Ποιοι λειτουργοί της Δικαιοσύνης διεκδικούν τον «θώκο» της Προεδρίας του ΣτΕ

Την παραίτησή της από την θέση της προέδρου του ΣτΕ υπέβαλε στον υπουργό Δικαιοσύνης Κώστα Τσιάρα, η επόμενη Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, η οποία θα αναλάβει τα καθήκοντά της σε ειδική πανηγυρική συνεδρίαση της Βουλής, αμέσως μετά τη λήξη της θητείας την  13η Μαρτίου 2020 του απερχόμενου ΠτΔ, Προκόπη Παυλόπουλου.

Για το επόμενο χρονικό διάστημα και μέχρι την επιλογή του νέου προσώπου που θα καλύψει την θέση του Προέδρου του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου της χώρας, την σκυτάλη θα πάρει ο αρχαιότερος αντιπρόεδρος του ΣτΕ και πρόεδρος του Ε΄ Τμήματος Αθανάσιος Ράντος. Ο ρόλος είναι γνώριμος στον κ. Ράντο αφού ήταν εκείνος που είχε αναπληρώσει και πάλι την θέση του Προέδρου, όταν είχε παραιτηθεί, λίγο πριν την συνταξιοδότησή του, ο προηγούμενος πρόεδρος του ΣτΕ Νικόλαος Σακελλαρίου.

Την ίδια στιγμή πάντως, το υπουργείο Δικαιοσύνης αναμένεται να ξεκινήσει  την διαδικασία πλήρωσης της κενής θέσης του προέδρου του ΣτΕ. Ο Αθανάσιος Ράντος θα μπορούσε να είναι και ο νέος πρόεδρος του ΣτΕ, αφού είναι ο αρχαιότερος στην επετηρίδα και πρόκειται για πρόσωπο εξαιρετικά δημοφιλές στον δικαστικό και νομικό κόσμο. Την ίδια στιγμή όμως, πρέπει να σημειωθεί ότι τον Ιούνιο συνταξιοδοτείται και αυτό ίσως αποτελέσει ανασταλτικό παράγοντα στην επιλογή του.

Επίσης, είναι ο δικαστής που είχε στοχοποιηθεί την περίοδο που το ανώτατο δικαστήριο έκρινε το νόμο του πρώην υπουργού ψηφιακής πολιτικής Νίκου Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες. Ο νόμος είχε κριθεί αντισυνταγματικός από την πλειοψηφία, ενώ ο κ. Ράντος φέρεται να ήταν από εκείνους που τον έκριναν ως αντισυνταγματικό. Θεωρείται από τους εξαιρετικά καταρτισμένους δικαστές του ΣτΕ, στις αγορεύσεις του οποίου συγκεντρώνεται πλήθος νομικών. Στους δικαστικούς κύκλους είναι γνωστός ως ένα από τα τρία «Ρ» (σσ: Αθανάσιος Ράντος, Σωτήρης Ρίζος και Νίκος Ρόζος ), δηλαδή τους αυστηρούς δικαστές του Ε’ τμήματος του ΣτΕ που ασχολείται με το περιβάλλον και τα δημόσια έργα.

Ωστόσο, μεγαλύτερο ενδιαφέρον φαίνεται σύμφωνα με πληροφορίες να συγκεντρώνει το όνομα της Σπυριδούλας Χρυσικοπούλου, που είχε συζητηθεί το προηγούμενο διάστημα με αφορμή τη «βουτιά» για την ανάδειξή της στη θέση της αντιπροέδρου. Η κ. Χρυσικοπούλου γεννήθηκε το 1958 και εισήλθε στο δικαστικό σώμα τον Φεβρουάριο του 1985, ενώ προήχθη στη θέση του συμβούλου Επικρατείας τον Ιούνιο του 2007 και ήταν μέλος της σύνθεσης της Ολομέλειας του ΣτΕ που αποφάσισε για τις τηλεοπτικές άδειες, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες φέρεται να βρέθηκε στην πλευρά της μειοψηφίας, που ήθελε τον νόμο Παππά συνταγματικό.

«Δυνατή υποψηφιότητα» χαρακτηρίζεται και αυτή της Μαίρης Σαρπ, γνωστής και ως «εισηγήτριας του μνημονίου». Γεννημένη το 1954 στην Καλαμάτα, η Αϊρίν-Εβελυν-Μικέλα-Μαίρη Σαρπ διορίστηκε εισηγητής του Συμβουλίου της Επικρατείας στις 22-2-1980. Δύο χρόνια αργότερα προήχθη στον βαθμό του πρωτοδίκη, τον Απρίλιο του 1985 έγινε του πάρεδρος του ΣτΕ και προήχθη το 1997 στον βαθμό του συμβούλου του ΣτΕ. Είχε ταχθεί υπέρ της συνταγματικότητας και νομιμότητας του Μνημονίου, ενώ ήταν εισηγήτρια στην Ολομέλεια του ΣτΕ για τις υποθέσεις τοποθέτησης καμερών για την κυκλοφορία των οχημάτων, στον περιορισμό έκδοσης αδειών βυτιοφόρων αυτοκινήτων μεταφοράς υγρών καυσίμων (παλαιό νομοθετικό καθεστώς) που κρίθηκε αντισυνταγματικός, αλλά και για την υπόθεση του ορίου ηλικίας των φαρμακοποιών. Τέλος, μετά την παραίτηση κ. Σακελλαρίου τον Μάιο του 2018 είχε αναλάβει καθήκοντα Προέδρου στην εκδίκαση της υπόθεσης του νόμου Κατρούγκαλου.

Ως αουτσάιντερ με σημαντικές όμως πιθανότητες εμφανίζεται και ο αντιπρόεδρος του ΣτΕ Μιχαήλ Πικραμένος, ο οποίος βρίσκεται στην έβδομος στην επετηρίδα. Αυτή η μικρή «βουτιά», αλλά και οι υπόλοιπες υποχρεώσεις του ίσως αποτελέσουν ανασταλτικό παράγοντα στην επιλογή του. Ο κ. Πικραμένος υπηρετεί στο Β΄ Τμήμα του ΣτΕ ως αναπληρωτής πρόεδρος, έχει διατελέσει την τριετία 2013- 2016 Γενικός Διευθυντής στην Εθνική Σχολή Δικαστικών Λειτουργών και είναι αναπληρωτής Καθηγητής Διοικητικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ., ενώ έχει εκδώσει και συμμετάσχει στην έκδοση περισσότερων από δέκα νομικών βιβλίων.