Milky Way: Η νέα σειρά του Βασίλη Κεκάτου κοιτά τολμηρά το σήμερα και το αύριο - «Ήταν ένα αδιανόητο ρίσκο» λέει ο σκηνοθέτης

Σε μία κατάμεστη αίθουσα, στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, παρουσιάστηκαν, το βράδυ της Δευτέρας 4 Σεπτεμβρίου, τα δύο πρώτα επεισόδια της πολυαναμενόμενης σειράς «Milky Way» του βραβευμένου με Χρυσό Φοίνικα στο κινηματογραφικό φεστιβάλ των Καννών, Βασίλη Κεκάτου. 

Το «Milky Way», το οποίο αποτελείται από οκτώ επεισόδια, άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις και απέσπασε το πιο θερμό χειροκρότημα του κοινού. Η σειρά ερχεται για να κερδίσει μία θέση στην καρδιά μας, να μας προβληματίσει και να περάσει μηνύματα με τεράστια σημασία, που μας αφορούν όλους. Τη βραδιά συντόνισε η Δώρα Αναγνωστοπούλου, ενώ στη λαμπερή εκδήλωση βρέθηκαν, μεταξύ άλλων, ο Κωστής Μαραβέγιας, η Θέμις Μπαζάκα, ο Γεράσιμος Σκιαδάρεσης, η Γιούλικα Σκαφιδά, η Ναταλία Σουίφτ και φυσικά οι νεαροί πρωταγωνιστές της μίνι σειράς. 

Σε αντίθεση με πολλές άλλες τηλεοπτικές ιστορίες που θα προβληθούν φέτος και αποτελούν σαπουνόπερες, το «Milky Way» θίγει σοβαρά κοινωνικά θέματα, όπως ο εγκλωβισμός των νέων στην επαρχία, η επίδραση της θρησκείας, η τοξική αρρενωπότητα, η queer ρευστότητα, το σεξ ανηλίκων, η χρήση ναρκωτικών και πολλά άλλα. Μας ενθαρρύνει ν' αντιμετωπίσουμε τους φόβους και τις ανασφάλειές μας, ν' αντικρίσουμε την αλήθεια και να εξετάσουμε τον εσωτερικό μας κόσμο. Μας καλεί ν' αποδεχθούμε τις πτυχές μας που δεν μας ικανοποιούν και να κοιτάξουμε στα μάτια τους ανθρώπους που έχουμε απέναντί μας. Ενα ταξίδι αυτογνωσίας μέσα από μια πλούσια σειρά γεγονότων που αφορά τόσο τη νέα γενιά όσο και την κοινωνία συνολικά, προκαλώντας ενδιαφέρουσες συζητήσεις.

Η ελληνική τηλεόραση ανακάλυψε έναν νέο πλανήτη και την Πέμπτη 2 Νοεμβρίου ξεκινά το πιο συναρπαστικό γαλαξιακό ταξίδι στο MEGA, το οποίο θα συνεχίζεται αμέσως μετά στο Vodafone TV. Όσο για το ταξίδι της σειράς εκτός ελληνικών συνόρων, η Foss Productions αμέσως μετά και την επιτυχημένη διεθνή πρεμιέρα του «Milky Way» στο φεστιβάλ Series Mania της Γαλλίας, συμφώνησε με μία από τις μεγαλύτερες διεθνείς εταιρείες παραγωγής και διανομής περιεχομένου, την Fifth Season (πρώην Endeavor) για τη διεθνή διάθεση και διανομή της σειράς σε όλο τον κόσμο. Η εταιρεία έχει παραγάγει και διανείμει σειρές όπως τα «Severance» (Apple TV), «Scenes from a marriage» (HBO), «Killing Eve» (AMC) και πολλά άλλα.

Στην καρδιά και το μυαλό της Gen Z

Σε μία ανώνυμη ορεινή πόλη, η 17χρονη Μαρία, τελειόφοιτη Λυκείου, ονειρεύεται να γίνει χορεύτρια και να ζήσει το «αθηναϊκό όνειρο» μακριά από το ασφυκτικό περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει. Οι ονειροπολήσεις της σταματούν απότομα όταν μένει έγκυος από τον φίλο της, τον Τάσο, έναν νεαρό που έχει περάσει όλη του τη ζωή δουλεύοντας στο μοναδικό βενζινάδικο της πόλης και δεν έχει φανταστεί ποτέ να ξεφύγει από τον μικρόκοσμό του. Η οικογένεια και οι φίλοι αγκαλιάζουν το απρόσμενο νέο της εγκυμοσύνης της, πολύ γρήγορα όμως, η ίδια συνειδητοποιεί ότι οι περιορισμοί αυξάνονται επικίνδυνα.

