Λαρισαίοι ταξίδεψαν στο Ιράν και μιλούν στο ethnos.gr για την εμπειρία τους

Τρεις εβδομάδες στο Ιράν, σε ένα «ταξίδι ζωής», που προγραμμάτισαν εδώ και χρόνια και οργάνωναν τουλάχιστον ένα εξάμηνο, έκανε ζευγάρι Λαρισαίων το περασμένο καλοκαίρι. Σε αντίθεση με αυτό που πιστεύουν πολλοί, βρήκαν το Ιράν «μια χώρα φιλόξενη, ενδιαφέρουσα», ενώ δεν ένιωσαν φόβο σε κανένα σημείο του ταξιδιού τους, που έγινε οδικώς και μάλιστα μέχρι τα σύνορα Τουρκίας-Ιράν με το δικό τους αυτοκίνητο.

Ο γιατρός ακτινολόγος Αδριανός Λέκκας και η καθηγήτρια σύζυγός του, Ρούλα Σιλιντζή, θα περιγράψουν το ταξίδι τους, που είχε σταθμούς στην Τεχεράνη, την Αρχαία Περσέπολη, το Ισφαχάν (παλιά πρωτεύουσα της Περσίας, τα αρχαία Ασπάδανα), το Γιαζντ που θεωρείται κέντρο του Ζωοροαστρισμού και την πόλη του Σααδή και των άλλων ποιητών το Σιράζ, σε ειδική εκδήλωση του Συλλόγου «Φίλοι της Δημοτικής Πινακοθήκης Λάρισας-Μουσείου Γ.Ι.Κατσίγρα».

Η εκδήλωση θα γίνει την Τρίτη, 28 Ιανουαρίου, στη Βιβλιοθήκη της Δημοτικής Πινακοθήκης και εκεί θα παρουσιάσουν ένα φωτογραφικό οδοιπορικό, με τίτλο «Από τη Λάρισα στο Ιράν», μέσα από πλήθος εικόνων που τράβηξαν οι ίδιοι, ενώ για τη συνέχεια ετοιμάζουν και ένα σχετικό βίντεο. «Το Ιράν είναι μια δύσκολη χώρα τουριστικά, αλλά τόσο συναρπαστική. Χρειάζεται καλή προετοιμασία, αφού η έκδοση βίζας θέλει χρόνο. Πρέπει να βρει ο επισκέπτης ένα τουριστικό γραφείο στο Ιράν, να του στείλει τα χαρτιά, να τα συμπληρώσει, να τα στείλει πίσω και να πάρει τη βίζα από την πρεσβεία του Ιράν στην Αθήνα», λέει στο ethnos.gr η Ρούλα Σιλιντζή.

Το ζευγάρι των Λαρισαίων ξεκίνησε με το αυτοκίνητό του και μέσω Αλεξανδρούπολης μπήκαν στην Τουρκία, την οποία διέσχισαν, φτάνοντας στην πόλη Βαν στα σύνορα με το Ιράν. Το Βαν (στα ελληνικά Εύα), πήρε το όνομά του από την ομώνυμη λίμνη μια από τις μεγαλύτερες ενδορεϊκές στον κόσμο, που λόγω της μεγάλης περιεκτικότητας σε αλάτι δεν παγώνει ποτέ στον δριμύ χειμώνα της περιοχής. Η πόλη ήταν ένα από τα σημαντικότερα κέντρα του αρμενικού πολιτισμού μέχρι την Γενοκτονία των Αρμενίων το 1915 και σήμερα η πλειοψηφία του πληθυσμού είναι κουρδικής καταγωγής. Από το Βαν οδήγησαν μέχρι τα σύνορα με το Ιράν, όπου άφησαν το Ι.Χ. του και επιβιβάστηκαν στο τρένο, για να καλύψουν μια απόσταση κοντά στα 1.000 χλμ. μέχρι την Τεχεράνη. «Ο ιρανικός σιδηρόδρομος είναι υπερσύγχρονος, τα βαγόνια καθαρά, η εξυπηρέτηση άψογη και η διαδρομή υπέροχη. Αν και ήμασταν οι μοναδικοί ξένοι, δεν νιώσαμε καθόλου φόβο, ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία», αναφέρει ο κ. Λέκκας. Απέραντα ριζοχώραφα εναλλάσσονταν με άνυδρη γη και τμήματα ερήμου, ενώ ενδιάμεσα υπήρχαν μικρά χωριά. Βρήκαν την Τεχεράνη μια μεγαλούπολη, σύγχρονη, με υποδομές που εξυπηρετούν τα 9.000.000 των κατοίκων.

