Μαρία Τζιρίτα: Η συγγραφή δεν είναι επάγγελμα, αλλά Τέχνη - Είναι η ψυχοθεραπεία μου

Τα βιβλία της γίνονται best sellers μόλις κυκλοφορήσουν. Σε αφοπλίζει με το χαμόγελο και την ειλικρίνειά της. Οι αναγνώστες της δεν την θαυμάζουν μόνο για τον τρόπο που γράφει, αλλά για την αλήθεια της ψυχής της. Είναι ένας γλυκός, ρομαντικός και ευαίσθητος άνθρωπος. Η Μαρία Τζιρίτα έχει τελειώσει ψυχολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, ασχολήθηκε με τη διδασκαλία, αλλά τα τελευταία χρόνια την κέρδισε ο κόσμος των επιχειρήσεων και του μάρκετινγκ. Έχει μια 29χρονη κόρη και το χόμπι της είναι τα ενυδρεία. Λατρεύει τα ζώα και πολύ συχνά γράφει ιστορίες με πρωταγωνιστές τα αγαπημένα της χρυσόψαρα.

Διαβάστε επίσης: Μεγάλος διαγωνισμός του ethnos.gr για το 1821: Κερδίστε επετειακά δώρα για τα 200 χρόνια

Μέχρι σήμερα, έχει γράψει δεκατέσσερα μυθιστορήματα και έχει πουλήσει περισσότερα από 400.000 αντίτυπα. «Η συγγραφή δεν είναι επάγγελμα, είναι Τέχνη. Την Τέχνη σου δεν θέλεις ποτέ να την αφήσεις γιατί είναι αυτό που περισσότερο από κάθε τι άλλο στην ζωή γεμίζει την ψυχή σου. Προσωπικά θεωρώ την συγγραφή ψυχοθεραπεία, η οποία μου δίνει τόση χαρά που σε καμιά περίπτωση δεν θα σκεφτόμουν να την εγκαταλείψω. Μπορεί να ασχολούμαι με πάρα πολλά άλλα πράγματα, αλλά η περίοδος της συγγραφής ενός νέου βιβλίου είναι για μένα η πιο ευτυχισμένη περίοδος του χρόνου» αναφέρει η συγγραφέας στο ethnos.gr.

Αφορμή για τη συνέντευξη, στάθηκε η κυκλοφορία του νέου της βιβλίου με τίτλο «Κάτω απ’ τη μηλιά» από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Μία αληθινή ιστορία τριών γυναικών, από τρεις διαφορετικές γενιές, που έρχεται να μας διδάξει με έναν μοναδικό τρόπο πως πάντα υπάρχει ελπίδα να ξεφύγουμε από το πεπρωμένο μας και να φτιάξουμε τη ζωή μας όπως ακριβώς τη θέλουμε και μας αξίζει. «Όταν μου την διηγήθηκαν οι ηρωίδες της ένιωσα ότι είναι τόσο συγκλονιστική που αξίζει να την μοιραστώ με τους αναγνώστες μου. Είναι από τις περιπτώσεις εκείνες που λέμε ότι η ζωή ξεπερνάει την φαντασία. Είναι πολλά τα μηνύματα που μας περνούν αυτές οι γυναίκες και ιδιαίτερα η Νάγια αποτελεί πρότυπο και παράδειγμα προς μίμηση για όλους μας» δηλώνει με έμφαση.

Πιστεύετε ότι οι προηγούμενες γενιές γυναικών επηρεάζουν και καθορίζουν τις επιλογές των σημερινών;

Σε πολύ μεγάλο βαθμό ναι. Είναι από τη μια η κληρονομικότητα που δουλεύει υπογείως κι από την άλλη η μίμηση των προτύπων με τα οποία μας μεγάλωσαν. Θα επηρεάσουν σαφώς τις επιλογές μας, μόνο όμως στο βαθμό που θα το επιτρέψουμε εμείς. Η Νάγια μας «διδάσκει» ότι ο καθένας μας έχει την δυνατότητα να το θέλει πραγματικά, να ξεφύγει από την μοίρα που άλλοι όρισαν για μας και να φτιάξει την ζωή του όπως θέλει κι όπως πιστεύει ότι του αξίζει.

