«I can't believe I still have to protest this shit» («δεν πιστεύω ότι ακόμα διαδηλώνω για τις ίδιες μ******ς») ήταν ένα από τα πιο γνωστά συνθήματα του κινήματος του Women's March τον Ιανουάριο του 2017 όταν γυναίκες, θηλυκότητες και υποστηρικτές της έμφυλης ισότητας βγήκαν στους δρόμους των πόλεων όλου του κόσμου, διαδηλώνοντας κατά της μισογυνικής ρητορικής του νέου -τότε- προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ.
Το τέταρτο κύμα του φεμινιστικού κινήματος, ενδυναμωμένο από τις ευκολίες που δίνουν η τεχνολογία, τα κοινωνικά δίκτυα, αλλά και την παγκόσμια επαγρύπνιση για την καταπολέμηση της έμφυλης βίας και της σεξουαλικής παρενόχλησης, επικεντρώνεται στην ισότητα στον εργασιακό χώρο, την αναπαραγωγική ελευθερία, την προστασία των ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιωμάτων και την κατάργηση στερεοτύπων.
Μετά τη σοκαριστική αναίρεση της απόφασης Roe v. Wade από το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ το 2022, και την επανεκλογή Τραμπ στις προεδρικές εκλογές αυτού του μήνα, γυναίκες και θηλυκότητες συσπειρώνονται, αξιοποιώντας τα «όπλα» που τους δίνει η τεχνολογία, για τη δεύτερη θητεία του -γνωστού για τις θέσεις τους όσον αφορά τους έμφυλους ρόλους- προέδρου.
Το soundtrack της γυναικείας οργής
Στο TikTok, εδώ και μήνες, ένα απόσπασμα από το τραγούδι «Labour» της Paris Paloma κάνει θραύση αφού «ντύνει» μουσικά βίντεο με θέμα ακριβώς τη διεκδίκηση της έμφυλης ισότητας. Στη δημοφιλή πλατφόρμα, το «Labour» ακούγεται ως το soundtrack της διοχέτευσης της γυναικείας οργής σε όλο τον κόσμο.
Το κομμάτι πραγματεύεται την άνιση κατανομή οικιακής και πνευματικής / συναισθηματικής εργασίας μεταξύ ανδρών και γυναικών ανά την ιστορία. Μάλιστα, το single έγινε επιτυχία τη χρονική στιγμή που, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (και τον δημόσιο διάλογο) επιστρέφουν όροι όπως η «απλήρωτη οικιακή εργασία». Χιλιάδες Tiktokers άρχισαν να μοιράζονται βίντεο που αφηγούνται τις προσωπικές τους εμπειρίες από την πατριαρχία υπό τους ήχους του «Labour», πυροδοτώντας μία τάση για virality.
Το τραγούδι κυκλοφόρησε στις αρχές Μαρτίου 2023 και πολύ γρήγορα απέκτησε δυναμική αφού με τους στίχους του ταυτίστηκαν εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον κόσμο. Οι στίχοι του τραγουδιού απευθύνονται σε γυναίκες όλων των καταβολών και γενεών. Τα φωνητικά της τραγουδίστριας από τη Βρετανία συνοδεύονται απόαυτά μίας χορωδίας γυναικών, και το αποτέλεσμα μπορεί να προκαλέσει ανατριχίλα καθώς, σήμερα, ο σεξισμός μπορεί να μην είναι εξίσου κραυγαλέος με το παρελθόν, ωστόσο σίγουρα οι γυναίκες ξέρουν ότι είναι αντιμέτωπες με αισθητά περισσότερες κοινωνικές προσδοκίες από αυτές των αντρών.
«Υπάρχει ακόμα η προσδοκία για τις γυναίκες να έχουν αυτόν τον πολύ παραδοσιακό αρχαϊκό ρόλο ως φροντίστριες και υπηρέτριες και σύζυγοι και μητέρες και νοικοκυρές», δήλωσε η ίδια η Paris Paloma στο The Big Issue. «Αλλά οι γυναίκες έχουν βαρεθεί να υπάρχουν για να υπηρετούν άλλους ανθρώπους». Πράγματι, αν υπάρχει ένα χαρακτηριστικό για το οποίο, ακόμα και σήμερα, οι γυναίκες λαμβάνουν τα κοινωνικά «εύσημα», αυτό είναι η πολυπραγμοσύνη. Είναι, όμως, το multitasking στην πραγματικότητα ένα φυσικό χαρακτηριστικό; Ή μήπως οι γυναίκες έχουν απλώς συνηθίσει να πρέπει να λειτουργούν με αυτόν τον τρόπο;
Αυτή τη συλλογική οργή ενός φύλου που έχει αποσιωπηθεί και καταπιεστεί για πολύ καιρό εκφράζει το /εμπνευσμένο από είδη της dark-pop, της folk και της indie τραγούδι, που στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα. Θα μπορούσε, τελικά το «Labour» να γίνει το φεμινιστικό anthem της Gen Z ή είναι ξεπερασμένα τα μηνύματά του; Η ίδια η Paloma έχει δηλώσει ότι θέλησε να δανείσει τη φωνή της στις γυναίκες του παρελθόντος που δεν μπόρεσαν να μιλήσουν, αλλά και να εμπνεύσει τις σημερινές και τις μελλοντικές γενιές κοριτσιών να αγωνιστούν για την ισότητα.
