«Θα έρθεις να με πάρεις; Φοβάμαι»: Η δραματική έκκληση μιας 6χρονης που εγκλωβίστηκε στη Γάζα

Μια σπαρακτική ιστορία με ένα 6χρονο κοριτσάκι που ζητούσε απεγνωσμένα βοήθεια μέσω τηλεφώνου από την Παλαιστινιακή Ερυθρά Ημισέληνο, ενώ βρισκόταν εγκλωβισμένο φοβισμένο, στην πολιορκημένη Γάζα, δημοσιεύει το BBC, δείχνοντας την πλευρά των αθώων αμάχων Παλαιστινίων που δολοφονούνται και υποφέρουν επειδή έτυχε να γεννηθούν σε μια γη χωρίς ελπίδα.

«Το τανκ είναι δίπλα μου. Κινείται», ήταν τα πρώτα λόγια του παιδιού στην εθελόντρια της Ερυθράς Ημισελήνου, Ράνα, όπως περιγράφει η δημοσιογράφος του βρετανικού δικτύου Λούσι Γουίλιαμς.

«Είναι πολύ κοντά;», την ρωτά. «Πολύ, πολύ», απαντά το παιδί. «Θα έρθεις να με πάρεις; Φοβάμαι τόσο πολύ», την ρωτά. Η Ράνα δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο πέραν του να συνεχίσει τη συζήτηση.

Η 6χρονη Χιντ Ρατζάμπ είχε παγιδευτεί στην πόλη της Γάζας και εκλιπαρούσε για βοήθεια. Είχε κρυφτεί μέσα στο αυτοκίνητο του θείου της, περιτριγυρισμένη από τα πτώματα των συγγενών της.

Πώς βρέθηκε σε μια τέτοια κατάσταση ένα μικρό παιδί

Η Χιντ είχε ξεκινήσει από το σπίτι της στην πόλη της Γάζας νωρίτερα εκείνη την ημέρα μαζί με τον θείο της, τη θεία της και πέντε ξαδέλφια της.

Το ημερολόγιο έδειχνε Δευτέρα 29 Ιανουαρίου. Εκείνο το πρωί, ο ισραηλινός στρατός είχε δώσει διαταγή να εκκενωθούν περιοχές στα δυτικά της πόλης και να κινηθούν νότια κατά μήκος του παραλιακού δρόμου.

Η μητέρα της Χιντ, η Γουισάμ, θυμάται ότι υπήρχαν έντονοι βομβαρδισμοί στην περιοχή τους. «Ήμασταν τρομοκρατημένοι και θέλαμε να ξεφύγουμε. Φεύγαμε από μέρος σε μέρος, για να αποφύγουμε τις αεροπορικές επιδρομές», διηγήθηκε.

Η οικογένεια αποφάσισε να κατευθυνθεί προς το νοσοκομείο Αχλί στα ανατολικά της πόλης, ελπίζοντας ότι θα βρουν ένα ασφαλέστερο καταφύγιο.

Η Γουισάμ και το μεγαλύτερο παιδί της ξεκίνησαν προς τα εκεί με τα πόδια, ενώ η μικρή Χιντ μπήκε στο αυτοκίνητο του θείου της, ένα μαύρο Kia Piccanto.

«Έκανε πολύ κρύο και έβρεχε. Είπα στην Χιντ να μπει στο αυτοκίνητο γιατί δεν ήθελα να υποφέρει στη βροχή», αναφέρει η μητέρα.

Μόλις έφυγε το αυτοκίνητο, όπως περιγράφει, άκουσαν δυνατούς πυροβολισμούς από την ίδια κατεύθυνση.

Καθώς ο θείος της 6χρονης οδηγούσε προς το διάσημο πανεπιστήμιο αλ Αζχάρ της πόλης, το αυτοκίνητο θεωρείται πως βρέθηκε μπροστά σε ισραηλινά τανκς.

Σταμάτησαν σε κοντινό πρατήριο καυσίμων για ασφάλεια και εκεί φαίνεται ότι δέχθηκαν πυρά.

Η πρώτη κλήση για βοήθεια

Μέσα στο όχημα, η οικογένεια κάλεσε συγγενείς για βοήθεια. Ένας από αυτούς επικοινώνησε με τα κεντρικά γραφεία έκτακτης ανάγκης της Παλαιστινιακής Ερυθράς Ημισελήνου, που βρίσκονται 80 χιλιόμετρα μακριά στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη.

Οι χειριστές στο τηλεφωνικό κέντρο της Ερυθράς Ημισελήνου στη Ραμάλα κάλεσαν τον αριθμό κινητού τηλεφώνου του θείου της Χιντ, αλλά αντί αυτού απάντησε η 15χρονη κόρη του, Λάγιαν.

Στο ηχογραφημένο τηλεφώνημα, το παιδί λέει στο προσωπικό της Ερυθράς Ημισελήνου ότι οι γονείς και τα αδέλφια της έχουν σκοτωθεί και ότι υπάρχει μια δεξαμενή δίπλα στο αυτοκίνητο. «Μας πυροβολούν», φωνάζει, προτού η συνομιλία τελειώσει με τον ήχο πυροβολισμών και κραυγών.

Η μόνη επιζήσασα

Όταν η ομάδα της Ερυθράς Ημισελήνου ξανακαλεί, απαντά η Χιντ. Φαίνεται πως είναι η μόνη που επέζησε της επίθεσης.