Το διαχρονικό αίτημα των γυναικών για περισσότερη ελευθερία, έχει εν τέλει πραγματοποιηθεί στις μέρες μας;

Σαφώς και έχει πραγματοποιηθεί και πολλές φορές μάλιστα φτάνει και στο άλλο άκρο. Οι γυναίκες στην προσπάθεια τους να διεκδικήσουν την ισότητα μπορεί να μπερδέψουν τους ρόλους τους και τελικά να επωμιστούν περισσότερα βάρη και μεγαλύτερες ευθύνες απ' ότι οι γυναίκες των παλιότερων κοινωνιών. Δηλαδή έχουν εξασφαλίσει την ισότητα στον εργασιακό τομέα, αλλά επιβαρύνονται αποκλειστικά εκείνες την ευθύνη του σπιτιού και τις υποχρεώσεις των παιδιών, με αποτέλεσμα να μην καταφέρνουν να είναι ούτε άριστες επαγγελματίες αλλά ούτε και άριστες μητέρες.

Η Παναγιώτα ή αλλιώς Πάολα έφυγε σε νεαρή ηλικία από το χωριό που έμενε με την οικογένειά της για να πάει στην Αθήνα και να κυνηγήσει τα όνειρά της. Οι συνθήκες, όμως, δεν ήταν ευνοϊκές για εκείνη. Μεγαλώνοντας χάνουμε τις ρομαντικές ψευδαισθήσεις της εφηβείας μας ή συνεχίζουν να μας κινητοποιούν και μετά το κατώφλι της ενηλικίωσης;

Το μυαλό μας ωριμάζει με τα χρόνια. Διαφορετικά σκεφτόμαστε σαν παιδιά, διαφορετικά στην εφηβεία, διαφορετικά στην μέση ηλικία και διαφορετικά στην τρίτη ηλικία. Αυτό είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό. Όμως οι άνθρωποι που είναι από φύση αισιόδοξοι και ονειροπόλοι συνεχίζουν να κυνηγούν τα όνειρα τους και μάλιστα να τα πραγματοποιούν, όσο χρονών κι αν είναι. Όταν ο στόχος μας στη ζωή είναι η αυτοβελτίωση και η προσωπική μας ευτυχία, πάντα βρίσκουμε τη δύναμη να πραγματοποιούμε τις επιθυμίες της καρδιάς μας.

Τι κάνει ένα μυθιστόρημα σημαντικό και ποιος είναι ο ρόλος της λογοτεχνίας στη ζωή μας; 

Μέσα από τα μυθιστορήματα ο αναγνώστης ταξιδεύει και πραγματικά και φανταστικά. Γνωρίζει νέους τόπους, στοιχεία ιστορικά, γεωγραφικά, λαογραφικά κλπ. Όμως το σπουδαιότερο είναι ότι γνωρίζει άλλους ανθρώπους, διαφορετικούς χαρακτήρες με τους οποίους τελικά ταυτίζεται και βρίσκει κι ο ίδιος απαντήσεις στα ερωτήματα του μέσα από τις ιστορίες των ηρώων του βιβλίου. Ζει μαζί τους, συμπάσχει, πονάει και χαίρεται με αυτούς. Έτσι βρίσκει την λύτρωση και την ανακούφιση στα προσωπικά του προβλήματα και πηγαίνει ένα βήμα παρακάτω στον δρόμο του προς την αυτογνωσία. Αυτός είναι ο ρόλος της λογοτεχνίας στη ζωή μας κι όχι απλά να περνάμε την ώρα μας διαβάζοντας ένα βιβλίο, όπως πιστεύουν πολλοί.

Τι να περιμένουμε στο επόμενο διάστημα; Υπάρχει στο μυαλό σας το επόμενο βιβλίο;  

Το επόμενο βιβλίο δεν υπάρχει απλώς στο μυαλό μου - έχει ήδη παραδοθεί στον εκδοτικό μου οίκο! Είναι ένα βιβλίο πολύ δυνατό συναισθηματικά που θεωρώ πως θα ταρακουνήσει πολύ κόσμο. Απαιτήθηκε μεγάλη έρευνα από μεριάς μου για να καταφέρω να το ολοκληρώσω κι όπως εγώ η ίδια κέρδισα πολλά πράγματα κατά τη συγγραφή του, έτσι ελπίζω πως θα κερδίσουν κι όσοι το διαβάσουν.

