με ημερομηνία λήξης υλικά, όπως και η εφήμερη νιότη τους που τις αποχαιρετά. Με πυξίδα τα κείμενα της Γλυκερίας Μπασδέκη, η ομάδα μπλέκει ετερόκλητα στοιχεία σε μια προσπάθεια σύνθεσης του καθημερινού και του ποιητικού, στη σουρεαλιστική ατμόσφαιρα ενός ξεχασμένου εμπορικού κέντρου.
Παράλληλα, η νέα παράσταση της ομάδας Ντουθ μάς καλεί σ' έναν γάμο ή μια κηδεία. Όπως το πάρει κανείς. Σε συνέχεια της περσινής sold-out παράστασης «Nostalgia Generation», το «Farewell / Εν τόπω χλοερώ» αποτελεί το δεύτερο μέρος ενός ζωντανού sitcom, ένα αυτοτελές επεισόδιο μιας αυτοσαρκαστικής σειράς που γιορτάζει ένα πρόωρο και ανεξήγητο πένθος, το οποίο κυκλοφορεί ανάμεσά σε τούλια, hairspray, παραδοσιακούς χορούς και φθηνή σαμπάνια. Πέρσι, οι ήρωες τα έβαλαν με το παρελθόν τους, φέτος πενθούν ένα θλιβερό παρόν. Το φουαγιέ στο Θέατρο 104 αποτελεί και πάλι μέρος του σκηνικού με τους θεατές να κινούνται σε όλους τους χώρους του θεάτρου, το μπαρ να σερβίρει καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης, ενώ όσοι/ες/α προλάβουν θα βρουν και μια θέση στη ροτόντα.
Από τη Φιλιππούπολη στον Πειραιά
Ο πιο σημαντικός και ιστορικός θεατρικός θεσμός της Βουλγαρίας, το Δραματικό Θέατρο της Φιλιππούπολης (Plovdiv Drama Theater) παρουσιάζει στην Ελλάδα την πολυβραβευμένη και πολυταξιδεμένη υπερπαραγωγή «Odysseus», με την οποία άνοιξε πριν από λίγες εβδομάδες και το κορυφαίο διεθνές φεστιβάλ MITEM του Εθνικού Θεάτρου της Βουδαπέστης. Σαράντα επί σκηνής ηθοποιοί έρχονται στη χώρα μας (30-31/5) για να ενσαρκώνουν μέσα σ' ένα οπτικοακουστικό υπερθέαμα το ομηρικό έπος, γραμμένο σε πρωτότυπη προσαρμογή για το θέατρο από τον κορυφαίο εν ζωή Βούλγαρο θεατρικό συγγραφέα Alexander Sekulov, σε σκηνοθεσία της βραβευμένης στο φεστιβάλ της Αβινιόν Diana Dobreva.
Στη σκηνή του θεάτρου Ρεκτιφιέ, παρουσιάζεται το έργο «Ενας εχθρός του λαού», σε σκηνοθεσία Γιωργίας Μαυραγάνη. Έξι ηθοποιοί αφηγούνται και αναπαριστούν την ιστορία της μικρής παραλιακής πόλης Skien (γενέτειρα του Henrik Ibsen), σαν δραματοποιημένο ντοκουμέντο μιας συνέλευσης, όπου όλο το παρασκήνιο και οι πολιτικοί και προσωπικοί χειρισμοί αποκαλύπτονται σταδιακά.
Με τη «Γραμμή του ορίζοντος» του Χρήστου Βακαλόπουλου σε σκηνοθεσία του Γιώργου Παύλου κλείνει ο φετινός κύκλος των παραγωγών στην Πειραματική Σκηνή Νέων Δημιουργών. Το έργο γράφτηκε το 1991 σε μία γλώσσα αφοριστική και αφοπλιστική, γεμάτη ολοζώντανες εικόνες και υποβλητική σιωπή, με έντονη χρήση ποιητικής ειρωνείας και επαναλήψεων, με υπονομευτικό χιούμορ και ιδιότυπο ρυθμό. Είναι ένα έργο που βρίθει από προφητικές ενοράσεις, εντυπωσιάζει με τη σκληρή αλήθεια του, μιλάει για το σήμερα όπως λίγα τωρινά, και δεν διστάζει να φέρει όλους ενώπιον των ευθυνών μας για την ύψωση του τόπου μας σε μια φαντασιακή χώρα, όπου όλοι θέλουν να ζήσουν.
Το «Κήτος» αλλάζει στέγη
Η ακαταπόνητη Σοφία Φιλιππίδου, που εδώ και εικοσιπέντε χρόνια πειραματίζεται με ομάδες, φτιάχνοντας χειροποίητες παραστάσεις, ετοίμασε με τους μαθητές της και παρουσιάζει στο «μαγαζάκι της τ3χνης», τη νέα της δουλειά, πάνω στην αριστουργηματική νουβέλα του μεγάλου Αμερικανού συγγραφέα Χέρμαν Μέλβιλ «Μπάρτλεμπυ ο γραφιάς». Η ιστορία αφορά την παράξενη κωμική, φευγάτη ιστορία ενός λιγνού, χλωμού, μοναχικού, ήρεμου και ανυπάκουου άντρα, που βρήκε τη συνταγή για να τρελάνει τους πάντες. Ο «Μπάρτλεμπυ ο γραφιάς, μια ιστορία της Γουόλ Στριτ» έχει μεταφερθεί τουλάχιστον τέσσερις φορές στον κινηματογράφο αλλά και στο θέατρο, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Γαλλία. Το 1961 πάνω στο διήγημα αυτό οι Γουίλιαμ Φλάναγκαν και Τζέιμς Χίντον συνέθεσαν μια μονόπρακτη όπερα σελιμπρέτο του Εντουαρντ Άλμπι.
Τέλος, το «Κήτος», αλλάζει στέγη και παρουσιάζεται στο ιστορικό Υπόγειο του Θέατρου Τέχνης για μόνο για έντεκα παραστάσεις. Ο ανέκδοτος μονόλογος του Βαγγέλη Ρωμνιού, συγγραφέα της μεγάλης επιτυχίας «Χαρτοπόλεμος», που τόσο πρόωρα έφυγε από τη ζωή το 2018 σε ηλικία μόλις 36 ετών, αφηγείται με χιούμορ, ευαισθησία και ωμότητα, τη ζωή ενός παχύσαρκου ανθρώπου στο σύγχρονο δυτικό κόσμο. Ένα οδοιπορικό αδυνατίσματος που έρχεται να μας θυμίσει τις φορές που είπαμε, «...από Δευτέρα ξεκινάω δίαιτα».
