Ποιο Βιετνάμ και ποιο Αφγανιστάν; Γιατί ένας πόλεμος των ΗΠΑ με Ρωσία θα ήταν η απόλυτη σφαγή των Αμερικανών – Τι λέει Αμερικανός πρώην πεζοναύτης

Βιετνάμ και Αφγανιστάν θα μοιάζουν με ηλεκτρονικό παιχνίδι μπροστά σε εκείνα που θα ζήσουν οι αμερικανοί στρατιώτες αν εμπλακούν σε πόλεμο με τη Ρωσία. Αυτά υποστηρίζει σε άρθρο του ένας πρώην πεζοναύτης των ΗΠΑ. Να ‘χει δίκιο;

Το τσεκούρι του πολέμου έχουν ξεθάψει ξανά ΗΠΑ και Ρωσία, αυτή τη φορά από το χώμα της Ουκρανίας. Με τα όπλα τα διπλωματικά, για την ώρα, οι… εχθροπραξίες και όλοι εύχονται να μην ακουστούν ποτέ οι τρομακτικοί ήχοι πυροβόλων…

Μέχρι τώρα ακόμα ακούμε δηλώσεις και εικασίες και σχόλια ειδικών αναλυτών. Κι εκέι ελπίζουμε να παραμείνουμε μέχρι να εκτονωθεί η κρίση. Πώς έχει η κατάσταση; Σε πρόσφατη συνέντευξη Τύπου που πραγματοποιήθηκε με την ευκαιρία της επίσκεψης του Ούγγρου Πρωθυπουργού Βίκτορ Όρμπαν στη Μόσχα, ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν μίλησε για τη συνεχιζόμενη επέκταση του ΝΑΤΟ και τις πιθανές συνέπειες εάν η Ουκρανία προσχωρήσει στη Βορειοατλαντική Συμμαχία.

«Η Ουκρανία είναι απλώς ένα εργαλείο»

«Το κύριο καθήκον τους (του ΝΑΤΟ) είναι να συγκρατήσουν την ανάπτυξη της Ρωσίας», είπε ο Πούτιν. «Η Ουκρανία είναι απλώς ένα εργαλείο, για την επίτευξη αυτού του στόχου. Θα μπορούσαν να μας παρασύρουν σε κάποιου είδους ένοπλη σύγκρουση και να αναγκάσουν τους συμμάχους τους στην Ευρώπη να επιβάλουν σκληρές κυρώσεις», σημείωσε. «Ή θα μπορούσαν να σύρουν την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ, να εγκαταστήσουν επιθετικά οπλικά συστήματα και να ενθαρρύνουν κάποιους να επιλύσουν το ζήτημα του Ντονμπάς ή της Κριμαίας με τη βία, και να μας παρασύρουν σε ένοπλη σύγκρουση».
Ο Πούτιν συνέχισε: «Ας φανταστούμε ότι η Ουκρανία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και είναι πλήρως εξοπλισμένη και ότι υπάρχουν υπερσύγχρονα πυραυλικά συστήματα όπως στην Πολωνία και τη Ρουμανία. Ποιος θα την εμποδίσει να εξαπολύσει επιχειρήσεις στην Κριμαία και πολύ περισσότερο στο Ντονμπάς; Ας φανταστούμε ότι η Ουκρανία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και επιχειρεί μια τέτοια πολεμική επιχείρηση. Πρέπει να πολεμήσουμε με το μπλοκ του ΝΑΤΟ; Το έχει σκεφτεί κάποιος αυτό;».
Αλλά η εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου Jen Psaki, απάντησε άμεσα στον Πούτιν με νόημα: «Όλα αυτά θυμίζουν αλεπού που ουρλιάζει έξω από το κοτέτσι, ότι φοβάται τα κοτόπουλα…».

