Πότε η Αμερική θα εγκαταλείψει την Τουρκία; - Του Μιχάλη Ιγνατίου

Η απόφαση της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών, να εισέλθει σε στρατηγικό διάλογο με την Αθήνα, είναι μία εντυπωσιακή εξέλιξη, όσο και να μην την καταλαβαίνουν, και να μην την πολυπιστεύουν, πολλοί στην Αθήνα, που -δικαιολογημένα ίσως- δεν πιστεύουν τίποτα, λόγω βασικά του γεγονότος ότι η Αμερική αδίκησε, και την Ελλάδα και την Κύπρο, προς όφελος της πάντα ερειστικής και αντιαμερικανικής Τουρκίας.

Πολλά πράγματα, όταν κοιτάζονται με τον φακό από την Αθήνα, δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα. Όμως, όταν ακούς από τα αμερικανικά χείλη να ομιλούν για τη νέα στρατηγική σχέση με την Ελλάδα με τόσο θετικό τρόπο και με πειθώ, και την ίδια στιγμή να προβληματίζονται έντονα για τις σχέσεις με την Τουρκία, λες πως τα πράγματα βρίσκονται σε ένα καλό δρόμο. Εφόσον, βέβαια, δεν γίνει το λάθος…

Αλλά επειδή και τα δικά μου μάτια είδαν πολλά, όλα αυτά τα χρόνια στην πρωτεύουσα της Αμερικής, όπου έζησα την αδικία προς την Ελλάδα και την Κύπρο, και την απαράδεκτη υποστήριξη προς την κατοχική δύναμη, παρατηρώ τα πάντα με περισσή προσοχή, διότι δεν πρέπει να παραπληροφορούμε τους αναγνώστες. Ούτε να προσφέρουμε ελπίδες, που θα μπορούσαν να αποδειχθούν ανύπαρκτες.

Όμως, τα ελληνοαμερικανικά πράγματα μπήκαν σε μία σειρά, σε ένα καλό δρόμο, και τα οφέλη για την Ελλάδα θα μπορούσαν να είναι εντυπωσιακά. Υπό την προϋπόθεση, βέβαια, ότι οι φίλοι μας οι Αμερικανοί δεν θα μας προδώσουν όπως τόσες και τόσες φορές.

Η αλήθεια είναι ότι έχουν καεί οι Αμερικανοί από την Τουρκία, η οποία δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα να προκαλέσει και αμερικανικές απώλειες στη Συρία και να πει και ένα «συγνώμη» στους αφελείς Αμερικανούς γραφειοκράτες, ως να μην τρέχει τίποτα. Τα πράγματα, τις τελευταίες ώρες, με την Άγκυρα είναι ακραία και επικίνδυνα, αλλά η Ουάσιγκτον δεν βλέπω να αντιδρά με δυναμισμό, όπως έπραξε το καλοκαίρι όταν είχε αποφασίσει να γειώσει τον Ταγίπ Ερντογάν με αφορμή τη φυλάκιση του Πάστορα Μπράνσον.

Η στάση του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ ήταν ορθή και καταπληκτική και ο Ερντογάν αντιλήφθηκε πως όταν βρυχάται το θηρίο παρασύρει ότι βρει στο πέρασμά του. Και είναι ανησυχητικό ότι ο Λευκός Οίκος δεν τελειώνει αυτό το τεράστιο θέμα -των απειλών της Τουρκίας- με μία δήλωση, και αφήνει τους ισλαμιστές του Ερντογάν να απειλούν με εξολόθρευση τους μόνους έντιμους και πιστούς συμμάχους της Αμερικής στην περιοχή: Τους Κούρδους της Συρίας.

Είναι τέτοια περιστατικά που μας αναγκάζουν σαν Έλληνες να είμαστε προσεκτικοί και φειδωλοί όταν ασχολούμαστε με τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις. Αυτό βασικά που λείπει είναι μία πράξη, που να δείχνει ότι η Αμερική άλλαξε πραγματικά, και αντιμετωπίζει την Ελλάδα ως στρατηγικό εταίρο. Οι υποσχέσεις είναι πολλές, και ο Αμερικανός Πρέσβης Τζέφρι Πάιατ δεν σταματά να τις υπενθυμίζει. Όμως, δεν έχουν γίνει ακόμα πράξη από την Ουάσιγκτον, καθώς και η σημερινή αντιαμερικανική Τουρκία προηγείται της Ελλάδας.

Αυτό πρέπει να αλλάξει άμεσα. Και ας ελπίσουμε ότι ο στρατηγικός διάλογος που ξεκινά σήμερα θα αποτελέσει μία ευχάριστη εξέλιξη και η Ελλάδα θα πάρει τη θέση που της ανήκει.

Τονίστηκε τις τελευταίες ώρες σε υπερβολικό βαθμό η στρατηγική θέση της Ελλάδας, που γίνεται ακόμα πιο ισχυρή και σημαντική μέσα από τη σχέση με την Κύπρο, το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Οι χώρες αυτές θα μπορούσαν μέχρι το 2025 να μειώσουν αισθητά τη λεγόμενη σημαντικότητα της Τουρκίας, η οποία -στα μάτια πολλών «κατασκευαστών» της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής- έχει χαθεί για την Αμερική και τη Δύση γενικότερα.

Οι μήνες από τώρα μέχρι τον Ιούλιο, όταν αρχίσει η εγκατάσταση του ρωσικού πυραυλικού συστήματος S-400 στο τουρκικό έδαφος, θα θυμίζουν «κόλαση». Η πρόβλεψη είναι ότι οι συγκρούσεις Ουάσιγκτον και Άγκυρας θα είναι συνεχείς με αφορμή την παράδοση των S-400 αλλά και την κλιμάκωση που παρατηρείται στη Συρία με ευθύνη της Τουρκίας. 

Αυτές οι συγκρούσεις θα αναβαθμίσουν περισσότερο το νέο άξονα που ξεκινά από το Ισραήλ και μέσω της Κύπρου και της Ελλάδας καταλήγει στην Ιταλία. Και θα λύσει πολλά προβλήματα για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Πρέπει, όμως, και οι Αμερικανοί να αντιληφθούν, τέλος πάντων, ποιο είναι το συμφέρον τους. Η Τουρκία είναι μία εχθρική χώρα, που έχει συνασπιστεί με τους Ρώσους και τους Ιρανούς. Δεν είναι μία σύμμαχος χώρα. Αντίθετα τα υπόλοιπα κράτη της Μεσογείου, έχουν δείξει και έχουν αποδείξει την πίστη τους προς τη Δύση.

Είναι αναμενόμενη η συνέχιση της προσπάθειας της Αμερικής να σώσει τη σχέση της με την Τουρκία και να μην επιτρέψει την παράδοση της χώρας του Ερντογάν στη Ρωσία. Και αν θέλετε, καταλαβαίνουμε και τους λόγους. Όμως, δεν είναι ορθή κίνηση και η Τουρκία θα «πληρώσει» τους Αμερικανούς, και καλά θα τους κάνει, διότι μυαλό δεν βάζουν.