Οδυσσέας Ανδρούτσος - Γιατί Έλληνες τον γκρέμισαν από την Ακρόπολη και τι σήμαινε το σύνθημα: Η τιμή του λαδιού ανέβηκε. Πούλα.

Μια μέρα σαν σήμερα, 5 Ιουνίου 1825 δολοφονείται από Έλληνες ο ήρως της Επανάστασης του 1821 Οδυσσέας Ανδρούτσος!

Αλίμονο στη χώρα που έχει ανάγκη από ήρωες - λένε - κι αλίμονο σε εκείνη τη χώρα που ενώ τους έχει (απόλυτη) ανάγκη, τους εξοντώνει με τον χείριστο τρόπο: Ελλάδα είπατε; Πολύ σωστά.
Μια μέρα σαν σήμερα λοιπόν, ο ήρωας που έκανε το Χάνι της Γραβιάς λαμπρό ορόσημο στην Ελληνική Επανάσταση, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, σκοτώνεται με τον πιο ελεεινό τρόπο από ομοεθνείς του!

Ο πατέρας του Οδυσσέα, καπετάν Ανδρούτσος, είχε πάρει μέρος στην επανάσταση του Λάμπρου Κατσώνη και συνελήφθη από τους Βενετούς, παραδόθηκε στους Τούρκους και αποκεφαλίστηκε το 1797 στην Κωνσταντινούπολη. Ο Οδυσσέας, έμεινε ορφανός από τα 8 του χρόνια. Ο Αλή Πασάς, τιμώντας τη φιλία που είχε με τον πατέρα του Οδυσσέα, τον αναζήτησε και τον πήρε στην αυλή του στα Ιωάννινα. Κατά μια άλλη εκδοχή, ο Οδυσσέας έφτασε εκεί με την προτροπή της μητέρας του.

Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος έμαθε πολλά από τη στρατιωτική σχολή του Αλή Πασά και λέγεται ότι είχε ταραχώδη βίο. Στα 15 χρόνια του, κατατάχτηκε στην προσωπική σωματοφυλακή του Αλή Πασά και έγινε ο επικεφαλής της προσωπικής του φρουράς.
Λίγο πριν ο Αλή Πασάς πέσει από βόλι Τούρκου, το 1822, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος με 1.500 άνδρες, ανεξαρτητοποιήθηκε και ρίχτηκε στον αγώνα εναντίον των Οθωμανών. Το αποκορύφωμα των ανδραγαθημάτων του Ανδρούτσου ήταν η Μάχη στο Χάνι της Γραβιάς (στις 8 Μαΐου του 1821), όπου με ελέχιστους συμπολεμιστές οχυρώθηκε στο χάνι, όπου αντιμετώπισε το στράτευμα του Ομέρ Βρυώνη!

Η μοιραία νύχτα στην Ακρόπολη

Ήταν το ασίγαστο πάθος των ελλήνων για εύκολο πλουτισμό, ήταν η αρχομανία τους, ήταν ο Εμφύλιος που έφερε τον Οδυσσέα Ανδρούτσο σιδηροδέσμιο στο κάστρο της Ακρόπολης έπειτα από κατηγορίες για συνεργασία με τους Τούρκους. Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος δολοφονήθηκε το βράδυ της 5ης Ιουνίου του 1825 με απάνθρωπο τρόπο. Ο πρώην σύντροφός του Γιάννης Γκούρας έμαθε ότι η κυβέρνηση σχεδίαζε να του δώσει αμνηστία και να τον επαναφέρει στο στράτευμα, και μάλιστα σε ηγετικό πόστο. Ο Γκούρας έτρεμε στην ιδέα αυτής της προοπτικής. Αν έβγαινε ο Οδυσσέας από τη φυλακή δεν υπήρχε περίπτωση να μην εκδικηθεί τον παλιό σύντροφό του που τον είχε διαβάλει. Ο Γκούρας, ακόμα, θα έχανε την πολιτική δύναμη που είχε. Έτσι, μετά μια αποτυχημένη προσπάθεια να πείσει την κυβέρνηση να τον εκτελέσει για εσχάτη προδοσία, έστειλε αμέσως εντολή να δολοφονηθεί ο Οδυσσέας. Έχει ενδιαφέρον το σύνθημα που είχαν συμφωνήσει: «Η τιμή του λαδιού ανέβηκε. Πούλα.»

