Κόκκινο Ποτάμι: Ποιος είναι ο έμπορος όπλων Βασίλειος Ζαχάρωφ που έκλεψε την παράσταση

Για δεύτερη Κυριακή η σειρά του Open, το  «Κόκκινο Ποτάμι» σε σκηνοθεσία Μανούσου Μανουσάκη βρέθηκε στην κορυφή της τηλεθέασης, σπάζοντας όλα τα ρεκόρ. Ανάμεσα στα πρόσωπα που ξεχώρισαν στο επεισόδιο της Κυριακής 13/10 ήταν ο Μπαζίλ - Βασίλειος - Ζαχάρωφ, ο έμπορος όπλων που έγινε η αιτία να «χωρίσει» το ζευγάρι Μίλτος - Ιφιγένεια, παίρνοντας με πονηριά και επιμονή τον νεαρό μαζί του στο Παρίσι. 

Διαβάστε ακόμα: Αποθέωση στο Twitter για το Κόκκινο Ποτάμι - Μαθαίνουμε την ιστορία μας (pics)

Ο ευφυής Μπαζίλ Ζαχάρωφ (Σωτήρης Χατζάκης) παρασύρει τον Μίλτο στο Παρίσι

Ο Μπαζίλ Ζαχάρωφ είναι τραπεζίτης και έμπορος όπλων. Μυστηριώδης και αινιγματικός, με υψηλές διασυνδέσεις όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στα κέντρα των αποφάσεων στην Ευρώπη, κινεί τα νήματα στην πολιτική σκηνή. Ευφυής, φιλόδοξος, πετυχημένος αλλά και καιροσκόπος θα παίξει καταλυτικό ρόλο στη ζωή και τις αποφάσεις του Μίλτου όταν του προτείνει να τον ακολουθήσει στο Παρίσι για να γίνει το δεξί του χέρι. Στην εξέλιξη της ιστορίας θα επηρεάσει απόλυτα -έμμεσα και άμεσα- τις ζωές των ηρώων… και όχι μόνο. Στον ρόλο του Βασιλείου Ζαχάρωφ βλέπουμε τον πεπειραμένο ηθοποιό Σωτήρη Χατζάκη, του οποίου το θεατρικό εκτόπισμα έδωσε άλλο «βάθος» στον χαρακτήρα. 

Διαβάστε ακόμα: Κόκκινο ποτάμι - Επόμενο επεισόδιο: Η περηφάνια της Ιφιγένειας «διώχνει» τον Μίλτο στο Παρίσι

Ποιος ήταν ο Βασίλειος Ζαχάρωφ ή Βασίλειος Ζαχαρίου

Ο Βασίλειος Ζαχάρωφ ή Βασίλειος Ζαχαρίου ήταν Έλληνας μεγαλοεπιχειρηματίας και έμπορος όπλων των αρχών του 20ού αιώνα και διαδραμάτισε σημαντικό παρασκηνιακό ρόλο στην τότε ευρωπαϊκή πολιτική. Χαρακτηριζόταν ο «μυστηριώδης άνθρωπος της Ευρώπης» ή ο «μυστηριώδης Έλληνας». Φέρεται να γεννήθηκε στις 6 Οκτωβρίου του 1849 στα Μούγλα της Τουρκίας από Έλληνες γονείς.

Γενικά ο Ζαχάρωφ θεωρείται ομιχλώδης και αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Τόσο η γλωσσομάθειά του όσο και οι ευγενικοί του τρόποι και η άψογη και επιμελημένη εμφάνισή του, του άνοιγαν τις πόρτες. Με υψηλές γνωριμίες και διασυνδέσεις, κινούνταν μεταξύ διαφθοράς, προπαγάνδας, ευεργεσιών και χρηματισμού, χρησιμοποιώντας ένα ευρύ δίκτυο πληροφοριών, το οποίο είχε στήσει. Οι τέσσερις υπηκοότητές του (οθωμανική, ελληνική, αγγλική, γαλλική) του έδιναν μεγάλη ελευθερία κινήσεων. Δεν είχε φίλους και λέγεται ότι τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε εντελώς μόνος.

