Καρούζος: Μετατροπή σύμβασης ορισμένου χρόνου σε αορίστου - Οι προϋποθέσεις

Ως σύμβαση εργασίας ορισμένης χρονικής διάρκειας χαρακτηρίζεται από τον νόμο και τη νομολογία εκείνη που κατά την κατάρτισή της συμφωνήθηκε ρητά ή σιωπηρά το χρονικό σημείο λήξης της ή από τη φύση της εργασίας ή από τον σκοπό για τον οποίο καταρτίσθηκε προκύπτει σαφώς ότι η λήξη της θα επέλθει αυτοδικαίως με την περάτωση ορισμένου έργου ή εργασίας, ανεξάρτητα από το αν η χρονική διάρκεια του έργου ή της εργασίας μπορεί να υπολογισθεί εκ των προτέρων (άρθρα 648, 669 ΑΚ, ΑΠ 724/1992, ΕΕΔ 52, 370, ΑΠ 1431/1991, ΕΕΔ 52, 367, ΑΠ 620/1991, ΕΕΔ 52, 365, ΑΠ 769/1989, ΕΕΔ 49, 640, ΑΠ 333/1990, ΕΕΔ 50, 214, ΑΠ 1700/1990, ΕΕΔ 50, 1010.).

Αντιθέτως, ως σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου χαρακτηρίζεται από τον νόμο και την νομολογία εκείνη στην οποία ο εργαζόμενος αναλαμβάνει την υποχρέωση να παρέχει την εργασία του στον εργοδότη για αόριστο χρόνο και αυτός να καταβάλλει τον συμφωνημένο μισθό (άρθρο 648 ΑΚ) και η οποία λήγει ύστερα από καταγγελία καθενός από τα μέρη (άρθρο 669 ΑΚ).

Μία σύμβαση εργασίας δύναται να έχει συναφθεί ως ορισμένου χρόνου, ενώ στην πραγματικότητα η συνομολόγηση ορισμένου χρόνου δεν δικαιολογείται από την φύση της σύμβασης ή τις ανάγκες του εργοδότη, αλλά συνάπτεται ως ορισμένου χρόνου κατά καταστρατήγηση προστατευτικών διατάξεων του εργατικού δικαίου.

Διαβάστε περισσότερα στο imerisia.gr