Το συγκινητικό «ταξίδι» δύο γατών που άλλαξαν σπίτι για το καλό τους - Πώς βρέθηκαν στα χέρια της πρώτης τους οικογένειας

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους ένα κατοικίδιο ζώο μπορεί να χρειαστεί να βρει καινούριο σπίτι. Στην πραγματικότητα, μια απίστευτη ιστορία από τη φιλανθρωπική οργάνωση του Όρεγκον για την πείνα των ζώων, The Pongo Fund, αναδεικνύει το γεγονός ότι η επανένταξη ενός ζώου μπορεί μερικές φορές να είναι πραγματικά το καλύτερο για όλους τους εμπλεκόμενους.

Το Pongo Fund μοιράστηκε την ιστορία δύο γατών -της Πένι και της Λούσι- και των δύο γυναικών που τις αγαπούν, στη σελίδα του στο Facebook. Πρόκειται για μία ιστορία ζωής, αγάπης και απώλειας και μία ιστορία αγνώστων που συνδέονται με... μυστηριώδεις τρόπους.

Και πραγματικά, συγκινεί τους ανθρώπους.

Η ιστορία όπως τη μοιράστηκε το Pongo Fund:

«Μας ζήτησε να βρούμε άλλο σπίτι στις γάτες της το συντομότερο δυνατό. Και οι δύο ήταν 12 ετών, τις είχε 10 χρόνια. Είπε ότι έπρεπε να ταξιδέψει και να κάνει κάποια πράγματα που δεν μπορούσε να κάνει τα τελευταία 10 χρόνια, μην μπορώντας να λείπει και να φροντίσει τις γάτες της ταυτόχρονα. Όσο δύσκολο και αν ήταν, ήταν καιρός να τις αφήσει να φύγουν.

Δεν ήθελε να πάει πουθενά εξωτικά. Ήθελε απλώς να ξαναδεί τη μαμά της. Τους παλιούς της φίλους και την οικογένειά της. Πίσω στο μέρος απ' όπου καταγόταν.

Το να εγκαταλείψει τις γάτες της δεν ήταν μέρος του σχεδίου. Ούτε και ο καρκίνος. Και είχε έναν χρόνο, ίσως δύο, της είπε ο ογκολόγος της. Αν υπήρχαν πράγματα που ήθελε να κάνει, αυτή ήταν η κατάλληλη στιγμή.

Υιοθέτησε την Πένι και τη Λούσι από το Pongo Fund πριν από μια δεκαετία, αλλά ξαφνικά ο κόσμος της άλλαξε. Έχασε το σπίτι της, τον γάμο της. Όλα σταμάτησαν με μιας. Αγαπούσε τόσο πολύ τις γάτες της που μας ζήτησε να τους βρούμε μια νέα μαμά. Και το κάναμε.

Τώρα, η υπέροχη γυναίκα που υποδέχτηκε αυτές τις γατούλες πριν από 10 χρόνια ήθελε να της ανταποδώσουμε τη χάρη, ώστε κάποιος άλλος να τις υποδεχτεί.

Αυτή η γυναίκα, δεν ήθελε να τις αφήσει να φύγουν. Αλλά ήταν για το δικό τους καλό, όχι για το δικό της. Φανταστείτε να αγαπάτε κάποιον τόσο πολύ, που πρέπει να τον αφήσετε να φύγει.

Μας είπε ότι αν ήταν δυνατόν, θα ήθελε να γνωρίσει το άτομο που επιλέξαμε για την υιοθεσία. Ήθελε απλώς να ξέρει ότι η Πένι και η Λούσι ήταν οι καλύτερες. Ήθελε να φύγουν με όλα τα παιχνίδια τους, τα κρεβάτια τους, το φαγητό τους και τις λιχουδιές τους. Και ήθελε το νέο άτομο να ξέρει ότι μερικές φορές η Λούσι είχε στομαχόπονο και πως την έβαζε στην αγκαλιά της και την ξάπλωνε στην πλάτη της και την έτριβε ενώ της τραγουδούσε.

Ίσως να μην ξαναπάθει ποτέ στομαχόπονο, αλλά αν ξαναπάθει, τουλάχιστον η νέα οικογένεια της Λούσι θα ήξερε τι να κάνει. Το μόνο της αίτημα ήταν να μείνουν μαζί.

Ήθελε να σιγουρευτεί ότι δεν θα τη θεωρούσαμε κακιά γι' αυτό που έκανε. Απλά ήξερε ότι κάποια στιγμή σύντομα θα αποκτούσαν μια νέα οικογένεια, είτε της άρεσε είτε όχι. Αν μπορούσε να το κάνει τώρα και να γνωρίσει αυτούς τους ανθρώπους, θα ένιωθε καλύτερα γι' αυτό.

