Υπήρχαν και καλοί Γερμανοί: Το τραγικό τέλος της ομάδας Λευκό Ρόδο που κατήγγειλε τους Ναζί – Γιατί το Γ’ Ράιχ χρέωσε 600 μάρκα σύζυγο εκτελεσθέντος

Οι «κακοί» Γερμανοί ήταν πολλοί, τότε. Υπήρχαν όμως και καλοί Γερμανοί. Η ομάδα Λευκό Ρόδο αντιστάθηκε στους Ναζί και είχε τραγικό τέλος. Το καθεστώς τους συνέλαβε, τους αποκεφάλισε και μάλιστα χρέωσε 600 μάρκα σύζυγο εκτελεσθέντος!

Σίγουρα δεν ήταν ολόκληρη η Γερμανία διαβρωμένη από τις καυστικές ιδέες και τα οξέα των αντιλήψεων των Ναζί.
Πολλοί ήταν εκείνοι που κατάλαβαν από νωρίς τα σημάδια της καταιγίδας κι έφυγαν, ή αυτό-περιορίστηκαν στις σκέψεις τους…

Κι ανάμεσά τους, μια ομάδα νεαρών φοιτητών κι ένας καθηγητής τους, αντιστάθηκαν: προσπάθησαν να «φωνάξουν» για τα εγκλήματα των ομοεθνών τους και μέλη της ομάδας πλήρωσαν με το κεφάλι τους εκείνη την ηρωική πράξη αντίστασης.

Μια μέρα σαν σήμερα, 22 Φεβρουαρίου του 1943 χάνουν τη ζωή τους στη γκιλοτίνα τρία μέλη της ομάδας Λευκό Ρόδο, που προσπαθούσε να αφυπνίσει τους Γερμανούς… Ήταν τα αδέρφια Χανς και Σόφι Σχολ και ο Χριστόφ Προμπστ. Ο Χανς ήταν 24 χρονών και ο Πρoμπστ 23· η Σόφι ήταν μόλις στα 21.

Για πολλούς Γερμανούς και για ακόμη περισσότερους ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο, οι τρεις μάρτυρες είναι σύμβολα γενναιότητας και ηθικής απέναντι στο σάπιο, αιματοβαμμένο και σατανικό καθεστώς των Ναζί.
Οι νέοι της ομάδας Λευκό Ρόδο, ποτέ δεν διανοήθηκαν ότι θα συμβιβαστούν ή θα γίνουν συνένοχοι· δεν σκέφτηκαν ούτε μια στιγμή να σιωπήσουν· φώναζαν για το κακό που έβλεπαν, τη βαρβαρότητα, και για τον τυφλό φανατισμό του Γ’ Ράιχ, μέχρι που η λεπίδα της γκιλοτίνας σταμάτησε τις κραυγές διαμαρτυρίας τους.

Με απόλυτη μυστικότητα μια χούφτα φοιτητές και ένας καθηγητής από το Πανεπιστήμιο Ludwig Maximilian του Μονάχου και κάποιοι υποστηρικτές τους έγραφαν και διένειμαν φυλλάδια, στα οποία κατήγγελλαν τη φρίκη των Ναζί, απαιτώντας ο γερμανικός λαός να σταματήσει άμεσα την τρομοκρατία.

Το ιερότερο καθήκον κάθε Γερμανού

«Μέσω της απαθούς συμπεριφοράς σας δίνετε σε αυτούς τους άθλιους ανθρώπους την ευκαιρία να πράττουν όπως θέλουν…. Το μοναδικό και ύψιστο καθήκον όλων μας, το ιερότερο καθήκον κάθε Γερμανού είναι να εξοντώσει αυτά τα θηρία» έγραφε ένα από τα φυλλάδια της ομάδας.
Τα μέλη του Λευκού Ρόδου ήταν ο Χανς και η Σόφι Σχολ και οι Κρίστοφ Προμπστ - οι πρώτοι που δικάστηκαν και εκτελέστηκαν - οι Κουρτ Χούμπερ (καθηγητής), Χανς Κόνραντ Λάιπελτ και Άλεξ Σμόρελ, που επίσης εκτελέστηκαν και άλλοι πολλοί. Ο Σμόρελ, ο οποίος έγραψε το μεγαλύτερο μέρος του προπαγανδιστικού υλικού της ομάδας, αγιοποιήθηκε από την Ορθόδοξη Εκκλησία, με την ιερή εικόνα του να τον απεικονίζει έναν σταυρό και ένα λευκό τριαντάφυλλο στο χέρι.
Οι αντιστασιακοί του Λευκού Ρόδου, δημοσίευσαν το πρώτο τους κομμάτι το καλοκαίρι του 1942. Τον επόμενο χρόνο, εξέδωσαν ακόμα τέσσερα φυλλάδια, τα οποία άφηναν σε δημόσιους τηλεφωνικούς θαλάμους, τα ταχυδρομούσαν σε φοιτητές και καθηγητές σε πανεπιστήμια σε ολόκληρη τη Γερμανία.

