Θεοχαρόπουλος - Ψαριανός: Οι δύο δρόμοι της ΔΗΜΑΡ

Με την πόλωση να κυριαρχεί και τις κάλπες προ των πυλών, το πολιτικό σκηνικό παραπέµπει σε κινούµενη άµµο. Στο τοπίο που διαµόρφωσε, µάλιστα, η Συµφωνία των Πρεσπών, βουλευτές αναδεικνύονται σε µπαλαντέρ, αλλάζουν ρόλους και κοµµατική φανέλα. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του σηµερινού υπουργού Τουρισµού Θανάση Θεοχαρόπουλου και του ανεξάρτητου βουλευτή και υποψηφίου µε τη ΝΔ Γρηγόρη Ψαριανού.

Και οι δύο συνυπήρξαν στη ∆ηµοκρατική Αριστερά και ακολουθώντας παρακαµπτήριους δρόµους οδηγήθηκαν ο µεν στον ΣΥΡΙΖΑ και ο δε στη Ν∆. Αν και έχει τη δική του ξεχωριστή σηµασία το γεγονός ότι στην περίπτωσή τους τηρήθηκε απολύτως η αρχή των «δύο µέτρων και των δύο σταθµών», καθώς στο στόχαστρο βρέθηκε µόνο ο Θεοχαρόπουλος, ενδιαφέρον έχει η διαδροµή και των δύο, που θυµίζει πολιτικό σλάλοµ.

Εν αρχή ην η ΔΗΜΑΡ…

Θανάσης Θεοχαρόπουλος και Γρηγόρης Ψαριανός συνυπήρξαν στη ∆ηµοκρατική Αριστερά. Ο 65άρης Γρηγόρης Ψαριανός πέρασε στη ∆ΗΜΑΡ από τον ενιαίο Συνασπισµό, ενώ ο 40άρης Θανάσης Θεοχαρόπουλος δραστηριοποιήθηκε κυρίως στο τότε κόµµα του Κουβέλη.

Ο Ψαριανός, έχοντας σαφώς µεγαλύτερη πολιτική διαδροµή, ξεκίνησε από τον Ρήγα Φεραίο, υπήρξε µέλος του ΚΚΕ Εσωτερικού, ιδρυτικό µέλος της ΕΑΡ και στη συνέχεια του ενιαίου Συνασπισµού και της ∆ηµοκρατικής Αριστεράς. Και οι δύο στήριξαν το εγχείρηµα της τρικοµµατικής κυβέρνησης (ΣαµαράΒενιζέλου-Κουβέλη). Μάλιστα ο Θεοχαρόπουλος διετέλεσε ειδικός γραµµατέας Κοινοτικών Πόρων και Υποδοµών του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης από τον Ιούλιο του 2012 έως τον Ιούλιο του 2013, οπότε και παραιτήθηκε όταν η ∆ηµοκρατική Αριστερά αποχώρησε από την κυβέρνηση, µετά το κλείσιµο της ΕΡΤ.

Αποχωρώντας από την τρικοµµατική, η ∆ΗΜΑΡ άρχισε να αναπτύσσει µια πιο αριστερή ρητορική, κατεύθυνση που επικρότησε το µεγαλύτερο µέρος των στελεχών και βουλευτών του κόµµατος, όχι όµως και ο Ψαριανός, που άρχισε να ασκεί κριτική στην οµάδα Κουβέλη για τις επιλογές της. Ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος διετέλεσε γραµµατέας της ΚΕ της ∆ΗΜΑΡ από τον Ιανουάριο του 2014 έως και τον Φεβρουάριο του 2015, θέση στην οποία εξελέγη δύο φορές, τόσο µετά το 2ο όσο και µετά το 3ο Συνέδριο (τον Οκτώβριο του 2014), όταν αναδείχθηκε στην πρώτη θέση της νέας Κεντρικής Επιτροπής.

Ο «ασταµάτητος» Γρηγόρης

Ο Γρηγόρης Ψαριανός το ίδιο διάστηµα ήταν βουλευτής. Εξελέγη πρώτη φορά µε τον ΣΥΡΙΖΑ το 2007. Τον Μάιο του 2010 ανεξαρτητοποιήθηκε και µαζί µε άλλους βουλευτές και στελέχη του κόµµατος υπό τον Φώτη Κουβέλη ίδρυσαν τη ∆ηµοκρατική Αριστερά, µε το ψηφοδέλτιο της οποίας επανεξελέγη στις εκλογές του 2012. Η αποχώρηση ωστόσο από την τρικοµµατική και η διαφωνία του µε την αριστερή στροφή του κόµµατος τον έφεραν σε µια τροχιά διαρκούς ρήξης µε την ηγεσία της ∆ΗΜΑΡ.

