Πλατάνια, έλατα, ρυάκια: Το χωριό-έκπληξη κοντά στην Αθήνα όπου γίνεσαι ένα με τη φύση

Ένα όνομα ελαφρώς περίεργο. Το «δοκιμάζεις» στο στόμα σου, το αισθάνεσαι ελαφρώς ανοίκειο, το επιχειρείς ξανά, τα ίδια. Αρχίζεις ν’ αναρωτιέσαι αν και κατά πόσον πρέπει να κρίνουμε ένα μέρος από το όνομά του (ή ένα βιβλίο από το εξώφυλλο, μόνο που το συγκεκριμένο δεν είναι της παρούσης), όμως λίγο αργότερα καταλήγεις πως δεν παίζει κανένα ρόλο.

Και πολύ καλά κάνεις. Γιατί, βλέπεις, μπορεί η πανδημία του κορονοϊού να έχει βάλει -πριν καν την έλευση του χειμώνα- τη χώρα στον πάγο, όμως δεν υπάρχει περίπτωση να μην επισκεφτείς την Ζαρούχλα όταν τελειώσει… όλο αυτό.

Οι λόγοι, απλοί:

Δύο ώρες και... κάτι από την Αθήνα

Είναι ο ιδεατός χειμερινός προορισμός για κάποιον που μένει στην πρωτεύουσα και θέλει να «ξεφύγει» για ένα Σαββατοκύριακο - lockdown επιτρέποντος φυσικά κι αν ο κορονοϊός φιλοτιμηθεί ν’ αντιληφθεί πως η αρμένικη βίζιτά του δεν είναι και ό,τι πιο δημοφιλές στα χρονικά της ανεπιθύμητης φιλοξενίας.

Για να φτάσει κανείς στην Ζαρούχλα του νομού Αχαΐας (και πιο συγκεκριμένα της ορεινής Ακράτας) από την Αθήνα, θα χρειαστεί περίπου 2 ώρες και 20 λεπτά με το αμάξι. Η τελευταία μία ώρα οδήγησης, ωστόσο, απαιτεί προσοχή ιδιαίτερα κατά τους χειμερινούς μήνες, μιας και ο δρόμος είναι γεμάτος με συνεχείς στροφές.

Πιστέψτε μας, όμως, αξίζει τον κόπο: όταν φτάσετε στην καταπράσινη Ζαρούχλα το οπτικό αποτέλεσμα θα σας ανταμείψει και με το παραπάνω.

Ένα με τη φύση

Με το που θα βρεθεί ο επισκέπτης στην Ζαρούχλα μπορεί κάλλιστα να κάνει νοητό delete στο αυτοκίνητό του. Δε θα το χρειαστεί, μιας και οι εξορμήσεις με τα πόδια έχουν τον πρώτο, τον δεύτερο, όλους τους ενδιάμεσους και τον έσχατο λόγο- ιδίως όταν μιλάμε για μια διαμονή εκεί που δεν ξεπερνάει το Σαββατοκύριακο.

Ο περίπατος στο δάσος του χωριού με τα υπέροχα πλατάνια, τα έλατα και τα ρυάκια να σου κρατάνε συντροφιά είναι υπεραρκετά, καθώς σου διασφαλίζουν την πολυπόθητη ηρεμία που η πολύβουη πόλη τόσο βάναυσα σου έχει στερήσει.

Το κελάρυσμα του ποταμού Κράθι, που πηγάζει από τον Χελμό και διασχίζει το χωριό, είναι το μόνο soundtrack που θα χρειαστείς στις συγκεκριμένες διακοπές, με τη μικρή εξαίρεση των τραγουδιών των πουλιών.

Το παλιό εκκλησάκι της Αγίας Τριάδας που σε περιμένει στο τέλος ενός μονοπατιού μηδενικής δυσκολίας (ακόμα και για παιδιά) θα ανταμείψει τον κόπο σου, ενώ η λίμνη Τσιβλού (βρίσκεται στο μέσον περίπου της διαδρομής Ακράτα- Ζαρούχλα) είναι αυτό που οι γλωσσομαθείς λένε must κι εμείς, απλούστερα, «κοίτα μην κάνεις την ανοησία και δεν πας».

Για τους πιο τολμηρούς -και γι’ αυτούς που δε θέλουν να ψυχρανθούν οι σχέσεις του με το αυτοκίνητό τους, μένοντας μακριά του πάνω από 12 ώρες-, η ασφαλτόστρωση του δρόμου που οδηγεί στα Καλάβρυτα έκανε εύκολα προσβάσιμο και το χιονοδρομικό κέντρο του Χελμού.

Γι’ αυτούς που δεν αγαπούν τα χειμερινά σπορ υπάρχει και η λύση του αράγματος δίπλα στο τζάκι με «συντροφιά» ένα ζεστό ποτήρι σοκολάτας.

Γραφικοί ξενώνες, υπέροχο φαγητό

Επιστρέφοντας στα της Ζαρούχλας: στο χωριό ο επισκέπτης αντικρίζει μερικά από τα πιο εντυπωσιακά πέτρινα σπίτια (άλλα χτισμένα ψηλά, άλλα χαμηλότερα) και μπορεί να μείνει στους ζεστούς ξενώνες του χωριού. Ο συνδυασμός ζέστης μέσα/ κρύου έξω μοιάζει βγαλμένος από ρομαντικό όνειρο και, εδώ που τα λέμε, δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα.

Ωστόσο, καλός ο ρομαντισμός, όμως στο φαγητό επικρατεί γαστριμαργικός κυνισμός: στην Ζαρούχλα είναι βέβαιο πως ο επισκέπτης θα φάει καλά σε μια από τις ταβέρνες είτε εντός είτε εκτός χωριού.

Δοκιμάστε οπωσδήποτε τα μανιτάρια (γεμιστά ή πλευρώτους) που σερβίρονται στα περισσότερα μαγαζιά και ετοιμαστείτε για τα πιο ωραία, ενδεχομένως, σουτζουκάκια ολόκληρης της Ελλάδος.

Όταν… ξεμπερδέψετε με την Ζαρούχλα μετά από 48 ώρες, είναι βέβαιο πως θα επιστρέψετε στην Αθήνα (ή, φυσικά, όπου αλλού μένετε) με ένα χαμόγελο ικανοποίησης να κοσμεί το πρόσωπό σας.

Αν θέλετε, μόλις ο κορονοϊός μας αφήσει (επιτέλους) στην ησυχία μας, σας πάμε και στοίχημα…