Αλέξης Γεωργούλης: Δεν προσβάλλω τους αριστερούς - Καλό το αμπέχονο, αλλά δεν το φοράω

Ο Αλέξης Γεωργούλης εξηγεί στο TV Έθνος γιατί δεν αποδέχθηκε την πρόταση να είναι στο πρωταγωνιστικό καστ των «Αγριων Μελισσών» και µιλά για τις πρωτοβουλίες του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Να ξεκινήσουµε µε το «Familiar». Αµφιταλαντεύτηκες να είσαι και φέτος µέλος της κριτικής επιτροπής του σόου;
Εβαλα τα δεδοµένα και τα εξέτασα. Τα υπέρ και τα κατά. Τα θετικά πλειοψήφησαν. Αυτό το σόου του ΑΝΤ1 είναι ένα από το καλύτερα στην ελληνική τηλεόραση. ∆εν υπάρχει κανιβαλισµός. ∆εν είναι αρένα. Υπάρχει ευγενής άµιλλα µεταξύ των συµµετεχόντων, µε µεγάλο σεβασµό µεταξύ τους. Το «Familiar» είναι ποιοτική τηλεόραση. Γιατί αν δεις ελληνική τηλεόραση από το πρωί µέχρι το βράδυ και στην ενηµέρωση και στην ψυχαγωγία υπάρχουν αιµοβόρα συναισθήµατα. Κιτρινίλα για να ανέβουν τα νούµερα. Αγάπησα το «Familiar» και έτσι µε µεγάλη ευκολία κάνω τη δεύτερη σεζόν. Εµένα και µέσα από το πρίσµα της πολιτικής µού ταιριάζει. Το «Familiar» δεν είναι σκουπίδι, είναι καλή, διασκεδαστική τηλεόραση.

Σε στενοχώρησαν τα αρνητικά σχόλια για τη συµµετοχή σου;
Με στενοχωρεί πως υπάρχει ένας πόλεµος που θυµίζει ποδόσφαιρο. Τι εννοώ; Βλέπεις φιλάθλους που χάνει η οµάδα τους, είναι κακή και εκφράζονται µε συνθήµατα κατά του αντιπάλου, µόνο και µόνο για να εκτονωθούν. Χωρίς να τους ενδιαφέρει αν βλέπουν καλό ποδόσφαιρο. Αυτό γίνεται και στην πολιτική, µε τα νοµοσχέδια, τα οποία, όταν ένα κόµµα είναι αντιπολίτευση τα καταψηφίζει και ως κυβέρνηση τα προτείνει η ίδια. Ε, ήρθε η ώρα να το λουστώ και εγώ. Στη λογική του «είτε υπάρχουν επιχειρήµατα είτε όχι, εγώ θα σε κατηγορήσω».

Υπήρξαν και κριτικές από φιλικά µέσα ενηµέρωσης και αρθρογράφους στον ΣΥΡΙΖΑ... Τις διάβασες;
Κάποιες ήταν καθαρά προσωπικές απόψεις. ∆εν ξέρω τι σχέση έχουν µε τον ΣΥΡΙΖΑ, βλέπω πώς αντιµετωπίζουν εµένα. Εγώ δεν είχα ποτέ θετικές ή αρνητικές σχέσεις µε τα µέσα ενηµέρωσης, πέραν µίας περίπτωσης που είχα κάνει πριν από χρόνια και µήνυση. Μια κίτρινη φυλλάδα είχε βγάλει ότι συµµετείχα σε ταινία πορνό και είχαν µάλιστα κάνει και φωτοµοντάζ σε φωτογραφία. 

Εκανες λόγο στην ανακοίνωσή σου για «κανιβαλισµό». Θέλω να µου εξηγήσεις γιατί το εισέπραξες έτσι...
Με τα social media και τη γρήγορη διάδοση της πληροφορίας έχουµε µια µεγάλη ευκολία να ρίχνουµε δηλητήριο. Το ρίξαµε, εκτονωθήκαµε, φεύγουµε και το ξεχνάµε. Σαν φαινόµενο όµως αυτό γίνεται συνήθεια. Να σαρκάζουµε, που επί της ουσίας όµως τρολάρουµε. Και µετά έρχεται το µπούλινγκ. Το επόµενο στάδιο είναι ο κανιβαλισµός. Προϋπάρχει µια ιστορία πάνω σε αυτό στην περίπτωσή µου. Πετούν τη λάσπη τους χωρίς να τεκµηριώνουν τίποτα. Τώρα δεν φτάσαµε σε κανιβαλισµό, αλλά µέσα σε ένα 24ωρο ακούστηκαν τόσα που ήταν αβάσιµα. Επεσαν να µε φάνε.

