Εκλογές στην Ιταλία: Η Μελόνι ετοιμάζεται να ηγηθεί της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς κόντρα στην ΕΕ - Η ατζέντα της και οι ρίζες στον Μουσολίνι

Κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση έχει ξεκινήσει από το πρωί της Κυριακής για την Ιταλία, με την γειτονική χώρα να δείχνει έτοιμη να ανοίξει ξανά την πόρτα της ηγεσίας στην ακροδεξιά, για πρώτη φορά μέχρι τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι Βρυξέλλες αυτή τη στιγμή μοιάζουν ανήσυχες για την εξέλιξη αυτή, ωστόσο, πλέον φαίνεται πως είναι πολύ αργά για δάκρυα.

Η 45χρονη Τζόρτζια Μελόνι, που κάποτε δήλωνε οπαδός του Μουσολίνι, δεν εμφανίστηκε ξαφνικά στην πολιτική σκηνή της γειτονικής χώρας. Όμως την ώρα που η ακροδεξιά ηγέτης του κόμματος «Αδέλφια της Ιταλίας» (Fratelli d’Italia, FdI) δήλωνε πως έχει μονάχα ένα όνειρο, να βάλει την Ευρώπη «στη θέση της», οι Βρυξέλλες σφύριζαν αδιάφορα, τώρα όμως ετοιμάζονται να δεχτοούν τις συνέπειες αυτής της αδιαφορίας.

Στα τέλη του 2020, όταν την Ευρώπη απασχολούσε σχεδόν αποκλειστικά η πανδημία του κορονοϊού, πολύ πριν γίνει το απόλυτο φαβορί για την πρωθυπουργία της Ιταλιάς, η Μελόνι είχε σταθεί μπροστά στην κάμερα για να εκφωνήσει έναν λόγο στους… πιστούς της οπαδούς.

Ντυμένη στα λευκά, και μιλώντας στα αγγλικά έκανε μία διαφορετική αφήγηση που βρήκε ευήκοα ώτα στο συντηρητικό ακροατήριο της Ιταλίας. «Μια εναλλακτική λύση είναι δυνατή. Τα μεμονωμένα κράτη μέλη θα μπορούσαν να συνεργαστούν σε εθελοντική βάση στο πνεύμα της χριστιανικής αλληλεγγύης», υποστήριζε και χαρακτήριζε τις Βρυξέλλες όχι μόνο «άχρηστες» αλλά και «εχθρικές».

«Αντιμετωπίζουμε την πιο ισχυρή και βίαιη επίθεση εναντίον κυβερνήσεων κυρίαρχων εθνών που αντιτίθενται στη δικτατορία της πολιτικά ορθής ιδεολογίας»,δήλωνε και έφερνε ως παραδείγματα τις προσπάθειες της ΕΕ να τιμωρήσει την Πολωνία και την Ουγγαρία για δημοκρατική οπισθοδρόμηση και τις προσπάθειες «να ταπεινώσει τον βρετανικό λαό που επέλεξε ελεύθερα το Brexit».

Παίρνει αποστάσεις από το φασιστικό της παρελθόν

Όπως αναφέρει το POLITICO, σήμερα, ένα μικρό βήμα μακριά από την ηγεσία της Ιταλίας, η Μελόνι προσπαθεί να παρουσιάσει ένα πιο μετριοπαθές προφίλ και παίρνει αποστάσεις από τις φασιστικές ρίζες του κόμματός της.

Υπάρχουν όμως ελάχιστες ενδείξεις για αλλαγή στην βασική της επιθυμία να αντιταχθεί στις πολιτικές της ΕΕ. Σε μια συγκέντρωση στην κεντρική πλατεία του Μιλάνου νωρίτερα αυτό το μήνα, εξέφρασε τη θέση της. «Στην Ευρώπη οι άνθρωποι ανησυχούν για τον Μελόνι. Τι θα συμβεί»; ρώτησε στους συγκεντρωμένους υποστηρικτές της. «Αυτό που θα συμβεί είναι ότι το τρένο της σπατάλης θα τελειώσει», πρόσθεσε.

Ο φόβος της Ευρώπης παίρνει σάρκα και οστά

Οι Ιταλοί ήδη ψηφίζουν από το πρωί με το ποσοστό της αποχής να μοιάζει πραγματικά μεγάλο. Αν, όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις, η Μελόνι γίνει πρωθυπουργός, οι σκέψεις της για την Ευρώπη θα αρχίσουν να παίρνουν σάρκα και οστά.

