Βόρεια Κορέα και ΗΠΑ φθάνουν κοντά στον πόλεμο από ένα τυχαίο περιστατικό – Ένα πολεμικό πλοίο παραμένει ακόμα αιχμάλωτο

Ήταν μία μέρα σαν σήμερα 22 Ιανουαρίου του 1968 όταν μία ομάδα εκτελεστών από τη Βόρεια Κορέα είχε επιχειρήσει να δολοφονήσει τον πρόεδρο της Νότιας Κορέας Παρκ Τσουνγκ Χι. Τότε ήταν που ο αμερικανός πλοίαρχος Λόιντ Μπούτσερ τέθηκε επικεφαλής της πιο ευαίσθητης αποστολής που είχε πραγματοποιηθεί ποτέ. Ο Μπούτσερ, έλαβε διαταγή να αποπλεύσει με το πλοίο του USS Pueblo για τις ακτές της Βόρειας Κορέας και να υποκλέψει μυστικές επικοινωνίες της. Οι Ηνωμένες Πολιτείες χρειάζονται επειγόντως πληροφορίες για ένα από τα πιο απρόβλεπτα καθεστώτα στον κόσμο.

Καθώς το πολεμικό πλοίο πλησίαζε στα χωρικά ύδατα της Κορέας, ο Μπούτσερ αντιλήφθηκε ότι είχε εντοπιστεί από βορειοκορεατικό καταδιωκτικό σκάφος. Αμέσως εμφανίστηκαν τέσσερις τορπιλάκατοι, ένα ακόμα καταδιωκτικό και δύο μαχητικά Mig 21. O Μπούτσερ έλαβε μήνυμα, που τον διέταζε να συμμορφωθεί σε έρευνα, διαφορετικά θα του επιτίθονταν.

Μια εμπλοκή του πολεμικού Pueblo σε σύγκρουση θα ήταν αδιανόητη και ο κυβερνήτης το ήξερε καλά. Τα διαθέσιμα πυρομαχικά ήταν αποθηκευμένα στο αμπάρι και τα πολυβόλα καλυμμένα με προστατευτικούς για το κρύο μουσαμάδες. Όλος ο οπλισμός ήταν ανέτοιμος!

Ένας νεκρός με την πρώτη βολή

Τα βορειοκορεατικά σκάφη επιχείρησαν να στείλουν στο αμερικανικό πλοίο αποβατικά αγήματα αλλά ο πλοίαρχος Μπούτσερ πραγματοποίησε ελιγμούς για να τους αποφύγει, οι ελιγμοί όμως είχαν το τίμημά τους: Ενα από τα καταδιωκτικά άνοιξε πυρ πλήττοντας κατευθείαν το πιλοτήριο με αποτέλεσμα ένα από τα μέλη του πληρώματος να χάσει τη ζωή του ακαριαία.
Περικυκλωμένος πλέον, ο πλοίαρχος, και υστερώντας σε οπλισμό δεν είχε άλλη επιλογή από το να συμμορφωθεί με την απαίτηση των Βορειοκορεατών να ερευνήσουν το πλοίο. Οι αμερικανικές ναυτικές Αρχές, που είχαν τη βάση τους στην Ιαπωνία κατάφεραν να κρατήσουν ασύρματη επικοινωνία με το Pueblo. Ο διοικητής του 7ου Στόλου ήταν ενήμερος για την κατάσταση του πλοίου, παρόλα αυτά δεν έκανε τίποτα.
Στο πλοίο του Pueblo επιβιβάστηκαν άνδρες από το σκάφη των Βορειοκορεατών· έδεσαν τα χέρια των μελών του αμερικανικού πληρώματος και κατόπιν τα μάτια και στη συνέχεια τους ξυλοκόπησαν. Οι Βορειοκορεάτες πήραν τον έλεγχο του αμερικανικού πολεμικού πλοίου και το οδήγησαν στα χωρικά τους ύδατα.
Ήταν η αρχή μιας επώδυνης δοκιμασίας για τα μέλη του πληρώματος, που τους απομάκρυναν το πλοίο και τους οδήγησαν σε στρατόπεδα αιχμαλώτων πολέμου. Κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού τους, τους άφησαν να λιμοκτονήσουν και τους υπέβαλαν σε σκληρά βασανιστήρια.

