Εμπλοκή στο ταξίδι του Ρώσου πρωθυπουργού στο Αγιο Όρος;

Για βεβιασμένη απόπειρα παρεμπόδισης της ανεπίσημης επίσκεψης του Ρώσου πρωθυπουργού, Μιχάηλ Μισούστιν στο Άγιο Όρος με πρόσχημα τον κορονοϊό κάνει λόγο το ρωσικό κρατικό πρακτορείο ΡΙΑ-Νόβοστι, επικαλούμενο «πηγή κοντά σε εκκλησιαστικούς κύκλους». 

Κατά το πρακτορείο η ανακοίνωση της επίσκεψης του Μιχαήλ Μισούστιν, που με βάση τα έως τώρα δεδομένα επρόκειτο να πραγματοποιηθεί την Πέμπτη, 24 Σεπτεμβρίου, «προκάλεσε ανησυχία σε ορισμένους εκπροσώπους της Εκκλησίας και πολιτικούς, οι οποίοι τάσσονται κατά της ρωσικής παρουσίας στην Ελλάδα και εξαιτίας αυτού επιχειρούν να κηρύξουν στο Άγιο Όρος καραντίνα υπό το πρόσχημα της μάχης με τον κορονοϊό». 

Σύμφωνα με τα έως τώρα γνωστά στοιχεία ο Ρώσος πρωθυπουργός και μικρή συνοδεία του σχεδίαζαν να παραστούν στις 24 του μηνός στη μεγάλη γιορτή του Αγίου Σιλουανού στο «ρωσικό» μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονος, όπου και θα κατέλυαν, ενώ θα είχαν και συνάντηση με την Ιερά Κοινότητα του Όρους στις Καρυές. 

Το ethnos.gr δεν είναι σε θέση με τη βοήθεια άλλων πηγών να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει το ενδεχόμενο «έξωθεν παρεμβολών» ώστε να ματαιωθεί οριστικά η επίσκεψη Μισούστιν με μια «καλή» διπλωματική αφορμή, όπως ο κορονοϊός, ωστόσο είναι σε θέση να επιβεβαιώσει αρκετές ασάφειες, που σχετίζονται και με το συγκεκριμένο ταξίδι, όπως και τη μάλλον κακή, παρά τις διαψεύσεις, κατάσταση των ελληνορωσικών σχέσεων, η οποία και τροφοδοτεί την καχυποψία μεταξύ των μερών. 

Πιο εντυπωσιακή ασάφεια είναι το γεγονός ότι αν και μεταδόθηκε από το Αθηναϊκό Πρακτορείο η είδηση για την επικείμενη επίσκεψη, δεν υπάρχει έως τώρα ουδεμία πρόβλεψη για οποιαδήποτε, έστω τυπική, συνάντηση του Ρώσου πρωθυπουργού με κάποιον εκπρόσωπο της ελληνικής κυβέρνησης, πράγμα περίεργο, εάν όντως ακόμη επίκειται και πολύ περισσότερο υπάρξει αυτό το ταξίδι. Εάν τελικά πραγματοποιηθεί η επίσκεψη, που τώρα μοιάζει να είναι «στον αέρα», θα είναι η πρώτη φορά στα χρονικά, που τέτοιου επιπέδου ξένος αξιωματούχος (Νο 2 στη ρωσική ηγεσία) θα έρθει (ή θα ερχόταν) στην Ελλάδα χωρίς να συναντηθεί με τον πρωθυπουργό ή άλλον υψηλόβαθμο αντικαταστάτη του, έστω κι αν η επίσκεψη χαρακτηρίζεται «ιδιωτική».

Όπως είναι γνωστό το κλίμα στις διμερείς σχέσεις και ειδικά στην εκκλησιαστική διπλωματία έχει βαρύνει από το γεγονός ότι το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών όχι μόνο δεν παρενέβη για να «εξομαλύνει» τη σοβούσα κρίση στην παγκόσμια Ορθοδοξία, και ειδικά στις σχέσεις Οικουμενικού Πατριαρχείου και Πατριαρχείου Μόσχας, αλλά φάνηκε με δηλώσεις του υπουργού Ν.Δένδια περί «ρωσικού καισαροπαπισμού» και «Τρίτης Ρώμης», να σιγοντάρει και στο εκκλησιαστικό ζήτημα την επιθετική πολιτική του αμερικανικού Στέιτ Ντιπάρτμεντ για «εκδίωξη των Ρώσων από τα Βαλκάνια» και από όπου αλλού έχει η Μόσχα ιστορικά ερείσματα. 

Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν το προβληματικό «Ουκρανικό αυτοκέφαλο», το οποίο χορηγήθηκε υπό καθεστώς αμερικανικών πιέσεων («πακέτο» με την Συμφωνία των Πρεσπών) και δεν έλυσε, αντιθέτως όξυνε, τον διχασμό στην ουκρανική κοινωνία και στις τουλάχιστον τρεις «Ορθόδοξες εκκλησίες», που δρουν στο έδαφός της, με την κανονικώς αναγνωρισμένη διεθνώς και πολυπληθέστερη να παραμένει πιστή στο Πατριαρχείο Μόσχας, αν και ήταν η μόνη, που θα εδικαιούτο ένα αυτοκέφαλο. 

Η «αυτοκέφαλη» Ουκρανική Εκκλησία, που δημιούργησε μετά βίας το Φανάρι στο Κιέβο από κοινού με τον καταψηφισθέντα πρόεδρο Ποροσένκο και το στενό πατρονάρισμα της αμερικανικής διπλωματίας, έχει μέχρι στιγμής αναγνωριστεί μόνο από την Αρχιεπισκοπή Αθηνών και το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και έχει προκαλέσει την αναγκαστική, σύμφωνα με τους παραδοσιακούς εκκλησιαστικούς κανόνες, διακοπή κοινωνίας μεταξύ Πατριαρχείου Μόσχας και των προαναφερθέντων, εκτοξεύοντας τους δείκτες της μεταξύ τους καχυποψίας και πολλαπλασιάζοντας τις κινήσεις αλληλοϋπονόμευσης.

Ίσως υπό αυτό το πρίσμα να εκλήφθη και η προ ημερών συνάντηση του θεωρούμενου ως «υπουργού Εξωτερικών» του Φαναρίου αρχιεπισκόπου Γαλλίας Εμμανουήλ με τον υπουργό Εξωτερικών Νίκου Δένδια, λίγα 24ωρα πριν ανακοινωθεί και δημοσίως η επίσκεψη του Ρώσου πρωθυπουργού στο Άγιο Όρος, το οποίο τυγχάνει πνευματικής δικαιοδοσίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου, που μοιάζει να έχει κατρακυλήσει στα πιο ολισθηρά μονοπάτια της εξ Αμερικής εκπορευόμενης και συχνά κωμικής ρωσοφοβίας.

Αν και η Οικουμενική Ορθοδοξία λίγο θυμίζει αδελφική κοινωνία αγάπης και συνεννόησης και έχει καταστεί περισσότερο εμπόλεμη ζώνη, είναι άξιο απορίας τι κερδίζει η Ελλάδα από αυτήν την κατάσταση, ειδικά υπό τις γνωστές συνθήκες στη γειτονιά μας και γιατί αποφασίσαμε να συμπορευθούμε σχεδόν ολοθύμως με την πολιτική των μη ορθοδόξων κατά ενός σεβαστού, αν όχι του μεγαλύτερου μέρους των ορθοδόξων παγκοσμίως...