Αγριες μέλισσες - Νίκος Ψαρράς: Αποκαλύπτει πώς θα διεκδικήσει τη Βιολέτα και το καφενείο της

Ο ηθοποιός Νίκος Ψαρράς μιλά για την είσοδό του στις «Αγριες μέλισσες» και τις εξελίξεις που φέρνει ο «Σταμάτης» στο Διαφάνι, θυμάται τις καλές εποχές της ελληνικής μυθοπλασίας αλλά και τη ζωή του στις ΗΠΑ, και αναφέρει με ευθύ τρόπο τη γνώμη του για τα ριάλιτι. Η Βιολέτα πανικοβάλλεται με την επιστροφή του Σταμάτη. Σταμάτης και Μιλτιάδης θα διεκδικήσουν τη Βιολέτα.

Διαβάστε ακόμα: Αγριες μέλισσες - Το φινάλε της σειράς: Η Ελένη με τον Λάμπρο και το μυστικό για τη νύχτα του φόνου

Απείχατε για μεγάλο διάστημα από την τηλεόραση. Πώς αποφασίσατε την επιστροφή σας;

Είναι θέμα προσφοράς. Τι σου προτείνουν. Λόγω του θεάτρου ο χρόνος μου ήταν ούτως ή άλλως πολύ περιορισμένος. Ηταν πολύ δύσκολο να μην πάω σε μια πρόβα για να προλάβω ένα γύρισμα. Επίσης -κακά τα ψέματα- στα χρόνια της κρίσης οι αμοιβές ήταν πολύ χαμηλές στην τηλεόραση. Αυτό ήταν ανασταλτικός παράγοντας. Είπα «ναι» τώρα στις «Αγριες μέλισσες» γιατί είναι μια υπέροχη σειρά, με πολύ ωραία πλοκή και εξαιρετικούς συντελεστές. Για παράδειγμα, ο επικεφαλής σκηνοθέτης Λευτέρης Χαρίτος έχει κινηματογραφική αισθητική. Ηταν μεγάλο το δέλεαρ...

Αυτό το διάστημα της απουσίας σας υπήρχαν προτάσεις;

Κάθε χρόνο. Τα θεατρικά τα προγραμμάτιζα ακόμη και δύο χρόνια πριν ανέβει μια παράσταση. Οι τηλεοπτικές προτάσεις έρχονταν την τελευταία στιγμή: «Σε μία εβδομάδα σε θέλουμε». Ε, δεν γινόταν.

Να έρθουμε στις «Αγριες μέλισσες». Θέλω να μου μιλήσετε για τον ρόλο του Σταμάτη Μαυρουδή και τις εξελίξεις που θα φέρει η επιστροφή του στο Διαφάνι…

Ο Σταμάτης εμφανίζεται στο Διαφάνι ως κομήτης. Μετά από επτά χρόνια απουσίας επιστρέφει και διεκδικεί τη θέση του και τη ζωή του εκεί. Δική του απόφαση ήταν η φυγή του. Εγκατέλειψε τη Βιολέτα για να ζήσει τον έρωτά του με μια τραγουδίστρια. Επιστρέφοντας συμπεριφέρεται σαν να μην έφυγε ποτέ. Αυτό τους ταράζει όλους. Δεν το αποδέχονται... Δεν τον βλέπω να μένει για πολύ τον Σταμάτη (σ.σ.: γέλια).

Η Βιολέτα πώς θα αντιδράσει;

Πανικοβάλλεται, γιατί έρχονται τα πάνω κάτω στη ζωή της. Οταν τον αντικρίζει για πρώτη φορά, παθαίνει σοκ.

Ο Μιλτιάδης πώς θα αντιδράσει σε αυτή την επιστροφή;

Ο Μιλτιάδης θα διεκδικήσει τη Βιολέτα. Και ο Σταμάτης το ίδιο. Διαζύγιο δεν υπήρξε ποτέ. Από την άλλη, ο Μιλτιάδης έχει σχέση με μια παντρεμένη γυναίκα. Εκείνα τα χρόνια αυτό ήταν δύσκολο πράγμα.

Το υπόλοιπο χωριό θα πάρει θέση;

Το χωριό αγαπά τη Βιολέτα και τη θεωρεί δικό του άνθρωπο. Τη βοήθησαν πολύ όλα αυτά τα χρόνια της απουσίας του Σταμάτη. Ο Σταμάτης ήταν πάντα μαγκάκος. Επαιζε χαρτιά και ζάρια, έκανε απιστίες... Ετσι τον αντιμετωπίζουν. Και με το ερώτημα «επέστρεψες, και τι θες τώρα;».