Η Ρούλα Σιλιτζή φορούσε ήδη από την επιβίβασή της στο τρένο, μαντήλα. Δεν την ενόχλησε, αντίθετα σεβάστηκε το περιβάλλον στο οποίο μετέβη, τα ήθη και τις παραδόσεις του. Στόχος και των δύο ήταν να ενσωματωθούν, όσο θα έμεναν,  στην τοπική κοινωνία. «Στο Ιράν γνωρίζουν την Ελλάδα, μιλούν με θερμά λόγια. Οι περισσότεροι την ξέρουν από την πλούσια ιστορία της, αλλά και την σύγχρονη χώρα. Χαίρονται όταν συναντούν πολίτες από το «Γιουνάν», όπως λένε την Ελλάδα και ρωτούν να μάθουν πολλά πράγματα», μας λέει. 

Τρεις μέρες έμειναν στην Τεχεράνη κι από εκεί ταξίδεψαν με τουριστικό λεωφορείο -το εισιτήριο κόστιζε 4€ το άτομο για μια απόσταση περίπου 700 χλμ.- για το Γιαζντ, μια πόλη που βρίσκεται ανάμεσα σε δύο ερήμους και πάνω στον κεντρικό δρόμο που οδηγεί στο Πακιστάν και στο Αφγανιστάν. Το Γιαζντ θεωρείται το κέντρο του Ζωροαστρικού πολιτισμού και είναι διάσημο για την αρχιτεκτονική του, τα εξαιρετικά δημόσια και ιδιωτικά κτίρια χτισμένα με λάσπη και άχυρο.

Από το Γιαζντ κινήθηκαν νότια και επόμενη στάση τους ήταν το Σιράζ, η γενέτειρα του Σααδί, του Χαφέζ και των άλλων γνωστών ποιητών Περσών ποιητών, το νεκροταφείο της οποίας αποτελεί τουριστικό αξιοθέατο. Είναι επίσης πόλη των λουλουδιών, των πολλών κήπων, ένα εντυπωσιακό κάστρο περιβάλλει το ιστορικό κέντρο, ενώ φημίζεται και για το γλυκόπιοτο κρασί που παράγει.

Το ζευγάρι των Λαρισαίων…εξερευνητών κινήθηκε ακόμη πιο νότια και έφτασαν στον αρχαιολογικό χώρο της Περσέπολης, έναν από τους πιο εντυπωσιακούς προορισμούς αρχαιολογικού ενδιαφέροντος παγκοσμίως, πρωτεύουσα της αρχαίας Περσίας. «Κάθε άγαλμα, κάθε πέτρα, κάθε εύρημα, έχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία να αφηγηθεί. Περπατώντας ανάμεσα στα ερείπια της πόλης που είναι γνωστή ως «Διαμάντι της ερήμου», χτισμένη στην γόνιμη κοιλάδα του ποταμού Πουλβάρ, νιώθει κανείς ότι κάνει ένα ταξίδι στο απώτερο παρελθόν, φτάνοντας μέχρι την εποχή του Δαρείου Α΄,  τότε που άρχισε να χτίζεται», τονίζει η Ρούλα Σιλιντζή. Ο Μέγας Αλέξανδρος κατέκτησε την Περσέπολη το 333 π.Χ. και πυρπόλησε τα ανάκτορά της, μετά από προτροπή της ερωμένης του, εταίρας Θαϊδας, ως αντίποινα της φωτιάς που έβαλε ο Ξέρξης στο ναό της Αθηνάς το 480 π.Χ.

Μετά από πολύωρη περιήγηση στον αρχαιολογικό χώρο, το ζευγάρι αναχώρησε για το Ισφαχάν, την τρίτη παλαιότερη πόλη του Ιράν και μια από τις παλιές πρωτεύουσες. Η πόλη είναι σύγχρονο κέντρο βιομηχανικής παραγωγής, με εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας και χαλυβουργεία, διαθέτει την δεύτερη μεγαλύτερη πλατεία στον κόσμο, μετά από αυτή της Τιεν Αν Μέν στο Πεκίνο. Τελευταίος σταθμός του ταξιδιού, το Ταμπρίζ, η αρχαία Ταυρίδα, μια πόλη που περιβάλλεται από θερμές πηγές και είναι γνωστή για τα πολλά ρήγματα που την διατρέχουν και δίνουν συχνά μεγάλους και καταστροφικούς σεισμούς. Το Μπλε Τζαμί, το κάστρο της πόλης, και το Ιστορικό Συγκρότημα Αγορών που αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, είναι τα πιο σημαντικά αξιοθέατα της πόλης, στην οποία οι Αζέροι είναι το 90% του πληθυσμού και η αζέρικη, μια τουρκική διάλεκτος, ακούγεται παντού.