Πρόσωπο - κλειδί και καταφύγιό της ο Τζο, ο νέος συμμαθητής της. Ένα αγόρι που ξεχωρίζει από το συντηρητικό περιβάλλον της τοπικής κοινωνίας. Οι δυο τους, ξεκινούν ένα ταξίδι γεμάτο περιπέτειες στον δρόμο προς την ενηλικίωση. Αντιμέτωπη με το μεγάλο της δίλημμα, η Μαρία θα βρεθεί ανάμεσα σε αυτό που πραγματικά είναι και σε αυτό που θέλουν οι άλλοι να γίνει.

Spoiler Alert

Στο δεύτερο επεισόδιο της σειράς, υπάρχει μια σκηνή που ξεχωρίζει και αφορά την τρυφερή σχέση που διατηρεί ο Τζο μ' ένα από τα άλογα του σπιτιού. Αυτή η σκηνή αποτελεί μια ιδιαίτερη στιγμή, που αναδεικνύει τη συμβολική σημασία του ίππου στην ανθρώπινη ψυχή. Καθώς ο Τζο βρίσκεται στο στάβλο, η κάμερα απαθανατίζει τον χορό του μπροστά από το άλογο. Η στιγμή είναι γεμάτη αγάπη και αφοσίωση από την πλευρά του πρωταγωνιστή, καθώς το συγκεκριμένο είδος ζώου αντιπροσωπεύει πολλά περισσότερα από ένα απλό κατοικίδιο. 

Κατά τον Πλάτωνα, το άλογο συμβολίζει την επιθυμία του ανθρώπου για κατακτήσεις, για να ξεπερνά τα εμπόδια και να κερδίζει τους στόχους του. Στη σκηνή αυτή, ο Τζο χορεύει μπροστά από το ζώο, εκφράζοντας με αυτόν τον τρόπο τη θέλησή του για διάκριση και την προσπάθειά του να επιτύχει στη ζωή του. Ο ίππος, περήφανος, δυνατός και γρήγορος, αποτελεί ένα σύμβολο της ανθρώπινης δύναμης και αποφασιστικότητας. Στην ουσία, αυτή η σκηνή αναδεικνύει τη βαθιά σύνδεση μεταξύ του Τζο και του αλόγου, αλλά και την πολυσύνθετη σημασία που έχει το άλογο ως σύμβολο στην ανθρώπινη ψυχή, που του εξασφαλίζει θάρρος, επιτυχία και χαρά στη ζωή του. Αργότερα, θ' ακολουθήσει μία αρκετά τρυφερή και συγκινητική στιγμή, προβάλλοντας ένα σημαντικό μήνυμα αποδοχής και αγάπης. 

Με κινηματογραφική αισθητική, το «Milky Way» αποτελεί πρωτοπορία για την ελληνική τηλεόραση. Ο Βασίλης Κεκάτος έχει ετοιμάσει ένα έργο που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα και ανοίγει νέους δρόμους στην ελληνική μυθοπλασία. Η σειρά προκαλεί, συγκινεί και ανατρέπει στερεότυπα, αφήνοντας το κοινό ν' αναρωτηθεί και να συζητήσει για θέματα που είναι επίκαιρα και σημαντικά στη σύγχρονη κοινωνία.

«Milky way», ένας γαλαξίας όπως τον φαντάστηκε ο Βασίλης Κακάτος

Μετά την προβολή των δύο πρώτων επεισοδίων της σειράς, ο 32χρονος δημιουργός από την Κεφαλλονιά ανέβηκε στη σκηνή, δίνοντας μια μοναδική ευκαιρία στο κοινό να παρακολουθήσει τον κόσμο του «Milky Way» μέσα από το δικό του βλέμμα:

