Τζερόνιμο: ο θρυλικός αρχηγός των Απάτσι, που πολέμησε το κατεστημένο, παραδόθηκε και στο τέλος έγινε πιο «Αμερικανός» από τους Αμερικανούς

Το όνομά του ήταν Τζερόνιμο: ο αρχηγός – θρύλος των Ινδιάνων Απάτσι. Ο Τζερόνιμο πολέμησε, λύγισε και στο τέλος έγινε ένα με τους εχθρούς του!

Έξω λυσσομανούσε ο βοριάς. Ήταν Φεβρουάριος του 1909 κι ένας άνδρας με το μέτωπό του χαρακωμένο από τους χρόνους πασχίζει να αποτελειώσει τις κουβέντες του: «Δεν έπρεπε να είχα παραδοθεί τότε. Θα έπρεπε να είχα πολεμήσει μέχρι να μείνω τελευταίος»… Είχε μετανιώσει, αλλά ήταν πια τόσο πίσω ο χρόνος και τόσο μπροστά το παρόν που το μόνο που είχε να κάνει ήταν να κλείσει τα μάτια και να παραδοθεί ξανά, αυτή τη φορά στο μέλλον…

Ο θρυλικός αρχηγός των Απάτσι Τζερόνιμο άφησε την τελευταία του πνοή με έναν αναστεναγμό μετάνοιας: «… δεν έπρεπε να παραδοθώ»! Ήταν μια μέρα σαν σήμερα, 4 Σεπτεμβρίου του 1866, όταν ο αρχηγός των Ινδιάνων Απάτσι έριξε το τσεκούρι του πολέμου για να μην το σηκώσει ποτέ ξανά. Ο στρατηγός των «χλωμών προσώπων» Νέλσον Μάιλς δέχτηκε την παράδοση του «Τσιφ», που μαχόταν για τις φυλές του επί 30 χρόνια και τα υπόλοιπα τα ανέλαβε η Ιστορία!

Ο Τζερόνιμο, «ο άνδρας που χασμουριέται» δηλαδή, ήταν ο ηγέτης και ο γιατρός της φυλής των Απάτσι, που ενώθηκε με τους Τσιρικάουα και τους Νέντχι και πολέμησε τους Μεξικανούς και τους Αμερικανούς.
Ο Τζερόνιμο είχε προδοθεί από τους δικούς του και είχε διωχθεί απηνώς από τους εχθρούς του, όμως άντεξε. Ένα πρωινό ο Τζερόνιμο επιστρέφοντας στον καταυλισμό βρήκε την οικογένειά του να έχει σφαγεί από τα μεξικανικά στρατεύματα: η σύζυγός , τα παιδιά και η μητέρα του κείτονταν νεκροί πλημμυρισμένοι στο αίμα.

Πολλά χρόνια μετά θα πει σε συνέντευξή του: «Δεν είχα όπλο, ούτε ήθελα να πολεμήσω, ούτε σκεφτόμουν να πάρω τα πτώματα των αγαπημένων μου, γιατί αυτό ήταν απαγορευμένο. Δεν προσευχήθηκα, ούτε αποφάσισα να πάρω εκδίκηση· δεν είχα σκοπό». Όμως όλα αυτά άλλαξαν, όταν ο τότε 30χρονος  Τζερόνιμο είδε ότι οι Μεξικανοί δεν σταματούν μπροστά σε κανέναν. Κι’ αποφάσισε να εκδικηθεί. Η οργή του Τζερόνιμο έπεσε σαν κεραυνός στους Μεξικανούς, μέχρι που στο παιχνίδι μπήκαν οι Αμερικανοί. Το χρήμα ήταν η αιτία!

Ο Τζερόνιμο πολέμησε, συνελήφθη, απέδρασε, ξαναπήρε τα όπλα, έγινε ο τρόμος Μεξικανών και Αμερικανών μέχρι που κουράστηκε να μάχαιται και παραδόθηκε· ήταν ο τελευταίος ιθαγενής αμερικανός ηγέτης που «γονάτισε» στην ισχύ των ΗΠΑ. Κι από πολέμαρχος, φόβος και τρόμος των εχθρών του, ο Τζερόνιμο ακολούθησε το αμερικανικό όνειρο! Η ζωή του πήρε μια απροσδόκητη κατεύθυνση.

Ο Τζερόνιμο φυλακίστηκε στο Fort Pickens στη Φλόριντα, και η φήμη του ως σκληρός πολεμιστής του έφερε μια επιχειρηματική πρόταση. Το History.com γράφει ότι: «Οι διώκτες του, έδωσαν στον Τζερόνιμο την άδεια να εμφανίζεται σε περιστασιακές Παγκόσμιες Εκθέσεις και σε σόου της Άγριας Δύσης, όπου συχνά τον παρουσίαζαν ως ο «Τρόμος των Απάτσι» ή ο «Τίγρης της Ανθρώπινης Φυλής».

Ο πρώην αρχηγός των Απάτσι ήταν παρών στους Ολυμπιακούς Αγώνες και στην Παγκόσμια Έκθεση του Σεντ Λούις το 1904, όπου δήλωσε ότι ένιωθε ευπρόσδεκτος ανάμεσα στους λευκούς· έφτασε στο σημείο μάλιστα να τους αποκαλεί: «ευγενικούς και ειρηνικούς» στα απομνημονεύματά του. Γρήγορα η φήμη του Τζερόνιμο τον έκανε να συναγελάζεται με υψηλά ιστάμενους αξιωματούχους των ΗΠΑ και με κυρίους του «καλού κόσμου»· μιλούσε απ’ ευθείας με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Θεόδωρο Ρούσβελτ και πάντα τον εκλιπαρούσε να επιτρέψει στους Απάτσι να επιστρέψουν στα εδάφη τους· όταν αυτό συνέβη, ο Τζερόνιμο ήταν ήδη τέσσερα χρόνια νεκρός.

Ο θρυλικός αρχηγός των Απάτσι έπαιζε χαρτιά, έπινε με τα λίτρα το ουίσκι, ασπάστηκε τον Προτεσταντισμό και είχε κάπου κρύψει το πλουμιστό καπέλο του με τα φτερά, αλλά δεν θυμόταν πού…
Ένα βράδυ, η παλιά ζωή του τον έπιασε από τον ώμο και τον έβγαλε στα βουνά, γδύθηκε τα στενά ρούχα που τον έπνιγαν και ξάπλωσε όλη νύχτα στη βροχή για να ξεπλυθούν οι αμαρτίες του. Την επομένη, όταν ξύπνησε, μια βαριά πνευμονία τον είχε τρυπήσει στο στήθος σαν εκείνα τα βέλη που σκότωναν τα «χλωμά πρόσωπα»…

Δεν έζησε για πολύ ο Τζερόνιμο κι όταν πέθανε οι «New York Times» έγραψαν ένα τίτλο που τον πόνεσε, ακόμα και νεκρό τον Τζερόνιμο: «Ο αρχηγός των Απάτσι Τζερόνιμο είχε πεθάνει χρόνια πριν»!