Η Σοφία Μπεκατώρου άνοιξε τον δρόμο για το ελληνικό #Metoo και μίλησε δημόσια για τη δική της τραυματική εμπειρία. Αν ήταν φίλη σας, τι θα της λέγατε έπειτα από αυτή την κίνησή της; 

Θα της έδινα συγχαρητήρια γιατί έδωσε το έναυσμα ν' ανοίξουν πολλά στόματα και να πάψουν τα θύματα να φοβούνται. Ταυτίστηκαν μαζί της πολλές γυναίκες - κυρίως - μα και άντρες κι όλοι εκείνοι που θεωρούν πως με το όπλο της εξουσίας μπορούν να χειρίζονται τους ανθρώπους θα πάψουν να κοιμούνται ήσυχοι. Θέλω να ελπίζω πως πολύ σύντομα θα μπει ένα τέλος σε όλο αυτό κι οι επόμενες γενιές θα απαλλαγούν από την εκμετάλλευση και την κακοποίηση σε όλους τους χώρους - επαγγελματικούς και μη.

Μπορεί να προχωρήσει κανείς στη ζωή του αν δεν συγχωρήσει πρώτα αυτούς που τον πλήγωσαν ή τον έβλαψαν; 

Κατά τη γνώμη μου όχι, είναι αδύνατον. Είναι σαν να κουβαλάς μαζί σου καθημερινά πέτρες που συνεχώς αυξάνονται σε βάρος και να πιστεύεις πως μπορείς να κινείσαι ελεύθερα. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως αυτός που μας έβλαψε δεν έκανε κακό σε μας, αλλά στον εαυτό του. Αν το πάρουμε προσωπικά και γεμίσουμε αισθήματα μίσους κι εκδίκησης, επιβαρύνουμε τη δική μας ψυχή, όχι τη δική του. Παίρνουμε τα μαθήματα μας από τη ζωή με κάθε τέτοια αρνητική εμπειρία, γινόμαστε σοφότεροι και προχωράμε. Τα αρνητικά συναισθήματα μας κρατούν πίσω. Αν δεν απαλλαγούμε από αυτά είναι αδύνατον να φτάσουμε στην ευτυχία.

Έχει αλλάξει η καθημερινότητά σας εξαιτίας της πανδημίας ή η ζωή των συγγραφέων είναι πάντα μοναχική; 

Μοναχική θα έλεγα πως είναι για μένα μόνο η περίοδος της συγγραφής ενός βιβλίου. Στη φάση εκείνη απομονώνομαι εντελώς, δεν θέλω να βγαίνω, δεν έχω καθόλου κοινωνική ζωή. Τον υπόλοιπο καιρό όμως ζω όπως όλοι οι άνθρωποι. Η καραντίνα που επιβλήθηκε ως αποτέλεσμα της πανδημίας επηρέασε και την δική μου ζωή στην καθημερινότητα μου. Έχω απομακρυνθεί από φίλους και συγγενείς που μένουν μακριά και δεν μπορώ να επισκεφτώ καν την αδελφή μου που ζει στην επαρχία. Όπως όλοι φαντάζομαι θέλω να τελειώσει αυτός ο εφιάλτης και να είναι δική μου επιλογή το αν θα ζω μοναχικά ή όχι.

Πώς ανακαλύπτει ένας άνθρωπος τι είναι αυτό που θέλει στη ζωή και εσείς πώς οδηγηθήκατε προς τη λογοτεχνία; 

Από μικρή μου άρεσε να γράφω και σύντομα από το σχολείο ανακάλυψα πως έχω ταλέντο σε αυτό. Για μένα ήταν ο τρόπος έκφρασης μου ο γραπτός λόγος γιατί ήμουν ένα πολύ κλειστό παιδί που δεν μιλούσε εύκολα. Ότι ήθελα να πω, προτιμούσα να το γράφω. Έγραφα ακόμα κι αν δεν υπήρχε κανείς να διαβάζει γιατί μου έκανε καλό. Έτσι γράφτηκε και η ιστορία του Στέλιου, το πρώτο μου βιβλίο, σαν μια κατάθεση ψυχής, αφιερωμένο στη μνήμη του. Τότε δεν φανταζόμουν καν πως θα γινόταν βιβλίο που θα εκδοθεί και θα διαβαστεί από τόσες χιλιάδες ανθρώπους! Η λογοτεχνία είναι σαν να υπήρχε στη ζωή μου από πάντα και οδηγήθηκα σε αυτήν χωρίς καν να το έχω ονειρευτεί!

