Σερβοβόσνιος Γιόβαν στο ethnos.gr: «Πώς βρήκα την χαμένη μου ελληνική οικογένεια»

«Η χαμένη μου ελληνική οικογένεια». Με τη φράση αυτή προσφωνεί ο 30χρονος Γιόβαν Σκρίμπιτς (Jovan Skrbic) από την Γκράντισκα της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης την τριμελή οικογένεια Καβαλιωτών που πριν από 24 ολόκληρα χρόνια άνοιξε τη ζεστή αγκαλιά της και τον φιλοξένησε για λίγες μέρες στην Καβάλα.

Ήταν Χριστούγεννα του 1995, ελάχιστες μέρες μετά τη Συμφωνία του Ντέιτον, που θα έσβηνε τις φλόγες του τετραετούς αιματηρού πολέμου στη Βοσνία. Ο 6χρονος τότε Σερβοβόσνιος, που είχε χάσει τον στρατιωτικό πατέρα του στον πόλεμο, «απέδρασε» για έναν μήνα από τη φρίκη των εχθροπραξιών και μαζί με άλλα ορφανά παιδιά φιλοξενήθηκε στην Παιδόπολη της Καβάλας. Για τέσσερα Σαββατοκύριακα βίωσε την οικογενειακή θαλπωρή στο σπίτι του Γιώργου και της Μαρίας, και έκανε παρέα με τον σχεδόν συνομήλικό του, Απόστολο, γιο της οικογένειας.

Δυόμισι δεκαετίες μετά, με τη δύναμη των social media και την πολύτιμη βοήθεια μιας Σερβοβόσνιας που ζει στη Θεσσαλονίκη, κατάφερε να μιλήσει ξανά με τους «Καβαλιώτες συγγενείς» του και ανυπομονεί για τη στιγμή που θα τους ξανασυναντήσει, κατά πάσα πιθανότητα το ερχόμενο καλοκαίρι.

Μιλώντας στο ethnos.gr, ο 30χρονος σήμερα εκπαιδευτικός ξετυλίγει το κουβάρι των αναμνήσεων και μιλά για τις πολυετείς προσπάθειές του να βρει τη «χαμένη ελληνική του οικογένεια», που καρποφόρησε πριν από λίγες μέρες.

Η φρίκη του πολέμου και η ζωή στα ερείπια

Η κατάσταση τότε στην πατρίδα μου ήταν πολύ άσχημη. Παρόλο που ο πόλεμος τελείωνε, τα χρόνια που θα ακολουθούσαν ήταν πολύ δύσκολα, με ό,τι άφησε ο πόλεμος πίσω του. Είχε καταστρέψει τα πάντα» λέει και προσθέτει: «Δυστυχώς θυμάμαι πολύ καλά εκείνα τα χρόνια, παρόλο που ήμουν μικρό παιδί. Στον πόλεμο κανένας δεν ήταν ασφαλής. Ζω από τότε με τη μητέρα μου. Ο πατέρας μου είχε σκοτωθεί στην αρχή του πολέμου, το 1992, ως στρατιωτικός της Δημοκρατίας της Σερβίας, πολεμώντας για να παραμείνουμε στον τόπο μας και στα σπίτια μας».

Μέσα σε αυτό το σκηνικό καταστροφής και μετά την επιστροφή του από την Καβάλα, η μητέρα του πάσχισε να ξαναστηθεί στα πόδια της, μεγαλώνοντας ταυτόχρονα τον μοναχογιό της. Η επαφή με την οικογένεια στην Ελλάδα χάθηκε εντελώς, μιας και υπήρχαν άλλες προτεραιότητες. Μετά την ενηλικίωσή του, όμως, ο Γιόβαν άρχισε να σκάβει στο παρελθόν, θέλοντας να απευθύνει ένα «ευχαριστώ».

Η αναζήτηση στο Διαδίκτυο

«Άρχισα να τους ψάχνω σχεδόν από τότε που ενηλικιώθηκα. Η αναζήτηση όμως ήταν μάταια. Ξεκίνησα πρώτα από Google και το Facebook, μέχρι και κάποιους ανθρώπους που γνώριζα, οι οποίοι είχαν γνωστούς στην Ελλάδα. Δεν είχα όμως πολλές προσδοκίες, καθώς δεν ήξερα το βασικό: το επίθετο της οικογένειας» λέει και περιγράφει πώς έπιασε την άκρη του νήματος, όταν ανακάλυψε το Live From Greece. Πρόκειται για δημοφιλές σερβόφωνο γκρουπ στο Facebook, με 95.000 ενεργά μέλη, μέσω του οποίου Σέρβοι πολίτες μοιράζονται τις εμπειρίες τους από την Ελλάδα και όχι μόνο. Η διαχειρίστρια της πλατφόρμας, Ιβάνα Στανόγιεβιτς, το πήρε «ζεστά» και με το σχέδιο που κατάρτησε έφερε αποτέλεσμα μέσα σε λιγότερα από δύο 24ωρα.

