Αυτός ήταν ο αγαπημένος ταξιδιωτικός προορισμός του Έρνεστ Χέμινγουεϊ

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά ┋ 🗣️ Ανοικτό για σχολιασμό

Σε περιόδους μεγάλων συγκρούσεων, οι συγγραφείς «ζωντανεύουν». Αυτό δεν τους κάνει άτρωτους στη φρίκη του πολέμου, αλλά απευθύνεται στην ανάγκη τους να καταγράφουν και να παρατηρούν. Στις αρχές του 20ού αιώνα ξέσπασε ο ισπανικός εμφύλιος πόλεμος, που θεωρήθηκε από τους διανοούμενους σε όλο τον κόσμο ως επίθεση του Φράνκο στη θέληση του λαού. Ως εκ τούτου, πολλοί δημιουργοί έγιναν εθελοντές στον αγώνα στο πλευρό της Δημοκρατίας. Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ ήταν ένας από αυτούς, και τα ταξίδια του στην Ισπανία ως ανταποκριτής του Βορειοαμερικανικού Πρακτορείου Εφημερίδων το 1937 τον έκαναν να ερωτευτεί τη Μαδρίτη καθώς κατέγραφε τη μάχη.

Ο Χέμινγουεϊ είχε ασχοληθεί ξανά με τη συγγραφή εν καιρώ πολέμου- έγραψε τον Αποχαιρετισμό στα όπλα για την εμπειρία του στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τόσο αυτός όσο και ο Dos Passos συνεργάστηκαν με τον σκηνοθέτη Joris Ivens ως σεναριογράφοι στην ταινία The Spanish Earth, μια αντιφασιστική ταινία που γυρίστηκε για την υποστήριξη των δημοκρατικά εκλεγμένων Ρεπουμπλικάνων. Την ίδια χρονιά, ο Χέμινγουεϊ άρχισε να εργάζεται για την Πέμπτη φάλαγγα, καθώς η Μαδρίτη δέχονταν επίθεση. Έφυγε από την Ισπανία μετά τη μάχη, αλλά ήταν ανάμεσα σε μια ομάδα διεθνών συγγραφέων που ήταν παρόντες στη μάχη του Έβρου, λέγεται ότι ήταν ένας από τους τελευταίους που έφυγαν καθώς διέσχιζαν τον ποταμό.

Αν και ο χρόνος του Χέμινγουεϊ στη Μαδρίτη διαμορφώθηκε αναμφίβολα από τις συγκρούσεις, ήταν για καιρό μια από τις αγαπημένες του πόλεις. Την είχε δει προτού οι φασιστικές δυνάμεις την διαλύσουν τη δεκαετία του 1920, και αργότερα είπε για την Ισπανία: «Η χώρα που αγάπησα περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη εκτός από τη δική μου». Ένα μέρος αυτής της αγάπης οφειλόταν στον πλούτο των μπαρ, των καφετεριών και των εστιατορίων της, καθώς η ενθουσιώδης παρουσία του σε αυτά του χάρισε μια μικρή φήμη.

Συχνά περπατούσε στην μποέμικη λογοτεχνική συνοικία και έμενε στο ξενοδοχείο Palace, το οποίο βρισκόταν σε βολική απόσταση από το μουσείο τέχνης Πράδο στο οποίο περνούσε τα απογεύματα. Σε απόσταση αναπνοής βρισκόταν άλλο ένα από τα αγαπημένα του μέρη, το Museo Chicote, ένα από τα πρώτα μπαρ αμερικανικού τύπου. Του άρεσε τόσο πολύ το Chicote που το δανείστηκε ως το βασικό σκηνικό για την ταινία του 1938 «The Denunciation».

Η Ισπανία προσέφερε άφθονη έμπνευση

Ένας άλλος ισπανικός χώρος που διαμόρφωσε μια σκηνή στο πρώτο του μυθιστόρημα, «Ο Ήλιος ανατέλλει ξανά», ήταν το Restaurante Botin. Τελικά έγινε τόσο οικείο πρόσωπο που οι ιδιοκτήτες άρχισαν να τον αφήνουν να ανεβαίνει στον επάνω όροφο για να γράφει με την ησυχία του, πριν συναντήσει μια μεγάλη παρέα φίλων για γεύμα και ποτό. Η Ισπανία προσέφερε άφθονη έμπνευση στον Χέμινγουεϊ τα χρόνια που πέρασε εκεί.

Η παραμονή του στη Μαδρίτη χρωμάτισε μερικά από τα πιο αγαπημένα γραπτά της καριέρας του, όπως το «Για ποιον χτυπάει η καμπάνα», η «Πέμπτη φάλαγγα» και το «Θάνατος το απόγευμα». Εκτός από τα μυθιστορήματα, τα συναισθήματά του για την Ισπανία συνοψίζονται ίσως καλύτερα σε μια σύντομη γραμμή μιας επιστολής, όπου δήλωσε ότι η Ισπανία ήταν «η τελευταία καλή χώρα που έχει απομείνει».