Τα σχόλια της Psaki όμως δεν ακουμπάνε στην πραγματικότητα. Ο κύριος στόχος της κυβέρνησης του Ουκρανού προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι είναι αυτό που αποκαλεί «ανάκτηση» της Κριμαίας. Ενώ αυτός ο στόχος είχε, στο παρελθόν, διατυπωθεί με όρους διπλωματίας. «Οι προσπάθειές μας στρέφονται στο να αναγκαστεί η Ρωσία να διαπραγματευτεί την επιστροφή της χερσονήσου μας», είπε ο Ζελένσκι στην διαδικτυακή πλατφόρμα της Κριμαίας, όπου η Ρωσία έχει αναγνωριστεί ως «στρατιωτικός αντίπαλος» και η ολοκλήρωση του στόχου των Ουκρανών μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω της ένταξης στο ΝΑΤΟ.
Το πώς σχεδιάζει ο Ζελέζνι να επιτύχει αυτόν τον στόχο χρησιμοποιώντας στρατιωτικά μέσα δεν έχει διευκρινιστεί. Το πιο πιθανό σενάριο θα περιλάμβανε την ταχεία εισαγωγή της Ουκρανίας κάτω από την «ομπρέλα» της προστασίας του ΝΑΤΟ με «ομάδες κρούσης», όπως αυτές που αναπτύσσονται στην Ανατολική Ευρώπη να σχηματίζονται επί ουκρανικό έδαφος και σύγχρονες αεράμυνες σε συνδυασμό με ετοιμοπόλεμα αεροσκάφη του ΝΑΤΟ για την ασφάλεια του ουκρανικού εναέριου χώρου. Μόλις δημιουργηθεί αυτή η ομπρέλα, η Ουκρανία θα αισθανόταν έτοιμη να ξεκινήσει μια σύγκρουση ενάντια σε αυτό που αποκαλεί «ρωσική κατοχή της Κριμαίας», χρησιμοποιώντας και την αντισυμβατική πολεμική ικανότητα που έχει αποκτήσει από το 2015 μέσω της CIA.

Το ξύπνημα της Αρκούδας 

Η ιδέα ότι η Ρωσία θα καθόταν με σταυρωμένα τα χέρια ενώ ένας ανταρτοπόλεμος στην Κριμαία από την Ουκρανία θα ήταν σε εξέλιξη, είναι ανόητη. Εάν βρεθεί αντιμέτωπη με ένα τέτοιο σενάριο, η Ρωσία, μάλλον θα χρησιμοποιούσε τις δικές της ομάδες κρούσεις ως αντίποινα. Η Ουκρανία, φυσικά, θα κραύγαζε και το ΝΑΤΟ θα βρισκόταν αντιμέτωπο με την πραγματικότητα: Σε πόλεμο με τη Ρωσία!
Αυτό δεν αβασάνιστη εικασία. Όταν εξήγησε την πρόσφατη απόφασή του να αναπτύξει περίπου 3.000 Αμερικανούς στρατιώτες στην Ευρώπη ως απάντηση στη συνεχιζόμενη ουκρανική κρίση, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν δήλωσε: «Εφόσον ο Πούτιν ενεργεί επιθετικά, θα φροντίσουμε να καθησυχάσουμε τους συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ. Το να βρεθούμε εκεί είναι μια ιερή υποχρέωση».

Τα σχόλια του Μπάιντεν απηχούν εκείνα που έγιναν κατά την αρχική του επίσκεψη στο Αρχηγείο του ΝΑΤΟ, στις 15 Ιουνίου πέρυσι. Εκείνη την εποχή, ο Μπάιντεν κάθισε με τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ και τόνισε τη δέσμευση των ΗΠΑ στο άρθρο 5 του καταστατικού του ΝΑΤΟ. «Το άρθρο 5 είναι για εμάς ιερή υποχρέωση», είπε ο Μπάιντεν. «Θέλω το ΝΑΤΟ να μάθει ότι οι ΗΠΑ θα είναι εκεί».

Η άποψη του Μπάιντεν για το ΝΑΤΟ και την Ουκρανία αντλείται από την εμπειρία του ως αντιπρόεδρος υπό τη σκέπη του Μπαράκ Ομπάμα. Το 2015, ο τότε αναπληρωτής υπουργός Άμυνας Μπομπ Γουορκ είπε στους δημοσιογράφους: «Όπως είπε ο πρόεδρος Ομπάμα, η Ουκρανία θα πρέπει να μπορεί να διαλέξει το μέλλον της. Και απορρίπτουμε κάθε συζήτηση για σφαίρα επιρροής. Μιλώντας στην Εσθονία τον περασμένο Σεπτέμβριο, ο πρόεδρος κατέστησε σαφές ότι η δέσμευσή μας προς τους συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ, ενόψει της ρωσικής επιθετικότητας είναι ακλόνητη. Όπως είπε, σε αυτή τη συμμαχία δεν υπάρχουν παλιά μέλη και δεν υπάρχουν νέα μέλη, υπάρχουν μόνο σύμμαχοι, αγνοί και απλοί. Και θα υπερασπιστούμε την εδαφική ακεραιότητα κάθε συμμάχου». Τι ακριβώς θα συνεπαγόταν αυτή η τακτική άμυνας;

