Eat, Pray, Love: Και φάγανε αυτοί καλύτερα

Το ομώνυμο βιβλίο της Ελίζαμπεθ Γκίλμπερτ, με τίτλο ‘Eat, Pray, Love’, που παρέμεινε στη λίστα των μπεστ σέλερ της εφημερίδας NewYork Times για 155 εβδομάδες και τύπωσε 5 εκατομμύρια αντίγραφα, προκαλώντας μεγάλη αίσθηση. Αλλά τι ήταν αυτό που αιχμαλώτισε το ενδιαφέρον των αναγνωστών; Περνώντας την κρίση των τριάντα, η Γκίλμπερτ ξεκινά ένα ταξίδι σε αναζήτηση της ευτυχίας που της διαφεύγει.

Στην ενότητα που αφορά την ‘Προσευχή’, προσπαθεί να καταλάβει το σύμπαν και τη δική της θέση μέσα σ’ αυτό. Στην ενότητα που αφορά την ‘Αγάπη’, προσπαθεί να ξεδιαλύνει τα μυστήρια της ανθρώπινης καρδιάς. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτά τα ερωτήματα είναι παγκόσμια. Και στην ενότητα του ‘Φαγητού’; Παράλληλα με τα βαθύτατα ερωτήματα της πνευματικότητας και της ψυχικής υγείας, η Γκίλμπερτ μετατρέπει το φαγητό και τον τρόπο που τρώμε, σε ακρογωνιαίο λίθο της αναθεώρησης της ζωής της.

Δίαιτα: Μια δύσκολη έννοια

Η λέξη δίαιτα είναι από μόνη της θλιβερή δεν πρόκειται για την αναζήτηση μίας δίαιτας, που θα δώσει λύση στο πώς θα αδυνατίσουμε. Η αποκάλυψή της εγγυάται στο να μετακομίσει στην Ιταλία και να τρώει ό,τι θέλει. Γεύεται κάθε νόστιμη μπουκιά, χωρίς να σκέφτεται τις θερμίδες, τους υδατάνθρακες ή τις ‘καλές’ και τις ‘κακές’ τροφές. Μπορεί να ακούγεται απλό, αλλά το ερώτημα είναι, εσείς θα τολμούσατε να το κάνετε; Θα μπορούσατε να ταξιδέψετε σε αυτή την γευστική διαδρομή; Και να αποκτήσετε γευστική νοημοσύνη; Η επιτυχία κρύβεται στο πως θα ξεφύγουμε από το σύνδρομο των πολλών επιλόγων (και της λίγης χαράς).Το φάρμακο βρίσκεται ίσως στο να περιορίσουμε τις προσδοκίες μας. Να αφήσουμε την Ζωή να μας Ξαφνιάσει . Να καταρρίψουμε όλες τις φοβίες σχετικά με το φαγητό. ‘’πρέπει να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να γνωρίζει πότε πεινάει, να τρώει αυτό που θέλει και να σταματάει όταν έχει πια χορτάσει’’.

Πιθανόν αυτό να απέχει πολύ απ’ τον τρόπο με τον οποίο τρώτε έως τώρα, αλλά αν το καταφέρνατε – ή ακόμα καλύτερα, αν δεν είχατε αναπτύξει καμία φοβία σχετικά με το φαγητό (γιατί κανένα μωρό δεν γεννιέται με έμφυτη την γνώση σχετικά με τις διατροφικές συνήθειες) – σκεφτείτε πόσο παράξενες θα σας φαίνονταν οι διατροφικές συνήθειες όλων των άλλων. Δεν θα καταλαβαίνατε τους νόμους της διατροφής– ή μήπως είναι η συναισθηματική μας υπόσταση αυτή που προκαλεί τους ενδοιασμούς, τις ανησυχίες, την κριτική, τις αυτό-επιπλήξεις και τις συμφωνίες που κάνουμε με τους φίλους μας σχετικά με το φαγητό. Μιλάμε για το φαγητό με τους όρους της ηθικής και της αμαρτίας, μιλάμε για το τελευταίο συμπλήρωμα διατροφής που κυκλοφόρησε, για το τι είναι κακό, απαγορευμένο, παχυντικό ή αλλεργικό. Όλα αυτά θα σας μπέρδευαν.

Αλλά έχουμε κάνει τους εαυτούς μας – κι έναν αυξανόμενο αριθμό κοριτσιών και γυναικών σ’ όλον τον κόσμο – τελείως δυστυχισμένους υπονομεύοντας τις βασικές ορέξεις μας και υπονοώντας ότι ο τρόπος που τρώμε, όποιος κι αν είναι αυτός, είναι λάθος. Υποφέρουν απο την ανικανότητα τους να αναγνωρίσουν τελικά εαν μία εναλλακτική λύση είναι καλή.