Η ζωή σας μέχρι σήμερα ακολούθησε μια ήρεμη πορεία ή ήταν των άκρων; 

Μόνο τα τελευταία τρία χρόνια ακολουθεί μια ήρεμη πορεία η ζωή μου, γι' αυτό και είμαι καλύτερα από ποτέ. Τα προηγούμενα χρόνια δεν είχα αρκετή αυτογνωσία, δεν είχα λύσει τα συμπλέγματα μου και οδηγούμουν συχνά σε λάθος αποφάσεις κι επιλογές με αποτέλεσμα να βρίσκομαι σε μια διαρκή ανησυχία. Όταν το συνειδητοποίησα και ζήτησα βοήθεια από ειδικό, όλα πήραν τον δρόμο τους και τολμώ να πω πως νιώθω πραγματικά ευτυχισμένη.

Αλήθεια, σε τι περιβάλλον μεγαλώσατε και τι θυμάστε πιο έντονα από τα παιδικά σας χρόνια; 

Όλα μου φαίνονταν φυσιολογικά όταν ήμουν μικρότερη. Μια καλή, φυσιολογική οικογένεια, που δεν μου στέρησε τίποτα. Θυμάμαι τα ταξίδια μας και τα μέρη που γνώρισα σαν να ήταν χθες. Αργότερα μεγαλώνοντας και σπουδάζοντας διαπίστωσα πως δεν ήταν όλα τόσο ρόδινα όσο πίστευα. Έκανα μεγάλο αγώνα και προσπάθεια μέσα μου να ξεπεράσω τα όποια ψυχικά τραύματα, να συγχωρέσω και να προχωρήσω ελεύθερη. Τώρα καταλαβαίνετε γιατί με άγγιξε τόσο πολύ η ιστορία της ηρωίδας μου!

Πότε κλάψατε τελευταία φορά από χαρά; 

Ειλικρινά δεν θυμάμαι να έχω κλάψει ποτέ από χαρά, εκτός από την στιγμή που μου ακούμπησαν στην αγκαλιά την νεογέννητη κόρη μου, 29 χρόνια πριν! Αυτό το συναίσθημα δεν μπορώ να το συγκρίνω με κανένα άλλο! Ήταν χαρά, ήταν δέος, ευγνωμοσύνη, κάτι που είχε συγκλονίσει την ύπαρξη μου ολόκληρη! Από τότε δεν νομίζω να έχω ξανακλάψει από χαρά!

Υπόθεση του βιβλίου «Κάτω απ’ τη μηλιά»

Την ημέρα που η Πάολα κάλεσε στο σπίτι της την ανιψιά της τη Νάγια, για να της ανοίξει την καρδιά της, άνοιξε μαζί και το κουτί της Πανδώρας για ολόκληρη την οικογένειά τους. Όσα της αποκάλυψε, καθώς ξετύλιγε την ιστορία της ζωής της, παρέσυραν σαν άγριο κύμα την ανυποψίαστη κοπέλα κι άλλαξαν τη δική της ζωή για πάντα.

Μυστικά καλά κρυμμένα για πολλά χρόνια ήρθαν στο φως, φέρνοντας όμως σκοτάδι στην ψυχή της Νάγιας. Πλέον θα είναι στο χέρι της να αποδείξει ότι το μήλο δεν πέφτει πάντοτε κάτω απ’ τη μηλιά. Πόσο εύκολο είναι όμως κάτι τέτοιο; Πώς θα καταφέρει το νεαρό κορίτσι να γλιτώσει από το παρελθόν και από την κατάρα που κατατρύχει την οικογένειά της;

Μπορείτε να διαβάσετε ένα απόσπασμα από το νέο βιβλίο της Μαρίας Τζιρίτα, εδώ.