The French Dispatch: Το εκθαμβωτικό πυροτέχνημα του Wes Anderson - Μία ταινία, εμπνευσμένη από το «The New Yorker»

Ο Wes Anderson επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη με το «The French Dispatch» (Η Γαλλική Αποστολή), όπου επιμελείται τόσο το σενάριο όσο και τη σκηνοθεσία. Η ταινία, με σαφή αναφορά στο εμβληματικό «The New Yorker», ανθολογεί μία σειρά άρθρων ενός φανταστικού περιοδικού, που λειτουργούν ως επιμέρους επεισόδια, επιστρατεύει έγχρωμη και ασπρόμαυρη φωτογραφία, βρίθει από αναφορές, αναδεικνύει την καρτουνίστικη πλευρά των ηθοποιών της, κινείται ξέφρενα, μιλάει περίτεχνα και απογειώνει το όραμα του δημιουργού της, ενός γνήσιου καλλιτέχνη του σινεμά. 

«Θυμάμαι μία συνέντευξη με τον Tom Stoppard, όπου κάποιος τον ρώτησε πώς προέκυψε ένα από τα θεατρικά του έργα και εκείνος είπε ότι εντοπίζει πάντα δύο διαφορετικές αφετηρίες για κάτι που συνθέτει και έτσι προκύπτει το επόμενο θεατρικό. Αυτό ακριβώς μού συμβαίνει κάθε φορά. Οπότε, αυτή η ταινία είναι τρία πράγματα: μία συλλογή διηγημάτων, κάτι που πάντα ήθελα να κάνω. Μία ταινία εμπνευσμένη από το The New Yorker και το είδος των ιστορικών αρθρογράφων με τους οποίους συνεργάζεται το περιοδικό. Τέλος, πέρασα πολύ χρόνο στη Γαλλία τα τελευταία χρόνια και πάντα ήθελα να κάνω μία γαλλική ταινία, μία ταινία που συγγενεύει με το γαλλικό σινεμά» αναφέρει ο Wes Anderson για τη νέα του ταινία.

«Μία βόλτα με πύραυλο στην κινηματογραφική ψυχή μας»

Με αφορμή τον θάνατο του σπουδαίου Τεξανού εκδότη Arthur Howitzer, η συντακτική ομάδα του «The French Dispatch», ενός αμερικάνικου περιοδικού με έδρα τη γαλλική πόλη Ennui-sur-Blase, συνεδριάζει για να γράψει τη νεκρολογία του. Οι αναμνήσεις της ομάδας από τον εκλιπόντα εκδότη εμπνέουν τη δημιουργία τεσσάρων ιστοριών. Ο Cycling Reporter αναλαμβάνει να γράψει ένα ταξιδιωτικό ημερολόγιο για τις φτωχικές γειτονιές της πόλης. Ακολουθεί το «The Concrete Masterpiece», το πορτρέτο ενός -εγκληματικής φύσης- ζωγράφου, της μούσας του και των αρπαχτικών εμπόρων τέχνης. Το «Revisions to a Manifesto» είναι ένα χρονικό έρωτα και θανάτου στα χαρακώματα της φοιτητικής εξέγερσης. Η ανθολογία ολοκληρώνεται με το «The Private Dining Room of the Police Commissioner», μία συναρπαστική ιστορία με εμπόρους ναρκωτικών, μία απαγωγή και ένα δείπνο υψηλής γαστρονομίας. Τέσσερις περίπλοκες, άψογα κεντημένες, πλούσιες σε λεπτομέρεια, απρόσμενα αστείες και αιφνιδιαστικά συγκινητικές ιστορίες συγκεντρωμένες στις σελίδες ενός περίτεχνου περιοδικού. 

Η αγάπη του σκηνοθέτη για το γαλλικό σινεμά ξεκίνησε όταν ήταν νέος. «Το γαλλικό σινεμά αρχίζει όταν γεννιέται ο κινηματογράφος με τους αδελφούς Lumiere και τον Georges Melies. Αγαπώ τους σκηνοθέτες του ‘30, τον Julien Duvivier, τον Marcel Pagnol, τον Jean Gremillon, που ανακάλυψα πιο πρόσφατα. Έπειτα είναι ο Jacques Tati, ο Jean-Pierre Melville και οι δημιουργοί του νέου κύματος, Truffaut, Louis Malle, Godard. Και ίσως στο επίκεντρο είναι ο Jean Renoir». Τα τελευταία χρόνια, ο ίδιος ο Anderson ζει στη Γαλλία, και η «Γαλλική Αποστολή» είναι μία ερωτική επιστολή στη χώρα της επιλογής του και μία καλλιτεχνική αντανάκλαση ενός εξωτερικού παρατηρητή.

Ηχηρά ονόματα στο καστ

Εκτός από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους που κρατούν οι Frances McDormand, Timothee Chalamet, Bill Murray, Owen Wilson, Saoirse Ronan, Tilda Swinton, Willem Dafoe, Bob Balaban, Henry Winkler, Jeffrey Wright, Adrien Brody, Lea Seydoux, Benicio del Toro, ο Anderson έχει πλημμυρίσει την ταινία με δευτεραγωνιστές αποδεικνύοντας ότι οι παραγωγές του είναι αποτέλεσμα συλλογικότητας - όχι μόνο πίσω, αλλά ακόμα και μπροστά από τις κάμερες. «Μπορείς να κοιτάξεις ένα οποιοδήποτε καρέ από ταινία του Wes και ξέρεις αμέσως ότι η ταινία είναι δική του» λέει ο Jeffrey Wright για να περιγράψει συνοπτικά τη μοναδική ποιότητα του έργου. «Τα κάδρα είναι έντονα, μοιάζουν με τον τρόπο που ένα παιδί βλέπει τον κόσμο, τα χρώματα είναι πιο πλούσια και ευχάριστα, το φως πιο ζωντανό, σαν θέατρο σε ταινία. Όλα αυτά προκαλούν ένα παιδικό θαυμασμό απέναντι στην αφήγηση».

Το «The French Dispatch», το οποίο κυκλοφορεί από τη Feelgood στις αίθουσες, γυρίστηκε στην πόλη Angouleme, που έχει περιοχές που θυμίζουν Παρίσι, Λυών και άλλες γαλλικές πόλεις. Είναι μία ήσυχη πόλη που επέτρεψε στην παραγωγή να κάνει πολλά εξωτερικά γυρίσματα με τις απαραίτητες παρεμβάσεις. Ο Wes Anderson και η ομάδα του βρήκαν ένα παλιό εργοστάσιο, το οποίο το μετέτρεψαν σε στούντιο μινιατούρα. Όλο το καστ έμενε στο ίδιο ξενοδοχείο και το κλίμα των γυρισμάτων ήταν οικογενειακό. Η ταινία γυρίστηκε σε φιλμ. 

«Δεν είναι εύκολο να εξηγήσω την ιστορία» δηλώνει ο δημιουργός. «Αφορά έναν Αμερικάνο δημοσιογράφο με βάση τη Γαλλία που φτιάχνει ένα περιοδικό. Είναι περισότερο ένα πορτρέτο αυτού του άνδρα, αυτού του δημοσιογράφου που προσπαθεί να γράψει αυτό που θέλει. Δεν είναι μια ταινία για την ελευθερία του Τύπου, αλλά όταν μιλάς για ρεπόρτερ μιλάς αναπόφευκτα και για όσα συμβαίνουν στον κόσμο» καταλήγει ο Wes Anderson.