Χρήστος Δημόπουλος: Στεναχωρήθηκα όταν έκλεισε η ΕΡΤ και σταμάτησε το «Ουράνιο Τόξο»

Ο Χρήστος Δημόπουλος αποκαλύπτει τι του ζητούν στον δρόμο παιδιά που μεγάλωσαν μαζί του, μιλά στο «TV Εθνος» για την επιστροφή του στη δημόσια τηλεόραση και αποκαλύπτει τι είναι αυτό που αγαπούν σταθερά τα παιδιά ακόμη και στην εποχή του YouTube!

Έπειτα από μια μικρή αποχή, επανακάμψατε και πάλι προ μηνών στην ΕΡΤ με τα «1.000 χρώματα του Χρήστου». Σας είχε λείψει η τηλεόραση όλα αυτά τα χρόνια;

Ομολογώ πως δεν περίμενα να επιστρέψω, αν και το ήθελα πάρα πολύ. Ξέρετε, όταν κάνεις κάτι για δεκαπέντε χρόνια, σου γίνεται συνήθεια, τρόπος ζωής. Έτσι είχε γίνει και το «Ουράνιο τόξο» με μένα. Όταν έκλεισε η ΕΡΤ, το 2013, και σταμάτησε η εκπομπή, στενοχωρήθηκα. Και όχι τόσο για μένα, όσο γιατί δεν υπήρχε πια ελληνική εκπομπή για παιδιά!

Τι καινούργιο έφερε η εκπομπή και τι ετοιμάζετε για την επόμενη σεζόν;

Μια πετυχημένη συνταγή δεν την αλλάζεις. Τα «1.000 χρώματα του Χρήστου» είναι ουσιαστικά η συνέχεια του «Ουράνιου τόξου». Και η εκπομπή έχει όλα όσα αγάπησε το κοινό. Κουβέντα με τα παιδιά, κατασκευές, βιβλιοπαρουσίαση. Προσθέσαμε δύο νέες ενότητες: τα «Πειράματα και θάματα» και τα «Ταξίδια του ήπιου θερμοκηπίου», όπου ο γνωστός καθηγητής μας ξεναγεί σε πόλεις που επισκέφτηκε στις περιπέτειές του. Του χρόνου ελπίζω να εντάξουμε στο δυναμικό της εκπομπής και μια κούκλα-έκπληξη!

Στο πέρασμα των χρόνων τα παιδιά έχουν αλλάξει;

Παρατηρείτε διαφορές στη συμπεριφορά και στα ενδιαφέροντά τους; Προφανώς έχουν αλλάξει τα ενδιαφέροντά τους. Η τεχνολογία κάνει δυναμικά την εμφάνισή της. Για παράδειγμα, ένα παιδάκι μού είπε πως όταν μεγαλώσει θα γίνει youtuber! Κάποια πράγματα όμως παραμένουν σταθερά. Τα περισσότερα παιδιά αγαπούν ακόμα τα μακαρόνια με κιμά!

Μπορείτε να θυμηθείτε χαρακτηριστικές ατάκες από τα παιδιά που συμμετείχαν όλα αυτά τα χρόνια στις εκπομπές σας;

Ατάκες αμέτρητες. Δεν ξέρω ποια να πρωτοθυμηθώ! Τα παιδιά είναι πάντα πολύ αυθόρμητα και πρέπει πάντα να είμαι προετοιμασμένος να ακούσω και τα πιο απίθανα. Πολλές φορές δεν μπορώ να κρατήσω τα γέλια μου.

Έχει τύχει να συναντήσετε στον δρόμο ένα από αυτά τα παιδιά που τώρα πλέον έχουν μεγαλώσει αρκετά;

Πολύ συχνά. Κυρίως παιδιά που έβλεπαν παλιά το «Ουράνιο τόξο» και τώρα είναι γύρω στα 25 ή μεγαλύτερα. Είναι πολύ συγκινητικό, γιατί έρχονται, βγάζουν σέλφι μαζί μου και μου λένε πως μαζί μου μεγάλωσαν!

Οι μικροί τηλεθεατές πιστεύετε ότι είναι δύσκολο κοινό;

Πολύ. Γιατί δεν έχουν ενδοιασμούς, δεν προσποιούνται, ούτε προσπαθούν να είναι «πολιτικώς ορθά» που λέμε. Αν δεν τους αρέσει κάτι, σου το λένε κατάμουτρα και χωρίς περιστροφές! Και έχουν και απαιτήσεις. Έχουν ισχυρές απόψεις και δεν αρκούνται στα τετριμμένα

Οι γονείς θα πρέπει να είναι αυστηροί στο θέμα «τι και πότε βλέπω τηλεόραση»;

Όσο περισσότερο γίνεται. Είναι μεγάλη παγίδα η τηλεόραση. Δεν είναι εύκολο να αντισταθείς σε μια κινούμενη εικόνα που βρίσκεται στο σαλόνι σου. Πρέπει να υπάρχουν κανόνες. Αλλά αυτό προϋποθέτει πως πρώτα οι γονείς πρέπει να δίνουν το παράδειγμα. Αν οι ίδιοι δεν μπορούν να συμμορφωθούν, πώς θα συμμορφωθούν τα παιδιά τους;

Εσείς βλέπετε τηλεόραση; Τι αγαπάτε να παρακολουθείτε και γιατί;

Αρκετά, μια και είναι η δουλειά μου. Κυρίως βλέπω ταινίες και ιστορικές σειρές. Λατρεύω επίσης τα πολεμικά ντοκιμαντέρ. Μα παρακολουθώ και πολλά ξένα παιδικά, για να ενημερώνομαι. Και όταν συνειδητοποιώ πως ένα επεισόδιο μιας ξένης παιδικής σειράς κοστίζει όσο όλη η φετινή σεζόν της δικής μας εκπομπής, με πιάνει κατάθλιψη!

Εκτός από την παρουσίαση της εκπομπής, ασχολείστε και με τη συγγραφή βιβλίων. Τι αποτελεί για εσάς όλα αυτά τα χρόνια πηγή έμπνευσης;

Όταν τελείωσε το «Ουράνιο τόξο» καταπιάστηκα με τη συγγραφή, μια παλιά μου αγάπη που δεν είχα τον χρόνο να χαρώ. Έγραψα από το 2013 δεκαέξι βιβλία, που εκδόθηκαν όλα από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Κύρια πηγή έμπνευσης για μένα είναι η Αθηνά και η Θεοδώρα, οι δύο μου εγγονές! Αλλά και το «Ουράνιο τόξο» μου έδωσε ιδέες για τα βιβλία μου με τις κατασκευές.

Θεωρείτε ότι τα Ελληνόπουλα διαβάζουν αρκετά;

Οι Έλληνες δεν διαβάζουν αρκετά. Πόσω μάλλον τα Ελληνόπουλα. Σας είπα, εμείς πρέπει να δίνουμε το παράδειγμα. Αν δεν μας βλέπουν τα παιδιά μας να διαβάζουμε, πώς να αγαπήσουν το διάβασμα; Κι όμως, το διάβασμα είναι πολύ σπουδαία υπόθεση. Με ένα βιβλίο ταξιδεύεις. Και όχι μόνο σε τόπους, μα και σε χρόνους μαγικούς και φανταστικούς!