Ξέραμε πόσο δύσκολο ήταν αυτό γι' αυτήν, γιατί ήταν εκείνη που ήταν εκεί πριν από 10 χρόνια, όταν η Πένι και η Λούσι δεν είχαν πού αλλού να πάνε. Είπε ναι τότε, και τώρα, ζητούσε από κάποιον άλλο να πει ναι.

Η εύρεση νέου σπιτιού για δύο γάτες δεν είναι εύκολη υπόθεση. Για δύο ηλικιωμένες γάτες, είναι ακόμα πιο δύσκολο. Αλλά είχαμε ένα χαρτί να παίξουμε, και το παίξαμε τότε.

Τηλεφωνήσαμε σε μια γυναίκα που ζούσε στην περιοχή του Πόρτλαντ αλλά μετακόμισε πριν από αρκετά χρόνια. Είχε δύο γάτες, αλλά έπρεπε να τις εγκαταλείψει όταν η ζωή της άλλαξε δραματικά. Τελικά βρήκε την άκρη και ξαναέφτιαξε τη ζωή της σε ένα νέο μέρος, μερικές πολιτείες μακριά. Νέα δουλειά. Νέα ζωή.

Αλλά πάντα ακολουθεί το The Pongo Fund στο Facebook και μας ενθαρρύνει με αγάπη και καλά λόγια. Σκεφτήκαμε ότι ίσως θα καλωσόριζε δύο ηλικιωμένες γάτες.

Όλα αυτά, επειδή πριν από 10 χρόνια, ήταν εκείνη που έπρεπε να τις αφήσει να φύγουν, την Πένι και τη Λούσι.

Όλα αυτά τα χρόνια μας είχε πει, αν υπήρχε ποτέ μια γάτα που χρειαζόταν ένα ασφαλές μέρος για να πάει, να την ενημερώσουμε. Γιατί ήξερε πώς είναι να σε αφήνει κάποιος να φύγεις...

Κανείς μας δεν ήξερε ότι τελικά θα επικοινωνούσαμε μαζί της για τις ίδιες γάτες που αναγκάστηκε να αφήσει να φύγουν πριν από 10 χρόνια. Τις γάτες που αγαπούσε τόσο πολύ που τις εγκατέλειψε για το καλό τους. Κάθε τόσο την ενημερώναμε για το πώς τα πήγαιναν. Δεν ήθελε πολλές πληροφορίες, αυτό ήταν πολύ δύσκολο, έλεγε. Αλλά απλά να ξέρει ότι ήταν ευτυχισμένες και πάνω απ' όλα ότι η νέα τους ιδιοκτήτρια τις αγαπούσε.

Ναι, της είπαμε, ότι τους αγαπούσαν. Της άρεσε να το ξέρει αυτό.

Της τηλεφωνήσαμε. Της είπαμε ότι είχαμε μια γάτα που χρειαζόταν σπίτι. Για την ακρίβεια, δύο. Ένα δεμένο ζευγάρι. Μοιραστήκαμε μερικές ακόμα πληροφορίες. Δεν είχε ιδέα. Ξαφνικά σταμάτησε να μιλάει και άρχισε να κλαίει με λυγμούς. Τότε ήταν που κατάλαβε.

Λίγες μέρες αργότερα βρισκόταν στο Πόρτλαντ. Αυτές οι δύο ξεχωριστές γυναίκες αγκαλιάστηκαν για την κοινή τους αγάπη για τις ίδιες γάτες. Και για τις δύο τους, τις αγάπες της ζωής τους. Η μία από αυτές είναι τώρα πίσω στο σπίτι της, με τις γάτες που δεν πίστευε ποτέ ότι θα ξαναδεί. Και η άλλη λέει στη μαμά της ότι δεν της απομένει πολύς χρόνος».

Όλες οι ειδήσεις

Ναυάγιο στη Μύκονο: Προβληματισμός στην κυβέρνηση για τις μεταναστευτικές ροές από την Τουρκία - Η αποθράσυνση της Άγκυρας και οι κλειστοί δίαυλοι επικοινωνίας

Οι άνθρωποι υπεύθυνοι για πάνω από το 90% των πετρελαιοκηλίδων στις θάλασσες

Fuel Pass: Μέσα στην εβδομάδα ανακοινώσεις για τη διεύρυνσή του - Ποιους θα αφορά

Τα θρυλικά 80s μέσα από τις διαφημίσεις τους…