Μέσω του Κωνσταντινοπολίτη επιχειρηματία και διπλωμάτη Στέφανου Σκουλούδη γνωρίστηκε με τον Σουηδό σχεδιαστή όπλων Thorsten Nordenfelt. Έτσι το 1877 ορίστηκε αντιπρόσωπος της ομώνυμης εταιρείας στα Βαλκάνια. 

Αποκαλούνταν «έμπορος του θανάτου» και «μυστήριο της Ευρώπης» και το όνομά του προκαλούσε δέος. Παρά ταύτα, η Γαλλία του απένειμε το παράσημο του ανώτερου ταξιάρχη της Λεγεώνας της Τιμής και η Μεγάλη Βρετανία τον έχρισε ιππότη του Μεγαλόσταυρου του Τάγματος του Μπαθ (γι' αυτό και αποκαλούνταν Sir Basil). Οι ευεργεσίες του περιλάμβαναν: χορηγίες προς το Ινστιτούτο Παστέρ, ανάθεση αντισεισμικής μελέτης και στήσιμο νέων κατοικιών για τους σεισμοπαθείς της Κορίνθου, ενίσχυση της ελληνορθόδοξης κοινότητας Παρισίων, ίδρυση έδρας Αεροπορίας στο Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης, ανέγερση πολεμικού νοσοκομείου στην πόλη Biarritz στη νοτιοδυτική Γαλλία, χρηματοδότηση έδρας Γαλλικής Λογοτεχνίας που ιδρύθηκε με δική του πρωτοβουλία στην Οξφόρδη και αγγλικής στη Σορβόννη κ.αλ.

Μετά τη λήξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ο Ζαχάρωφ λέγεται ότι υποστήριξε το Βενιζέλο στη Μικρασιατική εκστρατεία. Αναμείχθηκε επίσης με τη βιομηχανία πετρελαίου, αλλά και με τα ναυπηγεία και τα καζίνα. Χάρη στην προσωπική του γνωριμία με τον Πρίγκηπα Λουδοβίκο Β΄ του Μονακό, αγόρασε το υπό πτώχευση καζίνο της χώρας και κατάφερε να το κάνει πάλι κερδοφόρο. Πέθανε στο Μόντε Κάρλο το 1936.

Ο Σωτήρης Χατζάκης μιλά για τη συμμετοχή του στο Κόκκινο Ποτάμι 

Ο σκηνοθέτης και ηθοποιός μιλάει στο People για το θέατρο, τους «εργατοπατέρες» της Τέχνης και τη συμμετοχή του στο πολυσυζητημένο «Κόκκινο Ποτάμι» του Μανούσου Μανουσάκη στο Open: «Εμείς οι ηθοποιοί μπορούμε να είμαστε από δολοφόνοι μέχρι άγιοι, από τιμωροί μέχρι τιμωρημένοι, και κανείς να μη μας πιάνει γι’ αυτά που διαπράττουμε πάνω στη σκηνή» λέει σχεδόν σαν να συστήνεται. Όχι ότι έχει καμιά ιδιαίτερη ανάγκη από συστάσεις.

Το όνομα του Σωτήρη Χατζάκη έχει συνδεθεί εδώ και χρόνια με τις μεγάλες θεατρικές σκηνές της Αθήνας, τα κλασικά κείμενα, την ανάληψη καίριων θέσεων σε δημόσιους φορείς πολιτισμού, τους διανοούμενους φίλους και τους ισχυρούς εχθρούς, τη λεβεντογέννα Κρήτη, το ιστορικό θέατρο Καισαριανής, τον Νίκο Κούρκουλο, τα βιβλία, τα πούρα και τις ωραίες γυναίκες.

«Είπα το "ναι" στο συγκεκριμένο έργο, γιατί έχω να κάνω με έναν Μανουσάκη, ο οποίος είναι κάτι το καταπληκτικό. Για να βγει ωφέλιμο τεσσάρων λεπτών, κάνουμε γύρισμα δέκα ώρες. Από εκεί και πέρα, με ενδιαφέρουν πολύ τα συλλογικά αφηγήματα της χώρας και εδώ έχουμε να κάνουμε με τη γενοκτονία των Ποντίων, κάτι αδιανόητα βάρβαρο. Οι Πόντιοι είναι ένα μέρος της ψυχής του Ελληνισμού, τους αγαπώ πολύ. Όλοι μου οι φίλοι είναι Πόντιοι» είπε ο «Μπαζίλ Ζαχάρωφ».