Πράγµατι, όπως είπες και στην ανακοίνωσή σου, δεν υπάρχει ασυµβίβαστο και είχες πει πως θα συνεχίσεις να ασχολείσαι µε το επάγγελµά σου. Μήπως όµως υπάρχει ένα ουσιαστικό ασυµβίβαστο; Πώς το εννοώ: ότι δεν είναι η θέση ενός ευρωβουλευτή να κάθεται στα έδρανα ενός τάλεντ σόου και να κρίνει τους διαγωνιζόµενους...
Για να το κάνω σηµαίνει ότι είναι. Οι ευρωβουλευτές είναι κάτι άλλο από άνθρωποι της κοινωνίας; Εκπροσωπούν κάτι άλλο από την κοινωνία; Ο κόσµος που µε εξέλεξε ήξερε ποιος ήµουν. Ο κόσµος που µε ψήφισε δεν πρέπει να εκπροσωπηθεί και εκεί; Γιατί θα πρέπει να αλλάξω σύµφωνα µε κάποιους που ψήφισαν κάποιους άλλους και να γίνω σαν αυτούς; Και όχι να είµαι ο εαυτός µου; Ευρωβουλευτής δήλωσε εισοδήµατα 1,5 εκατ. ευρώ από εξωκοινοβουλευτικές δραστηριότητες, καθώς ήταν παίκτης πόκερ. ∆εν έκατσε κριτής σε ένα οικογενειακό τάλεντ σόου. Αυτή είναι η δύναµη της δηµοκρατίας. Εκπροσωπούνται όλοι. ∆εν θα αλλάξω τη ζωή µου, ούτε θα πάρω απόσταση από τον κόσµο. ∆εν είµαι υποκριτής. Πεντακόσιοι τριάντα ευρωβουλευτές έχουν εξωκοινοβουλευτικές δραστηριότητες. 

∆ιατυπώθηκε και η άποψη πως η φιλοσοφία της Αριστεράς, όσον αφορά στον πολιτισµό και την τέχνη, δεν συνάδει µε τηλεοπτικά προγράµµατα που ταυτίζονται µε τη λογική της εµπορικής βιοµηχανίας θεάµατος... 
Αφορά την Αριστερά αυτό. Το ψηφοδέλτιο στο οποίο συµµετείχα ήταν «ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συµµαχία». Η Προοδευτική Συµµαχία δεν είναι, λοιπόν, ο πυρήνας της Αριστεράς που ίσως να έχει αυτή την άποψη που µου ανέφερες, αλλά η διεύρυνση που έχει κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Οταν λοιπόν κάνεις διεύρυνση, ανοίγεις. Αρα πρέπει να κάνεις και συµβιβασµούς. Εάν δεν θες να ανοίξεις, δεν κάνεις διεύρυνση. Με τη διεύρυνση εµείς πάµε προς τον κόσµο. Φυσικά και δεν προσβάλλω τις αριστερές θέσεις, αλλά δεν αφήνω και τις δικές µου. Οπως γράφτηκε σε µια κριτική «δεν φοράει αµπέχονο». Φυσικά δεν είναι κακό το αµπέχονο, αλλά εγώ ναι, δεν το φοράω.

Η µυθοπλασία και η θεατρική παρουσία σού έχουν λείψει;
Πάρα πολύ! Θέλω πολύ να το κάνω. Ο λόγος που δεν έχω κάνει θέατρο µετά τον «Ψεύτη» είναι πως χρειάζεται συγκεκριµένη παρουσία στην Αθήνα. Ισως κάνω κάποιες παραστάσεις Παρασκευοσαββατοκύριακα κάποια άλλη χρονική στιγµή.

