Ποιος διάσημος συγγραφέας συναντήθηκε με τον θάνατο δυο φορές ακριβώς ίδια ημερομηνία και ώρα. Την πρώτη φορά του ξέφυγε

Μια μέρα σαν τη σημερινή, 9 Ιουνίου, ο Κάρολος Ντίκενς, ο διάσημος βρετανός συγγραφέας θα τη θυμόταν για πάντα στη ζωή του για ό,τι του συνέβη… Ήταν ένα αντάμωμα με τον θάνατο! Πού να ήξερε ότι την ίδια ημερομηνία, 9 Ιουνίου δηλαδή, και μάλιστα την ίδια ώρα με το συμβάν που τον σημάδεψε, θα εγκατέλειπε τα εγκόσμια!

Το ημερολόγιο - λοιπόν - έγραφε 9 Ιουνίου του 1865 και το ρολόι έδειχνε 15:13 ακριβώς. Καθώς ένα τρένο από το Φόλκστον με κατεύθυνση το Λονδίνο διέσχιζε μια γέφυρα, πάνω από τον ποταμό Μπελτ, στο Στέιπλχερστ του Κεντ, εκτροχιάστηκε. Πανικός, οδυρμός και θάνατος: Δέκα από τους επιβάτες έχασαν τη ζωή τους και 40 τραυματίστηκαν, άλλοι ελαφρά κι άλλοι βαριά.

Με το τρένο ταξίδευε και ο διάσημος συγγραφέας Τσαρλς Ντίκενς (ο δημιουργός της πολυδιαβασμένης Χριστουγεννιάτικής Ιστορίας του Εμπενίζερ Σκρουτζ), που είχε χωθεί στην αγκαλιά της ερωμένης του Έλεν Τέρναν ονειροπολώντας ένα ξεχωριστό Σαββατοκύριακο. Όμως η μοίρα, όταν κάνουμε σχέδια, γελάει…

Το τρένο εκτροχιάστηκε - από κακοτεχνία στις ράγες είπαν αργότερα - και επτά βαγόνια γκρεμίστηκαν σε βαλτώδη κοίτη, του ποταμού που εκτεινόταν πλάι στη διαδρομή. Το βαγόνι που επέβαινε ο Ντίκενς με την ερωμένη του, κρεμόταν επικίνδυνα από μια γέφυρα. Οι Μεγάλες Προσδοκίες του Ντίκενς για ένα ήσυχο διήμερο πλάι στον έρωτά του, θα βούλιαζαν στα βαλτόνερα… Ο διάσημος συγγραφέας του Όλιβερ Τουΐστ, σύρθηκε στην πόρτα του βαγονιού και κατάφερε να σωθεί, αλλά ενώ απομακρύνονταν από τη σκηνή του δυστυχήματος, θυμήθηκε ότι είχε ξεχάσει στην κουκέτα του το αγαπημένο ημίψηλό καπέλο του και το φλασκί με το μπράντι του. Για ένα Βρετανό της Βικτωριανής εποχής, ημίψηλο και φλασκί ήταν τα εμβληματικά αντικείμενα, που κάποιοι με αυτά έμπαιναν ακόμα και μέσα στο μνήμα! Ο Ντίκενς γύρισε με πολύ κόπο και κινδύνους, μπήκε έπειτα από πολλές προσπάθειες στο βαγόνι που κρεμόταν στο κενό και τα πήρε.

Στάθηκε πλάι τους μέχρι τέλους!

Φεύγοντας ο Ντίκενς είδε πολλούς από τους επιβάτες, τραυματισμένους να πασχίζουν να βγουν την όχθη του ποταμού. Ο συγγραφέας του Ντέιβιντ Κόπερφιλντ, γέμισε το καπέλο του με νερό και προσπάθησε να συνεφέρει όποιον έβλεπε ότι πονούσε ή είχε χάσει τις αισθήσεις του! Και δεν έμεινε μόνο σε αυτά: Ανέσυρε έναν άνδρα από τα συντρίμμια των βαγονιών, έδωσε να πιει μπράντι ένας ετοιμοθάνατος και παρηγορούσε μια γυναίκα, θανάσιμα τραυματισμένη, μέχρι να αφήσει την τελευταία της πνοή.

Και τα απίθανα για έναν καθημερινό άνθρωπο, έγιναν πιθανά για έναν συγγραφέα: Ο Ντίκενς, πριν εγκαταλείψει οριστικά τον τόπο του δυστυχήματος, που είχε γεμίσει νεκρούς, τραυματίες και άμορφες μάζες σιδηρικών, θυμήθηκε ότι μέσα στο βαγόνι, που σε λίγο θα γκρεμιζόταν από τις ράγες της γέφυρας, είχε αφήσει το παλτό του, όπου στις τσέπες του είχε ξεχάσει τα χειρόγραφα του τελευταίου του μυθιστορήματος «Ο κοινός μας φίλος». Ο Ντίκενς δεν το σκέφτηκε διόλου: με μεγαλύτερο κίνδυνο για τη ζωής του πια, μπήκε στο ξανά στο βαγόνι και τα πήρε!
Μέρες μετά οι υπεύθυνοι των βρετανικών σιδηροδρόμων απένειμαν ένα κύπελλο στον Ντίκενς για τις υπηρεσίες του εκείνη την ημέρα.

Ίδια ημερομηνία και ώρα!

Όταν επέστρεψε στο Λονδίνο ο δημοφιλής συγγραφέας, κλείστηκε στον εαυτό του και επί μήνες δεν μιλούσε σε κανέναν. Η εμπειρία του - λένε - ήταν τόσο τραυματική, ώστε έχασε τη φωνή του και υπέφερε από συνεχείς τάσεις λιποθυμίας. Οι δικοί του άνθρωποι υποστήριζαν ότι ποτέ δεν συνήλθε από το σοκ με αποτέλεσμα να παραμείνει εξαιρετικά κλονισμένη η υγεία του μέχρι τέλους της ζωής του. Και αυτή η ζωή δεν κράτησε για πολύ ακόμα. Ο Ντίκενς πέθανε ακριβώς πέντε χρόνια μετά το δυστύχημά του τρένου, (σε ηλικία μόλις 58 χρονών) ακριβώς την ίδια ώρα που είχε εκτροχιαστεί ο συρμός! Αιτία θανάτου; Εγκεφαλική αιμορραγία.
Το ημερολόγιο έγραφε 9 Ιουνίου 1870 και το ρολόι έδειχνε 15:13… ακριβώς! Και κάτι ακόμα, ο Ντίκενς από την ημέρα του δυστυχήματος, έβλεπε τρένο και άλλαζε πορεία…