Η εξαιρετική ομιλία της Άλκης Ζέη στο TEDxAthens - Διηγήθηκε το παραμύθι της ζωής της

Σε ηλικία 97 ετών, έφυγε από τη ζωή η αγαπημένη συγγραφέας των παιδιών αλλά και των μεγάλων, Άλκη Ζέη, έχοντας αφήσει ως κληρονομιά σπουδαίο και πολυβραβευμένο λογοτεχνικό έργο. Τον Μάρτιο του 2016, βρέθηκε στη σκηνή του TedxAthens για να διηγηθεί το πολύ ενδιαφέρον ταξίδι της ζωής της. Η Άλκη Ζέη είναι αδιαμφισβήτητα μία από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες συγγραφείς: τα βιβλία της θεωρούνται σταθμός στην ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας, έχουν αγαπηθεί τόσο από το νεανικό όσο και από το ενήλικο κοινό, έχουν μεταφραστεί σε είκοσι γλώσσες και κυκλοφορούν σε πολλές χώρες του εξωτερικού.

Μέσα στα έργα της, η συγγραφέας μετατρέπει προσωπικά της βιώματα σε μυθιστορηματικές καταστάσεις, κρατώντας πάντα την απαραίτητη απόσταση από το αυτοβιογραφικό στοιχείο αλλά επιτρέποντας στους ήρωές της να βλέπουν τα πράγματα με τη δική της θεώρηση. Ανήκοντας σε μια γενιά της οποίας οι ατομικές φιλοδοξίες υποχώρησαν μπροστά στα συλλογικά οράματα και στα συνταρακτικά γεγονότα που αναγκαστικά ισοπέδωναν την προσωπική ζωή, κι έχοντας συμβαδίσει με την πρόσφατη ιστορία της Ελλάδας, των ανατροπών, των διωγμών, της αγωνίας για το αύριο, της συμμετοχής στους αγώνες για ελευθερία και δημοκρατία, αισθανόταν ανέκαθεν το χρέος να καταγράψει σημαντικές ιστορικές στιγμές για χάρη των νεότερων γενιών· χωρίς ίχνος διδακτισμού, αλλά με τη διάθεση να προκαλέσει προβληματισμό πάνω σε πλήθος διαχρονικών αξιών και σύγχρονων θεμάτων που αποτυπώνει στα έργα της με εξαιρετική λογοτεχνικότητα, καλοδουλεμένη πλοκή και διάσπαρτο χιούμορ.

«Από τα μικρά μου χρόνια ως σήμερα, ας μην πω με ακρίβεια πόσα είναι γιατί θα τρομάξω κι εγώ η ίδια, έζησα έναν πόλεμο, δύο εμφύλιους πολέμους, δύο δικτατορίες και δύο προσφυγιές. Δεν τα έζησα σαν απλός παρατηρητής, αλλά παίρνοντας ενεργό μέρος κάθε φορά κι έτσι και να ήθελα δεν θα μπορούσε το συγγραφικό μου έργο να μην επηρεαστεί από τα γεγονότα αυτά που συγκλόνισαν τον τόπο μας. Άθελα μου η ζωή μου μπλέχτηκε μέσα στην ιστορία κι έγινα κι εγώ ένα κομμάτι της. Το συγγραφικό μου λοιπόν έργο, θέλω δε θέλω είναι γεμάτο ιστορία» είχε αναφέρει, μεταξύ άλλων, στην ομιλία της.

Παράλληλα, η Άλκη Ζέη περιέγραψε την 12η Οκτωβρίου –την πραγματική ημέρα της απελευθέρωσης– ως την πιο ευτυχισμένη της ζωής της, αλλά και τον Δεκέμβρη του 1944 ως την χειρότερη εποχή. «Θα ήθελα να μην είχε υπάρξει ούτε στην ιστορία ούτε στη ζωή μου, εκεί κατάλαβα τι θα πει Εμφύλιος. Δεν φοβήθηκα ποτέ στη ζωή μου, όσο φοβήθηκα τότε» υπογράμμισε, ενώ στη συνέχεια αναφέρθηκε στη ζωή της στη Μόσχα, για το γεγονός ότι στον γιο της έκανε baby sitting ο Αντρέι Ταρκόφσκι. «Ίσως γι’αυτό έγινε σκηνοθέτης» είπε με χιούμορ.