Ως ηγέτης της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας της ΕΕ, ενός από τα έξι ιδρυτικά μέλη του μπλοκ, θα είναι σε θέση να προωθήσει τις θέσεις της σε θέματα που κυμαίνονται από το μεταναστευτικό (έχει εκφράσει ξεκάθαρο μίσος για τους μετανάστες) και τα δικαιώματα της LGBTQ κοινότητας μέχρι την επιβολή του κράτους δικαίου και τις διαπραγματεύσεις με τη Βρετανία μετά το Brexit.

Γίνεται ηγετική φιγούρα του ευρωσκεπτικιστικού μπλοκ

Η κυβέρνηση Μελόνι δεν θα ήταν η πρώτη ευρωσκεπτικιστική κυβέρνηση στην Ιταλία, αλλά θα ήταν η πρώτη με πολιτική υποστήριξη σε άλλες πρωτεύουσες της ΕΕ. Εκτός από επικεφαλής των Αδελφών της Ιταλίας, η Μελόνι είναι πρόεδρος των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών (ECR), του πανευρωπαϊκού κόμματος που περιλαμβάνει το κυβερνών ακροδεξιό κόμμα Νόμος και Δικαιοσύνη (PiS) της Πολωνίας, καθώς και κόμματα με ολοένα και μεγαλύτερη επιρροή σε χώρες όπως η Ισπανία και η Σουηδία. Έχει επίσης ιστορικά στενή σχέση με τον εθνικιστή ηγέτη της Ουγγαρίας Βίκτορ Όρμπαν.

Με το εθνικό της κόμμα να σημειώνει άνοδο και αρκετούς από τους συμμάχους της στο ECR να κερδίζουν έδαφος, η Μελόνι έχει επίσης τη δυνατότητα να αλλάξει τις ισορροπίες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο από το 2024 και μετά, οπότε και θα διεξαχθούν οι επόμενες ευρωεκλογές

Σύμφωνα με τις προβλέψεις το Συντηρητικό Ευρωπαϊκό κόμμα θα έχει πιθανότατα ισχυρή φωνή στην κατανομή των κορυφαίων θέσεων εργασίας, συμπεριλαμβανομένης της απόφασης για το αν θα δοθεί άλλη μια θητεία στην Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν.

«Η Ιταλία θα υπερασπιστεί τα εθνικά της συμφέροντα όπως κάνουν και τα άλλα κράτη - αναζητώντας μεν κοινές λύσεις, αλλά ξεκινώντας πάντα από τη βάση της υπεράσπισης των συμφερόντων τους», δήλωσε η Μελόνι από το Μιλάνο. Μέσα στους επόμενςου μήνες η Ευρώπη πρόκειται να μάθει τι ακριβώς εννοεί.

Ρίζες στην ακροδεξιά της Ιταλίας

Τα «Αδέλφια της Ιταλίας» έχουν βαθιά τις ρίζες τους στην ιταλική ακροδεξιά. Το κόμμα ιδρύθηκε από την ίδια τη Μελόνι το 2012, ως ιδεολογικός απόγονος του Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος που σχηματίστηκε μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο από υποστηρικτές του δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι ενώ μέχρι και σήμερα συνεχίζει να χρησιμοποιεί το σύμβολό του: την τρίχρωμη φλόγα. Δύο από τους απογόνους του Μουσολίνι, η εγγονή του Ρατσέλε και ο δισέγγονός του Κάιο Τζούλιο Τσέζαρε, έχουν θέσει υποψηφιότητα υπό τη σημαία του κόμματος.

Οι πολιτικές που υπογράφει η Μελόνι είναι η μηδενική ανοχή στην παράνομη μετανάστευση, ο ακραίος κοινωνικός συντηρητισμός και, μέχρι πρόσφατα, ο πολεμοχαρής ευρωσκεπτικισμός. Το 2014, κάλεσε την Ιταλία να εγκαταλείψει το ευρώ. Το 2018, κατηγόρησε την κυβέρνηση, της οποίας ηγείτο τότε το αντικαθεστωτικό Κίνημα Πέντε Αστέρων, ότι «παραδόθηκε στους γραφειοκράτες των Βρυξελλών» για την απόφασή της να ακολουθήσει τους ευρωπαϊκούς κανόνες για τις δαπάνες.

