Κλέλια Ανδριολάτου: Η αποκάλυψη της για το τέλος του Maestro και η δύσκολη εμπειρία της με το μόντελινγκ

Για όλους και για όλα μίλησε η Κλέλια Ανδριολάτου στην εκπομπή «Στούντιο 4» με τους Νάνσυ Ζαμπέτογλου και Θανάση Αναγνωστόπουλο.

Η ταλαντούχα ηθοποιός μίλησε για το φινάλε του «Maestro» αλλά και για τη σύντομη εμπειρία της στο χώρο του μόντελινγκ, όταν ήταν ακόμη στο σχολείο.

«Πιστεύω ότι κάποιο happy end θα υπάρξει»

Η πρωταγωνίστρια της σειράς αναφέρθηκε αρχικά στην απήχηση που είχε: «O Χριστόφορος έχει ανεβάσει πάρα πολύ τον πήχη, όχι μόνο σαν αποτέλεσμα. Είναι πάρα πολύ σπάνιο να βρεις τόσους καλούς ανθρώπους μαζεμένους. Κλαίγαμε όλοι στα γυρίσματα του “Maestro” γιατί λέγαμε ότι είναι σπάνιο αυτό που συμβαίνει», είπε αρχικά η Κλέλια Ανδριολάτου.

Και συνέχισε: «Τώρα, μετά τη συνεργασία μου με τον Χριστόφορο θέλω να φτάσω και πιο μακριά. Έχω αγωνία για το μέλλον μου γιατί όταν κάτι πηγαίνει καλά, θέλω να πηγαίνει ακόμα καλύτερα».

Σχετικά με το φινάλε του «Maestro» υπογράμισσε: “Θα γυρίσουμε το φινάλε τον Αύγουστο. Ξέρω ότι όλοι οι ήρωες θα βρουν τον δρόμο τους όπως πρέπει. Ο Χριστόφορος μας έκρυβε σελίδες από το σενάριο από τον πρώτο κύκλο, το ίδιο κάνει και τώρα που είμαστε στο τέλος. Πιστεύω ότι κάποιο happy end θα υπάρξει”.

Η απαιτητική ζωή στο μόντελινγκ και το bullying στο σχολείο

Για το μικρό αλλά απαιτητικό της πέρασμα απο το μόντελινγκ, όταν ήταν μικρή μίλησε η 27χρονη ηθοποιός. «Είναι αρκετά απαιτητικό το πρόγραμμα, όταν είσαι σε μια τόσο τρυφερή ηλικία, γιατί μαθαίνεις να διαχειρίζεσαι καταστάση που σου είναι εντελώς άγνωστες, για πρώτη φορά κι όλοι οι άνθρωποι είναι πολύ μεγαλύτεροί σου», δήλωσε αρχικά.

«Εγώ ήμουν πάντα η μικρότερη, όταν έκανα μόντελινγκ. Κάτι χάνεις βέβαια και κάτι κερδίζεις. Εγώ νομίζω ότι πέρασα τα εφηβικά και τα φοιτητικά μου χρόνια πολύ αργότερα, όταν μπήκα στη δραματική σχολή», πρόσθεσε η ηθοποιός.

Για τα σχόλια που δεχόταν στο σχολείο εκείνη την εποχή: «Στο σχολείο έχει αλλάξει όλο αυτό το πράγμα. Υπήρχε μεν ένα πείραγμα, δηλαδή οι συμμαθητές μου έφερναν περιοδικά κι εγώ ντρεπόμουν πάρα πολύ, γιατί δεν το έλεγα. Μετά μπορεί να τα καρφιτσώνανε στον πίνακα, να έλεγαν στους δασκάλους η Κλέλια αυτό κι η Κλέλια το άλλο κι εγώ ντρεπόμουν».