Αναζητούσαν μία φθηνότερη ζωή και έτσι η Βραζιλία απέκτησε μια νέα μεγαλύτερη φαβέλα: Η ιστορία της Σολ Νασκέντε

Μία πολυσύχναστη κεντρική οδός σε μία φτωχή βραζιλιάνικη γειτονιά, γεμάτη με ανθρώπους. Έφηβοι παρακολουθούν μια υπαίθρια μάχη ραπ και μαθήματα γυμναστικής. Ύμνοι και προσευχές από μικρές εκκλησιαστικές λειτουργίες ακούγονται μέσα στη νύχτα: Αυτή είναι μία συνηθισμένη Τετάρτη στη μεγαλύτερη φαβέλα της Βραζιλίας.

Η Σολ Νασκέντε (Ανατέλλων Ήλιος, στα αγγλικά) απέχει μόλις 34 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα Μπραζίλια στην Ομοσπονδιακή Περιφέρεια, της οποίας το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι μακράν υψηλότερο από κάθε άλλη πολιτεία της Βραζιλίας, υπογραμμίζοντας την ανισότητα μεταξύ των γειτονιών των εύπορων δημοσίων υπαλλήλων και των περιχώρων της περιφέρειας.

Πάνω από 32.000 νοικοκυριά

Ο αριθμός των νοικοκυριών στη Σολ Νασκέντε έχει αυξηθεί κατά 31% από το 2010 σε περισσότερα από 32.000, ξεπερνώντας τη φαβέλα Rocinha του Ρίο ντε Τζανέιρο, η οποία ήταν η πιο πολυπληθής φαβέλα της Βραζιλίας, σύμφωνα με τα προκαταρκτικά στοιχεία της τρέχουσας απογραφής. Η Rocinha έχει σχεδόν 31.000 νοικοκυριά.

Η αύξηση του πληθυσμού της Σολ Νασκέντε αντανακλά τις νέες αφίξεις ανθρώπων που αναζητούν φτηνή ή ακατοίκητη γη για να χτίσουν σπίτια. Αντανακλά επίσης το κύμα των ανθρώπων που ζουν σε εργατικές συνοικίες σε εθνικό επίπεδο, που οφείλεται σε μια γενικευμένη κρίση στέγασης που προκλήθηκε από τη βαθιά ύφεση και τις υψηλότερες τιμές των ενοικίων, οι επιπτώσεις της οποίας επιδεινώθηκαν από την πανδημία του κορονοϊού, σύμφωνα με τον Μαρσέλο Νέρι, οικονομολόγο και κοινωνικό ερευνητή στο Ίδρυμα Getulio Vargas, ένα πανεπιστήμιο και δεξαμενή σκέψης.

«Εδώ απέκτησα αξιοπρέπεια»

Ωστόσο, παρά τη μεγάλη «ζήτηση» η Σολ Νασκέντε εξακολουθεί να διαθέτει κακές δημόσιες συγκοινωνίες και μη ασφαλτοστρωμένους, δύσβατους δρόμους, οι οποίοι πλημμυρίζουν συχνά κατά τους μήνες των καλοκαιρινών βροχών. Επίσης, μόνο ορισμένοι κάτοικοι έχουν αποκτήσει νόμιμους τίτλους ιδιοκτησίας και οι υπηρεσίες δεν είναι καθολικά προσβάσιμες.

«Πληρώνω ηλεκτρικό ρεύμα, νερό, φόρους, αλλά δεν υπάρχει αποχέτευση ούτε άσφαλτος», δήλωσε η Debora Alencar, 39 ετών, η οποία μετακόμισε στη Σολ Νασκέντε πριν 15 χρόνια, αφού βρήκε την ευκαιρία να αγοράσει γη και να χτίσει σπίτι.

«Εδώ είναι που απέκτησα αξιοπρέπεια», πρόσθεσε.

Ο Μπρούνο Φερέιρα και η σύζυγός του έχουν χαράξει μια ζωή σε μια άπορη περιοχή της Σολ Νασκέντε τα τελευταία επτά χρόνια. Βρήκαν ένα μέρος όπου, με τα χέρια τους, μπόρεσαν να χτίσουν ένα σπίτι ενός υπνοδωματίου για να το ονομάσουν δικό τους και να ξεφύγουν από την παγίδα του ενοικίου.

Ο Φερέιρα, 39 ετών, κάνει περιστασιακές δουλειές και η σύζυγός του έχει μια δουλειά πλήρους απασχόλησης σε μεζεδοπωλείο. Μεγαλώνουν πέντε παιδιά, με ένα έκτο να πλησιάζει, και κάνουν οικονομίες για να βάλουν πλακάκια στο χωμάτινο δάπεδο του σπιτιού τους...

Όμως, κανείς από τους δύο δεν επιθυμεί να φύγει.