Οι Ηνωμένες Πολιτείες ανοίγουν ξανά μπουκάλια – Ποτοαπαγόρευση τέλος

Ήταν μια μέρα σαν σήμερα, 5 Δεκεμβρίου του 1933 όταν επικυρώθηκε από το Αμερικανικό Κογκρέσο η 21η Τροποποίηση του Συντάγματος, που αφορούσε την κατάργηση της Ποτοαπαγόρευσης και νομιμοποιούσε ξανά την παραγωγή και πώληση αλκοόλ στις ΗΠΑ.

14 χρόνια πριν, στις 16 Ιανουαρίου του 1919, είχε ψηφιστεί η 18η Τροπολογία του Αμερικάνικου Συντάγματος, που απαγόρευε την πώληση ή διακίνηση αλκοολούχων ποτών και ακριβώς ένα χρόνο μετά, στις 16 Ιανουαρίου του 1920, τέθηκε σε ισχύ με το Νόμο Βόλστεντ: Η Ποτοαπαγόρευση βύθισε στη δίνη της, τις Ηνωμένες Πολιτείες!

Η παραγωγή, διακίνηση και πώληση αλκοολούχων ποτών απαγορεύτηκε με αυστηρές κυρώσεις και αυτόματα άνοιξε η πόρτα στο παραεμπόριο και στην εγκληματικότητα. Τα κινήματα υπέρ της Ποτοαπαγόρευσης είχαν αρχίσει να κάνουν δυναμική την παρουσία τους από τις αρχές του 19ου αιώνα.
Σ’ αυτή τη χρονική περίοδο οι μεγάλες πόλεις των ΗΠΑ είχαν αρχίσει να αποκτούν πρόσβαση σε πόσιμο νερό, γεγονός που άλλαξε τη νοοτροπία, αλλά και τη συνήθεια από το να πίνουν αλκοόλ κάποιοι άνθρωποι για να ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα.

Επίσης οι μετανάστες: Ιρλανδοί, Ιταλοί και Γερμανοί, έφεραν μαζί τους στοιχεία της κουλτούρας τους και τις αγαπημένες τους συνήθειες: την αδυναμία τους για το αλκοόλ, κάτι που δεν είδαν με καλό μάτι οι ψευτοσυντηρητικοί Αμερικανοί, που ήθελαν να τους «αλλάξουν», όχι μόνο για τις συνήθειές τους, αλλά και γιατί είδαν ότι κέρδιζαν τεράστια ποσά από τις βιοτεχνίες παραγωγής μπίρας και άλλων αλκοολούχων ποτών.
Λέγεται ότι η ποτοαπαγόρευση επιβλήθηκε σκοπίμως για να γίνουν όσα έγιναν μέσα στα 13 χρόνια που διήρκεσε και να μπορέσουν να επιβληθούν μεγαλύτεροι φόροι μετά το τέλος της, αφού η κερδοφόρα παραγωγή αλκοολούχων ποτών βρισκόταν τότε στο αποκορύφωμά της.
Οι περισσότερες βιομηχανίες και νόμιμες επιχειρήσεις, που είχαν σχέση με την παραγωγή ή πώληση αλκοόλ, υποχρεώθηκαν να κλείσουν, τα ποσοστά ανεργίας ανέβηκαν δραματικά και το χάσμα ανάμεσα σε αγροτική και αστική τάξη μεγάλωσε επικίνδυνα. Την κατάσταση ήρθε να δυσκολέψει ακόμα περισσότερο και η παγκόσμια οικονομική ύφεση του 1929.