Δεν εκτιμούμε τους διαφορετικούς τύπους σωμάτων και ομορφιάς, αλλά έναν τύπο σώματος με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά: το μακρύ και το λεπτό σώμα. Κι όταν λέμε λεπτό, εννοούμε λεπτό. Όχι φυσιολογικά λεπτό, αλλά πιο αδύνατο κι από αδύνατο.

Μαθαίνουμε να συγκρίνουμε τον εαυτό μας μ’ αυτές. Κοιτάμε τον εαυτό μας εξωτερικά και τον κρίνουμε αυστηρά. Και μοιραία αποτυγχάνουμε. Δεν μπορούμε να συγκριθούμε με τις εικόνες, όπως δεν μπορούν να συγκριθούν και τα ίδια τα μοντέλα με τις ρετουσαρισμένες φωτογραφίες τους. Αλλά αυτό το ξεχνάμε και φανταζόμαστε ότι αν κόψουμε το φαγητό, θα νιώσουμε καλύτερα, πιο ασφαλείς με το σώμα μας. Ξεχνάμε, επίσης, ότι το αποτέλεσμα των φωτογραφιών αυτών που βλέπουμε είναι να χάνουμε την ισορροπία μας, και να αισθανόμαστε πανικό, ανασφάλεια και μίσος για το σώμα μας.

Καθώς αυξάνεται ο τρόμος σχετικά με το σώμα μας, τόσο αυξάνεται κι ο φόβος για το φαγητό και το τι μπορεί να προκαλέσει. Το φαγητό παύει να είναι το αντίθετο της πείνας, γίνεται το αντίθετο του αδυνατίσματος. Αντί να αποτελεί απόλαυση, η δυνατότητα να επιλέξουμε νόστιμα φαγητά όταν πεινάμε, να δοκιμάσουμε καινούριες γεύσεις κι ακόμα κι η επιθυμία να φάμε, φαίνεται ότι φθείρουν τη γυναικεία αυτοπεποίθηση. Επειδή όμως πρέπει να είμαστε ο εαυτός μας όχι αυτών που θέλουν οι άλλοι.

Η απώλεία ελέγχου λόγω Έρωτα δεν σημαίνει απώλεια δύναμης

Αν τρωτέ αυτό που θέλετε, ξέρετε ποιες είναι οι δικές σας ανάγκες και ελλείψεις των ιχνοστοιχείων και των μετάλλων σας. Θα είστε έτοιμοι να σταματήσετε όταν χορτάσετε." Αν τρώτε όταν πεινάτε, μπορείτε να σταματήσετε όταν θα έχετε χορτάσει. Υπήρχε λόγος που ξεκινήσατε να τρώτε κι υπάρχει λόγος για να σταματήσετε.

Χαλαρώστε όπως η Τζούλια Ρομπερτς...πως θα ερωτευθείτε εάν δεν χάσετε το control έστω και στο φαγητό. Η απώλεία ελέγχου λόγω Έρωτα δεν σημαίνει απώλεια δύναμης, κατεβάστε το πήχη, διότι δεν έχετε κανένα λόγω να πληρώσετε το τίμημα της ευτυχίας σας.

Σωπάστε όχι από λόγια αλλά από σκέψεις (της τέλειας εικόνας) ίσως με αυτό τον τρόπο εισακουστούν οι προσευχές σας με την ηρεμία που θα έχετε μέσα κ γύρω σας.

Αυτός ο τρόπος διατροφής μπορεί να αποτελέσει οδηγό και για άλλες δραστηριότητες και ορέξεις που συνδέονται με τα συναισθήματα. Υπάρχει ένας οργανικός ρυθμός ανάμεσα στην επιθυμία και την ικανοποίηση της. Όταν το ξέρουμε ποια επιστημονικά ,έχουμε ήδη λύσει το μισό πρόβλημα. Η ευτυχισμένη σχέση μας με το φαγητό βασίζεται σ’ αυτό. Αν θυμάστε αυτό το απλό μάθημα, κι εσείς μπορείτε να ξεφύγετε από τις παγίδες του φαγητού που καταναλώνουν τον χρόνο και καταστρέφουν την απόλαυση. Κι έτσι θα έχετε περισσότερο χρόνο κι ενέργεια για προσευχή και αγάπη!!!