Το «Οξυγόνο» του Ivan Vyrypaev στη Στέγη: Μια θεατρική παράσταση για μια γενιά που προσπαθεί να αναπνεύσει

«Γράφω για μια γενιά μορφωμένων νέων που δεν πολυπηγαίνει στο θέατρο» δήλωνε το 2003 ο Ιβάν Βιριπάγιεφ, ο κορυφαίος εκπρόσωπος της Νέας Ρωσικής δραματουργίας, επικηρυγμένος πλέον από το ρωσικό καθεστώς και πολιτογραφημένος Πολωνός. Έργο-μανιφέστο της γενιάς των 00s, το «Οξυγόνο» (2002) γράφτηκε ως θεατρική πρόζα ειπωμένη από δύο πρόσωπα –ένα κορίτσι κι ένα αγόρι με το ίδιο όνομα–, συνοδεία live dj-set. Η παράσταση, δομημένη σε δέκα κεφάλαια, σαν μια μεταγραφή των Δέκα Εντολών, σαν μια νέα Καινή Διαθήκη, εκκινεί από το ανάποδο του «Ου φονεύσεις», καταλήγει σε μια βιβλική Αποκάλυψη, ενώ τη διατρέχει το εναγώνιο ερώτημα «τι είναι για σένα οξυγόνο;».

Είκοσι χρόνια μετά, ο δημοφιλής Έλληνας σκηνοθέτης Γιώργος Κουτλής μεταγράφει το έργο στο σήμερα, σαν έναν αναστοχασμό μιας ολόκληρης γενιάς, μετατρέποντας την Κεντρική Σκηνή της Στέγης από τις 21 Νοεμβρίου έως τις 12 Ιανουαρίου σε «αρένα» ενός rave party, με τους DJs Reign of Time στα decks, live video art κι έναν νεανικό θίασο, o οποίος, σαν μεταδραματικός Χορός, αποζητά, με τους όρους μιας βλάσφημης ποιητικής, το αντίδοτο στην ψυχοπολιτική ασφυξία των καιρών μας. Αυτοί οι νέοι δημιουργοί γίνονται ο καθρέφτης ολόκληρης της γενιάς τους και, μαζί, η εικόνα των προβληματισμών και των πόθων κάθε ανθρώπου που δεν σταματά να αγωνιά και να ελπίζει.

O Γιώργος Κουτλής αναφέρει για την παράσταση: «Ενα rave party, ένας ασταμάτητος βακχικός ρυθμός, πλάσματα που δονούνται στη μουσική των DJs, αναζητώντας μια χαμένη πνευματικότητα και δίνοντας την εντύπωση ότι, αν σταματήσουν να χορεύουν, θα σταματήσουν να αναπνέουν. Αναζητούν τι είναι οξυγόνο, τι μας κάνει να αναπνέουμε και τι μας στερεί τον αέρα. Προσπαθούν να μιλήσουν στο κοινό παράλληλα με τη μουσική που φέρνει τα σώματα σε έκσταση. Χορεύουν ασταμάτητα και κάποιοι αρπάζουν τα μικρόφωνα και μιλάνε. Με όχημα το έργο του Ivan Vyrypayev, Οξυγόνο, οι ηθοποιοί θα αφηγηθούν την ιστορία του Σάσα και της Σάσα, για να μιλήσουν για όλη τη βρομιά, την αγωνία αλλά και την ομορφιά της ανθρώπινης φύσης, προσπαθώντας να απαντήσουν σε ένα ζωτικής σημασίας αναπάντητο ερώτημα: “Τι είναι για σένα Οξυγόνο;”».

Tην εποχή που έγραφε το Οξυγόνο, ο Βιριπάγιεφ δήλωσε ότι τον απασχολούσε η θέση του θεάτρου απέναντι στον κόσμο, ένα θέατρο που εγείρει ερωτήματα. Όπως αναφέρεται και στο βιογραφικό του, η κύρια έγνοια του είναι η πνευματική ανάπτυξη του ανθρώπου με τη βοήθεια της τέχνης.

Το «Οξυγόνο» είναι ένα έργο που ανατρέπει ό,τι θεωρείται δεδομένο για τη θεατρική φόρμα με σκοπό να μιλήσει για όλα αυτά που μας κάνουν να μην μπορούμε να αναπνέουμε. Όπως ευθαρσώς αναφέρεται στο κείμενο: «Μπας και νιώσεις τίποτα, θα σου πω την αλήθεια».

Διαβάστε ακόμη

Το Ισραήλ αποφασισμένο για κλιμάκωση: Ξεκίνησαν τα πλήγματα στο οικονομικό δίκτυο της Χεζμπολάχ

Τριπλασιάστηκαν οι προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές: Ουρές και αντίσκηνα στη Ρόδο - Καταγγελίες για γραφειοκρατία

Ισχυρός αντικυκλώνας στην Ελλάδα: Πώς θα επηρεάσει τον καιρό - Η εξήγηση Κολυδά

Νάτσιου: Σε πολλά σημεία της Αθήνας δεν μπορώ να περπατήσω, μια τρανς γυναίκα είναι πιο εύκολη λεία