Διακοπές 2020 στην Ελλάδα: Κάθε νησί στις Κυκλάδες και ένα φαγητό που σε ταξιδεύει

Η Ελλάδα, από τον Έβρο μέχρι τη Γαύδο μοσχοβολάει αρώματα κουζίνας, τσίκνα από ψητά στα κάρβουνα, αψιά κρασιά να συνοδεύουν τους θεϊκούς μεζέδες και να θολώνουν το νου του κυνηγού των γεύσεων. Τα νησιά έχουν τις δικές τους ξεχωριστές γεύσεις τις ζυμωμένες με την αρμύρα και τις ψημένες στον απέραντο ήλιο. Ταξίδι στις Κυκλάδες των ξεχωριστών εδεσμάτων λοιπόν. Πιρούνι, μαχαίρι, ένα ποτήρι ξέχειλο καλή διάθεση και φύγαμε.

Τα κυκλαδονήσια, μικρά και μεγάλα, έχουν το καθένα τους χαραγμένη την παράδοση του καλού φαγητού σαν ανεξίτηλη δερματοστιξία στο «κορμί» τους. Η Σίφνος προσφέρει το μαστέλο και τα ρεβύθια τα σκεπαστά. Πήλινο σκεύος, κάτι σαν τη γάστρα το μαστέλο που κλείνει αρνάκι με κρασί και το ψήνει σε χαμηλή θερμοκρασία για ώρες πολλές. Τα ρεβύθια ψήνονται όλη νύχτα στον ξυλόφουρνο, σε πήλινο σκέυος, βυθισμένα στο ελαιόλαδο με δενδρολίβανο και κρεμμύδια. Την επομένη είναι απλά θεϊκά.

Δείτε εδώ: Κοινωνικός τουρισμός 2020: Πώς θα κάνετε αίτηση, πότε λήγει η προθεσμία

Δείτε εδώ: Τουρισμός για όλους: Με κλήρωση τα e-voucher για δωρεαν διακοπές

Η Αμοργός καυχιέται για το πατατάτο της: κατσικίσιο κρέας στην κατσαρόλα με πατάτες, μπόλικη φρέσκια ντομάτα, μυρωδικά και πελτέ. Στην Ανδρο η γεύση της ταπεινής φρουτάλιας σε κάνει να λες θα ξαναγυρίσω μόνο γι’ αυτήν: Η φρουτάλια είναι ομελέτα με λουκάνικα, πατάτες, τυριά τριμμένα, και μυρωδικά. Συνοδεύει μπίρες καφάσια…  

Στην Πάρο αναζητείστε το σαλατούρι: παραδοσιακή σαλάτα που οι ψαράδες τα παλιά χρόνια έφτιαχναν με σαλάχι, κρεμμύδι αμπόλικα και μαϊντανό. Επίσης μην αφήσετε πίσω σας την Πάρο, αν δεν δοκιμάσετε τη γούνα: λιόκαφτος κολιός, σκουμπρί ή σαφρίδι. Και το ούζο να ρέει δίχως όρια!

Στη Φολέγανδρο με καλασούνα αρχίζεις: ντόπια πίτα, κάτι σαν κρεμμυδοτυρόπιτα. Με ματσάτα συνεχίζεις: ζυμαρικά, που είναι συνδυασμός χυλοπίτας και λαζανιού. Φρέσκο ζυμαρικό, που φτιάχνεται εκείνη την ώρα και προσφέρονται σκέτα με κόκκινη σάλτσα ή με κοκκινιστό κοτόπουλο, ή κουνέλι. Και κλείνεις με καρπουζένια: συνδυασμός μουσταλευρίας με καρπούζι.

Στη Νάξο, εκτός από τα νόστιμα κρέατα και τα τυριά που κάνουν τους Γάλλους να χλωμιάζουν, έχουν να προσφέρουν και τα κρητικογενή γαρδούμια: κάτι σαν γαρδουμπάκια από έντερα αρνίσια και εντόσθια που ψήνονται στα κάρβουνα συνήθως, αλλά και στην κατσαρόλα. Απέναντι από τη Νάξο, οι Κουφονησιώτες, αναζητούν τα κατσίκια τα ημιάγρια της Κέρου, σαν τα πιάσουν, τα γεμίζουν με ρύζι και εντόσθια και τα σιγοψήνουν στους ξυλόφουρνους. Ποιοι αστακοί και ποιες σκορπινες;

Στη Σαντορίνη οι ντοματοκεφτέδες είναι το πιάτο που θα θυμάσαι το χειμώνα και θα βλέπεις το νησί του ηφαιστείου στον ύπνο σου, ενώ στο νησί της Φραγκοσυριανής, τη Σύρο απολαμβάνεις αθερινόπιτα (αθερίνα στο τηγάνι με κρεμμύδια) ακούς Βαμβακάρη και ταξιδεύεις με την πρύμνη…

Στην Τήνο τάζεις στην Παναγιά να βρεις την καλή λούζα, το εκλεκτότερο ελληνικό αλλαντικό από χοιρινό κρέας· μαστιχωτή υφή που γίνεται ακόμα πιο σφιχτή όσο μένει και «ψήνεται», γεύση μεστή με ένταση και βάθος. Λούζα θα βρεις σε όλα σχεδόν τα νησιά των Κυκλάδων.

Στη Σέριφο τρως ψωμί από το φούρνο του Μπαρμπαγκόνη, τυρί του λάκκου το ωριμασμένο μέσα στο χώμα τυλιγμένο με μυρωδικά, πίνεις το κρασί το λιαστό, αγναντεύεις το πέλαγος και νομίζεις πως είσαι πάλι παιδί όταν κυνηγούσες μελαχροινές γοργόνες και… ξανθές χίμαιρες. Στα Θερμιά, στην Κύθνο δηλαδή, δοκιμάζεις το σφουγγάτο το τυρί το παραδοσιακό και στην Κίμωλο τη λαδένια, ό,τι πιο κοντά στην ιταλική παραδοσιακή πίτσα: Μια εύκολη συνταγή για ψωμί, το οποίο οι ντόπιοι νοστιμίζουν μόνο με ντομάτα και κρεμμύδι και πολύ ελαιόλαδο! Κι αν τα κύματα του Αιγαίου σε φέρουν στο νοτιότερο νησί των Κυκλάδων, στην Ανάφη ψάξε για λουκάνικα αναφιώτικα, που είναι φτιαγμένα από χοιρινό κρέας και αρωματικά βότανα.

Κι αν πτωχικά τα εύρεις τα Κυκλαδονήσια, η Ελλάδα έχει - δόξα τω Θεώ – τόπους και εδέσματα να αναζητείς και να γεύεσαι που μια ζωή να μη σε φτάνει.