«∆εν προσβάλλω τις αριστερές θέσεις, αλλά δεν αφήνω και τις δικές µου. Δεν είναι κακό το αµπέχονο, αλλά εγώ ναι, δεν το φοράω»

Γιατί απέρριψες την πρόταση να είσαι στο καστ της σειράς «Αγριες Μέλισσες»;
Είναι µια σειρά µε τέσσερα ωριαία επεισόδια την εβδοµάδα. Η σειρά έχει µεγάλες απαιτήσεις για τα γυρίσµατα. Εχουν υψηλά στάνταρ οι «Μέλισσες» και να πούµε ότι βοηθήθηκαν από την επιχορήγηση του ΕΚΟΜΕ που ήταν ιδέα του Λευτέρη Κρέτσου. Ηταν µια πρωτοβουλία που βοήθησε τη µυθοπλασία. Το σκέφτηκα, λοιπόν, να το κάνω και µε πικρία είπα «όχι». Ηθελε πολλές ώρες παρουσίας και των ηθοποιών και των συντελεστών.

Αν σου προτείνουν ένα γκεστ από τις «Αγριες Μέλισσες» θα το κάνεις;
Εάν µου το προτείνουν µέσα στις µέρες που είµαι εδώ, ναι. Και µάλιστα µε µεγάλη χαρά!

Τι καινούργιο θα δούµε στο φετινό «Your Face Sounds Familiar»;
Με στενοχώρια χαιρετάµε τη Μιµή Ντενίση που δεν µπορούσε λόγω υποχρεώσεων να είναι φέτος και µε χαρά υποδεχόµαστε στην επιτροπή τη Μίρκα Παπακωνσταντίνου.

Εχετε συνεργαστεί ποτέ;
Οχι. Ηταν καθηγήτρια στη σχολή µου, αλλά όχι στο τµήµα µου. Θα συναντηθούµε τώρα και χαίροµαι πολύ.

Με τους συµµετέχοντες έχεις συνεργαστεί µε κάποιον;
Με τον Γιώργο Χρανιώτη πριν από χρόνια στα «Οργισµένα νιάτα». Το 2003. Τον εκτιµώ, έχουµε κάνει και παρέα και συνεχίζουµε, αλλά του λέω πως δεν θα έχει µέσο (γέλια).

Αφού αναφερόµαστε στα παλιά, γκουγκλάροντας διάβασα πως «ο Αλέξης Γεωργούλης είναι ο τελευταίος ζεν πρεµιέ». Το θεωρείς τιµητικό; Κλισέ;
Είναι κλισέ. Ακόµη θυµάµαι το «κορίτσια, ο Γεωργούλης». Είναι όµως και θετικά σχόλια που σου δίνουν ενέργεια. Οµως όπως και µε τα αρνητικά τα φιλτράρω. 

Πριν από την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ και την εκλογή σου στην Ευρωβουλή είχες ασχοληθεί µε τα κοινά και την πολιτική; 
Το 2014 εκλέχθηκα δηµοτικός σύµβουλος στη Λάρισα µε τον συνδυασµό του Κώστα Τζανακούλη. Εκεί ασχολήθηκα µε τα κοινά της πόλης. Αυτό που προσπαθούσα να κάνω εκείνη την εποχή ήταν η δηµιουργία µιας σχολής παραστατικών τεχνών. Οχι µόνο γιατί η πόλη είναι ο τόπος καταγωγής µου, αλλά γιατί η Λάρισα βρίσκεται στο κέντρο µιας µεγάλης περιοχής όπου δεν υπήρχε κάποια σχολή. Για όσους ήθελαν να ασχοληθούν µε το θέατρο υπήρχε µόνο η επιλογή της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης. Η ενασχόλησή µου ήταν στο κοµµάτι του πολιτισµού.