«Κρύψου κάτω από τα καθίσματα. Μην σε δει κανείς», της λένε στο τηλέφωνο.

Η εθελόντρια Ράνα Φαχίντ παρέμεινε στη γραμμή με την κοριτσάκι για ώρες, καθώς η Ερυθρά Ημισέληνος απηύθυνε έκκληση στον ισραηλινό στρατό να επιτρέψει στο ασθενοφόρο τους να προσεγγίσει την τοποθεσία.

«Έτρεμε, ήταν θλιμμένη, έκανε έκκληση για βοήθεια», θυμάται η Ράνα. «Μας είπε ότι οι συγγενείς της ήταν νεκροί. Μετά είπε πως κοιμούνται. Έτσι της είπαμε να τους αφήσει να κοιμηθούν, δεν θέλουμε να τους ενοχλήσουμε».

Η Χιντ συνέχισε να ζητάει, ξανά και ξανά, να έρθει κάποιος να την πάρει.

«Κάποια στιγμή, μου είπε ότι είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει», συνεχίζει η εθελόντρια. «Ήταν φοβισμένη. Με ρώτησε πόσο μακριά ήταν το σπίτι μου. Ένιωσα παράλυτη».

Ένα ασθενοφόρο κατάφερε να φτάσει στο σημείο 

Τρεις ώρες μετά την έναρξη της κλήσης, ένα ασθενοφόρο στάλθηκε τελικά για να σώσει την Χιντ.

Εν τω μεταξύ, η ομάδα της Ερυθράς Ημισελήνου είχε βρει στη μητέρα της και είχε συνδέσει την τηλεφωνική της γραμμή στην κλήση.

Έκλαψε περισσότερο όταν άκουσε τη φωνή της μητέρας της, θυμάται η Ράνα.

«Με παρακάλεσε να μην κλείσω το τηλέφωνο», δήλωσε ο Γουίσαμ στο βρετανικό δίκτυο.

«Τη ρώτησα πού είχε τραυματιστεί, μετά της απέσπασα την προσοχή διαβάζοντας μαζί της το Κοράνι και προσευχηθήκαμε μαζί. Επαναλάμβανε κάθε λέξη που έλεγα μετά από μένα», συνεχίζει.

Είχε πια νυχτώσει  όταν το πλήρωμα του ασθενοφόρου,  ο Γιουσέφ και ο Αχμάντ, ειδοποίησαν ότι πλησίαζαν στην τοποθεσία και ότι επρόκειτο να ελεγχθούν από τις ισραηλινές δυνάμεις.

Η τελευταία επικοινωνία

Ήταν η τελευταία φορά που άκουσαν νέα από τους συναδέλφους τους - ή από την Χιντ. Η γραμμή με τους δύο τραυματιοφορείς, και με το 6χρονο κορίτσι που ήρθαν να σώσουν, αποσυνδέθηκε οριστικά.

Ο παππούς της Χιντ, δήλωσε στο BBC ότι η σύνδεση του κοριτσιού με τη μητέρα του κράτησε λίγα λεπτά περισσότερο και ότι το τελευταίο πράγμα που άκουσε η Γουίσαμ ήταν ο ήχος της πόρτας του αυτοκινήτου που άνοιξε και η Χιντ να της λέει έβλεπε το ασθενοφόρο στο βάθος.

«Κάθε δευτερόλεπτο, η καρδιά μου καίγεται», λέει η μητέρα. «Κάθε φορά που ακούω τον ήχο ενός ασθενοφόρου, σκέφτομαι, 'ίσως είναι αυτή'. Κάθε ήχος, κάθε πυροβολισμός, κάθε πύραυλος που πέφτει, κάθε βόμβα - αναρωτιέμαι αν κατευθύνεται προς την κόρη μου, αν χτυπήθηκε».

Ούτε οι ομάδες της Ερυθράς Ημισελήνου στη Γάζα ούτε η οικογένεια της Χιντ μπόρεσαν να φτάσουν στην τοποθεσία που βρίσκονταν το παιδί και η οποία εξακολουθεί να βρίσκεται μέσα σε ενεργή ζώνη μάχης που ελέγχεται από τον ισραηλινό στρατό.

«Είναι δύσκολο τη νύχτα», λέει η τηλεφωνήτρια. «Όταν ξυπνάς και ακούς τη φωνή της στο αυτί σου να λέει "έλα να με πάρεις"».

Το BBC επικοινώνησε με τον ισραηλινό στρατό ζητώντας πληροφορίες για τις επιχειρήσεις που έκαναν εκείνη την ημέρα στην περιοχή καθώς και για την εξαφάνιση του 6χρονου παιδιού και του ασθενοφόρου που στάλθηκε εκεί. Απάντησαν πως εξακολουθούν να κάνουν έλεγχο.

«Πού είναι το Διεθνές Δικαστήριο; Γιατί οι πρόεδροι κάθονται στις καρέκλες τους;», ξεσπά η μητέρα του παιδιού.

Έχει περάσει μια εβδομάδα από την εξαφάνιση της κόρης της, και η Γουισάμ περιμένει στο νοσοκομείο Αχλί, κάθε μέρα, ελπίζοντας πως το κοριτσάκι της θα επιστρέψει κοντά της ζωντανό.

«Έχω φέρει τα πράγματά της και την περιμένω εδώ. Περιμένω την κόρη μου από στιγμή σε στιγμή. Ικετεύω από την καρδιά μιας πληγωμένης μητέρας να μην ξεχάσουμε αυτή την ιστορία», καταλήγει.