Χριστοδουλάκης στο Έθνος: «Όχι» σε ένα κλειστό ΠΑΣΟΚ

Προτείνει «καθαρές λύσεις» και αφήνει σαφή υπονοούμενα εναντίον στελεχών, τα οποία καλεί να σταθούν μακριά από τον «εσωκομματικό λαϊκισμό». Ο γραμματέας της ΚΕ του ΚΙΝΑΛ, Μανώλης Χριστοδουλάκης, μιλά ανοιχτά για τις πρόσφατες αναταράξεις με αφορμή το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, ρίχνει το... γάντι στους πρώην προέδρους του ΠΑΣΟΚ, όπως στον Γ. Παπανδρέου και τον Ευ. Βενιζέλο, λέγοντας ότι είναι καλοδεχούμενοι στο συνέδριο εφόσον διατηρούν την ιδιότητα του μέλους, κόβει κάθε γέφυρα διαλόγου με τον ΣΥΡΙΖΑ και προειδοποιεί στελέχη της πλευράς Ανδρουλάκη, όπως στο ΤΕΕ, να εκφράσουν ευρείες προοδευτικές δυνάμεις, απορρίπτοντας διαπραγματεύσεις που ταυτίζουν τον χώρο με τη Δεξιά...

Είστε γραμματέας του ΚΙΝΑΛ αλλά και μέλος του ΠΑΣΟΚ. Η πράξη συμμετοχής στο προσεχές συνέδριο συνιστά επιβεβαίωση της άποψης ότι μπαίνει λουκέτο στο ιστορικό κόμμα;

Ακριβώς το αντίθετο. Στο Κίνημα Αλλαγής, και ειδικά όσοι προερχόμαστε από το ΠΑΣΟΚ, που αποτελούμε την πλειονότητα, τιμάμε το ΠΑΣΟΚ, τις αρχές και τις αξίες του, την ιστορική του διαδρομή και την πολιτική του παρακαταθήκη. Και ακριβώς επειδή γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το ΠΑΣΟΚ έφτασε κυριολεκτικά, μέσα στην κρίση, στο χείλος του γκρεμού και της εξαφάνισης, όπως επίσης γνωρίζουμε και τα δεδομένα που το συνοδεύουν σήμερα, το πραγματικό ερώτημα στο οποίο καλούμαστε να απαντήσουμε είναι: «Ανοιχτό και ζωντανό ΠΑΣΟΚ μέσα από το Κίνημα Αλλαγής ή κλειστό ΠΑΣΟΚ». Εμείς, λοιπόν, είμαστε αποφασισμένοι να προασπίσουμε το πρώτο. Οποιος χάριν καλοπροαίρετων προσωπικών φιλοδοξιών επιδιώκει, ρισκάροντας τη λειτουργία της ιστορικής παράταξης της Μεταπολίτευσης, να βρει όχημα και αφήγημα, καλά θα κάνει να μιλήσει με ειλικρίνεια στη βάση, μακριά από τον εσωκομματικό λαϊκισμό. Καθαρές κουβέντες και καθαρές λύσεις για να προχωρήσει η παράταξη μπροστά.

Μα, καλά, μετά το συνέδριο και με δεδομένο ότι η ΚΕ και ο γραμματέας «καταργήθηκαν» από το 2017 και αντικαταστάθηκαν από την ΚΟΕΣ, ποιο κομματικό όργανο θα λειτουργεί;

Μα, καλά, θα απαντήσω και εγώ, υπάρχει οποιοσδήποτε στοιχειωδώς λογικός άνθρωπος ο οποίος θεωρεί, μετά τα πλήγματα που υπέστη η παράταξη από τον ομοσπονδιακό χαρακτήρα και τις παράλληλες οργανικές δομές των επιμέρους κομμάτων που συνέθεταν το εγχείρημα, με κάθε διακριτό όργανο και ειδικά σε κρίσιμα ζητήματα να διατυπώνει τη δική του θέση ανεξάρτητα από την κεντρική κομματική κατεύθυνση, θολώνοντας το πολιτικό μας μήνυμα προς την κοινωνία, πως η επανάληψη αντίστοιχης οργανωτικής δομής είναι προς το συμφέρον της παράταξης; Τον περασμένο Μάρτιο, στο συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής, αποφασίσαμε να προχωρήσουμε μπροστά. 65.000 μέλη μας ανέδειξαν 4.500 αντιπροσώπους που αποφάσισαν ομόφωνα ότι καταργούμε τον ομοσπονδιακό χαρακτήρα και εκλέγουμε το ενιαίο συλλογικό μας όργανο που αποφασίζει με πλειοψηφίες και μειοψηφίες και όχι με διαπραγματεύσεις και αναλογικές εκπροσωπήσεις. Και επειδή «μουγκά» εκλεγμένα όργανα δεν υπάρχουν, πριν την εύκολη εσωκομματική ρητορική να μην ξεχνάμε πως οποιαδήποτε μορφή δομικά νομιμοποιημένου «δυϊσμού» απορρίφθηκε απ’ όλους όσοι στηλίτευσαν την αδυναμία αυτή και επισφράγισαν την πρόσφατη απόφαση της βάσης.

