Εγκληµατικές ευθύνες για τον «Αττίλα I»

«Σύµφωνα µε το σχέδιο Κ, η απόκρουση της εισβολής θα έπρεπε µε πρωτοβουλία και ευθύνη του ΓΕΕΦ ν’ αρχίσει από τη στιγµή που ο τουρκικός στόλος έµπαινε στα χωρικά ύδατα της Κυπριακής Δηµοκρατίας, δηλαδή πριν από τις 5.20 π.µ. ώρα της 20ής Ιουλίου. 

Αυτό βέβαια σηµαίνει και ότι από τη στιγµή εκείνη είχε επιβληθεί ανάµεσα στην Τουρκία (που επιχειρούσε την εισβολή) και στην Κύπρο (που την υφίστατο) κατάσταση πολέµου.

Οπως προκύπτει από το αποδεικτικό υλικό που συγκεντρώσαµε (καταθέσεις Γεωργίτση, Κοµπόκη και σχεδόν όλες τις άλλες καταθέσεις) το ΓΕΕΦ δεν εξεπλήρωσε την υποχρέωσή του αυτή, ούτε εκείνη τη στιγµή της έναρξης της κατάστασης πολέµου, ούτε όταν εµφανίστηκαν στον ορίζοντα της Κυπριακής Dηµοκρατίας τα τουρκικά αεροπλάνα, ούτε όταν σηµειώνονταν ρίψεις Τούρκων αλεξιπτωτιστών και βοµβαρδισµοί διαφόρων στόχων στην Κύπρο, ούτε όταν κτυπιόταν και βυθιζόταν η µία τορπιλάκατος, ούτε ακόµα όταν µε την κάλυψη πολεµικών πλοίων και αεροπλάνων στις 5.20 π.µ. της 20ής.7.74 άρχιζε η πραγµατοποίηση της απόβασης των τουρκικών δυνάµεων στο Πέντε Μίλι της περιοχής της Κυρήνειας, που και αυτός ο Γεωργίτσης τη χαρακτηρίζει “αποβίβαση”.

Συνακόλουθα µε αυτά δεν υπάρχει κατά τη γνώµη µας αµφιβολία για την ευθύνη ολόκληρης της στρατιωτικής ηγεσίας του ΓΕΕΦ, της Ναυτικής και της Αεροπορικής ∆ιοίκησης της Κύπρου (Γεωργίτσης, Γιαννακόδηµος, πλοίαρχος Παπαγιάννης, Καραστατήρας κ.λπ.), αλλά και των λοιπών ηγητόρων επιµέρους στρατιωτικών κ.λπ. σχηµατισµών και τµηµάτων για αυτή την απαράδεκτη στάση που τήρησαν και η οποία συγκροτεί κατά τη γνώµη µας σοβαρότατες αξιόποινες πράξεις, τόσο περισσότερο που έλαβαν χώρα “εν καιρώ πολέµου” και που οι υπεύθυνοι είναι όλοι Ελληνες στρατιωτικοί, οι οποίοι είχαν πλήρη και σαφή γνώση ότι ο τρόπος αυτός, δηλαδή η µη προβολή αντίδρασης στην τουρκική εισβολή στο νησί, που είχε αρχίσει, µπορούσε να ωφελήσει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις του εχθρού, όπως και τις ωφέλησε, και να βλάψει τις πολεµικές δυνάµεις της σύµµαχης χώρας της Κυπριακής ∆ηµοκρατίας, όπως και τις έβλαψε.