Η γλυκιά παρανομία και η Μαφία

Όμως η ποτοαπαγόρευση είχε τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που ευαγγελίζονταν οι εμπνευστές της: Το αλκοόλ όχι μόνο δεν καταργήθηκε, αλλά έγινε η «γλυκιά παρανομία», που αναζητούσαν όλο και περισσότεροι!
Τα περίφημα «speakeasies» μπαρ ξεπέρασαν σε αριθμό τις 30.000 και μετρούσαν κέρδη πολλών εκατομμυρίων. Πρόκειται ουσιαστικά για νυχτερινά μαγαζιά, κάτι σαν ιδιωτικές λέσχες, όπου έμπαινε κάποιος μόνο με… συστατική επιστολή. Μέσα στα μπαρ πωλούνταν και διακινούνταν οινοπνευματώδη ποτά, τα οποία είχαν εισαχθεί παράνομα από διάφορα μέρη του κόσμου, ή είχαν παραχθεί από μικρά αμφιβόλου ποιότητας μυστικά αποστακτήρια.
Τα νήματα όλου αυτού του παράνομου μηχανισμού κινούσε η Μαφία. Μαζί με την ενίσχυση της Μαφίας ακολούθησε και η κατακόρυφη αύξηση των ποσοστών εγκληματικότητας στις ΗΠΑ.

Ο διαβόητος αρχιμαφιόζος Αλ Καπόνε έδρασε εκείνη την εποχή και ακόμη και τώρα η σκιά του σκοτεινιάζει το Σικάγο. Ο Αλφόνσο Καπόνε, κέρδιζε κάθε χρόνο δεκάδες εκατομμύρια δολάρια από το λαθρεμπόριο αλκοόλ, την πορνεία και τα τυχερά παιχνίδια, ενώ ήταν πίσω από εκατοντάδες δολοφονίες αστυνομικών και ανθρώπων αντιπάλων συμμοριών. Επίσης η πλειοψηφία των φαρμακοποιών έγιναν προμηθευτές συνταγογραφόντας αλκοόλ, από ουίσκι μέχρι και σαμπάνια, για «ιατρικούς λόγους»...

Το σπιτικό δεν είναι πάντα και καλό...

Στο εξαιρετικά ανεβασμένο ποσοστό θνησιμότητας την περίοδο της ποτοαπαγόρευσης συνέβαλε και η ανάπτυξη της σπιτικής παραγωγής αλκοόλ. Όλο και περισσότεροι Αμερικανοί προσπαθούσαν να παράγουν αλκοόλ μόνοι τους, χωρίς πάντα με επιτυχία. Κάποιες έρευνες δείχνουν ότι η κατανάλωση αλκοόλ μειώθηκε σημαντικά λόγω της απαγόρευσης. Τα ποσοστά κίρρωσης του ήπατος, η αλκοολική ψύχωση και η βρεφική θνησιμότητα μειώθηκαν επίσης. Η επίδραση της ποτοαπαγόρευσης στα ποσοστά εγκληματικότητας και βίας αμφισβητείται. Παρ 'όλα αυτά, έχασε υποστηρικτές κάθε χρόνο που ήταν ενεργή και μείωσε τα φορολογικά έσοδα της κυβέρνησης σε μια κρίσιμη περίοδο πριν και κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης. Επίσης
Σύμφωνα με ανασκόπηση ακαδημαϊκής έρευνας, που πραγματοποιήθηκε το 2010: «...η ποτοαπαγόρευση πιθανώς να μείωσε την κατά κεφαλήν χρήση του αλκοόλ και τις σχετιζόμενες βλάβες, αλλά αυτά τα οφέλη διαβρώθηκαν με την πάροδο του χρόνου καθώς αναπτύχθηκε μια οργανωμένη μαύρη αγορά και η δημόσια στήριξη στο κίνημα μειώθηκε».

Κι ο χρόνος κύλησε σαν το ουίσκι στα πεζοδρόμια των μεγαλουπόλεων των ΗΠΑ και ό,τι αρχίζει κάποτε τελειώνει και η Ποτοαπαγόρευση έριξε αυλαία. Όμως υπήρξαν και οι φανατικοί που δεν έκαναν πίσω το 1933: Η πολιτεία του Μισισίπι άντεξε περισσότερες απ’ όλες: η τελευταία που νομιμοποίησε και πάλι το αλκοόλ, το 1966!