Θα καλέσετε στο συνέδριο τους πρώην προέδρους του ΠΑΣΟΚ, τους κ. Σημίτη, Παπανδρέου και Βενιζέλο;

Η διατύπωση του καταστατικού είναι ξεκάθαρη. Δικαίωμα συμμετοχής στο συνέδριο έχουν όλοι οι πρόεδροι του κόμματος που παραμένουν μέλη του. Προφανώς όσοι εξ αυτών αναγνωρίζουν στον εαυτό τους το χαρακτηριστικό αυτό είναι παραπάνω από καλοδεχούμενοι.

Με ποια κίνηση, κατά την άποψή σας, μπορεί η Φώφη Γεννηματά να εξασφαλίσει κλίμα συνεννόησης στο εσωτερικό του ΚΙΝΑΛ;

Η Φώφη Γεννηματά πρέπει να δείξει τη στρατηγική. Το έκανε και δεν διαφώνησε κανείς. Πρέπει να δείξει την πολιτική στόχευση, το σχέδιο εξωστρέφειας, δράσεων και πολιτικών παρεμβάσεων. Το έκανε και δεν διαφώνησε κανείς. Οφείλει να λειτουργήσει τα όργανα, για να ακουστούν οι διαφορετικές απόψεις. Το έκανε και αποφασίσαμε συλλογικά. Στο τέλος της μέρας, βέβαια, η παραταξιακή συνείδηση αφορά και στο πώς την αντιλαμβάνεται ο καθένας…

Η αυτόνομη πορεία αποκλείει γέφυρες διαλόγου με τον ΣΥΡΙΖΑ, που κατάφερε στις πρόσφατες εκλογές να πείσει σημαντικά τμήματα κεντροαριστερών ψηφοφόρων;

Ναι, αποκλείει. Ακόμα και το αναφαίρετο δικαίωμα πολιτικού αυτοπροσδιορισμού ή και μετασχηματισμού πρέπει να γίνεται με όρους ειλικρίνειας. Ρητορικά τεχνάσματα, επιτηδευμένη συνθηματολογία και αυθαίρετα ανοίγματα, χωρίς ουσιαστικό πολιτικό αντίκρισμα, δεν «κεφαλαιοποιούν» μια κοινωνική βάση που εγκλωβίστηκε με αντιδεξιά αντανακλαστικά στα διλήμματα του διπολισμού. Είμαστε εδώ να τους εκφράσουμε αυτοτελώς, να βάλουμε γωνίες, σύγχρονο αφήγημα, υπεύθυνη στάση, κοινωνικό πρόσημο και μια δομική οργανωτική ανασυγκρότηση που θα αναδεικνύει τις ισχυρές κοινωνικές αναφορές που εξακολουθεί να διατηρεί ο χώρος μας. Γιατί η μάχη στην κοινωνία συνεχίζεται.

Θα προτείνετε πρόσωπο για την Προεδρία της Δημοκρατίας;

Η πρωτοβουλία πάντα είναι στην κυβέρνηση, με τον «άγραφο νόμο» να προτείνεται πρόσωπο από αντίπαλο ιδεολογικό χώρο χάριν της συναίνεσης που πρέπει να συγκεντρώνει το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα. Αν αυτό τηρηθεί, είμαστε ανοιχτοί στη συζήτηση. Αν όχι, φυσικά και θα έχουμε τη δική μας αντιπρόταση.

ΤΕΕ: Πώς η παράταξη που στηρίξατε κατάφερε να εξασφαλίσει αύξηση του διψήφιου ποσοστού και τη δεύτερη θέση; Θα συνεργαστείτε με...

Η αλήθεια είναι πως έγινε και από τη δική μας πλευρά, κεντρικά, μια μεγάλη προσπάθεια να ενώσουμε σε μια ενιαία παράταξη το σύνολο σχεδόν των στελεχών μας που στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση συμμετείχαν σε τρεις και τέσσερις διασπασμένες παρατάξεις. Και αυτό είναι κάτι που αγκαλιάστηκε στην πρόσφατη μάχη για το ΤΕΕ και η παράταξη επιβραβεύτηκε με τη δεύτερη θέση, με αύξηση των ποσοστών μας και μάλιστα αφήνοντας πολύ πίσω την αντίστοιχη παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ. Η δυναμική, ωστόσο, αυτή που αποτυπώθηκε δεν πρέπει να ερμηνευθεί ως «λευκή επιταγή». Η δεύτερη και ισχυροποιημένη θέση μάς καθιστά πλέον τον κυρίαρχο αντιπολιτευτικό πόλο απέναντι στην παράταξη της ΝΔ και ειδικά μάλιστα σε μια πολιτική συγκυρία που η παντοδυναμία της αποτυπώθηκε σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις, από την Αυτοδιοίκηση μέχρι την κεντρική πολιτική σκηνή. Οφείλουμε, λοιπόν, να αναλογιστούμε το βάρος της ευθύνης αυτής, να εκφράσουμε τις ευρείες προοδευτικές δυνάμεις του εκλογικού σώματος που μας εμπιστεύτηκαν και, παρά τις επιλογές του παρελθόντος, να στείλουμε ένα ισχυρό μήνυμα ότι η πολιτική διακριτότητα του χώρου δεν μπορεί να γίνεται βορά σε άνευ ιδεολογικής βάσης και πολιτικών προταγμάτων διαπραγματεύσεις που ταυτίζουν τον χώρο με τη Δεξιά.