Τάσος Κωστής: «Είμαι ευτυχής που παραμένω παρών και φρέσκος»

Ο Τάσος Κωστής μιλά στο «TV Έθνος» για τις θεατρικές παραστάσεις στις οποίες πρωταγωνιστεί σήμερα και μας εξηγεί πώς διαχειρίζεται την αναγνωρισιμότητά του.

Θεατρικά σας βρίσκουμε στον «Όλιβερ Τουίστ» και στους «Λαντζέρηδες».

Σε ό,τι αφορά τον «Όλιβερ Τουίστ», είναι μια παράσταση βασισμένη σε ένα πολύ γνωστό έργο που αποπνέει αισιοδοξία και καλοσύνη. Είναι μια πάρα πολύ ωραία δουλειά και συνάμα μια πλούσια παραγωγή, και ήδη η ανταπόκριση είναι μεγάλη. Και αυτό είναι κάτι που με χαροποιεί, γιατί παίζω για τα παιδιά που είναι το μέλλον. Και εγώ ως παππούς πια το ότι παίζω για τα εγγόνια μου το θεωρώ πολύ όμορφο. Στην άλλη παράσταση που παίζω, στους «Λαντζέρηδες», υποδύομαι έναν αρχιλαντζέρη στο υπόγειο ενός γκουρμέ εστιατορίου, όπου και πλένω τα άπλυτα του επάνω κόσμου.

Έχετε ασχοληθεί και με τη μεταγλώττιση κινουμένων σχεδίων...

Ναι, και το ξεκίνημά μου στο κομμάτι αυτό έγινε στην ΕΡΤ, όπου έκανα και την πρώτη μου επιτυχία με τον «Αστυνόμο Σαΐνη» που ήταν δική μου ιδέα, καθώς εγώ τον βάφτισα «Σαΐνη». Τα παλιά χρόνια οι μεταγλωττίσεις γίνονταν πολύ δύσκολα, καθώς δεν υπήρχαν τα σημερινά μέσα. Κοινώς σκοινοβατούσαμε για να φέρουμε σε πέρας το έργο μας.

Το ταξίδι σας στην τηλεόραση το έχετε χαρεί;

Ναι, βέβαια. Απολαμβάνω αυτό που κάνω. Και είμαι ευτυχής που έπειτα από μισό αιώνα σε αυτήν τη δουλειά εξακολουθώ να είμαι παρών και φρέσκος. Να μη φέρνω κάτι παλιακό, να μη μυρίζω γεροντίλα. Τουλάχιστον αυτήν την αίσθηση έχω από την αντιμετώπιση των νέων.

Η γνώμη σας για την τηλεόραση ποια είναι;

Ξαναγίνονται δουλειές, πέφτουν πάλι λεφτά. Προσπαθούμε πάλι να ξαναφτιάξουμε πρόγραμμα. Το βάρος όλο πρέπει να πέσει στους δημιουργούς. Αυτοί παράγουν έργο και αυτοί πρέπει να εισακούονται, και όχι να αποφασίζουν κάποιοι άλλοι. Είμαι αισιόδοξος πάντως...

Σας στενοχωρεί το ότι δεν βρίσκεστε στη μικρή οθόνη;

Όχι, γιατί υπάρχω στο θέατρο που είναι πολύ πιο σημαντικό για μένα αυτό. Ε, κάποια στιγμή πιστεύω ότι έπειτα από 47 σίριαλ θα έρθει και το 48ο.

Σας ενοχλεί που πρωταγωνιστούν σε σειρές και παραστάσεις άνθρωποι που δεν είναι ηθοποιοί;

Πάντα υπήρχαν τέτοιες περιπτώσεις. Γιατί να με ενοχλεί. Μου αρέσει να ασχολούμαι με ηθοποιούς σημαντικούς γύρω μου που παράγουν έργο και όχι με τους περαστικούς. Εντάξει, υπάρχουν κι αυτοί. Και... θα ασχοληθούμε με το τίποτα;

Αλήθεια, έπειτα από τόσα χρόνια στον χώρο, θεωρείτε ότι η αναγνωρισιμότητα προκαλεί προβλήματα στην προσωπική ζωή;

Eμένα δεν μου δημιουργεί προβλήματα. Περπατάω μέσα στον κόσμο και τις περισσότερες φορές αυτό που εισπράττω είναι αγάπη. Υπάρχουν και οι ενοχλητικές στιγμές, δεν λέω... Γιατί υπάρχουν και οι ενοχλητικοί που σε θεωρούν κτήμα τους. Ετυχε να μου ζητήσει ένας στον δρόμο να του πω ένα αστείο για να γελάσει. Και του απάντησα «δώσε μου 100 ευρώ να σου πω ένα αστείο». «Γιατί;» μου λέει. «Γιατί αυτό είναι το επάγγελμά μου. Εγώ δεν είμαι ο καραγκιόζης του δρόμου». Αλλος πάλι μου έχει ζητήσει να χαμογελάσω. Γιατί, εγώ δεν έχω προσωπικά προβλήματα; Αλλά αυτοί οι τύποι είναι ελάχιστοι. Ο περισσότερος κόσμος είναι ευγενικός και προσέχει.