Απ’ ό,τι έχω μάθει, αυτή η ιστορία εκτός από δραματικά έχει και αρκετά κωμικά στοιχεία. Θα συμβούν διάφορα ευτράπελα…

Η σύγκρουση του Σταμάτη με τον Παναγιώτη θα χαρίσει στο κοινό σκηνές γέλιου.

Για πόσα επεισόδια θα σας δούμε στις «Αγριες μέλισσες»;

Τον ακριβή αριθμό δεν τον ξέρω, αλλά θα είμαι στην έναρξη και της νέας σεζόν το φθινόπωρο.

Πού πιστεύετε πως οφείλεται η επιτυχία της σειράς;

Μας θυμίζει καλές σειρές του παρελθόντος. Πάντα οι σειρές εποχής είχαν αποδοχή. Φυσικά, είναι και πολύ καλογραμμένο το σενάριο, με ωραίους χαρακτήρες. Οι τελικές πινελιές μπαίνουν με το ύφος του σκηνοθέτη και τις ερμηνείες των ηθοποιών. Ο κόσμος μπορεί να ταυτιστεί με τους χαρακτήρες στις «Αγριες μέλισσες».

Υπάρχει κάποιο κοινό στοιχείο με τον ήρωα που υποδύεστε;

Είμαι ακριβώς το αντίθετο. Αλλά μου είναι γνώριμος ήρωας. Είναι άνθρωπος που για όλα φταίνε οι άλλοι, αν και ο ίδιος είναι το μεγαλύτερο λαμόγιο. Τύποι σαν τον Σταμάτη οδήγησαν την Ελλάδα εδώ που είναι σήμερα. Η χώρα κατέρρευσε γιατί κάποιοι κοιτούσαν πώς θα σώσουν το τομάρι τους έχοντας κλέψει τα δημόσια ταμεία. Κοιτώντας πώς θα βγάλουν εύκολο χρήμα με καθόλου δουλειά, πώς θα βολευτούν. Πώς θα κάνουν απατεωνιές.

Τηλεοπτικό ζευγάρι με τη Θεοφανία Παπαθωμά έπειτα από 20 χρόνια, όταν παίζατε στον «Μαύρο ωκεανό». Πώς νιώθετε γι’ αυτή τη νέα σας τηλεοπτική συνάντηση;

Πολύ όμορφα! Είναι ωραίο να συναντάς και πάλι ανθρώπους που γνωρίζεις. Η Θεοφανία είναι ένα υπέροχο πλάσμα. Είχαμε περάσει πολύ ωραία στα γυρίσματα του «Μαύρου ωκεανού», άλλα έκτοτε δεν συναντηθήκαμε επαγγελματικά. Συνέβη τώρα... Λέμε πολλές φορές μεταξύ μας «πώς πέρασαν 20 χρόνια;». Λες και ήταν χθες…

Είχατε διατηρήσει καθόλου επαφές όλα αυτά τα χρόνια;

Βεβαίως. Μιλούσαμε και στο Facebook και στο τηλέφωνο και είχαμε συναντηθεί κάποιες φορές.

Ηταν εκείνη η περίοδος τα χρόνια της αθωότητας της ιδιωτικής τηλεόρασης;

Δεν το ξέρω αυτό... Ηταν τα χρόνια της παραγωγής. Από το ’96 που κατέβηκα στην Αθήνα από τη Θεσσαλονίκη υπήρχε προσφορά εργασίας, όπως και μεγάλος ανταγωνισμός μεταξύ των ηθοποιών αλλά και των συντελεστών. Ομως όταν υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός ανεβαίνει και το επίπεδο. Χαίρομαι που τα κανάλια έχουν επιστρέψει στη μυθοπλασία, αν και όχι στον βαθμό εκείνης της περιόδου. Ο κόσμος έχει ανάγκη τις σειρές. Η τηλεόραση είναι πάντα μια ωραία συντροφιά. Εκτός από την Αθήνα, που προσφέρει πολλές επιλογές, στην επαρχία δεν είναι έτσι.