Όταν ο διοικητής Λόιντ Μπούτσερ παρέδωσε το πλοίο του, το USS Pueblo (AGER-2), στις βορειοκορεατικές κανονιοφόρους το 1968, έγινε αυτόματα μια από τις πιο διαβόητες προσωπικότητες στην ιστορία του Ναυτικού των ΗΠΑ.

Παραδόθηκε δίχως μάχη

Ο Μπούτσερ εγκατέλειψε το σκάφος του χωρίς να ρίξει μία βολή· ήταν ο πρώτος διοικητής πολεμικού πλοίου των ΗΠΑ που το έκανε από το 1807. Πολλοί, από τα ανώτερα κλιμάκια του Πολεμικού Ναυτικού τον θεώρησαν δειλό και προδότη· κουνώντας το κεφάλι τους με δυσπιστία υποστήριζαν ότι δεν είχε κάνει το παραμικρό για να αντισταθεί: «Θα είχα ρίξει την κόλαση τους Βορειοκορεάτες», είχε δηλώσει ο απόστρατος αντιναύαρχος Γουίλιαμ Ράμπορν, απηχώντας την άποψη πολλών παλαιών αξιωματικών.
Το Ναυτικό είχε επανειλημμένως διαβεβαιώσει τον Μπούτσερ ότι μια επίθεση στο πλοίο του ήταν εξαιρετικά απίθανη. Του είχαν επίσης πει ότι αν δεχόταν πυρά, θα έμενε μόνος του και μην περίμενε βοήθεια από κανέναν. Λίγο πριν από την αναχώρηση του Pueblo από τη Yokosuka της Ιαπωνίας, ο υποναύαρχος Φρανκ Τζόνσον, ο οποίος επέβλεπε τις αποστολές κατασκοπευτικών πλοίων στην περιοχή, προειδοποίησε τον Μπούτσερ, να μην «ξεκινήσει πόλεμο» προκαλώντας τους πάντα ευαίσθητους Βορειοκορεάτες.

Όταν οι Βορειοκορεάτες κινήθηκαν για να επιβιβαστούν στο πλοίο, ο Μπούτσερ προσπάθησε να διαφύγει, αλλά το απαρχαιωμένο κατασκοπευτικό σκάφος - ένα μετασκευασμένο φορτηγό πλοίο του Στρατού με την αδιανόητη τελική ταχύτητα των 13 κόμβων - δεν μπορούσε να ξεφύγει από τους πολύ πιο γρήγορους διώκτες του.
Η εξωφρενική επίθεση σε πλοίο του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού σε διεθνή ύδατα, σε καιρό ειρήνης, δημιούργησε ένα σοβαρό δίλημμα στον πρόεδρο Λίντον Τζόνσον. Με εκατοντάδες αμερικανούς στρατιώτες να χάνονται κάθε μήνα στο Βιετνάμ, το τελευταίο πράγμα που ήθελε ο Τζόνσον ήταν ένας δεύτερος χερσαίος πόλεμος στην Ασία. Αλλά οι φωνές Αμερικανών για εκδίκηση κατά της Βόρειας Κορέας, του προκαλούσαν ισχυρή πίεση να δράσει.