Ένας βετεράνος καταθέτει την άποψή του

Ο Σκοτ Ρίτερ, πρώην αξιωματικός πληροφοριών του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ καταθέτει την δική του – βαρύνουσας σημασίας – απόψη: «Είμαι κάποιος που κάποτε εκπαιδεύτηκε για να πολεμήσει τον σοβιετικό στρατό και μπορώ να βεβαιώσω ότι ένας πόλεμος με τη Ρωσία δεν θα έμοιαζε με τίποτα από όσα έχει βιώσει ο αμερικανικός στρατός μέχρι τώρα. Ο αμερικανικός στρατός δεν είναι ούτε οργανωμένος, ούτε εκπαιδευμένος, ούτε εξοπλισμένος για να πολεμήσει τους Ρώσους. Ούτε διαθέτει πολεμικό δόγμα ικανό να υποστηρίξει μεγάλης κλίμακας συνδυασμένη σύγκρουση. Εάν οι ΗΠΑ επρόκειτο να παρασυρθούν σε έναν συμβατικό χερσαίο πόλεμο με τη Ρωσία, θα βρισκόταν αντιμέτωπες με πρωτοφανή συντριβή στην αμερικανική στρατιωτική ιστορία. Εν ολίγοις, θα ήταν μια τραγωδία. Το 2016, ο τότε υποστράτηγος McMaster, όταν μιλούσε για τα αποτελέσματα μιας μελέτης - του Russian New Generation Warfare - που είχε αρχίσει το 2015 για να εξετάσει τα μαθήματα από τις μάχες στην ανατολική Ουκρανία, είπε ότι: «Μελέτες στην Ουάσιγκτον δείχνουν ότι οι Ρώσοι έχουν ανώτερη ισχύ πυροβολικού, καλύτερα οχήματα μάχης και έχουν μάθει την περίπλοκη χρήση των μη επανδρωμένων εναέριων οχημάτων (UAV). Σε περίπτωση που οι αμερικανικές δυνάμεις βρεθούν σε έναν χερσαίο πόλεμο με τη Ρωσία θα ξυπνήσουν απότομα σε ένα σκληρό και απάνθρωπο περιβάλλον».

Με λίγα λόγια θα δέχονταν, όπως στο Βιετνάμ σκληρά χαστούκια!
Και συνεχίζει ο Σκοτ Ρίτερ: «Η 20ετής περιπέτεια των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, στο Αφγανιστάν, το Ιράκ και τη Συρία απέδειξε ότι ο αμερικανικός στρατός δεν είναι ικανός να νικήσει έναν αντίπαλο στο πεδίο της μάχης. Αυτή η πραγματικότητα επισημάνθηκε σε μια μελέτη που εκπονήθηκε από την 173η Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία του Στρατού των ΗΠΑ, την κεντρική αμερικανική συνιστώσα της Δύναμης Ταχείας Ανάπτυξης του ΝΑΤΟ, το 2017. Η μελέτη διαπίστωσε ότι οι αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις στην Ευρώπη ήταν ανεπαρκώς εξοπλισμένες, υποστελεχωμένες και ανεπαρκώς οργανωμένες για να αντιμετωπίσουν ενδεχόμενη στρατιωτική επίθεση από τη Ρωσία. Η έλλειψη βιώσιμης ικανότητας αεράμυνας και ηλεκτρονικού πολέμου, όταν συνδυάζεται με την υπερβολική εξάρτηση από δορυφορικές επικοινωνίες και συστήματα πλοήγησης GPS, θα είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή του αμερικανικού στρατού και μάλιστα γρήγορα, αν αντιμετώπιζαν έναν αντίπαλο που θα ήταν οργανωμένος. Το ζήτημα δεν είναι μόνο ποιοτικό, αλλά και ποσοτικό – ακόμα κι αν ο στρατός των ΗΠΑ μπορούσε να σταθεί όρθιος απέναντι σε έναν Ρώσο αντίπαλο (κάτι που δεν μπορεί), του λείπει το σθένος για να επιβιώσει σε οποιαδήποτε συνεχή μάχη ή εκστρατεία.