Είχε νυχτώσει και είχε ψιλόβροχο όταν οι τρεις ή τέσσερεις άνθρωποι του Γκούρα (ο Μήτρος Τριανταφυλλίνας, ο Γιάννης Μαμούρης, κάποιος Τζαμάλας και πιθανόν ένας παπάς – η Εκκλησία είχε αφορίσει τον Οδυσσέα) μπήκαν στο κελί του Ανδρούτσου στην Ακρόπολη, αποφασισμένοι να τον δολοφονήσουν χωρίς να χρησιμοποιήσουν όπλα γιατί είχαν σκοπό από την αρχή να το κάνουν να φανεί σαν ατύχημα. Επιπλέον ήθελαν πρώτα να τους αποκαλύψει που είχε κρυμμένους τους θησαυρούς του. Ο Οδυσσέας ήταν νηστικός, βρώμικος, τα ρούχα του κουρέλια, στα χέρια και στα πόδια αλυσοδεμένος με μεγάλες βαριές μπάλες. 

Χρειάστηκε να τον στραγγαλίσουν!

Για να φανερώσει που είχε κρύψει τον θησαυρό τον βασάνισαν άγρια. Τον χτυπούσαν με τα χέρια και τα κουμπούρια τους. Ένα δυνατό χτύπημα του έκοψε τα χείλια και του έσπασε και δόντια. Ο Οδυσσέας μούγκριζε από τους πόνους. Στο τέλος τον αποτελείωσαν με ένα γνωστό, μέχρι και σήμερα, βασανιστήριο. Καθώς τον κρατούσαν οι άλλοι δύο, ο Τριανταφυλλίνας του έστριψε τα γεννητικά όργανα!

Έχασε τις αισθήσεις του από τον φοβερό πόνο αλλά οι τρεις δήμιοι συνέχισαν να τον χτυπούν ενώ ήταν λιπόθυμος. Το μουγκρητό έγινε επιθανάτιος ρόγχος. Αλλά δεν πέθαινε. Χρειάστηκε να τον στραγγαλίσουν. Το πτώμα του βρέθηκε μπροστά στον Ναό της Αθηνάς Νίκης. Ήταν φανερό τι είχε συμβεί αλλά οι άνθρωποι του Γκούρα κουκούλωσαν την ιατροδικαστική έκθεση και παρουσίασαν τον φόνο ως το αποτέλεσμα της πτώσης από το κελί στη διάρκεια μιας υποτιθέμενης απόπειρας απόδρασης. Είχαν φροντίσει να τυλίξουν ένα σχοινί γύρω από το πτώμα. Βέβαια κανέναν δεν κατόρθωσαν να εξαπατήσουν. Επιπλέον, αν και δεν το είχαν αντιληφθεί, υπήρχε ένας αυτόπτης μάρτυρας. Ο 21χρονος στρατιώτης Κώστας Καλαντζής. 40 χρόνια μετά, το 1863, θα διηγηθεί το τι πραγματικά έγινε στον δικηγόρο Σπυρίδωνα Φόρτη που θα το καταγράψει. Κι έτσι ένας ακόμα ήρωας τέλειωσε άδοξα στον τόπο, που δεν έχει ανάγκη τους ήρωες... γι αυτό τους σκοτώνει!

Πηγή: Οδυσσέας Ανδρούτσος: Κάρπου Παπαδόπουλος, Αναστασίου Γουδά 1837 - andro.gr: Αριστείδης Χατζής Καθηγητής Φιλοσοφίας Δικαίου και Θεωρίας Θεσμών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.