Beef: Η σειρά του Netflix που καθηλώνει και σε υποχρεώνει να δεις 10 επεισόδια με μια ανάσα – Δράμα, κωμωδία, θρίλερ, φιλοσοφία, όλα σε ένα αριστούργημα

Δέκα επεισόδια με μια ανάσα; Γιατί όχι; «Beef», η σειρά του Netflix που σε καθηλώνει τα έχει όλα: δράμα, κωμωδία, θρίλερ, φιλοσοφία, προβληματισμό, κάθαρση. Αριστούργημα!

Πάνε πολλά χρόνια πίσω, όταν κάτω από το βάρος μιας δύσκολης εποχής και φορτισμένος από διαρκή στέρηση αυτοεπιβεβαίωσης, ενεπλάκην σε επεισόδιο οδικής οργής. Προπηλακίστηκα, αλλά συγκράτησα τον αριθμό του αυτοκινήτου του «θύτη». Έβαλα σκοπό ζωής από τότε να τον ανακαλύψω και να του κάνω κακό· τον βρήκα! Από μια ευτυχή συγκυρία δεν κατέστρεψα τη ζωή μου…

Στο θέμα μας όμως: η σειρά των 10, σχεδόν ημίωρων, επεισοδίων του Netflix «Beef» αυτό ακριβώς, που λίγο έως πολύ βιώνουν όσοι κινούνται στις στρεσογόνους λεωφόρους της καθημερινότητας, εκφράζει: οργή! Και μίσος και εκδίκηση και ένταση και νευρικά προσπεράσματα του νομοταγούς εαυτού μας…
«Beef» εκτός από μοσχάρι σημαίνει στην αργκό ακριβώς αυτό: διαπληκτίζομαι με κάποιον και εμπλέκομαι σε έναν τσακωμό… που δεν ξέρεις που θα βγάλει.

«Beef» στο Netflix, όμως, σημαίνει η καλύτερη σειρά που έχει πέσει στην πλατφόρμα έπειτα από πολύ πολύ καιρό. Να ‘ναι καλύτερη από το θρυλικό «Squid Game»; Καλύτερη, δεν θα το λέγαμε. Άλλο το ένα άλλο το άλλο. Όμως είναι πιο ισορροπημένη μέσα στην ανισορροπία της, πιο φιλοσοφημένη μέσα στην ελαφρότητά της, περισσότερο δομημένη στην αποδόμησή της και σίγουρα πιο «σοβαρή» μέσα από την κωμικότητά της. Όχι δεν θα κάνουμε συγκρίσεις με άλλες σειρές, όμως «Beef» είχαμε καιρό να γευτούμε.

Απλή η συνταγή της επιτυχίας

Κακά τα ψέματα: η συνταγή για μια επιτυχημένη σειρά ή ταινία είναι κλασική κι αλάνθαστη: ένα καλό – δυνατό σενάριο, δυο καλοί – δυνατοί ηθοποιοί και ένας καλός – δυνατός σκηνοθέτης· το «Beef» τα έχει και τα τρία συστατικά με αποτέλεσμα να «ψήνει» τον θεατή να την απολαύσει μέχρι τέλους από το πρώτο «play» που θα πατήσει!
Με λίγα λόγια πώς έχει η ιστορία; Ο τύπος πασχίζει ξεπαρκάρει αφού έχει προσπαθήσει ανεπιτυχώς να επιστρέψει ένα καρότσι πράγματα σε πολυκατάστημα. Οργή! Από πίσω περνάει η «ζωή που δεν έχει ζήσει», οδηγώντας πανάκριβο SUV. Του κορνάρει τον στρεσάρει και τέλος του υψώνει το μεσαίο δάχτυλο. Ε, από εκεί αρχίζουν όλα!Οι ζωές που ζουν κάποιοι, οι ξένες φορτικές· εκείνοιη που δεν μπόρεσαν να κάνουν τη ζωή τους όπως την ήθελαν και ο εξευτελισμός τους μέσα στην πολλή συνάφεια του κόσμου. Κι έρχεται μια «οδική οργή» και η καθημερινή ανοησία γίνεται έκρηξη ζωής και όσοι επιζήσουν…

Οι ηθοποιοί; Κρατείστε σημειώσεις: Steven Yeun στον ρόλο του οργισμένου Danny Cho· κάποιοι θα τον θυμούνται από την ταινία του 2020 «Minari» κι αν τον δουν στο «Beef» δεν θα τον ξεχάσουν για καιρό!
Steven Yeun: γεννημένος στη Σεούλ, μετανάστης στον Καναδά.
Και συνεχίζουμε: Ali Wong, stand-up comedian γνωστή σε κάποιους από το «Baby Cobra», είναι αυτή που σηκώνει πάνω της – αν και μικρή το δέμας - ολόκληρο το «Beef».
Ali Wong: γεννημένη στο Σαν Φρανσίσκο από Βιετναμέζα μητέρα και κινεζοαμερικανό πατέρα.

