Οταν η ανθρωπιά δεν έχει σύνορα: Πρόσφυγες βοηθούν τον κατάκοιτο σπιτονοικοκύρη τους

Είναι από εκείνες τις ελάχιστες στιγμές στην καθημερινότητα που η ανθρωπιά δεν γνωρίζει σύνορα... Ειδικά, μάλιστα, στην περίπτωση που κάποιοι από εμάς έχουν παλέψει με τα κύματα, έχουν δει συνανθρώπους τους να πέφτουν νεκροί, έχουν φύγει από τον πόλεμο με μόνο ζητούμενο: Να ταξιδέψουν στην Ευρώπη για μια καλύτερη ζωή... 

Το ζευγάρι Ιρακινών μαζί με τα 7 παιδιά τους αποδεικνύει με κάθε τρόπο το παραπάνω: Γιατί, πολύ απλά, αυτοί οι άνθρωποι βοήθησαν τον σπιτονοικοκύρη τους που έμεινε κατάκοιτος από τροχαίο δυστύχημα. Τον φρόντισαν και δεν έφυγαν ούτε στιγμή από το πλευρό του. Μάλιστα, η 41χρονη μητέρα από το Ιράκ μαγείρευε καθημερινά vegan πιάτα στον ηλικιωμένο. 

Ευγνώμων και γεμάτος αγάπη, όπως ο ίδιος λέει, για την οικογένεια Ιρακινών που στάθηκε στο πλευρό του είναι ο 52χρονος Δημήτρης Χατζησαββίδης, ο οποίος τον τελευταίο σχεδόν έναν χρόνο, έχει νοικιάσει δύο διαμερίσματα από το τριώροφο οίκημά του στην Κατερίνη, σε οικογένεια Ιρακινών. Η ενοικίαση των διαμερισμάτων έγινε μέσω του προγράμματος ESTIA, που υλοποιεί στην Κατερίνη, μέσω της ΜΚΟ «Περιχώρησις», η Υπάτη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες.

Η οικογένεια με τα 7 παιδιά, ηλικίας από 5 έως 18 ετών, εγκαταστάθηκε τον περασμένο Αύγουστο στο οίκημα του κ. Χατζησαββίδη, όπου διαμένει και αυτός μόνος του, στον τελευταίο όροφο. Αν και όλα τα μέλη της προσφυγικής οικογένειας μιλούν ελάχιστα ελληνικά και αγγλικά, οι σχέσεις τους με τον σπιτονοικοκύρη τους ήταν πάντα αρμονικές, και «σχεδόν κάθε μέρα», λέει συγκινημένος, «φρόντιζαν να μαγειρεύουν και για μένα».

«Τις πρώτες μέρες, μάλιστα, μου έφερναν πολλά πιάτα με κρέας και έβλεπαν απορημένοι, ότι εγώ δεν τα τρώω. Επειδή δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε, λόγω της γλώσσας, τους έδειξα εικόνες με ζώα και τους έκανα νοήματα πως εγώ δεν τα τρώω γιατί είμαι vegan και έτσι τις επόμενες μέρες η μητέρα της οικογένειας, η Κουντράτ... προσαρμόστηκε και μου έφερνε ρύζι, φασόλια ή φακές», λέει στο ΑΠΕ ο κ. Χατζησαββίδης.

Το ατύχημα που είχε πριν από περίπου ενάμιση μήνα, σύσφιξε περισσότερο τις σχέσεις τους, αφού ο 52χρονος έμεινε κατάκοιτος για μερικές μέρες και η οικογένεια των Ιρακινών μαζί με έναν φίλο του, ανέλαβαν τη φροντίδα του.