«Ποτέ στη ζωή μου δεν είχα σκεφτεί ν' ασχοληθώ με την τηλεόραση, και βεβαίως δεν θα το είχα σκεφτεί αν δεν μου το είχαν προτείνει ο Βασίλης Ξανθόπουλος, ο executive producer μας, μαζί με τον Στέλιο Κοτιώνη. Αυτοί αντιλήφθηκαν έναν τύπο που θα μπορούσε να προσφέρει κάτι ενδιαφέρον στη μικρή οθόνη. Στη συνέχεια, πήγαμε στο MEGA και αυτή η ιδέα αγκαλιάστηκε. Πράγματι, ποτέ δεν το είχα σκεφτεί, διότι η αλήθεια είναι ότι πριν από αυτή τη δουλειά, που διαρκεί περίπου 460 λεπτά, η αμέσως προηγούμενη είχε διάρκεια 9 λεπτών. Σκέφτηκα την ιδέα αυτή ως ένα αδιανόητο ρίσκο. Το λέω ειλικρινά, σαν να ήμασταν μια παρέα. Εγώ δεν θα το είχα κάνει. Είχα φτιάξει μερικές ταινίες που πήγαν καλά σε φεστιβάλ, αλλά ήταν μικρού μήκους. Στην πραγματικότητα, θα το θεωρούσα πολύ λογικό να μην με εμπιστευτεί κανείς για τίποτα.

Όταν μου ζητήθηκε να δημιουργήσω μια σειρά, σκέφτηκα να προτείνω κάτι που αποκλείεται να γινόταν δεκτό. Πήγα με άγνοια κινδύνου. Δηλαδή, δεν σκέφτηκα ποτέ ότι δημιουργώ μια σειρά, όπως αυτές που έχω δει. Ανακάλυψα τη δομή της, όσο προχωρούσα. Είχα μονάχα τρεις μήνες να ολοκληρώσω το σενάριο. Πολλές φορές μπερδεύομαι και λέω τη σειρά, ταινία, όχι επειδή είμαι σνομπ, αλλά επειδή έτσι το είχα στο μυαλό μου. Η ιστορία, αρχικά, ήταν να γίνει ταινία. Όταν αποφασίσαμε να τη μετατρέψουμε σε σειρά -με τη σημαντική βοήθεια της Κωνσταντίνας Κοτζαμάνη, της Γλυκερίας Παππά και της Νεφέλης Αθανασάκη- προσπαθήσαμε να χωρίσουμε την ιδέα και τους χαρακτήρες σε επεισόδια. Καθίσαμε όλοι μαζί και δουλέψαμε πολύ σκληρά για να δημιουργήσουμε μια ροή. Κανείς δεν ήξερε ακριβώς πώς θα προχωρούσαμε, όλοι δουλεύαμε στα τυφλά και αυτό αφηγηματικά είχε τεράστιο ενδιαφέρον για μένα.

Στο μυαλό μου, είχα μια πολύ μεγάλη ταινία με πολλούς χαρακτήρες. Εκεί έδωσα και τη μεγαλύτερη έμφαση. Θεώρησα ότι είναι πιο ενδιαφέρον να παρακολουθήσεις ανθρώπους που σε αφορούν και να δεις πώς εξελίσσονται. Έτσι, δεν είχα ποτέ σκεφτεί ότι αυτό το έργο θα πραγματοποιηθεί, γιατί δεν με απασχολούσε τόσο αν θα είχε επιτυχία. Το λέω ειλικρινά, χωρίς καμία αλαζονεία. Το όνειρό μου ήταν ν' ασχοληθώ με το σινεμά. Αυτό προέκυψε και το υπηρέτησα με όλη την αγάπη και την προσήλωση που θα έδινα και σε μια ταινία. Σκέφτηκα ότι αν πάει καλά, είναι εντάξει, αν όχι, θα επέστρεφα σε αυτό που γνώριζα. Τελικά, όμως, η ιδέα μου αποδείχτηκε επιτυχημένη και χαίρομαι πολύ γι' αυτό.

Στο σενάριο, επικεντρώνομαι κυρίως στη νέα γενιά, γιατί αυτή αντιπροσωπεύει το μέλλον. Θέλω να πω ότι η νέα γενιά είναι ένα τοπίο πιθανοτήτων, και μου αρέσει να εξερευνώ προς ποια κατεύθυνση μπορεί να εξελιχθεί αυτή. Το ενδεχόμενο υλοποίησής του είναι υπαρκτό. Ο φόβος μου ήταν αν θα μπορούσα να το αντιμετωπίσω σωστά. Παρόλο που, όταν ξεκίνησα να γράφω ήμουν 29 ετών, αισθανόμουν ότι ήμουν αρκετά μεγάλος. Η Νεφέλη με βοήθησε πολύ, καθώς είναι πιο νέα από εμένα.