Ποια ασθενοφόρα και ποιοι τραυματίες;

»Η σύγκρουση χαμηλής έντασης που διεξήγαγε ο αμερικανικός στρατός στο Ιράκ και το Αφγανιστάν έχει δημιουργήσει ένα κατεστημένο που βασίζεται στην ιδέα ότι, κάθε ζωή αμερικανού στρατιώτη είναι πολύτιμη και ότι θα καταβληθούν όλες οι προσπάθειες για την διάσωση των τραυματιών ώστε να μπορούν να λάβουν, σε όσο το δυνατόν συντομότερο χρονικό διάστημα ιατρικές βοήθειες. Αυτό μπορεί να ήταν εφικτό, όταν οι ΗΠΑ είχαν τον έλεγχο του περιβάλλοντος όπου διεξάγονταν οι μάχες. Θα είναι, ωστόσο, ανέφικτο σε μεγάλης κλίμακας πολεμική σύρραξη. Δεν θα υπάρχουν ελικόπτερα διακομιδής τραυματιών και ακόμα κι αν απογειώνονταν θα καταρρίπτονταν. Δεν θα υπάρχουν στρατιωτικά ασθενοφόρα και ακόμα κι αν κατέφταναν στο σημείο, θα καταστρέφονταν τάχιστα. Δεν θα υπάρχουν υπαίθρια νοσοκομεία και ακόμα κι αν δημιουργούνταν, θα καταλαμβάνονταν από ρωσικές χερσαίες δυνάμεις.

Αυτό που θα επικρατήσει, θα είναι θάνατος και καταστροφή. Ένα από τα γεγονότα που πυροδότησε τη μελέτη του ΜακΜάστερ για τον ρωσικό πόλεμο ήταν η καταστροφή μιας ουκρανικής ταξιαρχίας από το ρωσικό πυροβολικό στις αρχές του 2015. Αυτή, φυσικά, θα ήταν η μοίρα οποιουδήποτε παρόμοιου σχηματισμού μάχης των ΗΠΑ. Η ανωτερότητα που κατέχει η Ρωσία στις βολές πυροβολικού είναι συντριπτική, τόσο ως προς τον αριθμό των συστημάτων πυροβολικού που έχουν τοποθετηθεί, όσο και ως προς τη φονικότητα των πυρομαχικών που χρησιμοποιούνται.

Μύθος και η αεροπορική υπεροχή

»Ενώ η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ μπορεί να είναι σε θέση να διεξάγει μια μάχη στον εναέριο χώρο, πάνω από οποιοδήποτε πεδίο μάχης, δεν θα θυμίζει τίποτα από την απόλυτη αεροπορική υπεροχή που απολαμβάνει ο αμερικανικός στρατός στις επιχειρήσεις του στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Ο εναέριος χώρος θα επιτηρείται από μια πολύ ικανή ρωσική αεροπορία και οι ρωσικές χερσαίες δυνάμεις θα επιχειρούν κάτω από μια ομπρέλα προστασίας των μαχητικών αεροπλάνων τους, την οποία δεν θα έχουν ούτε οι ΗΠΑ ούτε το ΝΑΤΟ. Δεν θα μπορέσουν να έχουν την άμεση αεροπορική υποστήριξη που θα καταφθάνει σαν το ιππικό στις ταινίες για να σώσει τα πολιορκημένα αμερικανικά στρατεύματα. Οι δυνάμεις εδάφους θα είναι απελπιστικά μόνες.

»Αυτό το αίσθημα απομόνωσης θα ενισχυθεί από την πραγματικότητα ότι, λόγω της συντριπτικής υπεροχής της Ρωσίας στην ικανότητα ηλεκτρονικού πολέμου, οι δυνάμεις των ΗΠΑ στο έδαφος θα είναι κωφές, άλαλες και τυφλές σε ό,τι συμβαίνει γύρω τους, ανίκανες να επικοινωνήσουν, να λάβουν πληροφορίες, και ακόμη λειτουργούν καθώς τα ραδιόφωνα, τα ηλεκτρονικά συστήματα και τα όπλα θα έχουν παύσει να λειτουργούν. Οποιοσδήποτε πόλεμος με τη Ρωσία θα οδηγούσε τις αμερικανικές δυνάμεις σε σφαγή. Πίσω στη δεκαετία του 1980, εκπαιδευόμασταν τακτικά να δεχόμαστε απώλειες 30-40% και να συνεχίσουμε τον αγώνα, γιατί αυτή ήταν η πραγματικότητα της σύγχρονης μάχης ενάντια σε μια σοβιετική απειλή. Τότε, ήμασταν σε θέση να ταιριάξουμε αποτελεσματικά τους Σοβιετικούς όσον αφορά το μέγεθος της δύναμης, τη δομή και την ικανότητα.