Επιστράτευση και αγωνία

Ο Τζόνσον «απάντησε» στην κατάληψη του πλοίου με μια μαζική συγκέντρωση αμερικανικής στρατιωτικής δύναμης εντός και γύρω από τη Θάλασσα της Ιαπωνίας, αποστέλλοντας περισσότερα από 350 πολεμικά αεροσκάφη και 25 πολεμικά πλοία με επικεφαλής το αεροπλανοφόρο USS Enterprise. Ο πρόεδρος επιστράτευσε επίσης 14.000 εφέδρους της Πολεμικής Αεροπορίας και του Πολεμικού Ναυτικού: Η μεγαλύτερη κινητοποίηση αμερικανικού στρατιωτικού προσωπικού, από την Κρίση των Πυραύλων της Κούβας το 1962. Την ίδια στιγμή, ο Τζόνσον προσέγγισε με τη διπλωματική οδό κρυφά τη Βόρεια Κορέα, ευελπιστώντας ότι οι διαπραγματεύσεις κεκλεισμένων των θυρών με τους κομμουνιστές θα να οδηγούσαν σε μια ειρηνική επίλυση της κρίσης.
Υποσχέθηκε στον πρόεδρο της Νότιας Κορέας, Παρκ - έναν στενό σύμμαχο και προσωπικό φίλο των ΗΠΑ - έναν πλούσιο στρατιωτικό εξοπλισμό σε αντάλλαγμα του να μην προβεί σε καμία ενέργεια που θα μπορούσε να προκαλέσει έναν δεύτερο πόλεμο της Κορέας.
Οι Βορειοκορεάτες, αφού έδεσαν το πειρατικό κατασκοπευτικό πλοίο στο λιμάνι της Wonsan, περιέφεραν τον πλοίαρχο Μπούτσερ και τους άντρες του γύρω από ένα πλήθος που ούρλιαζαν και τους έφτυναν. Στη συνέχεια τους έριξαν σε μια φυλακή όπου επικρατούσαν εφιαλτικές συνθήκες. Για τους επόμενους 11 μήνες οι Αμερικανοί βασανίζονταν, ξυλοκοπούνταν και λιμοκτονούσαν. Οι κομμουνιστές άσκησαν τρομερή πίεση στον Μπούτσερ, τις πρώτες ώρες της αιχμαλωσίας του, προσπαθώντας να τον αναγκάσουν να υπογράψει μια ψεύτικη ομολογία, ότι είχε εισβάλει στα χωρικά τους ύδατα με σκοπό την κατασκοπεία. Τον ξυλοκόπησαν, τον απείλησαν με εκτελεστικό απόσπασμα, τον υπέβαλαν σε εικονική εκτέλεση και τον πήγαν σε ένα σκοτεινό υπόγειο για να δει έναν Ασιάτη που είχε βασανιστεί φρικτά και μετά βίας ζούσε: «Παρακολούθησε τη δίκαιη τιμωρία του!» ούρλιαξε ένας αξιωματικός - μεταφραστής, ισχυριζόμενος ότι ο άνδρας ήταν κατάσκοπος της Νότιας Κορέας και άφησε να εννοηθεί ότι ο Μπούτσερ θα είχε την ίδια μεταχείριση. Ο πλοίαρχος αρνήθηκε να υπογράψει. Στο τέλος όμως υποχώρησε όταν οι Βορειοκορεάτες απείλησαν να πυροβολήσουν τους άνδρες του, έναν έναν μπροστά στα μάτια του, και έφεραν ως πρώτο θύμα τον νεότερο ναύτη του, έναν 19χρονο.

Ένας εξαιρετικός ηγέτης

Παρά τον τρόμο, τον πόνο από τις πληγές του, τις κρίσεις ηπατίτιδας και άλλες ασθένειες και την απώλεια περίπου του μισού βάρους του σώματός του, ο Μπούτσερ αποδείχθηκε εξαιρετικός ηγέτης στη φυλακή. Ζητούσε επίμονα καλύτερη τροφή και ιατρική περίθαλψη για τους άνδρες του και κάποια στιγμή έκανε πενθήμερη απεργία πείνας για να διαμαρτυρηθεί για τα άθλια γεύματα με ρύζι, γογγύλια και κομμάτια ενός ψαριού τόσο δύσοσμου και αηδιαστικού, που οι άντρες του το ονόμαζαν «πέστροφα αποχέτευσης».