∆εν µπήκα σε πιο πολιτικά κοµµάτια, όπως η οικονοµία ή τα εργασιακά δικαιώµατα. Οχι πως τα θεωρώ δευτερεύουσας σηµασίας, αλλά νοµίζω ότι δεν µπορούµε όλοι να έχουµε άποψη επί παντός επιστητού και πρέπει να αφήνουµε χώρο στους ειδικούς. Τώρα στην ευρωοµάδα, και στη δική µου αλλά και ευρύτερα, υπάρχουν ειδικοί που αναλύουν τα δεδοµένα. Ο λόγος λοιπόν που συµµετείχα στις ευρωεκλογές ήταν πως διαπίστωσα ότι υπήρχε ένα µεγάλο κενό στο κοµµάτι του πολιτισµού. Το γνώριζα και πριν, το διαπίστωσα σε µεγαλύτερο βαθµό τώρα. Οταν ήρθε η νέα πρόεδρος του Κολεγίου των Επιτρόπων και κοινοποίησε τα χαρτοφυλάκια, δεν υπήρχε πουθενά η λέξη πολιτισµός. Σε όλες τις προηγούµενες θητείες υπήρχε. Υπήρξαν αντιδράσεις. Και εµείς αντιδράσαµε µε διάφορες πρωτοβουλίες. Οι ευρωβουλευτές δεν νοµοθετούν. Λειτουργούν περισσότερο ως «φίλτρο» στα νοµοθετήµατα που φέρνει η Κοµισιόν.

Εχεις συνηθίσει πια τη ζωή στις Βρυξέλλες;
Για να συνηθίσεις κάτι πρέπει να το µάθεις. Εγώ γνωρίζω µόνο το Ευρωκοινοβούλιο. Βρίσκοµαι εκεί από τις 9 το πρωί µέχρι τις 9 το βράδυ. ∆εν έχω δει ακόµη τις Βρυξέλλες. Εχω βγει ελάχιστες φορές, µετρηµένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Μέχρι τώρα ήθελα να δω πώς θα οργανωθεί µε τον καλύτερο τρόπο το γραφείο µου και να ξεκινήσω να υλοποιώ όσα είχα υποσχεθεί προεκλογικά. Το πρώτο ήταν η έναρξη της συζήτησης για τη δηµιουργία ενός πανευρωπαϊκού φεστιβάλ αρχαίου δράµατος. ∆εν είναι εύκολο να το ξεκινήσει µόνος του ένας ευρωβουλευτής. Μπορεί όµως να διαµορφώσει το κλίµα και τις συνθήκες για να κατανοήσουν οι συνάδελφοί του πως είναι µόνο θετική για την Ευρώπη η ύπαρξη ενός τέτοιου φεστιβάλ και στη συνέχεια να γίνει η σχετική πρόταση στην Κοµισιόν. Κάθε χώρα έχει τα δικά της φεστιβάλ, αλλά δεν υπάρχει ένα κοινό. Το φεστιβάλ κινείται στη λογική της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Είναι κάτι το οποίο δεν σου κρύβω πως είναι δύσκολο να υλοποιηθεί.

Πες µου λίγο και για την πρωτοβουλία που πήρες για την προσβασιµότητα σε πολιτιστικά δρώµενα ατόµων µε αναπηρία.
Ηταν η πρώτη πρωτοβουλία αυτή. ∆εν µιλάµε για την προσβασιµότητα των ατόµων αυτών µόνο ως θεατών αλλά και 
ως δηµιουργών. Υπάρχει ένας φόβος να ασχοληθούµε µε έναν καλλιτέχνη που δεν µπορεί να εκφράσει την τέχνη του και να έχει αυτή καλλιτεχνικό ενδιαφέρον γιατί έχει κάποια µορφής αναπηρία. Η ηµερίδα λοιπόν έγινε µε στόχο τη συνειδητοποίηση του κόσµου στο θέµα αυτό. Το µήνυµα είναι ξεκάθαρο: «Η τέχνη δεν κάνει διακρίσεις». Η δεύτερη ηµερίδα είχε θέµα το πόσο σηµαντική είναι η θέση των καλλιτεχνών µέσα στην κοινωνία. Με µια ευρεία γκάµα συµµετοχών από καλλιτέχνες, όπως ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού, ∆ηµήτρης Λιγνάδης, και ο Γιάννης Ζουγανέλης µέχρι γνωστοί youtubers. Ο στόχος είναι να φωτιστεί ο ευρωπαϊκός πολιτισµός µέσα από τον ελληνικό. 

Ερχεται κάποια άλλη πρωτοβουλία;
Θέλουµε να φέρουµε την Ευρώπη στην Ελλάδα. Θα γίνει µια ηµερίδα που θα αφορά τα χρηµατοδοτικά εργαλεία σε όλα τα οπτικοακουστικά µέσα. Επίσης από τον Νοέµβριο ξεκινήσαµε κάποιες δράσεις για τη δυσλεξία, που έχει άµεση σχέση, όπως καταλαβαίνεις, µε την Παιδεία. 

