Και τον Σεπτέμβρη… καλοκαίρι: Ο «εσωστρεφής» Παράδεισος βρίσκεται 1,5 ώρα από την Αθήνα

Είναι ελαφρώς παράξενο. Ολίγον τι… λάθος. Στην καλύτερη των περιπτώσεων μπορεί να πει κανείς πως είναι ασυνήθιστο ή κάτι που το κάνουν ελάχιστοι από επιλογή.

Λογικό, μέσα στην παραδοξότητά του: τον Σεπτέμβρη- ιδίως μετά το πέρας του πρώτου πενθημέρου- είναι η εποχή του «Τέρμα το διάλειμμα, ώρα για δουλειά και επιστροφή στην κανονικότητα», μιας και το καλοκαίρι αποτελεί και επισήμως παρελθόν, με τη μετάβαση για τους περισσότερους να γίνεται με το μισό της μισής καρδιάς μεν, αλλά απολύτως συνειδητοποιημένα.

Μόνο που…

Μόνο που μια ματιά στον καιρό έξω, μπορεί να πείσει και τον πλέον άπιστο για την αναντίρρητη, αν και παράλογη, αλήθεια: έξω είναι ακόμα καλοκαίρι. Και υπάρχει μια περιοχή, ένας «εσωστρεφής» Παράδεισος, που μοιάζει να τραβά από τα άυλα άκρα του τον Αύγουστο, διπλασιάζοντας τη διάρκεια ζωής του. Το ακόμα καλύτερο είναι πως μιλάμε για ένα μέρος που κάποιος χρειάζεται λιγότερο από 1,5 ώρα από την Αθήνα για να φτάσει.

Ο λόγος για την Ύδρα. Το μαγευτικό νησί του Σαρωνικού που έκλεψε δια παντός την καρδιά του σπουδαιότερου ενδεχομένως ζωγράφου όλων των εποχών, του Πάμπλο Πικάσο, που ενέπνευσε τον Γιώργο Σεφέρη και τον Χένρυ Μίλλερ (οι οποίοι συνέθεσαν εκεί ορισμένα από τα πιο σπουδαία έργα τους), είναι μία από τις καλύτερες επιλογές για «δεύτερες διακοπές» στα μέσα του Σεπτέμβρη.

Ευρισκόμενη σε απόσταση θαλάσσιας αναπνοής από το λιμάνι του Πειραιά και με πολλά δρομολόγια καθημερινά, ο επισκέπτης μπορεί να βρεθεί μέσα σε λίγη ώρα να περπατάει στα υπέροχα γραφικά σοκάκια της Ύδρας, στα οποία ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει μερικούς αιώνες πριν και αρνείται να προχωρήσει προς τα μπροστά: γαϊδουράκια (δυστυχώς, για να είμαστε ειλικρινείς) και καρότσες είναι τα συνήθη μέσα μεταφοράς στο νησί, ενώ ο πλακόστρωτος δρόμος και τα πετρόχτιστα, παραδοσιακά σπίτια συμπληρώνουν την εικόνα ενός αλλοτινού «τότε».

Φυσικά, όσο οι θερμοκρασίες συνεχίζουν να φλερτάρουν με τους 30+, ℃ το πρώτο που επιζητά κανείς στις διακοπές του είναι η… λυτρωτική βουτιά στη θάλασσα.

Στην Ύδρα υπάρχει τέτοια πληθώρα υπέροχων γαλαζοπράσινων παραλιών -και τόσο διαφορετικών μεταξύ τους- που καλύπτει τις ανάγκες ακόμα και του πλέον απαιτητικού επισκέπτη.

Έχουμε και λέμε: Καουμίθι, Βλυχός, Σπηλιά, Υδρονέτα, Μανδράκι, Άγιος Νικόλαος και πολλές ακόμα, άλλες με βότσαλο και άλλες με άμμο που θυμίζει επίχρυσο σεντόνι, σε καλούν να κολυμπήσεις στην υγρή τους αγκαλιά και να χαλαρώσεις, ξεχνώντας τα πάντα.

Φυσικά, μιας και αναφερόμαστε σε διακοπές, στις βασικές προτεραιότητες εντάσσεται και το φαγητό. Μην ανησυχείτε, η πληθώρα εύγευστων επιλογών είναι εξασφαλισμένη: τα φρέσκα ψάρια είναι, εξυπακούεται, σε πρώτο πλάνο, την στιγμή που οι ντόπιες συνταγές, τα υπέροχα τυριά και οι σάλτσες που προκαλούν ευχάριστη γαστριμαργική έκρηξη στον ουρανίσκο συνδυάζονται άψογα με το ηλιοβασίλεμα του νησιού, καθιστώντας το κάθε γεύμα ξεχωριστό.

Για τους πιο τολμηρούς εξ υμών υπάρχει και το ερωτικό βουνό της Ύδρας: το Mount Eros «φιγουράρει» στα 600 μέτρα υψόμετρο και αποτελεί μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για πεζοπορία (ιδίως τον Σεπτέμβρη που ο ήλιος δεν μας «χτυπάει» σε ενοχλητικό σχεδόν βαθμό όπως τους προηγούμενους 2 μήνες).  Αν ανέβει κάποιος μέχρι επάνω θα δει πανοραμικά ολόκληρο το νησί, τον Αργοσαρωνικό, καθώς επίσης και το Μυρτώο Πέλαγος. Στη διαδρομή θα συναντήσει και την πασίγνωστη εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου, όπως επίσης και την εκπληκτικής ομορφιάς μονή του Προφήτη Ηλία.

Στα συν του νησιού προσμετράται -την περίεργη εποχή της πανδημίας- και το γεγονός πως τα κρούσματα του κορωνοϊού κυμάνθηκαν σε πολύ χαμηλά επίπεδα, καθιστώντας το ένα από τα πιο covid-free μέρη για να επισκεφτεί κανείς.

Επομένως, έχουμε και λέμε: δύο… βήματα από την Αθήνα. Γαλαζοπράσινα νερά που σε αφήνουν με το στόμα ανοιχτό. Βόλτες σε παραδοσιακά σοκάκια που χαράσσονται στη μνήμη με ανεξίτηλο μελάνι. Γεύσεις και αρώματα ιδιαιτέρως ιδιαίτερα. Η δυνατότητα για πεζοπορία. Και, φυσικά, το social distancing από τον ίδιο τον ιό.

Αλήθεια, σκέφτεστε κάτι καλύτερο από την Ύδρα για τον Σεπτέμβρη;