Η σειρά «The Underground Railroad» είναι μια κραυγή για ελευθερία

Σε συνέντευξή του στο Vanity Fair, ο Μπάρι Τζέκινς, ο σκηνοθέτης της ταινίας «Moonlight», μιλά για τη μεταφορά του μυθιστορήματος του συγγραφέα Κόλσον Γουάιτχεντ «The Underground Railroad» στις τηλεοπτικές οθόνες.

O σκηνοθέτης εξηγεί ότι παραδοσιακά, η χρηματοδότηση πρότζεκτ στο Χόλιγουντ προϋποθέτει ιστορίες που «πρέπει να επικεντρώνονται στην οπτική των λευκών ή σε λευκούς χαρακτήρες», αλλά λέει ότι αυτό δεν συμβαίνει με τη σειρά «The Underground Railroad».

Κατά τη διαδικασία λήψης απόφασης αν θα επιτρέψει στον Τζέκινς να διασκευάσει το μυθιστόρημά του, ο Γουάιτχεντ τον ρώτησε αν υπάρχουν ταινίες για τη δουλεία που τον ενέπνευσαν ή στις οποίες αναζήτησε έμπνευση.

«Ταινίες για τη δουλεία; Όχι, σκεφτόμουν το "There Will Be Blood" του Άντερσον και το "The Master"» απάντησε ο Τζέκινς στον συγγραφέα και εκείνος είπε: «Εντάξει, το έχεις, ανέφερες δύο από τις αγαπημένες μου ταινίες τα τελευταία 20 χρόνια, οπότε μπορείς να το πάρεις».

Ο Μπάρι Τζέκινς άντλησε επίσης έμπνευση από τον διάσημο καλλιτέχνη, Κέρι Τζέιμς Μάρσαλ, ο οποίος είναι μια σημαντική προσωπικότητα στη ζωή του σκηνοθέτη, ειδικά μέσω των ηχογραφημένων διαλέξεών του.

«Όταν είμαι στο σπίτι ή οδηγώ το αυτοκίνητο, βάζω απλά και τον ακούω να μιλάει» σημείωσε. «Και ξέρετε γιατί; Δεν ξέρω αν αισθάνομαι τη μοναξιά στη φωνή του - αλλά νιώθω λίγο λιγότερο μόνος όταν τον ακούω» πρόσθεσε.

Ο Underground Railroad ήταν ο σιδηρόδρομος μέσω του οποίου οι Αμερικανοί σκλάβοι συνήθιζαν να εγκαταλείπουν τον Νότο και να βρίσκουν την ελευθερία. Η σειρά καταγράφει την απελπισμένη προσπάθεια της Κόρα Ράνταλ (Thuso Mbedu) για ελευθερία.

Αναφερόμενος στη σειρά «The Underground Railroad», ο Τζέκινς υπογραμμίζει την ανθρώπινη διάσταση στην ιστορία που αφηγείται. «Όταν σκέφτομαι το πρώτο επεισόδιο, ξέρετε μέσα σε επτά λεπτά, έχετε μια πολύ έντονη απεικόνιση του τραύματος, αλλά μου αρέσει λίγο πριν από αυτό, έχετε αυτούς τους δύο εραστές να στέκονται σε ένα χωράφι, έχουν σχεδόν μια Σαιξπηρική συζήτηση με έναν συγκεκριμένο τρόπο» λέει. «Με πολύ λεπτό τρόπο, ακόμη και εν μέσω του τραύματος, οι άνθρωποι, οι χαρακτήρες διατηρούν την ανθρωπιά τους. Και εξαιτίας αυτού, νομίζω ότι η προσωπικότητά τους παραμένει ανέπαφη » προσθέτει.

Σε προηγούμενη συνέντευξή του ο σκηνοθέτης εξήγησε ότι τα γυρίσματα της σειράς ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που έχει κάνει ποτέ, όχι σωματικά, αλλά μόνο συναισθηματικά. «Ποτέ δεν έκλαψα στα γυρίσματα. Σε αυτή τη σειρά, τουλάχιστον μία φορά κάθε δύο εβδομάδες κάποιος μου έλεγε: "είσαι καλά;". Έπρεπε να περπατώ γύρω από το πλατό για 10 ή 15 λεπτά επειδή ήμουν εκτός εαυτού» ανέφερε.