Τα ριάλιτι σας αρέσουν;

Δεν νομίζω πως αρέσουν σε κανέναν που «στροφάρει». Πέρασε μια δεκαετία που βλέπαμε εκτέλεση συνταγής για μοσχάρι στρογκανόφ όταν δεν είχαμε να φάμε φακή. Επίσης, στενοχωριέμαι βλέποντας όλα αυτά τα παιδιά στα τάλεντ σόου να χτυπιούνται και να αγχώνονται για να γίνουν τραγουδιστές. Ελάχιστοι από τα προηγούμενα κατάφεραν να κάνουν καριέρα. Ψυχοφθόρα πράγματα. Δεν έχω υπάρξει ποτέ φίλος των ριάλιτι. Οταν κάποια στιγμή έβλεπα το «Survivor», ήταν γιατί δεν ήθελα καθόλου να σπαταλήσω φαιά ουσία. Ημουν τόσο κουρασμένος που ήθελα να δω κάτι απόλυτα εύπεπτο χωρίς σκέψη.

Ζήσατε τα μεγάλα κασέ; Αμειφθήκατε με υψηλά ποσά από την τηλεόραση;

Ναι, αμείφθηκα. Πρόλαβα τα μεγάλα κασέ, γιατί και μεγάλα ποσά εισέπρατταν και οι σταθμοί από τη διαφήμιση.

Θέλω να γυρίσω τον χρόνο πίσω. Πώς είχατε αποφασίσει τη μετάβαση στο Λος Αντζελες;

Εντελώς τυχαία. Ηδη ζούσα δύο χρόνια στη Νέα Υόρκη. Βρέθηκε λοιπόν ένας ατζέντης και έκλεισα μια καλή δουλειά. Στη συνέχεια ήρθε μια δουλειά για ένα πολύ καλό σίριαλ, το οποίο δεν έπαιξε ποτέ. Εγώ παρέμεινα όμως εκεί 4,5 χρόνια.

Μπορεί ένας Ελληνας ηθοποιός να κάνει διεθνή καριέρα;

Πολύ δύσκολα. Η γλώσσα είναι τροχοπέδη. Είναι ίσως πιο εύκολο να κάνεις μια ταινία εδώ που θα βραβευθεί έξω και μέσα από μια έτοιμη δουλειά να σε δουν και να σε απορροφήσουν τα μεγάλα agencies. Ο ατζέντης παίζει καθοριστικό ρόλο. Παίζει ρόλο και η ηλικία. Πρέπει να ξεκινάς 18-19 ετών. Εγώ όταν πήγα ήμουν ήδη 30. Είναι βέβαια και θέμα τύχης. Ποτέ δεν ξέρεις. Εγώ θα το ξανάκανα. Θα ξαναπήγαινα. Η εμπειρία ήταν μεγάλη. Και θα την ξαναζούσα με όλες τις στεναχώριες, τις απορίες και τις απορρίψεις...

Εχετε πει σε παλαιότερη συνέντευξή σας ότι στην Αμερική σάς έλεγαν πως μοιάζετε με τον Μάθιου ΜαΚκόναχι. Πώς αντιδρούσατε;

Γέλαγα. Ημουν σε ένα μπαρ, φώναζαν «Μάθιου» και όταν έβλεπαν πως δεν είμαι ζητούσαν ευγενικά συγνώμη (σ.σ.: γέλια).

Από ένα σημείο και μετά αφιερωθήκατε στο θέατρο. Είστε της άποψης πως στο σανίδι, ουσιαστικά, εξελίσσεται ένας ηθοποιός;

Ναι, σαφέστατα. Θα ήθελα πολύ να έχω κάνει και σινεμά, αλλά έχασα πολλές δουλειές για τους ίδιους λόγους που σας ανέφερα για την τηλεόραση. Το θέατρο ήταν πάντα για μένα η βάση, όπως και για πολλούς συναδέλφους μου. Τουλάχιστον στη δική μου γενιά...