Αυτό δεν θα συνέβαινε σε κανέναν ευρωπαϊκό πόλεμο εναντίον της Ρωσίας. Οι ΗΠΑ θα χάσουν το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεών τους πριν καν έρθουν σε επαφή με οποιονδήποτε Ρώσο αντίπαλο, λόγω των βαθιών βολών του πυροβολικού.

Απέναντι σε πρωτόγνωρο πάθος

»Αλλά ακόμα κι αν οι ΗΠΑ καταφέρουν να κερδίσουν κάποια εμπλοκή εναντίον σε στρατό πεζικού, δεν θα μπορούν να συγκριθούν και να αντιμετωπίσουν τον συντριπτικό αριθμό των αρμάτων μάχης και των τεθωρακισμένων οχημάτων που θα κατέχει η Ρωσία. Ακόμα κι αν τα αντιαρματικά όπλα, που είχαν στην κατοχή τους οι αμερικανοί στρατιώτες, ήταν αποτελεσματικά ενάντια στα σύγχρονα ρωσικά άρματα μάχης (και η εμπειρία μας, μας διδάσκει ότι μάλλον δεν είναι), τα αμερικανικά στρατεύματα απλώς θα πετύχουν μεμονωμένες επιτυχίες. Το πάθος και η ένταση που θα αντιμετωπίσουν θα είναι πρωτόγνωρα. Στη δεκαετία του 1980, είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω σε μια επίθεση σοβιετικού τύπου που διεξήχθη από ειδικά εκπαιδευμένα στρατεύματα του αμερικανικού στρατού – το «OPFOR» – στο Εθνικό Εκπαιδευτικό Κέντρο στο Fort Irwin της Καλιφόρνια, όπου επιτίθενται δύο σοβιετικού τύπου Μηχανοκίνητα Συντάγματα Πεζικού εναντίον μιας Μηχανοκίνητης Ταξιαρχίας των ΗΠΑ. Η εμπλοκή άρχισε γύρω στις δύο τα ξημερώματα. Στις 5:30 το πρωί είχε τελειώσει, με την Ταξιαρχία των ΗΠΑ να έχει καταστραφεί και οι Σοβιετικοί να έχουν καταλάβει τους στόχους τους.
Έτσι ακριβώς θα έμοιαζε ένας πόλεμος με τη Ρωσία. Δεν θα περιοριστεί στην Ουκρανία, αλλά θα επεκταθεί σε πεδία μάχης στις χώρες της Βαλτικής, στην Πολωνία, στη Ρουμανία και αλλού. Οι Ρώσοι θα χτυπούσαν αεροδρόμια, αποθήκες και λιμάνια του ΝΑΤΟ σε ολόκληρη την Ευρώπη.
»Αυτό θα συμβεί εάν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ επιδιώξουν να επισυνάψουν την «ιερή υποχρέωση» του άρθρου 5 του Καταστατικού Χάρτη του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. Είναι, εν ολίγοις, μια συμφωνία αυτοκτονίας». Εμείς να ευχηθούμε να μείνουν όλοι στα λόγια…

*** Ο Σκοτ Ρίτερ είναι πρώην αξιωματικός πληροφοριών του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ και συγγραφέας του βιβλίου «SCORPION KING: Η αυτοκτονική αγκαλιά της Αμερικής με τα πυρηνικά όπλα από το FDR στον Τραμπ». Ο Ρίτερ υπηρέτησε στη Σοβιετική Ένωση ως επιθεωρητής εφαρμόζοντας τη Συνθήκη INF, στο επιτελείο του στρατηγού Schwarzkopf κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Κόλπου και από το 1991-1998 ως επιθεωρητής όπλων του ΟΗΕ.