Τα καλύτερά μας χρόνια - Τούρτα της μαμας: Οι νέες σειρές της ΕΡΤ, όπλο στα χέρια όσων πολεμούν τα ριάλιτι

Κι ας μην καταπιαστούμε με το «όπλο» της ψήφου, που μένει οξειδωμένο κι ατάραχο στους οπλοβαστούς της λανθασμένης κρίσης, αλλά ας αναλύσουμε την ακρίβεια και το βεληνεκές του… τηλεκοντρόλ. Τ’ ακούς καθημερινά σε παρέες σε (ολιγομελείς λόγο Covid…) συναθροίσεις, από – δήθεν – αγανακτισμένους και δυσαρεστημένους τηλεθεατές: «Τι να δω; Μήπως έχει και τίποτα πια η τηλεόραση; Γι’ αυτό κι εγώ βάζω λίγο… (αναφέρει τον τίτλο ενός ριάλιτι χαμηλόφωνα μην τον ακούσει το τηλεοπτικό παρελθόν του και οργιστεί…) και ξεχνιέμαι. Είναι καιροί να προβληματιζόμαστε;» λένε και επικαλούνται το άλλοθι που επιζητεί, κυρίως από τον εαυτό τους, για την θέαση ενός από τα ριάλιτι της εποχής.

Του ανούσιου, ανερμάτιστου «GNTM» που έχει και κάτι από επίσκεψη στο κρεοπωλείο της γειτονιάς· του «τίποτα» «Big Brother» των «τίποτα», που είναι και σαν ένα υποχρεωτικό πέρασμα από τον οίκο ευγηρίας για να δούμε τον παππού πως πάει μετά την αγωγή με κάλιο και τέλος μια βουτιά στο «Bachelor», για να πάρουμε μια εικόνα από το… Φρέαρ των Οινουσσών, εκεί όπου ο βυθός σιωπά τυλιγμένος με το απόλυτο σκοτάδι… Και δεν ασχολούμαστε με τα light ριάλιτι τα απομεσήμερα, αυτά που μετά ένα βαρύ γεύμα σε νανουρίζουν, όπως το «Shopping Star» ή το «My Style Rocks». Μιλούμε πάντα για τα «βαριά» προγράμματα των απόδειπνων…

Διαβάστε ακόμα: Χαιρέτα μου τον Πλάτανο: Στον «αέρα» το πρώτο teaser της σειράς με τον Πέτρο Φιλιππίδη

Κι ενώ κάποια ριάλιτι (τουλάχιστον τα δυο εξ’ αυτών) έχουν πατήσει στα πάνω σκαλοπάτια της τηλεθέασης, ο «μύθος» και η πρόφαση του «τι να δω, αφού όλα είναι ανούσια και άθλια», καταρρίπτεται, εφέτος θεαματικά! Και δεν θα μιλήσουμε για τη σειρά «Άγριες Μέλισσες», που έχει από πέρυσι κερδίσει το φανατικό κοινό της και που κατά γενική ομολογία είναι μια αξιόλογη παραγωγή που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του τηλεθεατή, αλλά θα πατήσουμε το πλήκτρο του τηλεχειριστήριου και θα γυρίσουμε στην «κακοσυστημένη» πλευρά της τηλεόρασης: Κρατικά κανάλια. Αυτό το φθινόπωρο τα «Καλύτερα μας χρόνια», «Χαιρέτα μου τον Πλάτανο» και η «Τούρτα της Μαμάς» ανθίζουν στην ΕΡΤ1.

Τρεις σειρές που μας γυρίζουν στα χρόνια της αθωότητας στα χρόνια που το ασπρόμαυρο χρωμάτιζε τις νύχτες μας με «Γειτονιά μας», «Μεθοριακό Σταθμό», «Πανθέους». Η παλιά καλή κρατική τηλεόραση επιστρέφει και επιστρέφει με φιλοδοξίες. Και οι τρεις σειρές υποστηρίζονται από δυνατά «όπλα» συντελεστών και κυρίως από ερμηνείες ηθοποιών με βαρύ εκτόπισμα: Πέτρος Φιλιππίδης, Τάσος Κωστής, Κώστας Κόκλας, Καίτη Κωνσταντίνου, Χρύσα Ρώπα, Αλέξανδρος Ρήγας, Λυδία Φωτοπούλου, Κατερίνα Παπουτσάκη, Μελέτης Ηλίας. Και οι τρεις σειρές σκηνοθετούνται εξαιρετικά από Αλέξανδρο Ρήγα και Δημήτρη Αποστόλου (Η Τούρτα της Μαμάς), Όλγα Μαλέα (Τα Καλύτερα μας χρόνια) και Ανδρέα Μορφονιό (Χαιρέτα μου τον Πλάτανο).

Και οι τρεις σειρές κάτι μας θυμίζουν από τα περασμένα. Η «Ουράνια» του Κώστα Καπάκα κάπως έχει εμπνεύσει, για να γίνουν τα «Καλύτερα μας Χρόνια» ακόμα καλύτερα. Τα οικογενειακά τραπέζια και οι μαζώξεις συγγενών, στην «Τούρτα της Μαμάς» δεν είναι κάτι το εξαιρετικά πρωτότυπο σεναριακά, όμως έχει μια μοναδικότητα λόγω ηθοποιών και σκηνοθετικού (άχαστου στη γλώσσα του ιπποδρόμου) διδύμου και τέλος στο «Χαιρέτα μου τον Πλάτανο» η διαθήκη και οι ξεχωριστοί όροι της έχουν, από τον παλιό καλό ελληνικό κινηματογράφο μέχρι τον αμφιλεγόμενο σύγχρονο, παιχτεί και ξαναπαιχτεί, όμως Φιλιππίδης και Κωστής, αλλά και τα γυρίσματα στα ωραία Καλάβρυτα, στη Ζαχλωρού και στο φαράγγι του Βουραϊκού το εντάσσουν στα «πρέπει να το δω».

Κι είναι καιρός που η κρατική τηλεόραση προσπαθεί να απεκδυθεί του μανδύα της προχειρότητας και της αρπαχτής, που την έχει (όχι άδικα) περιβάλλει η κοινή γνώμη των τηλεθεατών. Και να δεις που εφέτος το καταφέρνει! Κάτι τα ενδιαφέροντα ντοκιμαντέρ, κάτι οι σπάνιας ποιότητας εκπομπές πολιτισμού και τώρα οι αξιόλογες και εξαιρετικές σειρές μυθοπλασίας θυμίζουν πολλά από το ρομαντικό παρελθόν.

Υπάρχει καλή τηλεόραση και (κάποιοι) τη θέλουμε. Υπάρχει το όπλο να εξαφανιστούν από τη διασκέδασή μας εκπομπές που υποτιμούν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια: το τηλεκοντρόλ! Υπάρχουν εφέτος εκπομπές - αντίδοτο στο δηλητήριο των φαινομενικά αθώων και εύπεπτων ριάλιτι: σειρές με ουσία, περιεχόμενο και σοβαρότητα. Κανένα ελαφρυντικό, λοιπόν, σε όσους παραμένουν συνειδητά συλλέκτες τηλεαπορριμάτων και συνεχίζουν να προβάλλουν δικαιολογίες γκρινιάζοντας: «Αυτά έχουμε αυτά βλέπουμε». Όχι δεν έχουμε μόνο αυτά! Ευτυχώς...