Η «μητέρα των μαχών» για τις κυρώσεις στην Τουρκία - Τι θα πράξει ο Τραμπ

Ο αντιτουρκικός «άνεμος» στο αμερικανικό Κογκρέσο, όσο περνούν οι μέρες, γίνεται όλο και πιο ισχυρός. Το σχέδιο νόμου που ψήφισε η Επιτροπή Διεθνών Σχέσεων αναμένει την έγκριση από την Ολομέλεια της Γερουσίας και, ως γνωστόν, προβλέπει πολύ σκληρές κυρώσεις για την Τουρκία.

Βεβαίως, ο Λευκός Οίκος του Ντόναλντ Τραμπ ακόμα αντιστέκεται. Και θα διεξαχθεί σκληρή μάχη διότι οι πληροφορίες που διαρρέουν αναφέρουν ότι η αμερικανική κυβέρνηση δεν είναι ακόμα έτοιμη να «απολέσει» στρατηγικά την Τουρκία. Δεν έχουν καταλάβει ότι ήδη την έχασαν στον Βλαντίμιρ Πούτιν. Την ίδια στιγμή αντιλαμβάνονται ότι τα περιθώρια για τις σχέσεις με την Τουρκία στενεύουν απελπιστικά.

Η οργή του Κογκρέσου είναι μία πραγματικότητα που δεν μπορεί ο Λευκός Οίκος να αγνοήσει. Διότι η πίεση έρχεται από τους δικούς του συμμάχους, τους γερουσιαστές και τους βουλευτές του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος.

Για να αντιληφθεί ο αναγνώστης τη δυσκολία στην οποία βρίσκεται ο κ. Τραμπ, αρκεί να αναφέρουμε ότι το Σάββατο ο πρόεδρος των ΗΠΑ κάλεσε τον πρόεδρο της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων, τον γερουσιαστή Τζιμ Ρις, και τη σύζυγό του στο παιχνίδι φούτμπολ μεταξύ των ομάδων του Στρατού και του Ναυτικού στη Φιλαδέλφεια για «να του μιλήσει», προφανώς, για το σχέδιο νόμου για τις κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας. Ο κ. Ρις μαζί με τον γερουσιαστή Ρόμπερτ Μενέντεζ είναι οι πρωτεργάτες για την επιβολή των κυρώσεων.

Μετά το παιχνίδι, ο κ. Τραμπ φιλοξένησε τον κ. Ρις και τη σύζυγό του στον Λευκό Οίκο. Τις επόμενες μέρες θα φανεί αν ο κ. Ρις αλλάξει απόφαση, που δεν μπορώ να το πιστέψω. Τις προηγούμενες μέρες έδωσε μάχες για να επιβληθούν οι κυρώσεις.

Και το λέω αυτό, ότι δεν θα λυγίσει ο γερουσιαστής,  επειδή ο Λευκός Οίκος, ενώ δεν ήθελε την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων, θεωρώ ότι δεν έκανε μεγάλη προσπάθεια να τη σταματήσει, επειδή γνώριζε ότι οι δικοί του γερουσιαστές δεν θα τον άκουγαν. Και αυτό αποδείχθηκε.

Η δικαίωση των προσπαθειών του Ρόμπερτ Μενέντεζ για το θέμα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας ήταν απόλυτη το μεσημέρι της περασμένης Τετάρτης.

Κατέβηκε, όπως κάθε εβδομάδα, στην Ολομέλεια της Γερουσίας αποφασισμένος να προσπαθήσει ξανά την αναγνώριση της Γενοκτονίας. Όλες τις προηγούμενες φορές, εμφανιζόταν ένας Ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής ως από μηχανής… Θεός για την Τουρκία, και τη διέσωζε. Την Τετάρτη, ο κ. Μενέντεζ είχε δώσει σε όλους να καταλάβουν, Ρεπουμπλικάνους και Δημοκρατικούς, ότι τα ψέματα τελείωσαν. Το μήνυμα το πήραν όλοι. Και πάνω και πέρα απ’ όλους, το έλαβε ο ένοικος του Λευκού Οίκου.