Το να μιλήσω τη γλώσσα της νέας γενιάς δεν ήταν και πολύ δύσκολο στην πραγματικότητα δεδομένου ότι εν αντιθέσει με τη δική μου γενιά όπου η γλώσσα μας ήταν ένα κακέκτυπο της γλώσσας των μεγαλυτέρων, η δική τους είναι η γλώσσα του ίντερνετ και των social media, οπότε μιλάμε για μία παγκόσμια γλώσσα. Όπως μιλά ένα παιδί στην Αθήνα, το ίδιο πλέον μιλάει και ένα παιδί στην Κεφαλονιά. Είναι η γλώσσα του Tik Tok, του Instagram, των κοινωνικών μέσων. Κι ενώ είναι πολύ εύκολο να την κατανοήσω, δεν είναι το ίδιο εύκολο να την αναπαράξω. Ελπίζω να τα κατάφερα. Αυτό που με απασχολεί πραγματικά είναι η γνώμη των νέων. Δεν θέλω να νιώσουν προδομένοι από αυτό που θα δουν. Αυτό θα με πληγώσει πολύ.

Δεν ξέρω αν η ιστορία συνέβαινε στην Αθήνα και όχι στην επαρχία, θα ήταν πολύ διαφορετική. Απλώς εγώ γνωρίζω τον κόσμο της επαρχίας και όχι της πόλης. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Κεφαλλονιά. Μου είναι πιο εύκολο να μιλήσω για αυτό. Από το σπίτι μου έβλεπα χωράφι, δεν έβλεπα τη μπουγάδα της απέναντι. Σε γενική εικόνα, ενδεχομένως, να μην ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα. Βέβαια, η αισθητική σίγουρα θα ήταν πιο διαφορετική, λιγότερο ελκυστική για μένα ως σκηνοθέτη. Ένας βασικός άξονας της ιστορίας είναι τα παιδιά που θέλουν να φύγουν από την επαρχία. Τα παιδιά στην πόλη συνήθως δεν έχουν τάσεις φυγής. Όταν οι κολλητοί μου είδαν το πρώτο επεισόδιο, θυμάμαι, τον έναν να λέει ότι «είμαστε εμείς αυτοί» και τον άλλον να σχολιάζει «σαν ακούω τον πατέρα μου, την οικογένειά μου». Αυτή η αίσθηση ασφυξίας δεν ξέρω αν υπάρχει τόσο πολύ εδώ. Σίγουρα υπάρχει στην επαρχία. Ειδικά, εγώ που είμαι από νησί, είναι ακόμα χειρότερα, δεν μπορείς να φύγεις με κανέναν τρόπο.

Τη μουσική της σειράς υπογράφει η Kid Moxie και ο Κωστής Μαραβέγιας. Ήταν ένα ταξίδι που κάναμε όλοι μαζί. Ήταν ένα γιγαντιαίο εγχείρημα, και για μένα ήταν πολύ δύσκολο να το αναλάβει ένα άτομο μόνο. Επιπλέον, ήθελα ν' ακούσω δύο φωνές μέσα σε αυτό. Κάπως μ' ενδιέφερε ν' ακούσω μία θηλυκή και μία αρσενική πλευρά, αλλά και δύο μουσικούς που προέρχονται από δύο εντελώς διαφορετικά είδη. Ο συνδυασμός, για μένα, λειτούργησε εξαιρετικά. Κατά τ' άλλα, υπάρχει και το σάουντρακ της σειράς, στο οποίο προσπάθησα να περιλάβω τραγούδια από Έλληνες καλλιτέχνες που τραγουδούν στα αγγλικά, καθώς και ελληνικές μπάντες. Γενικά, ό,τι πίστευα ότι ταιριάζει και είναι σωστό, απλά το συμπλήρωνα, με το ρίσκο του κραξίματος.

Η σειρά διαθέτει αρκετό χιούμορ. Γενικά, στη ζωή μου, προσπαθώ να διατηρώ μια δόση χιούμορ και ν' αποφεύγω να εκνευρίζομαι. Στις ταινίες που έχω δημιουργήσει, επιδιώκω πάντα να διασκεδάζει ο θεατής. Κατανοώ ότι το θέατρο, για παράδειγμα, έχει βαθύτερες ρίζες στο θείο, σε πράγματα πολύ ισχυρά και συμβολικά, και ο πυρήνας του είναι πολύ βαθύτερος. Ωστόσο, η ρίζα του σινεμά βρίσκεται στο τσίρκο. Αυτό είναι κάτι που μου αρέσει πολύ. Θεωρώ ότι η ρίζα του σινεμά, και ως εκ τούτου της τηλεόρασης, πρέπει να είναι το γέλιο. Δεν απαιτείται απαραίτητα η διασκέδαση, αλλά στις ταινίες μου θέλω ο κόσμος, ακόμα και αν δεν συμφωνεί με ό,τι λέω ή αν δεν τον ενδιαφέρει απευθείας, να έχει τη δυνατότητα να γελάσει. 

