Εγκαινιάζεται ο Πύργος του Άιφελ και προκαλεί οργή – 5 πράγματα που δεν γνωρίζαμε γι’ αυτόν

Μια μέρα σαν σήμερα, 31 Μαρτίου του 1889 οι Παριζιάνοι μένουν άφωνοι βλέποντας τον Πύργο του Άιφελ… 

Η χώρα του Βολταίρου ήταν αποφασισμένη να τιμήσει τα 100 χρόνια από τη Γαλλική Επανάσταση με λαμπρή γιορτή που θα αναδεικνύει όλα τα εκπληκτικά επιστημονικά και μηχανικά επιτεύγματα του αιώνα που έφευγε. Η Διεθνής Έκθεση ήταν η μεγάλη γιορτή, η γεμάτη αυτοπεποίθηση και αυταρέσκεια για την εποχή της προόδου και της ευρωπαϊκής κυριαρχίας σε ολόκληρο τον κόσμο. Κεντρικό αξιοθέατο μέσα από το οποίο περνούσε το κοινό για να μπει στην Έκθεση ήταν ένας Πύργος χτισμένος από τον αρχιτέκτονα Gustav Eiffel.

Σε μία πόλη που φημιζόταν για την εκλεπτυσμένη της αρχιτεκτονική του 18ου και 19ου αιώνα, αυτός ο Πύργος επρόκειτο για μία τρομακτική αντίθεση: Ήταν ένα «τερατούργημα» από σφυρήλατο σίδερο στερεωμένο πάνω σε βάσεις από τσιμέντο και σύμφωνα με τον Άιφελ θα ήταν ένα δείγμα «όχι μόνο της τέχνης του σύγχρονου μηχανικού αλλά και του αιώνα της βιομηχανίας και της επιστήμης που διανύουμε».  Το μεσημέρι της Κυριακής της 31 Μαρτίου, ο Άιφελ, οδήγησε μία ομάδα αξιωματούχων και δημοσιογράφων στην κορυφή του τότε ψηλότερου κτίσματος στον κόσμο από τις σκάλες. Τα ασανσέρ δεν είχαν τεθεί ακόμα σε λειτουργία. Χρειάστηκε μία ολόκληρη ώρα ανάβασης και πολλοί από τους πολιτικούς δεν άντεξαν να φτάσουν πέρα από το πρώτο επίπεδο. Όμως Άιφελ  έφτασε ως την κορυφή και από κει στις 14:30 ξεδίπλωσε μία γιγαντιαία γαλλική σημαία. Υποτίθεται πως το κτίσμα θα ήταν προσωρινό, όμως σύντομα έγινε αναντικατάστατο σύμβολο της Γαλλίας! 

Να κάποια πράγματα που δεν γνωρίζαμε για τον διάσημο Πύργο: 

1: Στο μοντέρνο Παρίσι, ακόμη και ο Πύργος του Άιφελ έπρεπε να συμβαδίζει με τις τάσεις της μόδας. Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών, η «Iron Lady», όπως τον αποκαλούν χαϊδευτικά, άλλαξε την εμφάνισή της με μια σειρά χρωμάτων. Όταν εγκαινιάστηκε, το 1889, ο Πύργος του Άιφελ είχε ένα κοκκινοκαφέ χρώμα. Μια δεκαετία αργότερα, επικαλύφθηκε με κίτρινη μπογιά. Ο Πύργος βάφτηκε επίσης κιτρινο - καφέ και καφέ καστανό πριν από την τελική μορφή του: Eiffel Tower Brown το 1968. Κάθε επτά χρόνια, οι ελαιοχρωματιστές εφαρμόζουν 60 τόνους μπογιάς στον Πύργο για να τον κρατήσουν νέο... 

2. Για τέσσερις δεκαετίες ήταν η ψηλότερη κατασκευή στον κόσμο: Με τα 300,533 μέτρα του, ο Πύργος του Άιφελ ήταν σχεδόν διπλάσιος από το ύψος του προηγούμενου ψηλότερου οικοδομήματος του κόσμου,του Μνημείου της Ουάσιγκτον ύψους 170 μέτρων. Το ρεκό δεν θα ξεπεραστεί μέχρι την ολοκλήρωση του κτηρίου της Chrysler 320 μέτρων στη Νέα Υόρκη το 1930.

3. Η γαλλική κυβέρνηση σχεδίαζε, 20 χρόνια μετά την κατασκευή του, να αποσυναρμολογήσει τον Πύργο, αλλά μια κεραία που τοποθετήθηκε στην κορυφή του και χρησίμευσε για πειράματα με τον τηλέγραφο του έδωσαν παράταση ζωής. Η αξία του Πύργου στην αποστολή και λήψη ασύρματων μηνυμάτων, ιδιαίτερα για τους γάλλους στρατιωτικούς, έκανε το Παρίσι να ανανεώσει την «εμπιστοσύνη» του στον Πύργο του Άιφελ…

4. Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, ο γαλλικός στρατός χρησιμοποίησε τον ασύρματο σταθμό του Πύργου για να υποκλέπτει εχθρικά μηνύματα από το Βερολίνο. Το 1914, οι Γάλλοι μπόρεσαν να οργανώσουν μια αντεπίθεση κατά τη διάρκεια της Μάχης του Μάρνη, όταν έμαθαν ότι ο γερμανικός στρατός σταματούσε την προέλασή του. Τρία χρόνια αργότερα, ο σταθμός στην κορυφή του Πύργου του Άιφελ αποκρυπτογράφησε ένα κωδικοποιημένο μήνυμα μεταξύ Γερμανίας και Ισπανίας που έδινε λεπτομέρειες για το «Επιχειρησιακό H-21». Με βάση αυτό το μήνυμα, οι Γάλλοι συνέλαβαν, καταδίκασαν και εκτέλεσαν τη θρυλική Μάτα Χάρι για κατασκοπεία.

5. Αν και σήμερα αποτελεί παγκόσμιο σύμβολο ρομαντισμού, ο ριζοσπαστικός σχεδιασμός του Πύργου του Άιφελ προκάλεσε οτιδήποτε άλλο εκτός από αγάπη στις καρδιές 300 εξεχόντων Παριζιάνων καλλιτεχνών και διανοουμένων που υπέγραψαν το ακόλουθο μανιφέστο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Le Temps την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου το 1887: «Εμείς, συγγραφείς, ζωγράφοι, γλύπτες, αρχιτέκτονες, παθιασμένοι λάτρεις της ομορφιάς - της μέχρι τώρα ανέπαφης - του Παρισιού, διαμαρτυρόμαστε με όλη μας τη δύναμη, με όλη μας την αγανάκτηση, στο όνομα του γαλλικού γούστου που δεν αναγνωρίζεται, στο όνομα της γαλλικής τέχνης και Ιστορίας υπό την απειλή της κατασκευή, στην καρδιά της πρωτεύουσάς μας, του άχρηστου και τερατώδους Πύργου του Άιφελ». Στο υστερόγραφο τόνιζαν μάλιστα ότι η «γιγαντιαία μαύρη καμινάδα εργοστασίου» είναι τόσο απεχθής που «ακόμη και η κακόγουστη και εμπορική Αμερική δεν τη θέλει»!