Καταπράσινο, μέσα στα ρυάκια: Το «κρυμμένο χωριό» του Πηλίου με αέρα άλλης εποχής είναι το ιδανικό χειμερινό καταφύγιο

Ο Άγιος Λαυρέντιος Πηλίου είναι η τρανή απόδειξη πως όσο λιγότερο προβεβλημένο είναι ένα μέρος, τόσο ομορφότερο, ανεπιτήδευτο και παραδοσιακό -χωρίς το δέλεαρ του μαζικού τουρισμού- παραμένει. Πρόκειται για ένα από τα ομορφότερα χωριά στο Πήλιο το οποίο φημίζεται για τον αέρα Πηλιορείτικης τέχνης που αποπνέει χάρη στην αρχιτεκτονική του αλλά και το γεγονός πως μέχρι σήμερα διατηρεί ζωντανή την παράδοση αιώνων που κουβαλά.

Είναι χτισμένο αμφιθεατρικά στις νότιες πλαγιές του «χωριού των Κενταύρων», ανάμεσα στα επίσης ορεινά χωριά Δράκεια και Άγιος Γεώργιος Νηλείας, σε υψόμετρο 600 μέτρων, ενώ το γεγονός πως απέχει μόλις 19 χιλιόμετρα από τον Βόλο και 14 χιλιόμετρα από το περίφημο χιονοδρομικό κέντρο Πηλίου, το καθιστά ιδανική επιλογή για αποδράσεις Σαββατοκύριακου και όχι μόνο.

Η αλήθεια, βέβαια, είναι πως αν έχεις ένα τετραήμερο ελεύθερο και επιθυμείς να το περάσεις μέσα στη φύση, τον καθαρό αέρα και… την απομόνωση, δεν έχεις λόγο να πας πρώτα κάπου αλλού και να «κλείσεις» το ταξίδι σου στον Άγιο Λαυρέντιο. Πολλοί είναι εκείνοι που τον συνδυάζουν με μίνι διακοπές στον Βόλο, όμως δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως το χωριό αυτό του δυτικού Πηλίου αξίζει να φτιάξεις τη βαλίτσα σου και να ξεκινήσεις από την Αθήνα για να το γνωρίσεις και ταξιδέψεις στον χρόνο μαζί του.

«Αρχιτεκτονικό θαύμα»

Ο Άγιος Λαυρέντιος, βλέπεις, δεν θεωρείται τυχαία «ζωντανό μνημείο της αυθεντικής Πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής» -όπως συχνά θα ακούσεις να λένε για εκείνον- καθώς τα πάντα εκεί έχουν άρωμα παρελθόντος. Λογικό, θα σκεφτείς, καθώς είναι ένα και από τα πιο παλιά της Μαγνησίας ολόκληρης. Δεν είναι μόνο αυτό όμως που το κάνει να διαφέρει τόσο από τα υπόλοιπα. Το χωριό είναι γεμάτο με αναπαλαιωμένα, επιβλητικά πέτρινα αρχοντικά, διαθέτει ένα από τα εντυπωσιακότερα δίκτυα λιθόστρωτων καλντεριμιών στην Ελλάδα ολόκληρη και περισσότερες από 20 περίτεχνες βρύσες που αναβλύζουν νερό από το βουνό.

Την ίδια ώρα, οι αγριοκερασιές οι καστανιές που βρίσκονται ολούθε, χαρίζουν αυτό το κάτι διαφορετικό στην όλη ατμόσφαιρα. Ένα ακόμα δυνατό του χαρτί είναι η κεντρική πλατεία του Αγίου Δημητρίου που «τον καλό καιρό», όπως μας λένε οι ντόπιοι, σφύζει από ζωή. Άνδρες, γυναίκες και παιδιά σπεύδουν να περπατήσουν και να απολαύσουν τον παραδοσιακό ελληνικό καφέ τους, το τσιπουράκι τους και το γλυκό κεράσι (φτιαγμένο από τα χέρια των νοικοκυρών και όχι αγοραστό!) και όλα αυτά με  πανοραμική θέα στον Παγασητικό κόλπο.

Η σπηλιά του Κένταυρου Χείρωνα και πολλά ακόμα αξιοθέατα

Σύμφωνα με την παράδοση, το χωριό φέρει την υπογραφή του Οσίου Λαυρεντίου, από το Μοναστήρι του οποίου πήρε και το όνομά του. Λέγεται πως χτίσθηκε τον 11^ο αιώνα κατά την περίοδο των Σταυροφοριών από ρωμαιοκαθολικούς βενεδικτίνους μοναχούς για να εγκαταλειφθεί λίγο αργότερα και να χτιστεί από την αρχή το 1378 πάνω στα ερείπια αυτή τη φορά ως ορθόδοξη Μονή από τον μοναχό του Αγίου Όρους Όσιο Λαυρέντιο τον Τραπεζούντιο. Σήμερα, η Μονή λειτουργεί ως γυναικείο μοναστήρι.

Το ξωκλήσι της Παναγίας Σουραβλού και ο Άγιος Αθανάσιος αξίζουν κι αυτά μια επίσκεψη. Τέλος, δεν νοείται να επισκεφτείς το Πήλιο χωρίς να δεις από κοντά την περίφημη σπηλιά -γνωστή ως Τσούκι ή Σπήλαιο των Κενταύρων» στο κοντινό χωριό Μηλιές στην οποία σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία κατοικούσε ο Κένταυρος Χείρων. Πρόκειται για ένα μεγάλο οριζόντιο σπήλαιο γεμάτο σταλαγμίτες, σταλαχτίτες αλλά και μικρές λίμνες του οποίου οι διάδρομοι σε οδηγούν σε διαφορετικούς θαλάμους.

Από τον Άγιο Λαυρέντιο θα χρειαστείς 45 λεπτά με το αυτοκίνητο για να απολαύσεις από κοντά το απίστευτο θέαμα.

Και η διαμονή;

Σε ό,τι αφορά στη διαμονή σου, θα βρεις -κυριολεκτικά- τα πάντα. Από μικρά studios μέχρι ενοικιαζόμενα δωμάτια και ξενοδοχεία, ανάλογα με το budget που επιθυμείς να διαθέσεις. Το μόνο σίγουρο είναι πως ό,τι κι αν επιλέξεις, σε όποιο σημείο του χωριού κι αν καταλήξεις, με ανοιχτά τα παράθυρα θα ακούς μέρα – νύχτα τον ήχο από τα νερά στα ρυάκια και ρέματα.