Επίθεση στη Νέα Ζηλανδία: Η ελληνική χείρα βοηθείας στα θύματα του μακελάρη

Δεν ήταν μόνο το σοκ της αιµατοχυσίας, του µεγαλύτερου µακελειού στην Ιστορία της Νέας Ζηλανδίας που αφαίρεσε 50 ζωές µουσουλµάνων σε δύο τζαµιά του Κράιστσερτς την περασµένη εβδοµάδα. Αυτό που επιπλέον συγκλόνισε είναι ότι συνέβη σε µία από τις πιο ειρηνικές χώρες του πλανήτη. Ο ∆ηµήτρης Μερεντίτης, ιδιοκτήτης εστιατορίων στην πόλη, ο οποίος την ώρα την τραγωδίας βρισκόταν µόλις 150 µέτρα µακριά, µας περιγράφει µια ήσυχη ζωή στον «παράδεισο», όπως αποκαλείται συχνά το Κράιστσερτς, όπου κανένας από τους κατοίκους δεν είχε ξαναδεί κάτι παρόµοιο. «Πολλές φορές ανατριχιάζω όταν σκέφτοµαι τι συνέβη» εξοµολογείται στο «Εθνος της Κυριακής» ο Ελληνας µαγαζάτορας, ο οποίος είναι συγκλονισµένος και από το γεγονός ότι µερικά από τα θύµατα, όπως ένας πατέρας που δέχθηκε σφαίρες µαζί µε το κοριτσάκι του που κρατούσε αγκαλιά έξω από το τζαµί, δίνουν µάχη για τη ζωή τους στο νοσοκοµείο.

«Ηταν και µια παρέα νεαρών ποδοσφαιριστών που ερχόταν συχνά στο µαγαζί µου και σήµερα µετά τις κηδείες των θυµάτων ήρθαν µόνο δύο. Το ένα παιδί µού είπε ότι έχασε 10 φίλους του στο µακελειό» µας αφηγείται ο κύριος ∆ηµήτρης. Στο πνεύµα αλληλεγγύης που διαπνέει τους κατοίκους της πόλης ο κύριος ∆ηµήτρης µάς λέει ότι το ελάχιστο που µπορούσε να κάνει ήταν να οργανώσει µαζί µε έναν Κύπριο µαγαζάτορα µια µεγάλη συγκέντρωση τροφίµων από 2.000 άτοµα για τις οικογένειες των θυµάτων.

Ο κύριος Μερεντίτης, ο οποίος βρίσκεται στο Κράιστσερτς από το 1984 και είναι πρώην αντιπρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας της Νέας Ζηλανδίας, λέει στο «Εθνος της Κυριακής» ότι κανείς δεν περίµενε να συµβεί µια τέτοια τραγωδία σε µια χώρα όπου «υπάρχει πλήρης αξιοκρατία και καθόλου διακρίσεις – δεν έχει σηµασία αν είσαι λευκός, µαύρος, κίτρινος, όλοι είναι ίσοι». Και ο ίδιος ποτέ δεν ένιωσε να τον αντιµετωπίζουν σαν ξένο στη Νέα Ζηλανδία των 4,7 εκατ. κατοίκων, που, όπως µας λέει, φιλοξενεί περίπου 400 Ελληνες. Ενδεικτικό είναι ότι έρευνα προ δεκαετίας είχε δείξει ότι εννέα στους 10 κατοίκους χαρακτήριζαν «καλό για την κοινωνία» το να αποτελείται από διαφορετικές φυλές.

Σύµφωνα µε το Global Peace Index 2018, η Νέα Ζηλανδία είναι η δεύτερη πιο ειρηνική χώρα στον κόσµο - µετά την Ισλανδία- και µόνο 20 επιθέσεις έχουν καταγραφεί τα τελευταία 50 χρόνια, ενώ είναι µία από τις πιο εύπορες χώρες στον πλανήτη και έχει από τα πιο φιλελεύθερα µέσα ενηµέρωσης. Το 1,1% του πληθυσµού είναι µουσουλµάνοι (η ταχύτερα αναπτυσσόµενη θρησκευτική οµάδα που αναµένεται να αποτελεί το 2,7% το 2050), ενώ οι µισοί κάτοικοι της χώρας είναι χριστιανοί και το 40% δηλώνουν άθεοι.

Σήµερα υπάρχουν πάνω από 50 τεµένη στη χώρα, η οποία αποτελείται από δύο µεγάλα νησιά, το βόρειο όπου βρίσκεται η πρωτεύουσα Ουέλινγκτον και το νότιο που φιλοξενεί το Κράιστσερτς, καθώς και από αρκετά µικρότερα. Το πρώτο µουσουλµανικό µεταναστευτικό κύµα σηµειώθηκε έπειτα από ένα πραξικόπηµα στα νησιά Φίτζι το 1987 και ακολούθησε πρόσφατα ένα δεύτερο λόγω των συγκρούσεων σε Σοµαλία, Βοσνία, Κόσοβο, Αφγανιστάν και Ιράκ.

Σηµειώνεται ότι οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού -και πρόγονοι των ιθαγενών Μαορί- κατέφτασαν από την Πολυνησία περί τα 1200-1300 µ.Χ., ενώ στα µέσα του 17ου αιώνα ο Ολλανδός εξερευνητής Αµπελ Τάσµαν έγινε ο πρώτος Ευρωπαίος που έβαλε τη χώρα στον «χάρτη» µε το όνοµα «Nieuw Zeeland» (από την ολλανδική επαρχία «Zeeland»). Λόγω της γεωγραφικής αποµόνωσης του νησιωτικού κράτους πολλή από τη χλωρίδα και την πανίδα της Νέας Ζηλανδίας είναι µοναδική στον πλανήτη και η γεωργία είναι η βασική οικονοµική δραστηριότητα, µε τη βιοµηχανία και τον τουρισµό να ακολουθούν.