Τα ίδια αδικήµατα διέπραξαν κατά τη γνώµη µας και όσοι αποτελούσαν την ηγεσία των Ενόπλων δυνάµεων στην Ελλάδα (Μπονάνος κ.λπ.) αλλά και διάφοροι άλλοι ανώτατοι ή ανώτεροι αξιωµατικοί (αρχηγοί κλάδων, διοικητές επιτελικών γραφείων, όπως Χανιώτης, Πολίτης κ.λπ.), που σε επίµονες αιτήσειςπαρακλήσεις του αρχηγού του ΓΕΕΦ και άλλων στελεχών του για το πώς έπρεπε να ενεργήσει, απαντούσαν καθησυχαστικά ότι πρόκειται για άσκηση των τουρκικών ενόπλων δυνάµεων κ.λπ. και συνιστούσαν µέχρι τις 8.20 π.µ. της 20ής.7.74 “αυτοσυγκράτηση”, χρησιµοποιώντας έτσι έναν όρο άγνωστο µέχρι τότε στη στρατιωτική ορολογία.

Στο πλαίσιο όµως του “Αττίλα I” η “ηγεσία” του συνόλου των ελληνικών Ενόπλων ∆υνάµεων δεν διέπραξε τα προαναφερόµενο αδίκηµα µόνο για τους λόγους που εκθέσαµε παραπάνω. Αλλά και γιατί κατά το πενθήµερο 15.7 έως 19.7, που όλα έδειχναν ότι θα γινόταν τουρκική εισβολή στην Κύπρο, εφησύχαζε στα θέρετρά της και δεν λάβαινε κανένα µέτρο για την αντιµετώπιση επικείµενου κινδύνου. Και ακόµα γιατί παρέλειψε να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της χώρας µας και απέναντι στην Κύπρο, έστω αυτές τις λίγες που προέβλεπε το σχέδιο Κ.

Η ηγεσία των Ενόπλων ∆υνάµεων περιοριζόταν: 1) Να ανακυκλώνει συνεχώς τη ψεύτικη πληροφορία για ύποπτες κινήσεις µεγάλων αεροπορικών κ.λπ. δυνάµεων της Σοβιετικής Ενωσης ή άλλων χωρών και να δικαιολογεί έτσι την απόλυτη αδράνειά της σε σχέση µε τον θερµό πόλεµο που είχε πια αρχίσει στην Κύπρο και 2) Να προβαίνει σε ενέργειες που µετείχαν, πρέπει να πούµε, και θεατρικού χαρακτήρα, όπως: α. ο απόπλους των δύο υποβρυχίων µας στις 15.15 στις 19.7.74, όταν είχε γίνει φανερό ότι η τουρκική εισβολή ήταν θέµα ολίγων ωρών, για µια διαδροµή διάρκειας 50 περίπου ωρών, β. ο απόπλους των ιδίων υποβρυχίων µας το µεσηµέρι στις 22.7.74 σε στιγµή που ήταν γνωστό στον “διαπραγµατευτή” ναύαρχο Αραπάκη ότι στη 16η ώρα της ίδιας µέρας θα ανακοινωνόταν επίσηµα η “κατάπαυση του πυρός”, γ. η κήρυξη µε πρωτοβουλία των αρχηγών του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας από τις 18.7.74 σε κατάσταση ετοιµότητας των αεροπορικών µας δυνάµεων, οι οποίες όµως βρίσκονταν σε τέτοια κατάσταση ετοιµότητας, ώστε να µην µπορέσουν να ανταποκριθούν σε καµµιά αποστολή, πλην βέβαια εκείνης της αεροµεταφοράς, της 1ης Μοίρας Καταδροµών την οποία 
πλήρωσε η χώρα µε πολύ αίµα. 30 ηρωικά παιδιά της ήταν οι νεκροί αυτής της αεροµεταφοράς».

Διαβάστε ακόμη: 

Ποιοι ανέτρεψαν τον Μακάριο

Η τουρκική εισβολή 

Η διακριτική παρουσία του 6ου Στόλου

Το φιάσκο της επιστράτευσης

Ενθάρρυναν ΗΠΑ, Αγγλία και ΝΑΤΟ

Μαρτυρία-σοκ για βρετανικά πυρά

«Είχαμε ελαττωμένα τάγματα»

Η Τουρκία παραβίασε τη χάρτα του ΟΗΕ

Το πλοίο γύρισε στην Ελλάδα