Πλουμπίδης: Τον πατέρα μου τον ξανασυνάντησα στη δίκη του-Ήμουν 5 ετών

«Θέλω να πιστεύω ότι οι πολίτες θα συμμετάσχουν στις ευρωεκλογές. το να μην ψηφίσει κάποιος είναι σαν να κλωτσάει τη δημοκρατία. Απεμπολεί ένα δικαίωμα το οποίο κερδήθηκε με πολλούς αγώνες και με πολύ πόνο», τονίζει ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ/Προοδευτική Συμμαχία για τις ευρωεκλογές, Δημήτρης Πλουμπίδης, στη συνέντευξή του στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Ο διαπρεπής ψυχίατρος και πανεπιστημιακός πιστεύει «ότι τα θετικά οικονομικά αποτελέσματα που έχει επιτύχει ο ΣΥΡΙΖΑ θα λειτουργήσουν υπέρ του» και ότι «η προσπάθεια της ΝΔ, αλλά και του ΚΙΝΑΛ, να μηδενίσουν το έργο του θα ενοχλήσει τους πιο πληροφορημένους ψηφοφόρους».

Άμεση προτεραιότητά του εφόσον εκλεγεί στο Ευρωκοινοβούλιο θα είναι η συμμετοχή του στη σύγκλιση Βορρά-Νότου, στο να δημιουργηθούν δηλαδή «ενιαία κριτήρια για την κοινωνική φυσιογνωμία της Ευρώπης». «Το Ευρωκοινοβούλιο μπορεί να θεσμοθετεί κανόνες τους οποίους δεν είναι τόσο εύκολο να μην ακολουθεί η Εκτελεστική Εξουσία», όπως επισημαίνει.

Ο κ. Πλουμπίδης πιθανότητες συνεργασίας με το ΚΙΝΑΛ βλέπει «εάν συγκροτηθεί ένας προοδευτικός πόλος», ενώ με το ΚΚΕ, με το οποίο έχει «σχέση σεβασμού», «αν αποφασίσει να παρέμβει σε αυτά που μπορούν να γίνουν μαζί με άλλες δυνάμεις και όχι μόνο σε όσα θα ήθελε να γίνουν σύμφωνα με τη δική του ιδιαίτερη στρατηγική».

Στο ερώτημα του ΑΠΕ-ΜΠΕ γιατί δέχτηκε να είναι υποψήφιος απαντά «διότι όφειλα σε μια τόσο κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση να είμαι παρών, δεν μπορώ να είμαι αδιάφορος», ενώ σε όσους τον επικρίνουν ότι χρησιμοποιεί το όνομα του πατέρα του για να εκλεγεί απαντά ότι δεν τον αγγίζει διότι «δεν στηρίζεται πουθενά».

Αναφερόμενος στον πατέρα του, το ιστορικό ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ Νίκο Πλουμπίδη, αφηγείται ότι έμεινε με τους γονείς του -σε συνθήκες βαθιάς παρανομίας- μέχρι 11 μηνών, έως και τη σύλληψη της μητέρας του το 1949. «Τον πατέρα μου τον ξανασυνάντησα σε ηλικία 5 ετών στη δίκη του, το 1953», ενώ τα γράμματά του από τη φυλακή τα διάβασε μετά την εφηβεία, αλλά «με απασχόλησαν σε βάθος μετά τα 25 μου χρόνια». Επισημαίνει όμως ότι «δεν πρόκειται μόνο για μια οικογενειακή ιστορία», αλλά «συνοψίζει την πολιτική ιστορία μιας ολόκληρης εποχής».