Η επιλογή του, µάλιστα, να στηρίξει µαζί µε τον επίσης βουλευτή Σπύρο Λυκούδη και τον τότε εκπρόσωπο του κόµµατος Ανδρέα Παπαδόπουλο την «πρωτοβουλία των 58», που αποζητούσε τη σύγκλιση µε το ΠΑΣΟΚ, λειτούργησε ως σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι των σχέσεων µε τους «νοµιµόφρονες» συντρόφους του.

Εκείνη την εποχή ο Ψαριανός συγκρουόταν δηµόσια µε τους εσωκοµµατικούς του αντιπάλους, µη διστάζοντας να στραφεί ακόµα και προσωπικά κατά του ίδιου του Κουβέλη. Η σχέση όδευε προς το τέλος της.

Την αφορµή για τη διαγραφή του την έδωσε ο ίδιος, όταν ψήφισε -κόντρα στην κοµµατική γραµµή- το νοµοσχέδιο για τη «µικρή ∆ΕΗ». Τον Ιούλιο του 2014 ανεξαρτητοποιείται από τη ∆ηµοκρατική Αριστερά και συµµετέχει στην Επιτροπή ∆ιαλόγου που συγκρότησε το Ποτάµι. Στις εθνικές εκλογές του Ιανουαρίου και του Σεπτεµβρίου 2015 θα κατέλθει υποψήφιος στη Β’ Αθήνας µε το κόµµα του Σταύρου Θεοδωράκη και θα επανεκλεγεί. Εκεί θα παραµείνει µέχρι τη νέα ανεξαρτητοποίησή του, που αποτέλεσε και προάγγελο της απόφασής του να συνεργαστεί µε τη Νέα ∆ηµοκρατία.

Το «ταξίδι» του Θανάση

Ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος από την εποχή που ανέλαβε τη θέση του γραµµατέα της ΚΕ της ∆ΗΜΑΡ υποστήριζε τη γραµµή σύµπλευσης µε τον ΣΥΡΙΖΑ και απέκρουε κάθε ιδέα να αποδεχθεί ο Κουβέλης πρόταση για την Προεδρία της ∆ηµοκρατίας από τη Ν∆ και το ΠΑΣΟΚ. Στις ευρωεκλογές του 2014 η ∆ηµοκρατική Αριστερά συγκρότησε ένα διευρυµένο ψηφοδέλτιο, αλλά βυθίστηκε εκλογικά.

Στο 3ο συνέδριο που ακολούθησε, τον Οκτώβριο του 2014, επανεξελέγη ο Φώτης Κουβέλης στην ηγεσία του κόµµατος, παρά την έκκληση της Κοινοβουλευτικής Οµάδας να µην είναι υποψήφιος, και αποφασίστηκε να καταψηφιστεί οποιαδήποτε πρόταση της Ν∆ και του ΠΑΣΟΚ για την Προεδρία της ∆ηµοκρατίας. 

Στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 η ∆ηµοκρατική Αριστερά συνεργάστηκε µε οικολόγους στο σχήµα Πράσινοι- ∆ηµοκρατική Αριστερά, αλλά απέτυχε παταγωδώς. Μετά την εκλογική κατάρρευση ο Φώτης Κουβέλης παραιτήθηκε από την προεδρία του κόµµατος.

Στο 4ο Συνέδριο της ∆ΗΜΑΡ, που διεξήχθη τον Ιούνιο του 2015, ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος (που εν τω µεταξύ είχε παραιτηθεί από γραµµατέας) επιστρέφει, διεκδικεί την προεδρία απέναντι στη Μαρία Γιαννακάκη και εκλέγεται νέος πρόεδρος µε 52,88%. Η πολιτική µοίρα, ωστόσο, θα τα φέρει έτσι, ώστε ο Θεοχαρόπουλος να ξανασυναντηθεί µε τον Γρηγόρη Ψαριανό στο πλαίσιο του ΚΙΝΑΛ, µε το οποίο συνεργάζεται ως επικεφαλής της ∆ΗΜΑΡ, από την οποία έχει ήδη αποχωρήσει η οµάδα Κουβέλη και όσοι δεν συµφωνούν να συνεργαστούν µε το Κίνηµα Αλλαγής.

Αλλά η συµπόρευση Θεοχαρόπουλου - Ψαριανού δεν θα κρατήσει για πολύ. Η Συµφωνία των Πρεσπών θα αποδειχθεί ο βασικός λόγος ώστε ο ένας να µετακινηθεί στον ΣΥΡΙΖΑ και ο δεύτερος στη Νέα ∆ηµοκρατία. Το ΚΙΝΑΛ θα αποδειχθεί… τερµατικός σταθµός.