Τραγικές συμπτώσεις της Ιστορίας: Ημέρα απελευθέρωσης η σημερινή που ακολούθησε σκοτάδι – Από το 1862 στο 1944

Τα παιχνίδια της Ιστορία πολλά. Και στην Ελλάδα ακόμα περισσότερα... Ημέρα απελευθέρωσης η σημερινή που την ακολούθησε σκοτάδι: Από την έξωση του Όθωνα το 1862 στην απελευθέρωση της Αθήνας από τους Γερμανούς το 1944...

Μια μέρα σαν τη σημερινή, 12 Οκτωβρίου, έχει σημαδευτεί η Ελληνική Ιστορία με δυο σημαντικά γεγονότα, που μπορεί να θεωρούνται ορόσημα, όμως η συνέχειά τους ήταν θλιβερή και οι πανηγυρισμοί που συνόδευσαν εκείνη την «ημέρα», γρήγορα έγιναν θρήνος και την αυγή της «επομένης», η αισιοδοξία είχε μετατραπεί σε πόνο και σκοτάδι.

Ας τα πιάσουμε από την αρχή.

Στου Όθωνα τα χρόνια...

Μια μέρα σαν σήμερα λοιπόν, 12 Οκτωβρίου του 1862 η Ελλάδα αποτινάζει από το κορμί της τη βαριά περίοδο της βασιλείας του Όθωνα. Ο πρίγκιπας Όθων Φρειδερίκος Λουδοβίκος της Βαυαρίας, αφού πέρασε 30 χρόνια στον θρόνο του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους με τους λακέδες και τους Βαυαρούς τοποτηρητές του, αφού κυβέρνησε απολυταρχικά θεωρώντας εαυτόν «Ελέω Θεού» μονάρχη, αφού έκανε πολλούς Έλληνες να νοσταλγήσουν τον τουρκικό ζυγό, υποχρεώθηκε να μπει σε ένα πλοίο και να φύγει κακήν κακώς. Ενώ το βασιλικό ζεύγος, ο Όθων και η Αμαλία, βρισκόταν σε περιοδεία στη Πελοπόννησο, εκδηλώθηκε εξέγερση στην Αθήνα, αναγκάζοντας τον Βασιλιά ν’ φύγει οριστικά από την Ελλάδα με το βρετανικό πολεμικό πλοίο «Σκύλλα». Η Χάρυβδη της ξενοκρατίας θα έμενε στον τόπο μας…
Τη νύχτα της 10ης προς 11η Οκτωβρίου, εκδόθηκε το Ψήφισμα του Έθνους για την κατάργηση της Βασιλείας του Όθωνα: «Τα δεινά της Πατρίδος έπαυσαν. Άπασαι αι επαρχίαι και η Πρωτεύουσα συνενωθείσαι μετά του Στρατού έθεσαν τέρμα εις αυτά, ως κοινή έκφρασις του Ελληνικού Έθνους ολοκλήρου κηρύττεται και ψηφίζεται: Η Βασιλεία του Όθωνος καταργείται. Η Αντιβασιλεία της Αμαλίας καταργείται». Και ο λαός πανηγύρισε…

«Αγαθώτατος την πρόθεσιν»...

Έχει γράψει χαρακτηριστικά για τον Όθωνα ο διπλωμάτης, ποιητής, λογογράφος και πολιτικός δημοσιογράφος του 19ου αιώνα Αναστάσιος Βυζάντιος (1839-1892) στο κείμενό του «Επί τη τελευτή του βασιλέως Όθωνος»: «…Ενώ δεν ήξευρε να προλάβη το κακόν, επεδίωκεν αείποτε και εις μάτην το τέλειον καλόν. Αγαθώτατος την πρόθεσιν, ειλικρινέστατος την αγάπην, Έλλην, ως ίσως ουχί πάντες οι Έλληνες, ηδίκησε πολλάκις και έβλαψε την Ελλάδα εκ του πολλού φίλτρου…».
Και η συνέχεια ήταν το ίδιο και χειρότερα καταστρεπτική για την Ελλάδα. Οι Μεγάλοι άλλαξαν τον Βαυαρό Όθωνα με τον Δανό Χριστιανό Γλύξμπουργκ που του έδωσαν το ελληνοπρεπές όνομα Γεώργιος. Και η Ελλάδα δεινοπάθησε από το 1863 μέχρι το 1973, με κάποιες παρενθέσεις δημοκρατίας, οπότε και το πολίτευμα της βασιλευομένης δημοκρατίας καταργήθηκε από τον δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο.

Και με… διαδικτυακή ταχύτητα μεταφερόμαστε στις 12 Οκτωβρίου του 1944. Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος στάζει αίμα και άμμο στην κλεψύδρα του χρόνου και όλο δείχνει να τελειώνει.

Τα χαμόγελα κράτησαν λίγο

Η Αθήνα εκείνη την ημέρα χαμογελάει. Το 1862 έφυγε ένας Βαυαρός από την Ελλάδα εν μέσω πανηγυρισμών και 82 χρόνια μετά αποχωρούν στίφη Γερμανών από την ελληνική πρωτεύουσα, ξανά εν μέσω πανηγυρισμών.

«Φρενίτιδα ενθουσιασμού κυριαρχεί στους δρόμους της πόλης»… Η Ελληνική Σημαία κυματίζει ξανά στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και οι Αθηναίοι πια νιώθουν ελεύθεροι. Όμως η Ιστορία και πάλι παίζει άσχημο παιχνίδι για τους Έλληνες και ιδιαίτερα για τους κατοίκους των Αθηνών. Οι Γερμανοί αποχωρούν, ο ΕΛΑΣ μπαίνει στην Αθήνα, οι κάτοικοι γιορτάζουν Πάσχα φθινοπωριάτικά, αλλά ο χειμώνας του Εμφυλίου ανασκουμπώνεται και περιμένει. Δεν θα αργήσει να μπει στην πολύπαθη πρωτεύουσα…

Τον Δεκέμβριο του 1944, ούτε τρεις μήνες μετά την αποχώρηση των Γερμανών Ναζί, 33 άνθρωποι πέφτουν νεκροί από πυρά αστυνομικών δυνάμεων εναντίον διαδηλωτών του ΕΑΜ. Οι μάχες ανάμεσα σε δυνάμεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και τις Βρετανικές και Κυβερνητικές δυνάμεις κράτησαν 33 μέρες και τερματίστηκαν αρχές Ιανουαρίου 1945.

Ο σοφός ρωμαίος αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος είχε γράψει: «Ο τα νυν ιδών πάντα εώρακεν, όσα τε εξ αϊδίου εγένετο και όσα εις το άπειρον έσται. Πάντα γαρ ομογενή και ομοειδή», που θα πει: Όποιος είδε τα τωρινά, τα είδε όλα, και αυτά που γίνονταν πάντα και όσα θα γίνουν στο άπειρο μέλλον. Γιατί όλα είναι ίδια κι όμοια.
Και η Ελλάδα έχει την κατάρα να ζει ξανά και ξανά τα ίδια και τα ίδια…