Ο Γιόβαν θυμόταν τέσσερα ονόματα, από τα οποία τα δύο… λάθος: Ο γιος του Γιώργου και της Μαρίας είναι Απόστολος, και όχι Μάριος, όπως τον ανέφερε, ενώ η δασκάλα στην Παιδόπολη της Καβάλας, που εικονιζόταν στη φωτογραφία του 1995, δεν ήταν Τζίνα, αλλά Σωτηρία.

Παρ' όλα αυτά, θυμόταν λεπτομέρειες από το σπίτι που βοήθησαν. «Θυμάμαι πάρα πολλά. Μέχρι και κάποιες πολύ ασήμαντες λεπτομέρειες, όπως η διάταξη του σπιτιού της οικογένειας, τα παιχνίδια, η αγάπη και η ευτυχία που πήρα, αλλά και τα κλάματά μου τα βράδια που δεν ήμουν εκεί» είπε στο ethnos.gr.

Ο ίδιος, μάλιστα, χρειάστηκε να κάνει ένα σκαρίφημα του εσωτερικού του σπιτιού, με το τζάκι σε περίοπτη θέση, προκειμένου να δώσει και άλλα στοιχεία.

Η συγκινητική επανασύνδεση

Μόλις δύο μέρες μετά την ανάρτηση της φωτογραφίας και των σκόρπιων πληροφοριών στην τοπική ιστοσελίδα KavalaWebNews, η οικογένεια βρέθηκε και ο 29χρονος γιος της οικογένειας, Απόστολος, επικοινώνησε με τον Γιόβαν στο Messenger.

-«Θυμάσαι που ήμουν διάβολος τότε;», τον ρώτησε ο 30χρονος Σερβοβόσνιος, γνωρίζοντας πως ήταν ιδιαίτερα ζωηρό παιδί, γεμάτο ενέργεια.

-«Το θυμάμαι πολύ καλά, όπως και η μαμά…», απάντησε γελώντας με νόημα ο Απόστολος.

Η συγκινητική επανασύνδεση συγκλόνισε τον 30χρονο, ο οποίος υποδέχτηκε την εξέλιξη με έναν συνδυασμό πολύ δυνατών συναισθημάτων χαράς, συγκίνησης, αλλά και στρες. «Δεν μπορώ να το περιγράψω, πρέπει να το βιώσει κανείς για να καταλάβει. Στην αρχή δεν το πίστευα ή δεν ήθελα να το πιστέψω για να μην απογοητευτώ. Αλλά όταν ήρθαμε σε επικοινωνία με τον Απόστολο και ανταλλάξαμε λίγες κουβέντες για τα κοινά μας βιώματα, τότε συνειδητοποίησα ότι ήταν αλήθεια! Άρχισαν να με κατακλύζουν συναισθήματα χαράς, ενθουσιασμού και άγχους ταυτόχρονα, τα οποία διατηρούνται ως τώρα» σημειώνει.

Ο Γιόβαν σχεδιάζει να ταξιδέψει στην Καβάλα το ερχόμενο καλοκαίρι, επειδή νωρίτερα του είναι δύσκολο, λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων. Έχει τελειώσει τη Φιλοσοφική Σχολή, με ειδικότητα παιδαγωγού - ψυχολόγου, και εργάζεται ως δάσκαλος σε τοπικό σχολείο στην Γκράνιτσα της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης, η οποία βρίσκεται κοντά στα σύνορα με την Κροατία και -κατά σύμπτωση- είναι αδελφοποιημένη με την Καβάλα από το 1994.

«Ανυπομονώ να τους συναντήσω το επόμενο καλοκαίρι. Φυσικά, η χαμένη μου ελληνική οικογένεια -υπήρξε για μένα οικογένεια έστω και για λίγο- έχει ανοιχτή πρόσκληση να έρθει στην πόλη μου και νωρίτερα, αν ταιριάξει στα σχέδια και στα προγράμματά τους» επισημαίνει και απευθύνει ένα δημόσιο ευχαριστώ στην Ιβάνα Στανόγιεβιτς και σε ελληνικά ΜΜΕ που συνέβαλαν στην επανασύνδεση.

Η οικογένεια του συνταξιούχου μηχανικού, Γιώργου, και της συνταξιούχου εκπαιδευτικού, Μαρίας, επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία της.