Η νίκη των καλών δυνάμεων του Κογκρέσου, απέναντι στους Τούρκους ήταν καταλυτική. Όλοι οι γερουσιαστές, μηδενός εξαιρουμένου, αναγνώρισαν το μεγάλο έγκλημα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εναντίον των Αρμενίων. Αποδόθηκε Δικαιοσύνη. Οι ψυχές των νεκρών μπορούν να αναπαυθούν. Αλλά ο αγώνας των Αρμενίων θα συνεχιστεί. Η Τουρκία πρέπει να τιμωρηθεί γι’ αυτό το αποτρόπαιο πολλαπλό έγκλημα.

Η υπερδύναμη Αμερική, διά των νομοθετών της, συντριπτικά καταδίκασε το τουρκικό έγκλημα. Και όταν το κάνει η μεγαλύτερη Δημοκρατία, όλα τα υπόλοιπα είναι ασήμαντα.

Οταν ανακοινώθηκε η επίτευξη του στόχου, εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, από την Αμερική μέχρι την Αρμενία, πανηγύρισαν μέσω των κοινωνικών δικτύων. Μεταφέρθηκε η είδηση ως ριπή οφθαλμού. Η ικανοποίηση ήταν έκδηλη. Οι Αμερικανοί νομοθέτες και οι πολίτες της μεγάλης αυτής χώρας -σε αντίθεση από τον πρόεδρο τους- ικανοποιήθηκαν. Διορθώθηκε μία μεγάλη αδικία.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν αναγνώριζαν την Αρμενική Γενοκτονία μόνο για πολιτικούς λόγους. Και αυτή η απόφαση τους ήταν απαράδεκτη και μεροληπτική και βιασμός της Ιστορίας. Εγιναν προσπάθειες. Ο Ρόναλντ Ρίγκαν το τόλμησε. Και υλοποίησε την υπόσχεση που είχε δώσει στους Αρμένιους της Καλιφόρνιας.

Ολοι οι υποψήφιοι για την αμερικανική προεδρία έδωσαν ανάλογες υποσχέσεις. Δεν τις τήρησαν. Ο χειρότερος όλων, κατ’ εμέ, ήταν ο Μπάρακ Ομπάμα. Τους πρόδωσε τους Αρμένιους περισσότερο από όλους τους άλλους προέδρους της Αμερικής. Βλέπετε, δεν τους έχει ανάγκη πια. Δεν θα ζητήσει ξανά τη ψήφο τους.

Αλλά τι θα συμβεί στην περίπτωση, που αποφασίσει η Μισέλ Ομπάμα, όπως έπραξε η Χίλαρι Κλίντον, να διεκδικήσει ένα πολιτικό αξίωμα. Τότε θα καταλάβει πολλά ο κ. Ομπάμα, ο οποίος «πούλησε» την ψυχή του στον Ταγίπ Ερντογάν και του ζητούσε ακόμα και συμβουλές για το πώς να μεγαλώσει τις κόρες του.

Πολιτικοί όπως ο Ρόμπερτ Μενέντεζ και ο Κρις βαν Χόλεν δεν υπάρχουν πολλοί στον κόσμο. Η αφοσίωση στους ψηφοφόρους τους είναι παραδειγματική, αλλά πιο πολύ -και οι δύο- έχουν να επιδείξουν πραγματικό έργο για τον σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Εχουν κάνει περισσότερα από τον καθένα.

Εγραφα την περασμένη Κυριακή για την ανάγκη οι Ελληνες να μιμηθούμε τους Αρμένιους και τον αγώνα τους, αλλά πόσοι ακούνε; Πανηγύρισαν, βεβαίως, στην Ελλάδα και την Κύπρο την επιτυχία του κ. Μενέντεζ να αναγνωριστεί η Γενοκτονία. Το έκαναν επειδή έχασε η Τουρκία, όχι επειδή κέρδισαν οι Αρμένιοι. Ο κομπλεξισμός στο μεγαλείο του…

Οι ακτιβιστές του HALC κέρδισαν χθες τον πόλεμο για το East Med Act. Είναι ακόμα μία μεγάλη νίκη της Ομογένειας. Αλλά η απόλυτη νίκη θα είναι η έγκριση των κυρώσεων στην Τουρκία. Είναι ένας «πόλεμος» που διεξάγεται εδώ και δύο χρόνια. Και πρέπει να την κερδίσουμε. Είμαστε πολύ κοντά…