Όταν οι Βορειοκορεάτες προσπάθησαν να τους τραβήξουν προπαγανδιστικές φωτογραφίες, οι ναυτικοί σήκωσαν τα μεσαία δάχτυλά τους για να λοιδορήσουν τις εικόνες, λέγοντας στους ανίδεους Βορειοκορεάτες ότι έκαναν το «σημάδι της καλής τύχης της Χαβάης».
Εν αγνοία των αιχμαλώτων, ο πρόεδρος Τζόνσον προσπαθούσε με κάθε μέσον να τους απελευθερώσει, διαπραγματεόμενος προσωπικά με τους Βορειοκορεάτες. Για μήνες οι Βορειοκορεάτες απαιτούσαν από την κυβέρνηση των ΗΠΑ να υπογράψει παραδοχή ότι το Pueblo είχε παραβιάσει τα χωρικά τους ύδατα για να κατασκοπεύσει και ότι δεν θα επαναλαμβάνονταν ανάλογες εισβολές. Η αμερικανική θέση ήταν ότι το πλοίο παρακολούθησης εκτελούσε στρατιωτική αποστολή στην ανοιχτή θάλασσα και δεν είχε κάνει τίποτα κακό, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο. Η λύση δόθηκε όταν οι Βορειοκορεάτες αποδέχθηκαν – απροσδόκητα - την πρόταση των ΗΠΑ να υπογράψουν μεν μια ομολογία, και μετά να την διαψεύσουν δημόσια.
Η Οδύσσεια των 82 Αμερικανών κράτησε μήνες ολόκληρους, με την αγωνία των συγγενών τους να κορυφώνεται. Τελικά, οι αιχμάλωτοι απελευθερώθηκαν σχεδόν ένα χρόνο μετά, στις 23 Δεκεμβρίου του 1968 και γιόρτασαν τα Χριστούγεννα με τους δικούς τους, αφού προηγουμένως ο εκπρόσωπος της αμερικανικής κυβέρνησης, υποστράτηγος Γούντγουορντ, υπέγραψε την ταπεινωτική ομολογία και αίτηση συγνώμης που του υπαγόρευσαν οι Βορειοκορεάτες διαπραγματευτές.

Κι έπειτα ήρθαν οι ανακριτές!

Η συνέχεια; Ένα ανακριτικό δικαστήριο του Πολεμικού Ναυτικού ζήτησε να οδηγηθεί ο Μπούτσερ σε ναυτοδικείο, κατηγορώντας τον επειδή «απλώς δεν προσπάθησε». Ο Μπούτσερ και οι άνδρες του, αν και ανακρίθηκαν από Επιτροπή, δεν υπέστησαν κυρώσεις, αφού κρίθηκε – και σωστά – ότι όσα πέρασαν στη Βόρεια Κορέα ήταν αρκετά…

Οι Αμερικανοί αποκήρυξαν την ομολογία τους, χωρίς αυτό να αποκαταστήσει το βαρύτατο τρωθέν διεθνές τους κύρος. Η ειρωνεία είναι ότι διατάχθηκε ανάκριση εναντίον του κυβερνήτη του Pueblo, Λόιντ Μπούτσερ, για την ομολογία του, η οποία δεν διέφερε σε τίποτα από το έγγραφο που υπέγραψε το ίδιο το αμερικανικό κράτος!

Το SS Pueblo, το οποίο εξακολουθεί να κατέχει σήμερα η Βόρεια Κορέα, παραμένει επίσημα πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ. Από τις αρχές του 2013, το πλοίο βρίσκεται αγκυροβολημένο σε λιμάνι και χρησιμοποιείται ως πλοίο-μουσείο. Το Pueblo είναι το μόνο πλοίο που εξακολουθεί να ανήκει στο δυναμικό του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ και τελεί υπό κατάληψη!