Αρκετά μέλη της ομάδας είχαν υπηρετήσει στο ανατολικό μέτωπο. Κάποιος από όλους είχε μπει στα εβραϊκά γκέτο που είχαν στήσει οι Ναζί στην Πολωνία. Ο Σμόρελ, ο οποίος μιλούσε άπταιστα ρωσικά, μπορούσε να ακούσει ιστορίες από Ρώσους και άλλους σλαβόφωνους για εγκλήματα πολέμου και την απάνθρωπη βία του Γερμανικού Στρατού και των Waffen SS. Οι ακτιβιστές του Λευκού Ρόδου ήταν από τους πρώτους στη Γερμανία, που μίλησαν ευρέως κατά της μαζικής δολοφονίας των Εβραίων. Όλες αυτές οι εμπειρίες όπλιζαν την πίστη του Λευκού Ρόδου και εκφράζονταν μέσα από τη ρητορική των φυλλαδίων τους.

Η αρχή του τέλους

Τον Ιανουάριο του 1943, το Λευκό Ρόδο τύπωσε μεταξύ 6.000 και 9.000 αντιτύπων του πέμπτου φυλλαδίου τους. Στις 18 Φεβρουαρίου, ο Χανς και η Σόφι τοποθέτησαν στοίβες φυλλαδίων γύρω από το πανεπιστήμιό τους λίγο πριν τελειώσουν τα μαθήματα. Τότε ήταν που εντοπίστηκαν από έναν θυρωρό. Η Σόφι και ο Χανς συνελήφθησαν από την Γκεστάπο. Η έρευνα στο σπίτι τους, οδήγησε στη σύλληψη των περισσότερων μελών του Λευκού Ρόδου.
Στις 22 Φεβρουαρίου του 1943 , τα δυο αδέλφια Σχολ και ο Προμπστ δικάστηκαν από ένα δήθεν «λαϊκό δικαστήριο»· κρίθηκαν ένοχοι και, την ίδια μέρα, αποκεφαλίστηκαν και οι τρεις στη γκιλοτίνα. Ήταν αφοσιωμένοι ιδεαλιστές και πιστοί στις αρχές τους μέχρι τέλους.
Καθώς η λεπίδα έπεφτε, ο Χανς φώναξε: «…ας ζήσει η ελευθερία!». Ο Σόρελ και ο καθηγητής Χούμπερ αποκεφαλίστηκαν στις 13 Ιουλίου του 1943. Ο Λάιπελτ είχε την ίδια μοίρα στις 29 Ιανουαρίου 1945 αφού συνελήφθη να μοιράζει φυλλάδιο της ομάδας στο Αμβούργο. Στη σύζυγο του Χούμπερ στάλθηκε ένας λογαριασμός 600 μάρκων για «φθορά της γκιλοτίνας». Ο διάσημος συνθέτης Καρλ Ορφ, φίλος του καθηγητή Χούμπερ μετά τον πόλεμο του αφιέρωσε ένα μουσικό κομμάτι του… Η πλατεία απέναντι από το κεντρικό κτίριο του Πανεπιστημίου Ludwig Maximilian του Μονάχου ονομάστηκε «Huber Platz» στη μνήμη του νεομάρτυρα.
Η κληρονομιά του Λευκού Ρόδου ήταν σπουδαία για τη χειμαζόμενη μεταπολεμική Γερμανία. Ο Χανς και η Σόφι Σχολ ψηφίστηκαν ως δύο από τους σπουδαιότερους Γερμανούς που έζησαν ποτέ.