Παραµένεις αµετανόητος εργένης; Τι να κάνουµε, αφού έτσι τα έφερε η ζωή! (γέλια)... Είµαι σε ρυθµούς που είναι δύσκολοι για τη δηµιουργία οικογένειας

Εχεις ταξιδέψει πολύ. Κυρίως για δουλειά. Θα µπορούσες να αφήσεις για πάντα την Ελλάδα; Εννοώ να την επισκέπτεσαι µόνο για τουρισµό και για να βλέπεις τους δικούς σου ανθρώπους...
Για κάθε Ελληνα η Ελλάδα είναι οι άνθρωποί του, ο ήλιος, τα βουνά, οι θάλασσες. ∆εν είναι µια µεγάλη εταιρεία που θα αφήσεις πίσω σου. Η Ελλάδα υπάρχει στις καρδιές των ανθρώπων. Οχι, δεν θα την άφηνα. Για παράδειγµα, έµεινα για ένα διάστηµα στο Λος Αντζελες, υπέροχη πόλη µε καλές κλιµατικές συνθήκες, αλλά πάλι τη χώρα µου αναπολούσα.

Αν ερχόταν µια πρόταση ακόµη καλύτερη από τους «Durrells», µια µεγάλη διεθνή παραγωγή µε αυξηµένες απαιτήσεις, θα σκεφτόσουν το ενδεχόµενο να παραιτηθείς από ευρωβουλευτής;
Προσπαθώ να βρω κάτι πιο σηµαντικό από την πρωτοβουλία του πανευρωπαϊκού φεστιβάλ που σου προανέφερα και δεν βρίσκω... Εάν υπήρχε κάτι τόσο µεγάλο που να µε συνάρπαζε, δεν ξέρω...

Τι θα µπορούσε να ήταν αυτό;
Να ερωτευθώ παράφορα και να ζήσω µόνιµα στην Αµερική (γέλια). ∆εν υπάρχει κάτι αυτήν τη στιγµή που να είναι πιο θελκτικό από αυτό που κάνω τώρα.

Γυρίζω τον χρόνο πίσω. Ο πανζουρλισµός που είχε γίνει µε τον ρόλο του «Σωτήρη» στο «Είσαι το ταίρι µου» σε είχε στρεσάρει;
Με στρέσαρε πάρα πολύ. Μου δηµιούργησε φόβο σαν ίλιγγο. Αλλά µε βοήθησε κιόλας, γιατί ανέλυσα πολλά πράγµατα βαθιά µέσα µου. Αυτό το ταξίδι στην ψυχή πρέπει να το κάνεις.

Παραµένεις αµετανόητος εργένης;
Τι να κάνουµε, αφού έτσι τα έφερε η ζωή! (γέλια)

Θέλεις να κάνεις οικογένεια;
∆εν έχω τον φόβο του «δεν θα το ήθελα». Αλλά αυτήν τη στιγµή είµαι τόσο απορροφηµένος µε την Ευρωβουλή και τα καλλιτεχνικά, δεν υπάρχει πρόσφορο έδαφος γι’ αυτό. Ταξιδεύω δύο φορές την εβδοµάδα. Παλαιότερα έφευγα για µήνες στο εξωτερικό. Είµαι σε ρυθµούς που είναι δύσκολοι για τη δηµιουργία οικογένειας.

Είναι αποτρεπτικό όλο αυτό και για τη δηµιουργία µιας σχέσης;
Ναι, είναι. Για παράδειγµα, έχτιζα µια ζωή στο Λος Αντζελες, είχα κάποια σχέση και µετά επέστρεφα στην Ελλάδα για κάποιους µήνες. Οταν πήγαινα πάλι στην Αµερική, έπρεπε η σχέση να χτιστεί από την αρχή. Ξαναγινόταν σηµαντικό. Ερχόµουν πάλι Ελλάδα και ατροφούσε. Φαύλος κύκλος. ∆ύσκολο πράγµα. Τα προσωπικά µου πάντα µε απασχολούν, αλλά επειδή τώρα υπάρχει ηρεµία σε αυτό τον τοµέα, είναι και µια ευκαιρία να σκάψω και να ανακαλύψω τον εαυτό µου βαθύτερα.