Συμπέρασμα: Η (αυτοκρατορία) Ασία δεν αντεπιτίθεται πια· η χώρα του παγκόσμιου κινηματογράφου, οι ΗΠΑ, έχει υποστεί δήωση εξ ανατολών! Οι Ασιάτες έχουν κάνει κατοχή… «Παράσιτα», «Τα πάντα Όλα» και και και.
Η σκηνοθεσία κατανέμεται στους Jake Schreier (6 επεισόδια), Hikari (3 επεισόδια) και Lee Sung Jin (1 επεισόδιο)· άψογοι και οι τρεις!

Το «Beef» συνδυάζει δράμα - δράση - θρίλερ και κωμωδία με όλα αυτά μαζί να φθάνουν στο τραπέζι του τηλεθεατή σαν ένα ευφάνταστο δημιούργημα κορυφαίου σεφ μοριακής γαστρονομίας, που όμως δεν διαφέρει καθόλου από ένα ταπεινό medium rare Beef steak. Κάποιες στιγμές γελάς με την ψυχή σου, άλλες πάλι σφίγγεσαι σαν να παρακολουθείς τη «Σιωπή των Αμνών», τρομάζεις, αγωνιάς και στο φινάλε - αχ στο φινάλε - έρχεται η κάθαρση για πρωταγωνιστές και θεατές. Δεν αποκαλύπτουμε το τέλος ή την απερίγραπτη πλοκή. Όμως να επισημάνουμε πώς και τα 10 επεισόδια συμπυκνώνονται σε μια μονάχα - ανακλαστική - κίνηση των πρωταγωνιστών. Και ο θυμός περνάει πια στον τηλεθεατή, που δεν έχει να δει άλλο…

Από τον Χέρτζοκ στον Καρλ Γιουνγκ

«Beef» με φιλοσοφημένους τίτλους επεισοδίων: «Τα πουλιά δεν τραγουδάνε, στριγκλίζουν με πόνο» - Βέρνερ Χέρτζογκ, «Είμαι ένα κλουβί» - Φραντς Κάφκα, «Με κατοικεί μια κραυγή» - Σίλβια Πλαθ, «Το δράμα της αρχικής επιλογής» - Σιμόν ντε Μποβουάρ, «Φιγούρες φωτός» - Καρλ Γιουνγκ.

«Beef», όμως με απλή κινηματογραφική γραφή, για αναγνώστες που ούτε τη Σίλβια Πλαθ διάβασαν ποτέ, ούτε το «Δεύτερο Φύλο» τους λέει κάτι, ούτε θέλουν να φιλοσοφήσουν ή να εμβαθύνουν αναζητώντας μια σειρά, έτσι για να γεμίσουν τον χαμένο χρόνο, που έρχεται όταν - συνταξιούχος πια – σε έχει νικήσει.

«Στο τέλος όλα ξεθωριάζουν», είναι η φράση που σε ακολουθεί όταν πέσουν οι τίτλοι του τέλους. Όλα εκτός από το παρελθόν που σε βρίσκει σ' όποια ρωγμή του χρόνου κι αν τρυπώσεις. Το παρελθόιν σου δεν ξεθωριάζει μέχρι να γίνεις «παρελθόν» εσύ κι η ύπαρξή σου! 

Και η επιτυχία της σειράς είναι και μαθηματικά αποδεδειγμένη γιατί οι αριθμοί λένε πολλά με λίγες λέξεις και στομώνουν τη γραφίδα των φλύαρων κριτικών: Το «Beef» είναι το Νο 1 στη λίστα των 10 κορυφαίων τηλεοπτικών εκπομπών του Netflix στις ΗΠΑ, βρίσκεται στο Νο 3 στη λίστα των κορυφαίων 10 τηλεοπτικών εκπομπών του Netflix συνολικά, με περισσότερες από 34 εκατομμύρια ώρες προβολής. Και στην Ελλάδα, μέχρι χθες Μεγάλη Παρασκευή, ήταν Νο3 στη λίστα με τις σειρές.

Βλέποντας τον τίτλο: «Beef», ίσως και να μην την επιλέξεις. Βλέπεις και τρέιλερ: «Ασιάτες πάλι, μια ανοησία θα είναι…». Κι όμως ό,τι καλύτερο έχει η πλατφόρμα του Netflix αυτή την εποχή εκφράζεται με τέσσερα γράμματα: Beef!
«Το να γνωρίσεις τη δική σου σκοτεινή πλευρά είναι ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπίσεις τη σκοτεινή πλευρά των άλλων», έχει γράψει ο Καρλ Γιούνγκ, που «τιτλοφορεί» το τελευταίο επεισόδιο. Κι εκεί κρύβεται ολόκληρο το μυστικό της ζωής. Κι έχει πει κι άλλα ο ελβετός ψυχίατρος: «Η συνάντηση δύο προσωπικοτήτων είναι όπως η επαφή δύο χημικών ενώσεων: Αν υπάρξει αντίδραση, και οι δύο θα μεταμορφωθούν».

Οι συντελεστές του «Beef» - άριστοι χημικοί του θεάματος, όπως αποδείχτηκε – αναμιγνύουν τα στοιχεία τους και παράγουν ένα αριστούργημα που αν έβγαινε ως ταινία στον κινηματογράφο θα είχε κλείσει τα στόματα όσων επιμένουν ότι «το σινεμά έχει πεθάνει», όπως ο φίλος μου ο Στέλιος…