Πνιγμένο στο πράσινο, μια χούφτα άνθρωποι: Το «υποτιμημένο» χωριό-διαμάντι δίπλα στη Θεσσαλονίκη

Μπορεί κανείς να περνάει πολύ καλά κατά τη διάρκεια της καραντίνας. Δεν είναι και το πιο εφικτό πράγμα του σύγχρονου κόσμου, αλλά ενδεχομένως και να γίνεται. Μπορεί, μάλιστα, να υπάρχει ένα μικρό ποσοστό που να ισχυρίζεται πως τα περνάει γλυκός υδατοδιαλυτός υδατάνθρακας - να τα περνάει ζάχαρη, ας πούμε.  Όμως…

Όμως, υπάρχουν ορισμένες στιγμές και μερικά μέρη που μας κάνουν να σκεφτόμαστε όλα αυτά που στερούμαστε λόγω lockdown. Και το μυαλό μας να τρέχει -ή, ακριβέστερα, να καλπάζει- στις ονειρώδες εκείνες περιοχές που θα επισκεφτούμε όταν αυτό καταστεί εφικτό.

Πρώτος και καλύτερος προορισμός ο Ταξιάρχης…

Σαν την Χαλκιδική δεν έχει

Είναι το μότο τους. Κάτι που το λένε ξανά και ξανά (κυρίως οι Θεσσαλονικείς), με αποτέλεσμα να κατηγορούνται για… άκρατο τοπικισμό.

Ωστόσο, οι ισχυρισμοί τους δεν είναι τελείως ανεδαφικοί. Για την ακρίβεια, αγγίζουν πάρα πολύ την αλήθεια: σαν την Χαλκιδική πράγματι δεν έχει.

Και μπορεί οι καλοκαιρινοί μήνες, με τις υπέροχες παραλίες του πρώτου και του δεύτερου ποδιού, να έχουν τη μερίδα του ταξιδιωτικού λέοντος, όμως και κατά τον χειμώνα η Χαλκιδική έχει μέρη που αφήνουν τον επισκέπτη με το στόμα ανοιχτό.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της δεύτερης κατηγορίας τα χωριά του όρου Χολομώντας, με τον Ταξιάρχη να κλέβει με μηδενικές τύψεις τις εντυπώσεις.

Πλούσια βλάστηση, υπέροχα αρχοντικά, πετρόκτιστη κεντρική πλατεία

Ο Ταξιάρχης απέχει μόλις μια ώρα (λιγότερο από 60 χιλιόμετρα απόσταση) από την Θεσσαλονίκη και 15 χιλιόμετρα από τον Πολύγυρο. Είναι χτισμένος στα σχεδόν 700 μέτρα υψόμετρα και αυτό που παρατηρεί με το «καλημέρα» ο επισκέπτης είναι η σπάνια ομορφιά των αμέτρητων πεύκων και των ελάτων που αγκαλιάζουν το χωριό.

Για να φτάσει κανείς στον Ταξιάρχη των 1.000 και κάτι κατοίκων ακολουθεί μια ειδυλλιακή διαδρομή στο βουνό, η οποία αποδεικνύει πως ο προορισμός ναι μεν είναι σημαντικός, αλλά και αυτό το μίνι-ταξίδι είναι κάτι παραπάνω από το ήμισυ του μαγευτικού παντός.

Τα πλείστα αρχοντικά σπουδαίας αρχιτεκτονικής που βρίσκονται διάσπαρτα μέσα στο χωριό διανθίζουν την ήδη εντυπωσιακή συνολική εικόνα, ενώ η πετρόκτιστη πλατεία συμπληρώνει αρμονικά το σκηνικό.

Φυσικά, όποιος πάει στον Ταξιάρχη πρέπει να περάσει και από τον Ιερό Ναό του Αρχάγγελου Μιχαήλ, ο οποίος είχε καταστραφεί από τους Τούρκους το 1821, όμως ανακαινίστηκε το 1914 και ολοκληρώθηκε το 1977.

Τέλος, ξεχωριστή μνεία αξίζει να γίνει στο σπίτι του Μακεδονομάχου οπλαρχηγού, του καπετάν Γιάννη Παρλιάρη, που αποτελεί εξέχον δείγμα διατηρητέου κτηρίου και τοπικής αρχιτεκτονικής.

Λύκοι, αλεπούδες, αγριόχοιροι, γεράκια, αγριόγατες

Όταν πηγαίνει κανείς στον Ταξιάρχη είναι δεδομένο πως θα περάσει κάποιες ώρες στις περιπατητικές διαδρομές του δάσους του, εκεί που το πράσινο και ο καθαρός αέρας δημιουργούν ένα υγιεινό αμάλγαμα που πολύ δύσκολα συναντάμε αλλού.

Μάλιστα, στην περιοχή κατοικούν και πολλά άγρια ζώα (με ορισμένα εξ αυτών να θεωρούνται υπό εξαφάνιση και να είναι, ως εκ τούτου, προστατευμένα), όπως οι λύκοι, οι αλεπούδες, οι νυφίτσες, τα γεράκια, οι αγριόγατες, αλλά και ασβοί, πέρδικες, νυχτερίδες, κουνάβια και πολλά ακόμα.

Στην εποχή προ πανδημίας μπορούσε κανείς να κάνει ιππασία μέσα στο εκθαμβωτικό δάσος, να τρέξει, να περπατήσει και να κάνει ποδήλατο- κι αυτό ακριβώς θα γίνεται και πάλι όταν ξεφορτωθούμε οριστικά και αμετάκλητα τον κορονοϊό.

Κι επειδή σχεδόν σας ακούμε να το ρωτάτε μέσα από το κινητό ή τον υπολογιστή σας, επιτρέψτε μας: ναι, προφανώς και η δραστηριότητα στο βουνό ανοίγει την όρεξη και μετά θα πεινάτε σαν ένα από τα ζώα που κατοικοεδρεύουν στο δάσος (spoiler alert: σαν λύκος).

Πού θα φάτε, λοιπόν; Στις παραδοσιακές ταβέρνες του χωριού μπορεί κανείς να γευτεί τοπικές λιχουδιές και κρετατικά που οι λάτρεις του κρέατος τιμούν και με το παραπάνω.

Ένα ξεχωριστό χωριό μέσα στη φύση, λοιπόν, μας περιμένει όποτε μας δοθεί η ευκαιρία να ταξιδέψουμε και πάλι.

Covid-19, αργείς να μας αφήσεις επιτέλους να ηρεμήσουμε;