500 κάτοικοι, 0% ανεργία, ο πιο καθαρός αέρας της χώρας: Το χωριό του Ολύμπου που κάθε Έλληνας πρέπει να επισκεφτεί

Θα μπορούσε κάλλιστα η όλη κατάσταση να αποτυπωθεί με ένα και μόνο τραγούδι, που θα είχε τη μορφή συνεχών ερωτήσεων και αλλεπάλληλων αρνήσεων: «Το Σάββατο μπορείς; Όοοχιιιι, όοοχιιι. Την Κυριακή μπορείς; Όοοοχχιιι, όοοχχιιι» - και ούτω καθεξής. Η πανδημία του κορονοϊού κάνει την κάθε σκέψη περί ταξιδιού, ακόμα και εντός συνόρων, να συνοδεύεται a priori από μία άρνηση, μιας και οι μετακινήσεις (ορθώς) απαγορεύονται ή είναι εξαιρετικά δύσκολες υπό το φόβο της περαιτέρω διασποράς του ιού. Ωστόσο, κανείς δεν απαγορεύει να κάνουμε όνειρα και πλάνα για το πού θα πάμε μόλις αρθούν τα μέτρα και επιστρέψουμε στην- έστω και «πληγωμένη»- κανονικότητα.

Εμείς, γνωρίζουμε ήδη: στα Καλύβια Ελασσόνας…

Σαν βγεις στον πηγαιμό για τον Όλυμπο…

Αποτελούν διαμέρισμα του δήμου του Ολύμπου- του ψηλότερου βουνού, δηλαδή, της Ελλάδος. Απέχουν λίγο περισσότερα από 20 χιλιόμετρα από την Ελασσόνα και «φιγουράρουν» στα 700 μέτρα υψόμετρο. Ο λόγος, όπως προείπαμε, για τα Καλύβια, ένα χωριό το οποίο  δημιουργήθηκε από κτηνοτρόφους του Κοκκινοπηλού κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας και σήμερα ζουν στην περιοχή περίπου 500 κάτοικοι (κατά την απογραφή του 2011 ήταν λίγο λιγότεροι: 467).

Όσοι μένουν εκεί ασχολούνται με την κτηνοτροφία και τη γεωργία, με το μέρος να έχει το εντυπωσιακό και ολοστρόγγυλο 0% (και ολογράφως προς αποφυγή παρεξηγήσεων: μηδέν τοις εκατό) ανεργία!  Μπορεί κάτι τέτοιο στη χειμαζόμενη Ελλάδα των τελευταίων 12-13 ετών- που «χτυπήθηκε» και από την πανδημία- να μοιάζει εντελώς παράλογο, όμως είναι απολύτως λογικό: στις παραδοσιακές κτηνοτροφικές επιχειρήσεις που υπάρχουν στα Καλύβια οι νέοι διαδέχονται τους παλαιότερους και παραλαμβάνουν την σκυτάλη, διατηρώντας στο ακέραιο αυτό το ζηλευτό 0%.

Ορειβατικός σύλλογος, πίστα αιωροπτερισμού, παραδοσιακές εκδηλώσεις

Στα Καλύβια οι παραδόσεις τηρούνται στο έπακρο και όσο ελάχιστα σε άλλες περιοχές της χώρας. Η περίοδος του Πάσχα καθώς επίσης και η μεγάλη γιορτή του Δεκαπενταύγουστου είναι κάτι παραπάνω από χαρακτηριστικές περιπτώσεις. Πέραν τούτων, αξίζει να αναφερθεί πως πολύ κοντά στο χωριό (και πιο συγκεκριμένα στην κορυφή Τουρτοφωλιά) υπάρχει οργανωμένη πίστα απογείωσης αιωρόπτερων και αλεξίπτωτων πλαγιάς, κάτι που λειτουργεί ως πόλος έλξης για επισκέπτες και αθλητές από όλες τις χώρες του κόσμου. Την περίοδο προ πανδημίας, μάλιστα, γίνονταν ακόμα και παγκόσμια πρωταθλήματα εκεί!

Φυσικά, τα Καλύβια είναι γνωστά και για τον ορειβατικό τους σύλλογο, ο οποίος ιδρύθηκε το 1993 κι έκτοτε παρουσιάζει συνεχή αύξηση των μελών του. Ξεκάθαρος στόχος του είναι να μυήσει όσους περισσότερους, ακόμα κι εκείνους που έχουν ελάχιστη σχέση με την ορειβασία, στη μοναδική εμπειρία της ανάβασης στον Όλυμπο. Το «Βουνό των θεών» αποτελεί, όπως είναι αναμενόμενο, πόλο έλξης για πάρα πολύ κόσμο και με το που ο κορονοϊός θα το πάρει απόφαση πως η βίζιτά του στον πλανήτη έχει εξελιχθεί επικίνδυνα σε αρμένικη και πρέπει να ξεκουμπιστεί από τα μέρη μας, είναι βέβαιο πως πάρα πολλά άτομα θα θελήσουν ν’ ανέβουν ξανά και ξανά εκεί. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, μιας και μιλάμε για ορεινό χωριό, ο αέρας είναι τόσο καθαρός στα Καλύβια που μια ανάσα αρκεί για να γεμίσεις τα πνευμόνια σου, ενώ η φύση είναι πανταχού παρούσα.

Τα κρεατικά και γαλακτοκομικά προϊόντα της ζωής μας

Ο επισκέπτης που θ’ αποφασίσει να περάσει από τα Καλύβια (μιας και μπορεί να είναι ένα υπέροχο μέρος, αλλά όσοι είναι μαθημένοι στις πόλεις θα δυσκολευτούν να καθίσουν περισσότερο από μια μέρα) επιβάλλεται να πάει εκεί με άδειο στομάχι - σα να είναι παίκτης του Survivor, ας πούμε. Ο λόγος, απλός: τα καλύτερα, ίσως, κρέατα ολόκληρης της χώρας μας περιμένουν για να μας οδηγήσουν μέσω μιας θελκτικής ατραπού στην δυσπεψία, καθώς η ποικιλία και η γεύση τους δεν έχουν προηγούμενο. Μιας και μιλάμε για κτηνοτροφική περιοχή μην παραλείψετε να προμηθευτείτε τα μοναδικά γαλακτοκομικά προϊόντα, τα οποία -προφανώς για να μείνουν σε πλαίσιο Ολύμπου- έχουν πραγματικά θεϊκή γεύση.

Μια δοκιμή (και μια δεύτερη και μια τρίτη και μια τέταρτη) θα πείσει και τον πλέον δύσπιστο καλοφαγά…