Βλέπετε ουσιώδεις διαφορές με τις νέες γενιές ηθοποιών;

Η νέα γενιά του σήμερα είναι αδικημένη γενιά. Δεν έχει την προσφορά εργασίας που είχαμε εμείς. Εμένα οι πρώτες μου δουλειές ταυτόχρονα ήταν στην «Πρόβα νυφικού» με τον Κουτσομύτη στον ΑΝΤ1 και στον «Μάκβεθ» με τον Κιμούλη στο θέατρο. Δεν ήξερα κανέναν στην Αθήνα... Τότε, για να παίξεις και ωραίους ρόλους στο θέατρο έπρεπε να κάνεις και ένα καλό σίριαλ. Τα νέα παιδιά σήμερα δεν έχουν τις δυνατότητες που είχαμε εμείς. Πρέπει με ελάχιστα λεφτά να επιβιώσουν σε ένα δύσκολο περιβάλλον. Η κάθε γενιά βέβαια θέλει να δίνει το δικό της στίγμα. Και αυτό το βλέπεις σε όλες τις δουλειές. Είναι ωραίο. Ετσι θα πάνε μπροστά οι δουλειές. Με τον αγώνα των νέων για το καλύτερο. Αγαπώ πολύ τους νέους ηθοποιούς. Πρέπει να τους δίνουμε ευκαιρίες και τον χώρο να εκφραστούν.

Εχετε συνεργαστεί αρκετές φορές με τη σύζυγό σας, τη σκηνοθέτιδα Ελενα Καρακούλη, στο θεατρικό σανίδι. Τελικά, αυτό πόσο δύσκολο ή πόσο εύκολο είναι;

Βεβαίως και υπάρχουν δυσκολίες. Εμείς έχουμε κάνει τρεις παραστάσεις και μία ακόμη που η Ελενα ήταν στο Εθνικό ως δραματολόγος. Κάτι λειτούργησε και το επαναλάβαμε. Δεν ήταν εύκολα κείμενα. Και πάντα υπάρχει η σκέψη «πάμε να το κάνουμε παρέα». Είναι όμως μεγάλη η ικανοποίηση στο τέλος όταν πάνε καλά τα πράγματα. Οπως πέρυσι στο Φεστιβάλ Αθηνών με το ««Himmelweg», το οποίο είχε φοβερή αποδοχή από το κοινό και απέσπασε εξαιρετικές κριτικές. Ψάχνουμε λοιπόν για το μέλλον παράσταση και έχουμε κάτι στα υπόψη...

Ο γιος σας όταν σας είδε πρώτη φορά στο θεατρικό σανίδι τι σας είπε;

Με είδε στον «Φάρο» στη Θεσσαλονίκη. Δεν ήξερα ότι θα έρθει. Ηταν απογευματινή Σαββάτου και κατάλαβα πως βρίσκεται από κάτω ακούγοντας το γέλιο του. Είδε και τη βραδινή παράσταση. Ενθουσιάστηκε, αλλά μου είπε πως στεναχωρήθηκε που γελούσαν μαζί μου οι θεατές. Επαιζα έναν κωμικό ρόλο. Εναν μεθυσμένο που έκανε γκάφες γιατί είχε χάσει και τα γυαλιά της μυωπίας του και δεν έβλεπε. Μου λέει ο μικρός λοιπόν: «Για να το ξέρεις, στην αυριανή παράσταση τα γυαλιά σου είναι στο μπάνιο. Το ξέρω ότι θα τα βρεις στο τέλος, αλλά θέλω να το ξέρεις από την αρχή για να τα βρεις και να μην πέφτεις».

Τι ετοιμάζετε θεατρικά;

Είμαστε σε πρόβες με το Εθνικό για τη «Λυσιστράτη», σε σκηνοθεσία Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου. Με εξαιρετικούς συναδέλφους, μεταξύ των οποίων οι Στεφανία Γουλιώτη, Αγορίτσα Οικονόμου, Γιάννης Κότσιφας, Βίκυ Βολιώτη και Βίκυ Σταυροπούλου. Ξεκινάμε από τον Επίδαυρο στις 31 Ιουλίου. Του χρόνου η σεζόν ξεκινά και πάλι με «Αμλετ» στο «Αμφιθέατρο» και στη συνέχεια θα δούμε. Είναι περίεργη η επόμενη θεατρική χρονιά. Πολλά θέατρα θα μείνουν κλειστά αν δεν αυξηθεί το ποσοστό επιτρεπόμενης πληρότητας.

Εχετε κάποιον ρόλο-απωθημένο που θέλετε να παίξετε οπωσδήποτε;

Οχι. Συνεργασίες έχω. Είναι σημαντικό να βρίσκομαι με ανθρώπους που εκτιμώ και αγαπώ. Οι ρόλοι είναι αφορμή για ωραίες συναντήσεις. Θέλω να ξανασυναντηθώ με τον Μαρκουλάκη, τον Χειλάκη, τον Παπασπηλιόπουλο αλλά και τη σύζυγό μου.