«Με βοήθησαν»

«Στις 23 Μαΐου είχα ένα ατύχημα με το μηχανάκι μου, με χτύπησε αυτοκίνητο και μεταφέρθηκα στο νοσοκομείο με θλαστικά τραύματα. Όταν με έφεραν φίλοι μου στο σπίτι και μ' έβαλαν στο κρεβάτι, εγώ έπεσα απ' αυτό, το βράδυ, και παρέμεινα λιπόθυμος στο πάτωμα. Όμως ένα παιδί της οικογένειας άκουσε τον γδούπο και ειδοποίησε τους γονείς, οι οποίοι ανέβηκαν στο σπίτι με το κλειδί που τους είχα πει πού το είχα κρυμμένο και με βρήκαν αναίσθητο. Με σήκωσαν, με έβαλαν στο κρεβάτι και φώναξαν στη συνέχεια Έλληνες γείτονες για να ρωτήσουν αν χρειάζομαι κάτι. Έκτοτε, η Κουντράτ ερχόταν καθημερινά με φαγητό για μένα και με τάιζε γιατί αδυνατούσα να φάω μόνος μου, φρόντιζε το σπίτι και γενικότερα, όλη η οικογένεια, είχε την έννοια μου καθώς ανέβαιναν συνέχεια στο σπίτι μου για να δουν αν χρειάζομαι κάτι», διηγείται συγκινημένος. «Τόση αγάπη», συμπληρώνει, «δεν έχω δεχθεί από κανέναν στη ζωή μου»...

Ιδιαίτερη ωστόσο αδυναμία, όπως ομολογεί, έχει στο μικρότερο παιδί της οικογένειας, τον 5χρονο κοκκινομάλλη Σαμπρί, ο οποίος διασκέδαζε... χοροπηδώντας στο κρεβάτι του και κρατώντας του συντροφιά πολλές ώρες. «Μόλις ξυπνάει ο Σαμπρί, το πρώτο που ζητάει είναι να ανέβει στο σπίτι του Δημήτρη», λέει η μητέρα του μικρού, ενώ ο κ. Χατζησαββίδης δηλώνει εντυπωσιασμένος από τη συμπεριφορά της πολυμελούς οικογένειας, που «παρά τα τόσα παιδιά και σε αντίθεση με τα όσα γνωρίζω για τις ελληνικές οικογένειες, δεν ακούγονται ποτέ φωνές και φασαρία, σεβόμενοι τους γείτονες».

«Μακάρι να είχα τη δυνατότητα να τους κάνω ένα μεγάλο δώρο για όσα κάνουν για μένα», λέει συγκινημένος ο 52χρονος, ο οποίος ήταν πρωταθλητής ελληνορωμαϊκής πάλης και εργαζόταν ως καθηγητής φυσικής αγωγής αλλά είναι άνεργος τα τελευταία χρόνια.

«Είμαστε όλοι άνθρωποι και νιώθουμε πολύ χαρούμενοι που μπορούμε να βοηθήσουμε. Επιπλέον, ερχόμενοι στην Ελλάδα και συζητώντας με συμπατριώτες μας που βρίσκονται σε διάφορες χώρες, πιστεύουμε ότι οι Έλληνες είναι οι καλύτεροι άνθρωποι απ' όλες τις ευρωπαϊκές χώρες», τονίζει ο 50χρονος πατέρας της οικογένειας, Χακίμ.

Η προσφυγική οικογένεια από την πόλη Ζάχο του Ιράκ, βρίσκεται τα τελευταία δύο χρόνια στην Ελλάδα και πριν από την ένταξή της στο πρόγραμμα διαμονής, παρέμενε στο Κέντρο Φιλοξενίας Διαβατών.

Η Μη Κυβερνητική Οργάνωση «Περιχώρησις», που έχει αναλάβει το πρόγραμμα της διαμονής της, ιδρύθηκε από μέλη της Ελληνικής Ευαγγελικής Εκκλησίας Κατερίνης τον Οκτώβριο του 2016 και λειτουργεί υπό την αιγίδα της Ελληνικής Ευαγγελικής Εκκλησίας Κατερίνης και της Γενικής Συνόδου της Ευαγγελικής Εκκλησίας Ελλάδος. Είναι χρηματοδοτούμενη από ιδιώτες δωρητές και σε συνεργασία με στρατηγικούς εταίρους έχει αναλάβει προγράμματα για την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας και προστασίας προς τους πρόσφυγες και υλοποιεί μια ευρεία σειρά προγραμμάτων που συμπεριλαμβάνουν διανομή τροφίμων, προστασία, στέγαση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, νομική αρωγή και εκπαιδευτικά προγράμματα.