Πιο πρόσφατα, ήταν το μόνο μεγάλο κόμμα που άσκησε αντιπολίτευση στην τεχνοκρατική κυβέρνηση του Μάριο Ντράγκι, η Μελόνι απέχοντας πέντε φορές από την ψηφοφορία για το σχέδιο ανάκαμψης της Ιταλίας. Φυσικά, αυτό της έδωσε δύναμη στο ακροατήριο που είχε απηυδήσει από πολιτικέ λιτότητας, ειδικά στον πιο φτωχό οικονομικά ιταλικό νότο.

Παράλληλα, ενώ ήταν σταθερή η υποστήριξή της προς το ΝΑΤΟ και την Ουκρανία μετά την πλήρους κλίμακας επίθεση της Ρωσίας τον Φεβρουάριο, τάχθηκε κατά των κυρώσεων κατά του Κρεμλίνου.

Στην αυτοβιογραφία της Μελόνι, η ίδια εκθέτει τις απόψεις της για την Ευρώπη με λόγια που μοιάζουν εντυπωσιακά με το ιδρυτικό έγγραφο του Συντηρητικού Ευρωπαϊκού Κόμματος, καθώς ζητεί «την κυρίαρχη ακεραιότητα του εθνικού κράτους».

Υπέρμαχος ενός ιταλικού Brexit;

Ενώ η Μελόνι τώρα πια τονίζει ότι δεν έχει καμία πρόθεση να βγάλει την Ιταλία από την ΕΕ, είναι εξίσου ξεκάθαρη όταν τονίσει τα κοινά της στοιχεία με το κόμμα που έφερε το Brexit στη Βρετανία. Σε μια ομιλία που αποκηρύσσει τον φασισμό και εκφωνήθηκε στα γαλλικά, τα ισπανικά και τα αγγλικά, συνέκρινε τον εαυτό της με «τους Βρετανούς Συντηρητικούς, τους Ρεπουμπλικάνους των ΗΠΑ και το ισραηλινό Λικούντ». Στο βιβλίο της, αναφέρει συχνά το όνομα του Βρετανού αρχισυντηρητικού φιλοσόφου Roger Scruton.

Η αντίθεση της Meloni σε μια μεγαλύτερη και ισχυρότερη ΕΕ είναι «πολύ κοντά στις συντηρητικές μας αξίες», δήλωσε πρόσφατα ο πρώην ευρωβουλευτής των Βρετανών Συντηρητικών Geoffrey Van Orden, ένα από τα ιδρυτικά μέλη του ECR.

Μια αλαφριά κλίση προς το κέντρο

Εάν η Μελόνι γίνει πρωθυπουργός, η ευρωπαϊκή πολιτική είναι απίθανο να βρίσκεται ψηλά στη λίστα με τα καθήκοντά της. Η τυπική πορεία ενός Ιταλού πολιτικού ηγέτη είναι να αναλαμβάνει την εξουσία με ένα κύμα υποστήριξης και στη συνέχεια να το βλέπει εξίσου γρήγορα η υποστήριξη αυτή να εξανεμίζεται. Η δουλειά που θα θέσει ως προτεραιότητα είναι να καθοδηγήσει την Ιταλία έξω από τις την οικονομική και ενεργειακή κρίση.

Καθώς οι προοπτικές της για την κορυφαία θέση της Ιταλίας έχουν αυξηθεί, η ακροδεξιά ηγέτιδα έχει φροντίσει να καθησυχάσει τους ψηφοφόρους και τις αγορές ότι δεν θα κάνει τίποτα απερίσκεπτο.

Στο παρελθόν, η Μελόνι δεν δίστασε να κατακεραυνώσει τους «παγκοσμιοποιητές» και τους «χρηματοδότες». Όμως πλέον κοντά στην μεγαλύτερη θέση ευθύνης απευθυνόμενη στο επιχειρηματικό κατεστημένο της χώρας, υιοθέτησε έναν πιο συμφιλιωτικό τόνο, υποσχόμενη να ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό και να παραμείνει στην πορεία που έχει χαράξει ο Μάριο Ντράγκι.

Από την πλευρά του, ο απερχόμενος πρωθυπουργός κάνει ό,τι μπορεί για να καθησυχάσει τους παρατηρητές ότι το πλοίο του κράτους θα παραμείνει όρθιο - ακόμη και χωρίς αυτόν στο τιμόνι. Σε μια ομιλία του τον Αύγουστο, ο Ντράγκι επέμεινε ότι η χώρα θα τα καταφέρει ανεξάρτητα από το ποιος είναι στην εξουσία.