Σχετικά με την τηλεόραση, νομίζω ότι είναι ένας καθρέφτης που αντικατοπτρίζει αυτό που θέλουμε και μας αρέσει. Είμαι όμως συνειδητός ότι αυτό που κυρίως θέλει να βλέπει ο Έλληνας θεατής είναι η κρητική μαγκιά. Δεν έχω αυτήν την κρητική μαγκιά, οπότε δεν ξέρω αν θα είναι επιτυχημένη αυτή η προσέγγιση. Τα τελευταία δύο χρόνια άρχισα να παρακολουθώ τηλεόραση για να δω πώς εξελίσσονται τα πράγματα και να δω πώς θα εκθέσουμε αυτό που κάνουμε. Το κυριότερο που βλέπω είναι άντρες να κοπανάνε δέντρα, να μαζεύουν τις ελιές, κάποια να βιάζεται και κάτι φρικιαστικό να συμβαίνει. Νομίζω ότι στον τηλεθεατή αρέσει πολύ να βλέπει φρίκη στο κουτί. Εγώ δεν επιθυμώ να προβάλλω αυτό. Όπως και να το κάνουμε, η τηλεόραση δεν είναι σινεμά. Η τηλεόραση είναι αγοραίο, λαϊκό μέσο. Έχει πρόσβαση ο οποιοσδήποτε, οπότε ο κόσμος λειτουργεί μιμητικά. Θα μου πεις, πας να δώσεις το παράδειγμα, όχι, αλλά θεωρώ ότι πρέπει να δούμε και κάτι άλλο. Δηλαδή μπορούμε να δούμε κι ένα πατέρα που το παιδί του είναι γκέι και δεν του ρίχνει χαστούκι ή τον απορρίπτει. Αρκετά πια με αυτό. Μπορεί και ένας πατέρας να είναι διαφορετικός.

Η κοινωνία δεν είναι πιο δεκτική από παλιά. Είμαστε αδιανόητα πίσω από ό,τι θα έπρεπε να έχουμε φτάσει τώρα. Καταλαβαίνω ότι η ψήφος δόθηκε στις γυναίκες πριν από εκατό χρόνια, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Οφείλουμε να προχωράμε πιο γρήγορα. Δεν ξέρω αν κάτι αλλάζει με την Τέχνη. Συζητώντας με έναν φίλο μου, αναφέραμε αυτό το θέμα, και του είπα ότι δεν είμαι σίγουρος αν πραγματικά η Τέχνη μπορεί να επηρεάσει κάτι. Ίσως η σειρά είναι ένα μικρό σπιρτάκι, το οποίο μπορεί ν' ανάψει αλλά και να σβήσει αμέσως. Εμείς προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε μία φωτιά στο χιόνι, οπότε δεν ξέρω αν έχουμε πολλές ελπίδες ότι θα επιτύχουμε πραγματικά κάτι. Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι κάναμε αυτό που θέλαμε. Προσπαθήσαμε για κάτι, είτε ως άνθρωποι είτε ως καλλιτέχνες. Δεν έχουμε καμία διάθεση ν' αλλάξουμε την κοινωνία ή να κάνουμε κάτι τέτοιο. Έχουμε απλώς διαφορετικές απόψεις, λίγο πιο σύγχρονες. Ελπίζω απλώς ότι αυτές οι ιστορίες θα μπουν κάπως στα σπίτια των ανθρώπων και θα ξεκινήσουν συζητήσεις. Σίγουρα, κάποιοι θα βαρεθούν, κάποιοι θα τσακωθούν, κάποιοι θα γελάσουν, και μπορεί να συγκινηθούν. Ελπίζω πολλοί να συγκινηθούν, ώστε να δημιουργηθούν και άλλες ιστορίες πιο περίπλοκες από το σύνηθες εύπεπτο υλικό της τηλεόρασης».